8 ஆதித்யாவின் முடிவு

மறுநாள் காலை

பூஜைக்கு படைக்க பாயசம் செய்ய வேண்டும் என்றவுடன், நான் செய்கிறேன் என்று சமையலறைக்கு சென்றாள் கமலி. எதையோ தீவிரமாக சிந்தித்தபடி பாயசத்தை கிளறிக்கொண்டிருந்தாள்.

அப்பொழுது,

"மா......மி" என்று கத்தி கொண்டே அவளை நோக்கி ஓடிவந்தாள் ஷாலினி.

அவளைப் பார்த்து சிரித்து விட்டு, அவள் சமையலறை மேடையின் மீது ஏறி அமர உதவினாள் கமலி.

"குட் மார்னிங் மாமி" என்றாள் ஷாலினி மேலே அமர்ந்தபடி.

"குட் மார்னிங்..."

"நீங்க எங்க வீட்டுக்கு வந்துட்டது எனக்கு ரொம்ப சந்தோஷம்" என்றாள் ஷாலினி.

"ஏன்?"

"எனக்கு கண்ணாமூச்சி விளையாட ஒரு ஆள் கிடைச்சுட்டாங்க இல்ல, அதுக்கு தான்."

"உனக்கு கண்ணாமூச்சி விளையாட பிடிக்குமா?" என்றாள் ஆர்வமாக கமலி.

"ரொம்ப பிடிக்கும். நம்ம விளையாடலாமா?"

"விளையாடலாமே..."

"ஃபிரண்ட்ஸ்?" என்று தன் கையை நீட்டினாள் ஷாலினி.

"ஃப்ரெண்ட்ஸ்" என்று அவள் கையைப் பற்றி குலுக்கினாள் கமலி உற்சாகமாக.

"நான் இங்க வரும் போது, நீங்க எதையோ யோசிக்கிட்டு இருந்தீங்களே, அது என்ன?"

"ஒன்னும் இல்ல..."

"ஏதோ இருக்கு... நீங்க என்னை என்ன வேணும்னாலும் கேக்கலாம். நான் உங்களுக்கு ஹெல்ப் பண்ணுவேன்"

"நிஜமாவா?"

"ஆமாம். நம்ம தான் இப்போ ஃப்ரெண்ட்ஸ் ஆயிட்டோமே..."

மெல்ல அவளை நோக்கி குனிந்த கமலி,

"டேம் இட் னா என்ன?" என்றாள் ரகசியமாக.

அதைக் கேட்டு தன் விழிகளை பெரிதாக்கினாள் ஷாலினி. கமலியை எது அப்படி கேட்க வைத்தது என்று அவளுக்கு தெரியும். அவளுடைய மாமா உதிர்க்கும் பொன்னான வார்த்தைகளில் அதுவும் ஒன்றாயிற்றே...! அவன் கோபப்படும் போதும், எரிச்சல் அடைந்தாலும் அதை சரளமாய் கூறுவது வழக்கம். கமலியின் முன்னாள் அவன் அதை கூறியிருக்க வேண்டும். அதனால் தான் அவள் அதற்கு அர்த்தம் கேட்கிறாள். ஆனால் அதற்கு என்ன பதில் கூறுவது? அப்பொழுது சமையலறைக்குள் இந்திராணி வந்தார்.

"முடிஞ்சிடுச்சா, கமலி?"

முடிந்தது என்று தலையசைத்தாள் கமலி. கமலிக்கு என்ன பதில் கூறுவது என்று யோசித்துக்கொண்டிருந்த ஷாலினியை பார்த்தார் இந்திராணி.

"ஷாலு குட்டி, என்னடா யோசிக்கிற?"

"சின்ன பாட்டி, மாமிக்கு *டேம் இட்* னா என்னன்னு தெரியனுமாம்" என்றாள் சிரிப்பை அடக்கியபடி.

அதைக்கேட்டு சிரித்தார் இந்திராணி.

