கவிதை. 124

பரந்த அந்த வானத்தில் தொலைந்த தன் காதலனை தேடியே தேய்ந்து போகிறது அந்த நிலா...!

நொடி போதும் காதல் வர, ஜென்மமே வேணும். அதை பாதுகாத்து அதே உயிர்ப்போடு இருக்க...!

உன் நினைவுகளால் என் மதுக்கோப்பையைக் கலக்குகிறேன். பனிக்கட்டியாய்க் கரைந்திடும் என் மனது...!

உன்னோடு தொடரும் என் பயணம் பாதையின் முடிவோடு மட்டுமின்றி என்னுயிர் விண்ணுலகம் அடையும் வரை தொடராதாயென என் மனம் ஆசை கொள்கிறது...!

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top

Tags: #parama