62 குடும்பம்

சரவணனிடம் இருந்து சட்டப்படி விவாகரத்து பெற்றாள் ரேணுகா.
பிரபாகரன், ரேணுகாவின் திருமணம் எளிய முறையில் நடத்த திட்டமிடப்பட்டிருந்தது. நீதிமன்ற வளாகத்தில் அனைவரும் குடும்பத்துடன் கூடியிருந்தார்கள். அங்கிருந்த அனைவரையும் விடவும் ஷாலினி தான் அதிக சந்தோஷமாய் காணப்பட்டாள். தன் கழுத்தில் இருந்த மாலையை கழட்டி பிரபாகரன் அவள் கழுத்தில் போட்டு அவளை கலகலவென சிரிக்க வைத்தான். வீடு வந்து சேரும் வரை அந்த மாலையை கழட்டாமல் அலட்டலாக சுற்றிக் கொண்டிருந்தாள் ஷாலினி. ரேணுகாவை பிரபாகரனின் இல்லத்தில் முறைப்படி விட்டு விட்டு வீடு வந்து சேர்ந்தார்கள் அனைவரும்.

அன்று முழு மனநிம்மதியை உணர்ந்தான் ஆதித்யா. அவன் தோளில் இருந்த மிகப் பெரிய பாரம் இறங்கியதாக உணர்ந்தான் அவன்.

ஓராண்டுக்குப் பின்

அமைதியகத்தில் மிகப்பெரிய பார்ட்டி நடந்து கொண்டிருந்தது. கமலி பிபிஏவில் முதல் மதிப்பெண் பெற்றதற்காக அந்த பார்ட்டியை ஏற்பாடு செய்திருந்தான் ஆதித்யா. கமலியின் அம்மா குடும்பம், பிரபாகரனின் குடும்பம், சமீர்கானின் குடும்பம் ஆகியோர் அழைக்கப்பட்டிருந்தனர்.

கேக்கை வெட்டச் சொல்லி கத்தியை கமலியிடம் ஆதித்யா கொடுக்க, அவன் கையைப் பற்றி கேக்கை வெட்டினாள் கமலி. அவர்கள் இருவரும் ஒருவருக்கொருவர் ஊட்டிவிட்டு கொண்டபின், அனைவருக்கும் அந்த கேக்கை வழங்கினாள் கமலி. தான் செல்லும் இடமெல்லாம் ஆதித்யாவின் பார்வை தன்னை பின்தொடர்வதை உணர்ந்த கமலி, *என்ன?* என்று பார்வையால் அவனைக் கேட்க, *பிறகு பேசலாம்* என்று சைகை செய்தான் ஆதித்யா. என்னவாக இருக்கும் என்று எண்ணி முகம் சுருக்கினாள் கமலி. 

பெண்கள் அனைவரும் கூடி கூடி ஏதோ ரகசியம் பேசுவதை கண்டார்கள் ஆதித்யாவும், பிரபாகரனும். அவர்கள் அருகில் செல்லும்போதெல்லாம் பெண்கள் பேசுவதை நிறுத்தினார்கள்.

"அப்படி என்ன இவங்க டிஸ்கஸ் பண்றாங்கன்னு எனக்கு புரியலை" என்றான் ஆதித்யா.

"அவங்க ஏதோ பிளான் பண்ற மாதிரி எனக்கு தெரியுது" என்றான் பிரபாகரன்.

"செய்யட்டும்... எப்படி இருந்தாலும் நம்மகிட்ட வந்து தானோ ஆகணும்" என்றான் ஆதித்யா.

ஆமாம் என்று தலையசைத்தான் பிரபாகரன். பார்ட்டி இனிதே நிறைவு பெற்றது.

இரவு

வேலையை முடித்துக்கொண்டு தன் அறைக்கு திரும்பிய கமலி, ஆதித்யாவை நோக்கி ஓடிச் சென்றாள்.