"அதை கேக்குறியா கமலி? அது ஒன்னும் இல்ல... *டேம் இட்* னா, ஐ லவ் யூ னு அர்த்தம்" என்றவுடன்,

கலகலவென சிரித்தாள் ஷாலினி. அங்கு வந்த ரேணுகாவும் சிரிக்க, பதற்றமடைந்த கமலி, அங்கு நிற்காமல் ஓடி சென்றாள்.

"சின்ன பாட்டி, மாமா நம்ம முத்து அங்கிள்ளை ( வேலையாள்) எவ்வளவு லவ் பண்றாருன்னு மாமி பாக்க போறாங்க" என்று கூறிவிட்டு அங்கிருந்து சிரித்தபடி ஓடிச் சென்றாள் ஷாலினி. அதைக் கேட்டு ரேணுகாவும் இந்திராணியும் வாய்விட்டு சிரித்தார்கள்.

ஆதித்யாவிற்கு கோபம் வரும்படி ஏதாவது செய்துவிட்டு, அவனிடம் வாங்கி கட்டிக்கொண்டு விழிப்பவன் முத்து தானே...!

......

தங்களது அறைக்கு வந்த கமலி, ஆதித்யா யாருடனோ கைபேசியில் பேசிக் கொண்டிருந்ததைக் கேட்டு அப்படியே நின்றாள்.

"நான் சொன்னதை செய் *டேம் இட்*. என்னைக் கேள்வி கேக்குறதுக்காக நீ சம்பளம் வாங்கல. இன்னும் ஒரு மணி நேரத்தில எனக்கு மெயில் வந்தாகணும்" என்று கூறிவிட்டு எரிச்சலுடன் அழைப்பை துண்டித்தான் ஆதித்யா.

கமலி தன்னையே பார்த்துக் கொண்டிருப்பதை பார்த்து புன்னகைத்தான்.

"யார்கிட்ட பேசிக்கிட்டு இருந்தீங்க?" என்றாள் மெல்ல.

"என்னோட பிஏ சாதனா"

"என்னது...? நீங்க பேசிக்கிட்டு இருந்தது ஒரு பொண்ணு கூடவா?" என்றாள் அதிர்ச்சியுடன்.

"ஆமாம்" என்றான் சாதரணமாக.

அதைக் கேட்டவுடன் கமலியின் கண்கள் சட்டென்று கலங்கியது.

"உங்க பிஏ கூட நீங்க  *டேம் இட்* னா என்னை ஏன் கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டீங்க?" என்றாள்.

"என்னது நான் என் பிஏ கூட டேம்இட்டா? என்ன சொல்ற நீ?"

"எனக்கு உங்களைப் பத்தி தெரிஞ்சு போச்சு. வேற ஒரு பொண்ணு கூட நீங்க டேம் இட்"

அவள் எதைப் பற்றி பேசுகிறாள் என்று ஒன்றும் புரியாமல் குழம்பி நின்றான் ஆதித்யா. அந்தப் பக்கம் சென்ற ரேணுகா, அதை கேட்டு உள்ளே ஓடி வந்தாள்.

"ரேணுகா அக்கா, பாருங்க உங்க தம்பி நல்லவர் இல்ல. அவர் வேற யாரையோ லவ் பண்றாரு"

"என்னது...? நான் வேற யாரையோ லவ் பண்றேனா...? யார் சொன்னது?" என்றான் அதிர்ச்சியாக.

"நீங்க பேசினதை நான் கேட்டேன்"

நான் எப்போது சொன்னேன்? என்பதைப் போல் குழம்பி நின்றான் ஆதித்யா.

"அவரோட பிஏ கிட்ட இவரு டேம் இட் சொன்னதை நான் கேட்டேன்"

 *ஐயோ* என்று கண்களை மூடிக்கொண்டாள் ரேணுகா.

"சாரி ஆதி... தப்பு எங்க மேல தான். டேம் இட் னா என்னன்னு கமலி கேட்டப்போ, விளையாட்டுக்காக சித்தி தான் அப்படி சொன்னாங்க"

நம்பமுடியாமல் தன் பார்வையை கமலியின் பக்கம் திருப்பினான் ஆதித்யா.

