59 பிரபாகரனின் உறுதி

"நான் ரேணுகாவை கல்யாணம் பண்ணிக்க விரும்புறேன்" என்ற
பிரபாகரனின் வார்த்தை அங்கிருந்த அனைவரையும் திடுக்கிட செய்தது.

அவன் முகத்தை வெறித்துப் பார்த்தபடி அனைவரும் தாங்கள் அமர்ந்திருந்த நாற்காலியை விட்டு அனிச்சையாய் எழுந்து நின்றார்கள். பிரபாகரனின் கையை பிடித்து தனது அறைக்கு இழுத்துச் சென்றான் ஆதித்யா. தனது அறைக்குள் வந்த உடன் அவன் கையை கோபமாக உதறினான்.

"என்ன பேத்தல் இது?" என்றான் பொறுமை இழந்து.

 அமைதியாய் நின்றான் பிரபாகரன்.

"உனக்கு என்ன பைத்தியமா பிடிச்சிருக்கு? நீ என்ன பேசுறேன்னு தெரிஞ்சு தான் பேசுறியா? அவங்க என்ன செஞ்சாங்கன்னு மறந்துடாதே. அவங்க ஒரு துரோகி. உன்னை மாதிரி ஒரு நல்லவனை கல்யாணம் பண்ணிக்க அவங்களுக்கு எந்த தகுதியும் இல்ல"

"யாரா இருந்தாலும் அவங்களுக்கு ரெண்டாவது சான்ஸ் கொடுக்கணும்..."

அவனது பேச்சைத் துண்டித்தது,

"நீ எதுக்காக இதெல்லாம் செய்யறேன்னு எனக்கு தெரியும்." என்று தன்னை ஆசுவாசப்படுத்திக் கொண்டவன்,

"நீ எனக்காக இதெல்லாம் செய்ய வேண்டாம் பிரபா"

"நான் ரேணுகாவுக்கு இரண்டாவது சான்ஸ் கொடுக்கிறதை பத்தி பேசல. எனக்கு கொடுக்கிறதை பத்தி பேசுறேன். நான் இதை உனக்காகவோ, ரேணுகாகவோ செய்யல. எனக்காக செய்யறேன்"

"நீ என்ன சொல்ற?"

"ஐ லவ் ரேணுகா"

"நீ என்ன பைத்தியமா? அவங்க என்ன எல்லாம் செஞ்சாங்கன்னு தெரிஞ்ச பிறகு உன்னால் எப்படி அவங்களை நேசிக்க முடிஞ்சிது?"

"நான் ரேணுகாவை புதுசா காதலிக்கல. ரொம்ப நாளா காதலிச்சிகிட்டு இருக்கேன்"

அதை கேட்ட ஆதித்யாவின் முகம் சுருங்கியது.

"ரேணுகா என்னை விட ஒரு வயசு பெரியவங்குறதால, அவகிட்ட என்னோட காதலை சொல்றதுல எனக்கு தயக்கம் இருந்தது. நான் தயங்கி நின்ன அந்த நேரத்துல, சரவணன் அவ வாழ்க்கையில் வந்துட்டான். அவ எனக்குன்னு பிறக்கலைன்னு நான் முடிவு பண்ணிட்டேன். ஆனா இப்போ அவளுக்கு நான் தேவை"

ஆதித்யாவுக்கு என்ன கூறுவது என்றே புரியவில்லை. இதை எப்படி கையாள்வது என்றும் தெரியவில்லை. தன்னுடனேயே இருந்த, தன் உயிருக்குயிரான நண்பன், தன் அக்காவை காதலித்திருகிறான். ஆனால் அதைப் பற்றி அவனுக்கு ஒன்றும் தெரியவில்லை. எவ்வளவு அபத்தம்...!

"ஆனா, நீ காதலிச்ச அந்த பழைய ரேணுகா இல்ல அவங்க..."

"அவ முன்ன மாதிரி இல்லன்னு எனக்கு தெரியும். இப்போ அவ மாறிட்டா" என்றான், ஆதித்யா கூறியதற்கு நேர்மறையான எண்ணத்துடன்.

"நீ ரிஸ்க் எடுக்குற பிரபா...நான் சொல்றதை கேளு. நான் அனுபவிச்ச கஷ்டத்தை நீயும் அனுபவிக்க வேண்டாம்னு நான் நினைக்கிறேன். உன்னுடைய வாழ்க்கை ரொம்ப மதிப்பு மிக்கது. அது கெட்டுப் போறதை  என்னால பார்க்க முடியாது"

"நீ அனுபவிச்ச அதே துரோகத்தை அவளும் அனுபவிச்சு இருக்கா... இந்த உலகத்துல யாரை அவள் ரொம்ப அதிகமா காதலிச்சாளோ, யாருக்காக எல்லா பாவத்தையும் செஞ்சாளோ, அவனாலேயே அதை அவ அனுபவிச்சிருக்கா. எல்லாத்துக்கும் மேல, அவ பெத்த குழந்தையே அவளை அடியோடு வெறுக்கிறா. இதைவிட பெரிய தண்டனை வேறென்ன இருக்க முடியும்? அவ தப்பு செஞ்சதை நான் ஒத்துக்கறேன். ஆனா அவளும் மனுஷி தானே...? சரவணன் அவளுடைய வாழ்க்கையில் வர்ற வரைக்கும், அவ எவ்வளவு நல்லவளா இருந்தான்னு நமக்கு தெரியாதா?"