"என்ன விஷயம் ஆதிஜி?"

"என்ன?"

"அப்புறமா பேசலாம்னு சொன்னிங்களே..."

"நான் எப்போ சொன்னேன்?"

"சொல்லலை சைகை செஞ்சீங்க"

"ஓ..."

"சொல்லுங்க... சொல்லுங்க..."

"குழந்தையோட குழந்தையைப் பத்தி பேசலாம்னு நினைச்சேன்"

"குழந்தையா.???" என்றாள் அதிர்ச்சியாக.

"ஆமாம், ஒரு வருஷத்துக்கு முன்னாடி நம்ம ப்ளான் பண்ணோமே..."

"ஆதிஜி, கொஞ்சமாவது பொறுப்போட இருங்க..."

"பொறுப்பா?" என்றான் தன் புருவத்தை உயர்த்தி.

"ஒரு வருஷத்துக்கு முன்னாடி நான் ரொம்ப சின்ன பொண்ணா இருந்தேன்..."

"ஓ... ஒரு வருஷத்துல நீ ரொம்ப வளர்ந்துட்டியா...?"

"நான் அதை சொல்லல... எனக்கு மெச்சூரிட்டி வந்திருக்கு இல்ல? "

"வந்துடுச்சா? " என்றான் சீரியசாக.

"நான் குழந்தை பெத்துக்கவா ஃபர்ஸ்ட் ரேங்க் வாங்கினேன்?"

"நிச்சயமா இல்ல" என்றான் களுக்கென்று சிரித்து.

"என் தோளில் நிறைய பொறுப்பு இருக்கு"

"அப்படியா? அது என்ன பொறுப்பு?"

"மாஸ்டர் டிகிரி முடிக்கணும்... அதுக்குப் பிறகு ஆபீசுக்கு வந்து உங்களுக்கு ஹெல்ப் பண்ணனும்..."

"இதையெல்லாம் எப்போ பிளான் பண்ண?"

"ஃபர்ஸ்ட் ரேங்க் வந்த பிறகு"

"ரொம்ப சந்தோஷம்... நடத்து..."

மெல்ல அவன் அருகில் வந்து, அவன் தோளில் சாய்ந்து கொண்டாள் கமலி. அவள் குழைவாய் தனது சட்டைப் பொத்தானை உருட்டியதை பார்த்த ஆதித்யா உதடு கடித்தான்.

"ஆதிஜி... "

 "ம்ம்ம்?"

"நான், மயூரி, லாவண்யா மூணு பேரும் மாஸ்டர் டிகிரி அப்ளை பண்ணலாம்னு இருக்கோம்..."

"சரி... "

"நானும் மயூரியும் இங்க ஒன்னா இருக்கோம். நாங்க ரெண்டு பேரும் ஒண்ணா டிஸ்கஸ் பண்ணி எங்க டவுட்டை எல்லாம் கிளியர் பண்ணிக்கிறோம்..."

"ஆமாம்... "

"பாவம் லாவண்யா அவ தனியா இருக்கா..."

"அவளையும் இங்க வர சொல்லி ஒன்னா சேர்ந்து படிங்க..."

"தினமும் அப்படி வர முடியாது இல்ல, ஆதிஜி?"

"சரி, அதுக்கு?"

"நம்ம அவளை ராகுலுக்கு கல்யாணம் பண்ணி வெச்சுட்டா என்ன?"

"என்ன்ன்னனது?"