"கமலி, சித்தி அதை விளையாட்டுக்கு சொன்னாங்க. அதோட உண்மையான அர்த்தம் அது இல்ல. ஆதி, டென்ஷனா இருக்கும் போது அப்படி சொல்லுவான். அதை சொன்னா நீங்க வருத்தப்படுவீங்கன்னு தான் சித்தி உங்ககிட்ட அதை சொல்லல. அதைப் பத்தி உங்ககிட்ட சொல்லிடலாம்னு தான் நினைச்சேன். ஆனா, அதுக்குள்ள இங்க பிரச்சனை ஆயிடுச்சு... சாரி கமலி"

பதட்டத்துடன் இருந்த ரேணுகா, ஆதியை நம்ப முடியாமல் பார்த்தாள், அவன் சிரித்துக் கொண்டு இருந்ததால். வாய்விட்டு சிரித்தான் ஆதித்யா. அவன் அப்படி சிரித்ததை பார்த்து வெகு நாள் ஆகிவிட்டது. கமலி தன்னை வெறித்து பார்த்துக் கொண்டிருந்ததை பார்த்து, சிரிப்பதை நிறுத்தினான் ஆதித்யா.

"நீ இப்படி சிரிக்கிறதை பார்த்தா, எனக்கு ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்கு" என்றாள் ரேணுகா.

"வெரி இன்ட்ரஸ்டிங்" என்றான் புன்னகையுடன்.

"நாளைக்கு நம்ம சென்னைக்கு கிளம்பறதால, இன்னைக்கு ஒரு நாள் கமலி அவங்க அம்மா வீட்ல இருக்கட்டும். கூட்டிக்கிட்டு போய் விட்டுட்டு வா"

சரி என்று தலையசைத்தான் ஆதித்யா. அங்கிருந்து சென்றாள் ரேணுகா.

"என்னை மன்னிச்சிடுங்க. நான் உங்களை தப்பா நினைச்சிட்டேன். எனக்கு டேம் இட் னா என்னன்னு தெரியல. நேத்து ராத்திரி நீங்க அதை சொன்னதால, அது என்னன்னு தெரிஞ்சுக்க அவங்ககிட்ட கேட்டேன்"

"நான் வேற யாரையாவது காதலிச்சா என்ன?" என்றான் புன்னகையுடன்.

"அதெப்படி? நீங்க ஒருத்தரை தானே காதலிக்கணும்?"

"ஒருத்தரா? யாரது?"

"வேற யாரு? நான் தான்... உங்க பொண்டாட்டி." என்று யோசிக்காமல் கூறிவிட்டு, பதட்டத்துடன் நகம் கடித்தாள்.

தன் கைகளைக் கட்டிக்கொண்டு நின்றான் ஆதித்யா. அவனைப் பார்க்காமல் இங்குமங்கும் பார்த்துக்கொண்டு நின்றாள் கமலி.

"அப்படின்னா உன்னைப் பொறுத்த வரைக்கும், என்னுடைய காதல் உனக்கு மட்டும் தான் சொந்தம் இல்லையா?"

மென்று முழுங்கினாள் கமலி.

"நான் உன்னைக் காதலிக்கிறதுல உனக்கு எந்த பிரச்சனையும் இல்லாம இருக்கிறது எனக்கு ரொம்ப சந்தோஷம்" என்று அழகான புன்னகையுடன் அவன் கூற, கமலிக்கு இதயத்துடிப்பு அதிகமானது.

உணவு மேசை

கமலி செய்திருந்த பாயசத்தை அனைவரும் விரும்பி உண்டார்கள். ஆதித்யாவிற்கு முன்னாள், பாயசம் நிரம்பிய கிண்ணத்தை அவள் வைத்த போது, அனைவரும் அவளை திரும்பிப் பார்த்தார்கள். கடைசியாய் ரத்தப் பரிசோதனை செய்த போது, ஆதித்யாவின் ரத்தத்தில் லேசாய் சர்க்கரையின் அளவு உயர்ந்திருந்தது. சில நாட்கள் வரை இனிப்பை தொட வேண்டாம் என்று மருத்துவர் கூறியிருந்தார். ஆதித்யாவுக்கு இனிப்பு வகைகள் பிடிக்கவும் பிடிக்காது.