"அதைத் தான் நானும் சொல்றேன். அவங்க மனசை யார் வேணும்னாலும் மாத்திட முடியும்"

"நல்லவளா இருந்த அவளை சரவணனால கெட்டவளா மாத்த முடியும்னா, என்னால ஏன் அவளை மறுபடி நல்லவளா மாத்த முடியாது? அவ இயல்பாவே நல்லவ தான். வாழ்க்கையில பார்க்கக் கூடாத கஷ்டத்தை எல்லாம் பார்த்துட்டா. மறுபடி தப்பு செய்ய மாட்டா ஆதி"

"நீ என்ன சொன்னாலும் எனக்கு இதுல சுத்தமா உடன்பாடு கிடையாது"

"உனக்கு என் மேல நம்பிக்கை இல்லையா?"

"நிறையவே இருக்கு. நம்ம குடும்பத்தை சேர்ந்தவங்க  கண்காணிப்புக்கு உட்பட்டவங்களா இருக்க கூடியாது. உறவுகள் நம்பிக்கையின் அடிப்படையில் தான் அமையனும்"

"நான் ரேணுகாவை நம்புகிறேன். அவ மறுபடி இதே தப்பை நிச்சயமா செய்ய மாட்டா"

"நீ இவ்வளவு பெரிய மடையனா இருப்பேன்னு நிச்சயம் நான் எதிர்பார்க்கல"

"இருந்துட்டு போறேன் விடு..."

"இதுக்கு நான் ஒத்துக்க மாட்டேன்"

"ஏன்? நீ என்னுடைய வாழ்க்கையை பத்தி கவலை படுறியா, இல்ல பொம்பளைங்க ரெண்டாவது கல்யாணம் பண்றதுல உனக்கு விருப்பமில்லையா?"

"வாயை மூடு பிரபா. என்னை பத்தி தெரியாத மாதிரி பேசாத. எனக்கு ஏதாவது ஒன்னு ஆனா கூட, கமலி இன்னொரு கல்யாணம் பண்ணிக்கனும்னு தான் நான் நினைக்கிறேன்"

"என்ன பைத்தியக்காரத்தனம் இது?" என்ற கமலியின் குரல் கேட்டு இருவரும் திடுக்கிட்டனர்.

கண்ணை மூடி நாக்கை கடித்தான் ஆதித்யா. இரண்டே எட்டில் ஆதித்யாவை அடைந்த கமலி, அந்த நண்பர்கள் இருவரும் எதிர்பாராத வண்ணமாக அவன் தோளில் கோபமாய் அடித்தாள்.

"இந்த மாதிரி எல்லாம் பேசுனீங்க, எனக்கு கெட்ட கோபம் வரும்" என்றாள்.

"ஒரு பேச்சுக்கு... "

"என்ன பேச்சுக்கு...? இதெல்லாம் ஒரு பேச்சா? நீங்க ரெண்டு பேரும் இப்படித் தான் பேசிக்குவிங்களா?" என்று அவள் பிரபாகரனை கோவமாய் பார்க்க, அவன் *இல்லை* என்று அவசரமாய் தலையசைத்தான்.

"போங்க ஆதிஜி. நான் உங்ககிட்ட பேச மாட்டேன்" என்று முகத்தை கோபமாக வைத்துக் கொண்டு அங்கிருந்து சென்றாள் கமலி.

"கமலி, நில்லு... நான் சொல்றத கேளு..."

திரும்ப அவனை நோக்கி வந்து நின்ற கமலி,

"நான் உங்க கூட *டேம் இட்* இல்ல" என்று கூறிவிட்டு மீண்டும் அங்கிருந்து சென்றாள்.

பெருமூச்சுவிட்டான் ஆதித்யா. அதைப் பார்த்து களுக்கென்று சிரித்தான் பிரபாகரன்.

"இதுக்காகத் தான் நீ என்னை கல்யாணம் பண்ணிக்க வேண்டாமுன்னு சொல்றியா ஆதி?" என்றான் பிரபாகரன் கிண்டலாக.

"கோவம் வந்துட்டா, அவள் ரொம்ப *டெரர்* தெரியுமா?" என்றான் ஆதித்யா புன்னகையுடன்.

