58 கமலி கொடுத்த அதிர்ச்சி

கடிதத்தைப் படித்து முடித்த கமலி, கலங்கிய கண்களுடன் ஆதித்யாவை ஏறிட்டாள். அங்கிருந்த அனைவரையும் பதட்டம் தொற்றிக்கொண்டது. தனது கைபேசியை எடுத்த ஆதித்யா, பிரபாகரனுக்கு ஃபோன் செய்து விஷயத்தை கூறினான். அதை அமைதியாய் கேட்டுக்கொண்டான் பிரபாகரன்.

"பிரபா, நான் பேசுறதை கேட்கிற இல்ல...? "

"ம்ம்ம்... நான் பார்த்துகிறேன் என்கிட்ட விடு"

சரி என்று அழைப்பை துண்டித்தான் ஆதித்யா. அவர்கள் அனைவரும் ரேணுகாவின் மீது கோபமாக தான் இருந்தார்கள். ஆனால் அங்கிருந்து செல்ல வேண்டும் என்ற அவளது முடிவு, அவர்களை நிம்மதி இழக்க செய்தது.

அவர்களுடன் மீண்டும் ஒட்டிக் கொண்டாள் ஷாலினி. ரேணுகா அங்கு இல்லை என்ற கவலை, அவளை சிறிதும் பாதிக்கவில்லை. ரேணுகா தான் எப்பொழுதும் தன் கவனத்தை ஷாலினிக்கென்று கொடுத்ததே இல்லையே...! ஆதித்யாவின் குடும்பத்தினர்,  தங்களது பெரும்பாலான நேரத்தை  ஷாலினியுடன் செலவிட்டனர். அவள் தங்கள் பெற்றோரை எண்ணி வருத்தப்படக் கூடாது என்பதில் அவர்கள் கவனமாக இருந்தார்கள். அவர்கள் அதில் வெற்றியும் கண்டார்கள். ஷாலினி ஒரு முறை கூட தனது பெற்றோரைப் பற்றி பேசவே இல்லை. அவள் மீண்டும் அந்த குடும்பத்தின் ராஜகுமாரி ஆகிப் போனாள்.

ரேணுகா கூறியதைப் போல், எவ்வளவு முயன்றும் ஆதித்யாவால் அவளை கண்டுபிடிக்க முடியவில்லை. ஆனாலும் பிரபாகரனுடன் இணைந்து விடாமல் அவளைத் தேடிக் கொண்டே இருந்தான். போலீசில் புகாரை பதிவு செய்தான் பிரபாகரன்.

இரண்டு நாட்களுக்கு பிறகு,  போலீசிடம் இருந்து பிரபாகரனுக்கு அழைப்பு வந்தது. ரேணுகா அடையாறு ஆற்றில் குதித்து தற்கொலைக்கு முயன்ற போது, அவளது தலை, கல்லில் மோதி, அடிபட்டு சுயநினைவை இழந்தாள் என்றும். அவளை சிலர், ஆரம்ப சுகாதார நிலையத்தில் சேர்த்ததாகவும் அவனுக்கு செய்தி கிடைத்தது. அந்த இடத்திற்கு விரைந்து சென்றான் பிரபாகரன்.

அவனைப் பார்த்தவுடன் முகத்தை மூடிகொண்டு ஓவென்று அழுதாள், பலவீனமாய் இருந்த ரேணுகா.

"என்ன வேலை இது ரேணு? எல்லா நேரமும் இப்படி முட்டாள்தனமா தான் நீ யோசிப்பியா? ஆதித்யாவை பத்தி கொஞ்சம் கூட யோசிக்கவே மாட்டியா? உன்னை சரவணன் ஏமாத்திட்டான்னு தெரிஞ்ச போது அவன் எப்படித் தவிச்சான்னு உனக்கு தெரியுமா?"

"நான் அவனை ஏமாத்திட்டேன் பிரபா. அவன் என் மேல வச்சிருந்த நம்பிக்கையை நான் கொன்னுட்டேன். அவனை காயப்படுத்திட்டேன்"

"இப்பவும் நீ அதைத் தான் செஞ்சுகிட்டு இருக்க... நி செத்துட்டா அவன் சந்தோஷமா இருப்பான்னு நினைக்கிறியா? உன்னோட முடிவுக்கு அவன் தான் காரணம்னு நினைச்சு காலமெல்லாம் அவன் சாக மாட்டானா? அவனை நிம்மதியா இருக்கவே விட மாட்டியா நீ? இப்படிப்பட்ட முடிவை நீ எடுத்தா, அவன் மனசளவுல செத்துடுவான்னு புரியலையா உனக்கு? அவனைப் பத்தி யோசிக்கவே மாட்டேங்கிறியே நீ... உன்னைப் பத்தி மட்டும் தான் யோசிப்பியா? எவ்வளவு சுயநலவாதி நீ...!" என்று கோபமாய் கடிந்து கொண்டான் பிரபாகரன்.

தன்னை பிரபாகரன் உரிமையோடு வைததில் ரேணுகாவுக்கு எந்த ஆச்சரியமும் இல்லை. சரவணன் அவளுடைய வாழ்க்கையில் வருவதற்கு முன்பு, அவர்கள் இப்படி சகஜமாய் பேசிக் கொண்டிருந்தவர்கள் தான்.