அதைப் பற்றி எல்லாம் கவலைப்படாமல் அவள் வைத்த பாயாசத்தை எடுத்துச் சாப்பிட்டான் ஆதித்யா. அது நன்றாக இருந்ததால் மேலும் சில தேக்கரண்டி பாயசத்தை சுவைத்தான்.

"ஆதி, பாயசத்தில் சக்கரை தூக்கலா இருக்கு" என்றார் இந்திராணி.

அவரை குழப்பத்துடன் பார்த்தாள் கமலி.

"டாக்டர் கொஞ்ச நாளைக்கு அவனை ஸ்வீட் சாப்பிட வேண்டாம்னு சொல்லியிருக்காரு" என்றாள் ரேணுகா.

"பரவாயில்லை, விடுங்க கா. அவளுக்கு எப்படி தெரியும்?" என்றான் ஆதித்யா.

கமலிக்கு வருத்தமாய் போனது. அவள் முகம் தொங்கிப் போனதை பார்த்து அனைவருக்கும் வியப்பாயிருந்தது.

"எதுக்கும்மா வருத்தப்படுற?" என்றார் பாட்டி

"அவருக்கு ஸ்வீட்னா ரொம்ப பிடிக்கும் போலிருக்கு... ஆனா அவரால சாப்பிட முடியல... பாவம்"

அதைக் கேட்டு கண்களை சுழற்றினான் ஆதித்யா. அவள் முதல் முதலாய் சமைத்ததை வேண்டாம் என்று கூற மனமில்லாமல் தான் அதை அவன் உண்டான். அதை அவள் தவறாக புரிந்து கொண்டுவிட்டாள்.

"கமலி, போய் ரெடியாகு நீ உங்க அம்மா வீட்டுக்கு போகணும் இல்ல" என்றார் பாட்டி.

உடனடியாக அவள் முகம் ஒளிர்ந்தது. அம்மா வீட்டிற்கு செல்ல தயாராவதற்கு தனது அறையை நோக்கி ஓடிச் சென்றாள். அப்பொழுது ஆதித்யா அங்கு வந்தான்.

"சாரிங்க, தெரியாம உங்களுக்கு ஸ்வீட் கொடுத்துட்டேன்"

"பரவாயில்ல"

"உங்களுக்கு ஸ்வீட் பிடிக்கும் தானே?"

"இல்ல"

"அப்போ உங்களுக்கு நான் ஸ்வீட் கொடுத்தப்போ, வேண்டாம்னு ஏன் சொல்லல?"

"வேண்டாம்னு சொல்லி, உன்னை வருத்தப்பட வைக்க வேண்டாம்னு தான்"

"ஆனா, அது உங்களுக்கு நல்லதில்லயே..."

"கொஞ்சம் சாப்பிட்டா ஒன்னும் ஆகாது"

"நிஜமாவா?" என்றாள் நிம்மதியுடன்

"ஆமாம்"

"அப்போ உங்களுக்கு எப்பவாவது ஸ்வீட் சாப்பிடணும்னு தோணுசின்னா என்கிட்ட சொல்லுங்க"

"நிச்சயமா சொல்றேன்" என்றான் சிரித்தபடி.

"போகலாமா?"

சரி என்று அவனை பின்தொடர்ந்தாள் கமலி.

கமலியை அவளுடைய அம்மா வீட்டில் இறக்கிவிட்டு, அவள் தன்னை உள்ளே அழைப்பாள் என்று காத்திருந்தான். ஆனால், அவன் இருந்ததையே மறந்து விட்டு, உள்ளே ஓடிப்போனாள். சிரித்தபடி பெருமூச்சு விட்டு அங்கிருந்து காரை கிளப்பிக் கொண்டு சென்றான் ஆதித்யா.