" அப்படியா? "

ஆமாம் என்று தலையசைத்தான் ஆதித்யா.

"அப்படின்னா இன்னிக்கு உனக்கு நிறைய வேலை இருக்குன்னு சொல்லு"

 ஆமாம் என்று சிரித்தான் ஆதித்யா.

"கவலைப்படாத. இன்னைக்கு ஆஃபீஸை நான் பார்த்துகிறேன். நீ கமலியை சரி கட்டிட்டு வா"

"கமலி ஒரு இன்னசென்ட். என்னை சந்தோஷப் படுத்துறதற்காக நம்ம கற்பனை கூட பண்ணி பார்க்க முடியாத எதை வேணும்னாலும் செய்வா. அவளுடைய கோவம் என்னை காயப்படுத்தாது. அவ தான் என்னுடைய பலம். ஏன்னா அவ எனக்கு உண்மையானவ. என்னை விட அதிகமா நான் அவளை நம்புறேன். அந்த நம்பிக்கை தான், என்னுடைய வேலையை, என்னை டென்ஷன் இல்லாம செய்ய வைக்கிது. ஒரு குடும்பம்னா இப்படித் தான் இருக்கணும் பிரபா"

ஆதித்யா கூற வருவது என்ன என்பது புரிந்தது பிரபாகரனுக்கு.

"நான் பொறுமையே இல்லாதவன் தெரியுமா?" என்றான் பிரபாகரன்.

அவன் திடீரென்று ஏன் அதைக் கூறுகிறான் என்று புரியாததால் முகம் சுளித்தான் ஆதித்யா.

"நீ சொன்னா நம்ப மாட்டே.  நான் உனக்காக தான் ஆஃபீஸ்ல முடிஞ்ச அளவுக்கு பொறுமையா நடந்துக்குறேன்"

"ஆனா திடீர்னு எதுக்காக நீ இதை பத்தி எல்லாம் பேசுற?"

"எனக்கு ஒரு குழந்தையை வளர்கிறதுக்கு எல்லாம் பொறுமை இல்லை"

"அதனால?"

"ரேணுகாவை நான் கல்யாணம்  பண்ணிக்கிட்டா, ஷாலினி எனக்கு மகள் ஆயிடுவா. குழந்தையை வளக்கணும்னு எனக்கு டென்ஷன் இல்ல பாரு..."

அதைக் கேட்டு ஆச்சரியம் அடைந்தான் ஆதித்யா. யாரோ பெற்ற குழந்தையை தனது மகளாக ஏற்றுக் கொள்ளும் மனப்பக்குவம் எத்தனை பேருக்கு இருக்கிறது? அதற்கு மிகப் பெரிய மனது வேண்டும் அல்லவா?

"உனக்கே நல்லா தெரியும். அக்கா மேல கடுமையான கோபத்தில் இருக்கா ஷாலினி. அவளுக்கு நம்ம எப்படி புரிய வைக்கிறது? அவள் நமக்கு முக்கியம் இல்லையா?"

"கண்டிப்பா அவள் நமக்கு முக்கியம் தான். இதுவரைக்கும் என்னுடைய எண்ணம் ரேணுகாவுக்கே கூட தெரியாது. ஷாலினி ஒத்துகிட்டா மட்டும் தான் இதைப் பத்தி நான் ரேணுகாகிட்ட பேசலாம்னு இருக்கேன்"

"ஷாலினி இதுக்கு ஒத்துக்குவான்னு எனக்கு தோணல"

"ஷாலினி ஒத்துக்கிட்டா உனக்கு எந்த பிரச்சனையும் இல்லையே?"

"உன்னை மாதிரியே ஷாலினியும் எனக்கு ரொம்ப முக்கியம்... உங்க இரண்டு பேருடைய சந்தோஷமும் முக்கியம். ஷாலினிக்கு இதுல எந்த பிரச்சனையும் இல்லனா, நிச்சயம் எனக்கும் எந்த பிரச்சனையும் இல்ல"

"என்கிட்ட விடு அதை நான் பார்த்துக்கிறேன்"

இருவரும் கீழ்த்தளம் வந்தார்கள். அங்கு கமலி, ஷாலினிக்கு சாக்லேட் மில்க் கொடுத்துக்கொண்டிருந்தாள். ஆதித்யாவை பார்த்த கமலி, தன் முகத்தை வெடுக்கென்று திருப்பிக் கொண்டாள். தன் கண்களை சுழற்றினான் ஆதித்யா. அதைப் பார்த்து சிரித்தான் பிரபாகரன்.