"ஆமாம் ஆதிஜி. ராகுல் ஆட் ஏஜென்சி ஆரம்பிச்சு நல்லா போய்கிட்டு இருக்கு. நீங்க கூட அவரு நம்ம கம்பெனிக்கு பண்ணி கொடுத்த காலண்டரை பாராட்டினீங்க இல்ல... அவங்களுக்கு கல்யாணம் பண்ணி வெச்சுட்டா நாங்க ஒன்னா இருப்போம். அவங்க ரெண்டு பேரும் ஒருத்தரை ஒருத்தர் விரும்புறாங்க. பிரபா அண்ணன்கிட்ட பேசி நீங்க தான் இந்த கல்யாணத்துக்கு ஏற்பாடு பண்ணனும். நீங்க கேட்டா அவர் நிச்சயம் ஒத்துக்குவார்"

புன்னகையுடன் தன் கைகளைக் கட்டிக்கொண்டான் ஆதித்யா. அப்படி என்றால், இந்த விஷயம் தான் நேற்று பார்ட்டியில் உருண்டு கொண்டிருந்தது போலிருக்கிறது.

"இதுக்காகத் தான் குழந்தை பெத்துக்க வேண்டாம்னு நினைக்கிறியா?"

"இல்ல இல்ல, அது வேற... எனக்கு விக்ரமாதித்யாவை பாக்கணும்னு ஆசை தான்..."

"விக்ரமாதித்யாவா அவன் யாரு?"

"நம்ம பையன்..."

 களுக்கென்று சிரித்தான் ஆதித்யா.

"நீ எப்போ அவனுக்கு பேர் வச்ச?"

"போன வருஷம்"

"ஒருவேளை அது பொண்ணா இருந்தா?"

"ரூபாலி... சிம்பிள்"

"ஒ... நமக்கு ரூபாலி பெட்டரா இருப்பான்னு நினைக்கிறேன்"

"ஏன் ஆதிஜி? எனக்கு ஆதித்யாவோட மினியேச்சரை பார்க்கணும்னு ஆசை. சின்ன சைஸ் ஆதித்யா..."

"சரி விடு... ரெண்டு பேரையும் பெத்துக்கலாம்"

"ஏழு வருஷம் கழிச்சி... "

"ஏழு வருஷமா? "

ஆமாம் என்று தலையசைத்தாள் கமலி.

"நாளைக்கு பிரபா அண்ணன்கிட்ட லாவண்யா, ராகுல் விஷயத்தை பேசுங்க"

அவள் ஆணையிடுவது போல் பேசியதை கேட்ட ஆதித்யா,

"நீங்க சொல்றதை செஞ்சிடுறேன் மேடம்" என்றான் புன்னகையோடு.

 மறுநாள் காலை

பிரபாகரனிடம் பேசுவதைப் பற்றி யோசித்துக் கொண்டிருந்தான் ஆதித்யா. அவனுக்கு ஆச்சரியம் ஏற்படுத்தும் வகையில் பிரபாகரனே அமைதியகம் வந்தான். அவன் தன் அறையில் நுழைவதைப் பார்த்த ஆதித்யா,

"ஹாய்" என்றான்

"குட் மார்னிங் ஆதி"

"குட் மார்னிங் "

"உன்கிட்ட ஒரு முக்கியமான விஷயம் பேசச் சொல்லி உங்க அக்கா அனுப்பினா"

 உள்ளுக்குள் புன்னகைத்துக் கொண்டான் ஆதித்யா. இந்தப் பெண்கள் பிரபாகரனையும் விட்டுவைக்கவில்லை போல் தெரிகிறது.

"எனக்கு என்னமோ எங்க அக்கா பேச சொல்லி இருப்பாங்கன்னு தோனல. உன்னோட ஒயிஃப் தான் சொல்லி இருக்கணும்... "

"ஆமாம்" என்று சிரித்தான் பிரபாகரன்.

"ராகுல்,  லாவண்யா... " என்று இருவரும் ஒரே குரலில் கூறிவிட்டு சிரித்தார்கள்.

"நான் சொல்லல, இவங்க ஏதோ பிளான் பண்ணிகிட்டு இருக்காங்கன்னு...?"

"ஆமாம்... நீ என்ன நினைக்கிற ஆதி?"