உள்ளே ஓடிச் சென்ற கமலி, கலங்கிய கண்களுடன் செல்வியை கட்டிக்கொண்டாள், அவரை பார்த்து பல வருடங்களாகிவிட்டது என்பதைப் போல. செல்வியும் சற்று உணர்ச்சிவசப்பட தான் செய்தார். இது தான் முதல் முறை அவர் கமலியை விட்டு பிரிந்து இருப்பது.

"நீ எப்படி வந்த? யார் உன்னை கூட்டிக்கிட்டு வந்தா?" என்றார் செல்வி, தன்னை சுதாகரித்துக் கொண்டு.

அப்பொழுது தான் தன்னை அழைத்து வந்த ஜீவனை பற்றிய எண்ணமே அவளுக்கு வந்தது. வெளியே ஓடி சென்று பார்க்க, அங்கு ஆதித்யா இருக்கவில்லை.

"அவர் போயிட்டாரு" என்றாள்

"யாரு? " என்றார் செல்வி

"ஆதிஜி"

"நீ அவரை உள்ள கூப்பிடலையா?"

"மறந்துட்டேன் மா"

"என்னடி பொண்ணு நீ? நீ இப்படி இருந்தா என்ன செய்யறது? அவர் என்ன நெனைச்சாரோ தெரியல" என்றார் செல்வி.

"ஏண்டி பைத்தியக்காரி, எப்போ இதையெல்லாம் நீ கத்துக்க போற? பாவம் அந்த தம்பி. நம்மளை பத்தி எவ்வளவு யோசிக்கிறார்... ஆனா, நீ என்னடான்னா இப்படி இருக்க" என்றார் சுந்தரி.

"அவர் நம்மளை பத்தி என்ன யோசிக்கிறாரு?"

"எங்களையும் உடனே சென்னைக்கு வர சொல்லிட்டாரு... உன் பக்கத்துல நாங்க இருக்கணும்னு அவர் நினைக்கிறதால"

"நீங்களும் சென்னைக்கு எங்க கூடவே வரப் போறீங்களா?" என்று துள்ளி குதித்தாள் கமலி.

"ஆமாம்" என்றார் செல்வி.

"எனக்கு ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்கும்மா... தேங்க்யூ"

"நீ தேங்க்ஸ் சொல்றதா இருந்தா உன் வீட்டுக்காரருக்கு சொல்லு. நீ சந்தோஷமா இருக்கணும்னு தான் அவர் இதெல்லாம் செய்யறாரு"

"ஆனா இதைப் பத்தி நீங்க ஏன் என்கிட்ட முன்னாடியே சொல்லல?"

"ஏன்னா, நீ எங்களை உடனே நச்சரிக்க ஆரம்பிச்சிடுவ"

முகத்தை உர்ரென்று வைத்துக் கொண்டாள் கமலி. அவளை இழுத்துச் சென்று தன் பக்கத்தில் அமர்த்திக் கொண்டார் செல்வி.

