கவிதை. 162
உன் ஈரக்கூந்தலில் முகம் நனைத்து மடி சாய்ந்து உள்ளங்கை சூட்டினில் உறங்கிட வேண்டுமடி கண்ணம்மா.
பூவில் நாவிருந்தால் காற்று வாய் திறந்தால் காதல் காதல் என்று பேசும்,
நிலா தமிழறிந்தால் அலை மொழியறிந்தால் நம்மேல் கவியெழுதி வீசும்.
நமக்குப் பிடித்த ஒருவர் நாம் நேசிக்கின்ற ஒருவர் நம்மோடு எல்லாவற்றையும் பகிர்ந்து கொண்டாலே சொர்க்கம் தான்.
நமக்கு என்ன ஆனாலும் தாங்கி பிடிக்க நட்புகள் இருக்காங்க என்ற உணர்வை உறவுகள் கொடுப்பதே இல்லை.
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top