"எல்லாரும் விரும்புறாங்க... செஞ்சிடலாம்... நான் சித்திகிட்ட பேசி முறைப்படி என்ன செய்யணுமோ செய்ய சொல்றேன்"

எங்கிருந்தோ ஆதித்யாவை நோக்கி ஓடி வந்த ராகுல், அவனை கட்டிக்கொண்டு,

"தேங்க்யூ பாதி... " என்றான்.

"கல்யாண சடங்குகள் எல்லாம் செம ஜாலியா இருக்கும்" என்றாள் கமலி.

"என்ன இருந்தாலும் உங்க கல்யாணத்துல இருந்த ஜாலி வராது" என்றான் பிரபாகரன்.

அவனை புரியாமல் பார்த்தாள் கமலி.

"மெஹந்தி வரைய வந்த போது நீங்க பண்ண அமர்க்களம் இருக்கே..." என்று சிரித்தான் பிரபாகரன்.

அனைவரும் கொல்லென்று சிரிக்க,  முகத்தை சுருக்கி நகம் கடித்தாள் கமலி.

"கமலி இந்த அளவுக்கு மாறுவாங்கன்னு நான் கற்பனை கூட செஞ்சி பார்க்கல" என்றான் பிரபாகரன்.

"எல்லா க்ரெடிட்டும் நம்ம ஆதிக்கு தான்" என்றான் ராகுல்.
 
ஆமாம் என்று தலையசைத்து ஆதித்யாவை கமலி பார்க்க, இதமாய் புன்னகைத்தான் ஆதித்யா.

 ராகுல் லாவண்யாவின் திருமணம் வெகு சிறப்பாய் நடைபெற்றது. திட்டமிட்டபடியே, கமலியுடன் மயூரியும், லாவண்யாவும், முதுகலை வகுப்பில் சேர்ந்தார்கள். அந்த இரண்டு வருடங்களில், பிரமிக்கத்தக்க அளவிற்கு கமலியிடம் மாற்றங்களை கண்டான் ஆதித்யா. முன்பு இருந்ததைக் காட்டிலும் அதிக தன்னம்பிக்கையுடனும், தைரியத்துடனும் இருந்தாள் கமலி. ஆதித்யாவின் அலுவலகத்தில் பணி புரியும் அளவிற்கு அவள் தன்னைத் தானே மெருகேற்றிக் கொண்டிருந்தது வெட்ட வெளிச்சமாய் தெரிந்தது. நேரம் கிடைக்கும் பொழுது எல்லாம் அவள் அலுவலகத்திலேயே பழியாய் கிடந்தாள். முக்கியமான கான்ஃபரன்ஸ் மற்றும் பவர்பாயின்ட் பிரசெண்டேஷன் முதலியவற்றில் கமலியையும் பங்கெடுக்க செய்தான் ஆதித்யா. அதன் மூலம் பல வியாபார நுணுக்கங்களை கற்றுக் கொண்டாள் கமலி. சில நேரத்தில் அவள் கொடுத்த யோசனைகள் ஆதித்யாவையே பிரமிக்கச் செய்தன.

முதுகலை பட்டம் பெற்று ஆதித்யாவின் நேரடி உதவியாளராக அலுவலகத்தில் இணைந்தாள் கமலி.

அன்று, அவளுடைய முதல் மாத சம்பளத்தை அவளிடம் கொடுத்தான் ஆதித்யா.

"இதுக்கு என்ன அவசியம்?" என்றாள் கமலி.

"அவசியம் தான்"

"நான் இதுக்காகவா வேலை செய்யறேன்?"

"நிச்சயமா இல்ல. ஆனா, எல்லா உழைப்பும் அங்கீகரிக்கப் பட வேண்டியது அவசியம். இதை உங்க அம்மாவுக்கு கொடு. தன்னுடைய மகள் சொந்த காலில் நிக்கிறதை பார்க்கிறததை விட ஒரு அம்மாவுக்கு பெரிய சந்தோஷம் இருக்கவே முடியாது. உன்னை நினைச்சு உங்க அம்மாவை பெருமைப்பட வை..."

