கவிதை. 139
மௌனம் பேசியதே உனக்கது தெரியலயா. காதல் வார்த்தைகளைகண்கள் அறியலையா.
நம் மீது அன்பா இருக்கிறவங்க கிட்ட நம்ம அன்பா இல்லனாலும் பரவாயில்லை. கோவத்தையும், வெறுப்பையும் காட்டாமல் இருந்தாலே போதும்.
உனை பிரம்மன் செதுக்கும் போது சிதறி விழுந்த துளிகளோஆகாயத்தில் நட்சத்திரங்கள்.
நிஜங்களை தேடி திரும்பிப் பார்த்தால், நினைவுகள் ஆயிரம் கதைகள் சொல்கிறதே, நிம்மதி என்ற ஒன்றை மட்டும்நித்தம் தேடி மனமும் அலைகிறதே.
இறைவன் நமக்கு கொடுக்கும்பொழுது அதை "வேண்டாம்"என்று ஆணவத்தோடு உதறி தள்ளிவிட்டால், நமக்கு "வேண்டும்"என்ற நிலைவரும்போது கிடைக்காது.
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top