"நான் சொல்றத கவனமா கேட்கணும். நீ இந்த மாதிரி இருக்க கூடாது. அவங்க எவ்வளவு பெரிய ஆளுங்கன்னு இப்போ உனக்கு தெரிஞ்சிருக்கும். அவங்க பணக்காரங்க மட்டுமில்ல. சமுதாயத்தில் ரொம்ப பெரிய அந்தஸ்து உள்ளவங்க. அவங்க வீட்டுக்கு மருமகளா போறது அவ்வளவு சாதாரண விஷயம் இல்ல. நீ அவங்ககிட்ட இருந்து நிறைய விஷயம் கத்துக்கணும். அவங்ககிட்ட நல்ல பேர் எடுக்க அது உனக்கு உதவும். எங்களுடைய வளர்ப்பு முறையை யாரும் குறை சொல்ற மாதிரி நடந்துக்காத. அப்படி நீ செய்ய இடம் கொடுக்குறன்னா, உன் அம்மாவுடைய மரியாதையை நீ விட்டுக் கொடுக்குறேன்னு அர்த்தம். எல்லாத்துக்கும் மேல, முக்கியமான ஒரு விஷயம், உன்னை கல்யாணம் பண்ணதுக்காக ஒரு நாளும் உன் புருஷனை வருத்தப்பட வச்சிடாத. அவர் என்ன சொன்னாலும் நீ கேட்கணும். அவர்கிட்ட நீ எதையும் மறைக்க கூடாது, அது எவ்வளவு பெரிய விஷயமா இருந்தாலும் சரி. இந்த உலகத்திலேயே, எல்லாரையும் விட அதிகமா, அவருக்கு நீ தான் உண்மையா இருக்கணும். உன்னை நினைச்சு அவர் பெருமை படுற மாதிரி நடந்துக்கணும். அவர் கூட சேர்ந்து தான் சாப்பிடணும். அவர் வர லேட்டானா கூட அவருக்காக காத்திருக்கணும். புரிஞ்சிதா?"

சரி என்று தலையசைத்தாள் கமலி.

செல்வி கூறிய அறிவுரையை பற்றியே மீண்டும் மீண்டும் நினைத்துக் கொண்டிருந்தாள் அவள். அவளுடைய அம்மா கூறுவதைப் பார்த்தால், ஆதித்யா ஒன்றும் கெட்டவன் அல்ல என்று தோன்றுகிறது. அவளுடைய அம்மாவையும் அத்தையையும் சென்னைக்கு வரவழைக்கிறான் என்றால் அவன் நல்லவனாக தானே இருக்க வேண்டும்? இதெல்லாம் தெரியாமல் அவனுக்கு குட்டச், பேட்டச் பற்றியெல்லாம் வேறு சொல்லி கொடுத்ததுவிட்டாள். ஒருவேளை, ஆதித்யா அதைப் பற்றி அவன் வீட்டில் இருப்பவர்களிடம் கூறி விடுவானோ? அவனை தொட விடாமல் இருந்ததற்காக, அவர்கள் அவளை திட்ட போகிறார்களோ? அவளுக்கு பயமாக இருந்தது.

........

கமலியை அவளுடைய அம்மா வீட்டில் விட்டுவிட்டு வீடு திரும்பினான் ஆதித்யா. அனைவரும் வரவேற்பறையில் அமர்ந்து, பிரபாகரனிடமும் லாவண்யாவிடமும் *டேம் இட்* கதையை கூறிக் கொண்டிருந்தார்கள். புன்னகையுடன் வந்தமர்ந்தான் ஆதித்யா.

"அக்கா, நான் உங்ககிட்ட ஒரு விஷயம் சொல்லணும்"

பேசுவதை நிறுத்திவிட்டு அனைவரும் அவனைப் பார்த்தார்கள்.

"சொல்லு ஆதி" என்றாள் ரேணுகா.

"டேம்இட் ன்னா என்னன்னு கூட தெரியாம ஒரு பொண்ணு இருப்பான்னு என்னால நம்பவே முடியல. டேம்இட்னா ஐ லவ் யூ ன்னு சித்தி சொன்னதையும் அவ நம்பிட்டா. எவ்வளவு வெள்ளந்தியா இருக்கா..."

"ரிலாக்ஸ், ஆதி... அவ சீக்கிரமே எல்லாத்தையும் கத்துக்குவா" என்றான் பிரபாகரன்.

"எப்படி?" என்றான் ஆதித்யா.

"நம்ம அவளுக்கு சொல்லிக் கொடுக்கலாம்" என்றாள் ரேணுகா.

"இல்லக்கா, அதெல்லாம் சரிப்பட்டு வராது. அதனால நான் ஒரு முடிவு எடுத்திருக்கேன்"

"அந்தப் பெண்ணை வருத்தப்பட வைக்கிற மாதிரி எந்த முடிவும் எடுத்துடாத ஆதி" என்றார் பாட்டி கவலையுடன்.