உணர்ச்சிவசப்பட்ட கமலி அவனை அணைத்துக் கொண்டாள்.

"நீங்க ரொம்ப நல்லவர் ஆதிஜி"

"எக்ஸ்க்யூஸ் மீ, மேடம்... இது ஆஃபீஸ்..."

"போங்க... " என்று இறுக்கமாய் அணைத்துக்கொண்டாள் கமலி.

களுக்கென்று சிரித்தான் ஆதித்யா.

"உங்களுடைய சின்ன முகத்தை பார்க்கணும்னு எனக்கு ரொம்ப ஆசையா இருக்கு..."

"சின்ன முகமா?"

"ஆமாம், சின்ன ஆதித்யா"

"ஆனா, ஏழு வருஷத்துக்கு பிறகுன்னு சொன்னியே...?"

"ரெண்டு வருஷத்துக்கு முன்னாடி நான் ரொம்ப சின்ன பொண்ணா இருந்தேன் ஆதிஜி"

விழி விரிய அவளைப் பார்த்துவிட்டு வெடித்து சிரித்தான் ஆதித்யா.

"ஏய், அணில் குட்டி... உனக்கு என்ன வேணுமுன்னு முதல்ல நீ தெளிவாகு..."

"நான் முடிவு பண்ணிட்டேன்... "

"இப்பவே இப்படி மாத்தி மாத்தி பேசிக்கிட்டு இருக்க... இன்னும் நீ ப்ரெக்னன்ட் ஆயிட்டா நான் என்ன செய்யப்போறேன் தெரியல..."

"ஏன் அப்படி சொல்றீங்க?"

"ப்ரெக்னன்ட் ஆனவங்களுக்கு *மூட் ஸ்விங்* ஆகுமாம். எப்போ, எப்படி அவங்க மூட் மாறும்னு தெரியாதாம்... "

ஆதித்யா நினைத்தது சரி தான். கமலியின் பேறுகாலத்தில் படாத அவஸ்தைப்பட்டான் ஆதித்யா. அவள் விரும்பி சாப்பிட கேட்டது எல்லாம் நட்சத்திர ஓட்டலில் கிடைப்பதாக இருந்தால் உடனே வர வைத்து விட்டிருப்பான் ஆதித்யா. ஆனால் கமலி ஆசைப்பட்டு கேட்டதெல்லாம், நெல்லிக்காய், இலந்தைப்பழம், நாவல் பழம் போன்ற கிராமத்து வகையறாக்கள்... நல்ல காலம், அதைத் தேடி கண்டுபிடிக்க ஆதித்யாவுக்கு உதவினான் சமீர்கான்.

கமலியின் பிரசவ காலம் நெருங்க, நெருங்க ஆதித்யாவின் பதற்றம் எகிறிக் கொண்டிருந்தது. கமலி எப்படி பிரசவ வலியை தாங்க போகிறாள் என்பதை எண்ணும் போதெல்லாம் அவனுக்கு தூக்கமே வரவில்லை. சுகபிரசவத்திற்கு தேவையான அனைத்து உடற்பயிற்சிகளையும், அவன், அவளை செய்ய வைத்துக் கொண்டு தான் இருந்தான். இருந்தாலும், அவனால் அமைதியாய் இருக்க முடியவில்லை. ஆனால், கமலியோ தைரியமாய் இருந்தாள், ஏற்கனவே பல பிரசவங்களை பார்த்து விட்டவள் போல.

முதல்முறையாக, ஆதித்யாவின் கலங்கிய கண்களை அனைவரும் பார்க்க நேர்ந்தது கமலியின் பிரசவத்தின் போது. சில மணி நேர போராட்டத்திற்கு பின் ரூபாலியை சுகப்பிரசவத்தில் ஈன்றெடுத்தாள் கமலி. தங்களது கலவையாய் பிறந்த ரூபாலியை பார்த்து நெகிழ்ந்து போனான் ஆதித்யா.