அனைவரும் ஆதித்யாவின் முடிவு என்னவாக இருக்கும் என்று தெரிந்துகொள்ள ஆவலாக இருந்தார்கள். ஷாலினியுடன் இருந்த கமலியை தன்னிடம் வருமாறு சைகை செய்தான் பிரபாகரன். அவள் அவன் அருகில் வந்ததும், அவள் கையை பிடித்து சற்று தொலைவாக அழைத்துச் சென்றான். அவனது அந்த செய்கைக் எதிர்பார்க்காத கமலி, அதிர்ச்சியுடன் ஆதித்யாவை பார்த்தாள், அவன் என்ன நினைத்துக் கொள்வானோ என்ற பயத்துடன். அவள் முகம் போன போக்கைப் பார்த்து வந்த சிரிப்பை அடக்கிக் கொண்டான் ஆதித்யா.

"என்ன அண்ணா? " என்றாள் கமலி சங்கடத்துடன்.

"எனக்கு உன்னுடைய ஹெல்ப் வேணும் கமலி" என்றான் பிரபாகரன்.

"என்னுடைய ஹெல்ப்பா?"

"ஆமாம். ரேணுகாவை கல்யாணம் பண்ணிக்க எனக்கு ஷாலினியுடைய பர்மிஷன் வாங்க ஹெல்ப் பண்ணு"

"நானா? ஆனா அவ அக்கா மேல ரொம்ப கோபமா இருக்காளே"

"எனக்கு தெரியும். நான் அவகிட்ட பேசும் போது நீ என் கூட இரு போதும்"

"சரி " என்று மெல்ல தலையசைத்தாள் கமலி.

"அவளை உங்க ரூமுக்கு கூட்டிகிட்டு போ"

சரி என்று தலையசைத்துவிட்டு பிரபாகரன் கூறியபடி ஷாலினியை அங்கிருந்து தனது அறைக்கு அழைத்துச் சென்றாள் கமலி.

அவர்கள் அங்கிருந்து செல்லும் வரை காத்திருந்தார்கள் அனைவரும்.

"இதெல்லாம் சரியா வரும்னு நினைக்கிறியா ஆதி?" என்றார் பாட்டி.

"ஏன் வராது பாட்டி?" என்றான் ஆதித்யா.

"ரேணுகா கல்யாணம் ஆனவ. அவளுக்கு ஒன்பது வயசுல ஒரு மகள் இருக்கா"

"அதனால என்ன பாட்டி? இது உங்க ஜெனரேஷன் இல்ல. சரவணன் ஒரு மோசமானவன். அவனுக்காக அவங்க காலமெல்லாம் கஷ்டப்பட வேண்டிய அவசியமில்ல"

"ஆமாம் பாட்டி. ரேணுகாவுக்கு கல்யாணம் ஆயிடுச்சிங்குறத்துக்காக அவ காலமெல்லாம் தனியாவே இருக்கனுமா? " என்றான் பிரபாகரன்.

"அவ மன்னிக்க முடியாத பெரிய தப்பை செஞ்சிருக்கா பிரபா... அது வருங்காலத்தில் உங்க ரெண்டு பேருக்கும் இடையில நிறைய மனஸ்தாபங்களை ஏற்படுத்த வாய்ப்பு இருக்கு"

"நீங்க என்ன சொல்ல வரீங்கன்னு எனக்கு புரியுது. நீங்க அதை பத்தி பயப்பட வேண்டாம். அதைப் பத்தி எல்லாம் நான் நிச்சயம் அவகிட்ட பேசி கஷ்டப்படுத்த மாட்டேன்"

பாட்டி அமைதியானார்.

"ஷாலினியை என்ன செய்யப் போறீங்க?" என்றார் இந்திராணி.

"நான் அவ கிட்ட பேசுறேன்" என்றான் பிரபாகரன்.

"அவ ரேணுகா மேல ரொம்ப கோபமா இருக்கா"

"அவங்க அப்பா மேலயும் அவ கோவமா தான் இருக்கா" என்றான் பிரபாகரன்.

"அதனால?"

" அது எனக்கு ஒரு வாய்ப்பைக் கொடுக்கும்"

" ஒருவேளை ஷாலினிக்கு விருப்பம் இல்லனா?"

"ஷாலினிகிட்ட நான் பேசுறேன்" என்றான் ஆதித்யா.

அதைக் கேட்டு நிம்மதி அடைந்தான் பிரபாகரன். சிறிது நேரத்திற்கு முன்பு வரை, எந்த விஷயத்திற்காக யாருடன் விவாதித்து கொண்டிருந்தானோ, அவனே தனக்கு சாதகமாய் நிற்கிறேன் என்று கூறும் போது வேறு என்ன வேண்டும் அவனுக்கு? ஆதித்யாவை பார்த்து சினேகமாய் புன்னகை புரிந்தான் பிரபாகரன்.

அனைவரும் சரி என்று தலையசைக்க, ஆதித்யாவும், பிரபாகரனும் ஷாலினி இருக்கும் அறையை நோக்கி சென்றார்கள்.

தொடரும்...