இல்லை என்று தலையசைத்தான் ஆதித்யா.

"அவ எல்லாத்தையும் கத்துக்குற வரைக்கும் நம்ம சும்மா இருக்க முடியாது. அதனால நான் அவளை காலேஜுக்கு அனுப்பலாம்னு இருக்கேன்"

பிரபாகரன், லாவண்யா, ராகுல், தீபக், சுசித்ரா அனைவரும் சந்தோஷமாய் சிரிக்க, பாட்டி, சித்தி, ரேணுகா மற்றும் அவளது கணவன் சரவணன் அசந்து போனார்கள்.

"ஆனா ஆதி... " என்று ரேணுகா ஏதோ சொல்லப் போக, தன் கையை காட்டி அவளை தடுத்தான் ஆதித்யா.

"நம்ம அவளுக்கு சொல்லி கொடுக்கிறத விட, காலேஜிக்கு போனா, அவளாவே கத்துக்கிட்டு, இந்த உலகத்தை வேற பார்வையில பாக்க ஆரம்பிப்பா. தன்னைத் தானே எப்படி மாத்திகிறதுன்னு தானாவே  கத்துக்குவா."

"ஆனா, அவ ரொம்ப வெகுளி. அவளை சுத்தி இருக்கிறவங்க கேலி, கிண்டல் பண்ணா, அவளுடைய நம்பிக்கை அடியோடு போய்டும்"

"அப்படின்னா அவளை என்னோட காலேஜில் சேருங்க. நான் அவ கூட இருந்து, அவளை பார்த்துக்கிறேன்" என்றாள் லாவண்யா உற்சாகமாக.

"நல்ல ஐடியா. அதே காலேஜ்ல தான் நானும் இருக்கேன். சீனியர் என்ற முறையில, நானும் அண்ணியை பாத்துக்குவேன்" என்றான் ராகுல்.

"பிரச்சனை முடிஞ்சிது" என்றான் ஆதித்யா.

"ஆனா, லாவண்யா சேர்ந்திருக்கிறது பிபிஏ. அது நிச்சயம் கமலிக்கு கஷ்டமா இருக்கும். அதை கமலியால படிக்க முடியாது. அவ சின்ன கிராமத்தில் படிச்சு வளர்ந்த பொண்ணு. அவளுக்கு இங்கிலீஷ் தெரியாது. இங்கிலீஷ் தெரியாம பிபிஏ படிக்கிறது எவ்வளவு சிரமம்னு உனக்கு தெரியாதா?" என்றான் ரேணுகாவின் கணவன் சரவணன்.

"அவளுடைய திறமையை நம்ம எப்படி அளந்து பார்க்க முடியும்? அவ பிபிஏ படிக்கட்டும்" என்றான் ஆதித்யா.

"ஆதி சொல்றது சரி தான். அவளால என்ன முடியும், முடியாதுன்னு நம்ம எப்படி முடிவு பண்ண முடியும்?" என்றான் பிரபாகரன்

"ஆளாளுக்கு ஏன் இவ்வளவு கவலை படுறீங்க? நான் தான் இருக்கேனே" என்றாள் லாவண்யா

ரேணுகா பதட்டமாக இருந்தாள்.

"இது சரியா வரும்னு எனக்கு தோணலை" என்றாள்.

"முயற்சி பண்ணாமலேயே நம்ம ஏன்கா அப்படி சொல்லணும்? ஒருவேளை அவளால அது முடியாம போச்சுன்னா, அடுத்து என்ன செய்யறதுன்னு அப்புறம் யோசிக்கலாம்" என்றான் ஆதி

"எனக்கு ரொம்ப பயமா இருக்கு, ஆதி" என்றாள் ரேணுகா

"ஒன்னும் கவலைப்படாதீங்க கா. எல்லாத்துக்கும் ஒரு சொல்யூஷன் நிச்சயம் இருக்கும்" என்று ஆதித்யா கூற ஆமாம் என்று தலையசைத்தாள் ரேணுகா.

தொடரும்...