ஏழு மாதங்களுக்குப் பிறகு

குளியல் அறையில் இருந்தாள் கமலி. ஆதித்யாவும் ரூபாலியும் இன்னும் உறங்கிக் கொண்டிருந்தார்கள். தூக்கத்திலிருந்து எழுந்த ரூபாலி, தன் கண்களை இங்குமங்கும் ஓட விட்டாள். தனது தந்தை உறங்கிக் கொண்டிருந்ததை பார்த்த அவள், அவனை நோக்கி தவழ்ந்து சென்று, அவன் நெஞ்சின் மீது ஏறி அமர்ந்து கொண்டு, அவன் முகத்தில் தட்ட துவங்கினாள்.

தூக்கம் கலைந்து விட்ட ஆதித்யா கண்களை திறக்காமல் படுத்திருந்தான். ஆதித்யாவிடம் இருந்து எந்த அசைவும் இல்லாமல் போகவே, அவன் மூக்கை ரூபாலி கடிக்க,  களுக்கென்று சிரித்தான் ஆதித்யா. குளியலறையிலிருந்து வெளியே வந்த கமலி அந்த காட்சியை பார்த்து நின்றாள். கமலியை பார்த்த  ரூபாலி, குதூகலித்தாள்.

"அப்பாவை தொந்தரவு செய்யக் கூடாது" என்று கூறியபடி அவள் அருகில் வந்தாள் கமலி.

"நான் தூங்கல கமலி" என்றான் ஆதித்யா.

கட்டிலின் மீது எழுந்து அமர்ந்து ரூபாலியை தன் மடியில் அமர்த்திக் கொண்டான். அவன் மடியில் அமர விரும்பாமல், எழுந்து நின்று அவன் தலையை முடியை பற்றிக்கொண்டு நின்றாள் ரூபாலி.

"நீங்க எப்போ எழுந்திங்க?"

"கொஞ்ச நேரத்துக்கு முன்னாடி தான். இவதான் என்னை எழுப்பி விட்டா"

"உங்களுக்கு ஆஃபீசுக்கு டைம் ஆகுதுன்னு அவளுக்கு தெரிஞ்சிருக்கு"

"நான் இன்னைக்கு ஆபீசுக்கு போகல"

"ஏன்? "

"வீட்டில் இருந்தே வேலை செய்யப் போறேன்"

"நேத்து நீங்க ஆபிஸ் போன போது ரூபாலி அழுதான்னு இப்படி சொல்றீங்களா?"

"நான் போகும் போது அவ அழுதா  எனக்கு வேலையே ஓடமாட்டேங்குது"

"கொஞ்ச நேரத்தில அவ சரியாயிடுவா ஆதிஜி"

"விடு கமலி, இன்னைக்கு நான் அவ கூட இருக்கேன்"
 
"என்னால அவளை சமாளிக்க முடியாதுன்னு நீங்க சந்தேகப்படுறிங்களா? இல்ல என்னால அவளை ஒழுங்கா வளர்க்க முடியாதுன்னு நினைச்சி என்கூட இருக்கீங்களா?"

"உன்னை விட அவளை யாரு நல்ல பழக்கவழக்கங்களோட வளர்க்க முடியும்? உன்னோட நேர்மை, மரியாதை, மாரல்ஸ் எல்லாமே ஸ்பெஷல் தான். ரூபாலியும் உன்னை மாதிரி இருக்கணும்னு தான் எனக்கு ஆசை"

அவனைக் கட்டிக் கொண்டு, அவனது  நெஞ்சில் சாய்ந்து சிரித்தாள் கமலி.

தொடரும்...

குறிப்பு: அடுத்த பகுதியோடு *ஆயிரத்தில் ஒருத்தியம்மா நீ...* நிறைவு பெறுகிறது. தங்கள் மேலான ஆதரவுக்கு நன்றி. 🙏🏻.