"அந்த வீட்ல நான் எப்படி இருக்க முடியும்? ஷாலினி கூட என்னை அடியோட வெறுக்கிறா தெரியுமா?"

தன்னை ஆசுவாசப்படுத்திக் கொண்ட பிரபாகரன்,

"எல்லா பிரச்சனைக்கும் தற்கொலை தீர்வாகாது ரேணு. உன்னை சேர்ந்த மனுஷங்களை புரிஞ்சுக்க முயற்சி பண்ணு. எதைப் பத்தியும் யோசிக்காம நீ செத்துடுவ... ஆனா, உன்னுடைய குடும்பம் ஒவ்வொரு நாளும் உன்னை நினைச்சு நினைச்சு சாகும். அவங்களைப் பத்தி உனக்கு தெரியாதா? இன்னிக்கு அவங்க உன் மேல கோபமாவும் வருத்தமாவும் இருக்குறது உண்மை தான். ஏன்னா, நீ செஞ்சது தப்பு ரேணு."

"அதுக்காகத் தான் நான் சாகணும்னு முடிவெடுத்தேன். என்னை நம்பின என்னோட குடும்பத்தை நான் காயப்படுத்திட்டேன். நான் வாழ தகுதி இல்லாதவ... நான் ஒரு துரோகி"

"இல்ல... நீ ஒரு கோழை... உன்னை நிரூபிச்சி காட்ட அவங்க உனக்கு இன்னொரு சந்தர்ப்பம் கொடுத்தாங்க. ஆனா, அதை ஏத்துக்க நீ தான் தயாரா இல்ல. ஏன்னா, உனக்கு எல்லாம் உடனே நடக்கணும்... எல்லாரும் உன்னை உடனே மன்னிக்கணும் நீ நெனைக்கிற."

"எவ்வளவு நாள் ஆனாலும் அவங்க என்னை மன்னிக்க மாட்டாங்க"

"நிச்சயம் மன்னிப்பாங்க. ஆனா அது உடனே நடக்காது... சில வருஷங்கள் கூட ஆகலாம்"

"பிரபா, என்னோட நிலைமையில நின்னு யோசிச்சு பாருங்க. ஆதியோட கோவத்தை என்னால தாங்கவே முடியல. அவனுடைய வெறுப்பு என்னைக் கொல்லுது"

"அந்த அளவுக்கு அவன் உன்னை நேசிச்சான் ரேணு. ஏன் அவன் உன் மேல கோபமா இருக்கான்...? ஏன்னா, இந்த உலகத்துல எல்லாரையும் விட அதிகமா அவன் உன்னை தான் நம்பினான்"

"அப்புறம் எப்படி நான் அவன் முகத்தில் முழிக்கிறது?"

"சரி, நீ அமைதியகம் போக வேண்டியதில்லை. என் வீட்டுக்கு வா"

"இல்ல பிரபா..."

"உண்மையிலேயே ஆதி சந்தோஷமா இருக்கணும்னு நீ நினைக்கிறாயா இல்லையா?"

ஆமாம் என்று தலையசைத்தாள் ரேணுகா.

"அப்படின்னா என் கூட வா. இன்னொரு தடவை, இந்த மாதிரி முட்டாள்தனமான முடிவை எடுக்க மாட்டேன்னு எனக்கு சத்யம் செஞ்சு கொடு" என்று தன் கையை அவளை நோக்கி நீட்டினான்.

மாட்டேன் என்பது போல் தலையசைத்தாள் ரேணுகா.

"நீ சத்தியம் செய்யாத வரைக்கும் நான் ஒத்துக்க மாட்டேன்"

அவன் கையை தொட்டு சத்தியம் செய்தாள் ரேணுகா. நிம்மதிப் பெருமூச்சு விட்டு சிரித்தான் பிரபாகரன்.

"வா போகலாம்"

ரேணுகாவை தனது இல்லத்திற்கு அழைத்து சென்றான் பிரபாகரன். ரேணுகாவுக்கு தேவையான வசதியை செய்து கொடுத்த பின், ஆதித்யாவுக்கு போன் செய்து விஷயத்தை கூறலாம் என்று எண்ணியபடி காரை ஸ்டார்ட் செய்தான் அவன்.

அமைதியகம்

ஆம், சந்தேகமில்லாமல் ஆதித்யா மன அழுத்தத்துடன் தான் இருந்தான். ரேணுகாவுடன் பேச, தான் விரும்பவில்லை என்று கூறிவிட்டானே ஒழிய, அவள் வீட்டை விட்டுச் சென்றதிலிருந்து அவன் நிம்மதி அடியோடு பறிபோனது.

அவனுக்காக வருத்தப்பட்டாள் கமலி. அவள் எதிர்பார்த்தபடியே நீச்சல் குளத்தில் குதித்து நீந்த துவங்கி விட்டான் அவன். அவன் இல்லத்தில் தொடர்ச்சியாய் நடந்த நிகழ்வுகள் அவனை திணறடித்தன. ரேணுகாவை தேடிச் சென்றவர்களிடம் இருந்து கிடைத்த எதிர்மறையான பதில்கள்,  அவனது பதட்டத்தை ஒவ்வொரு நொடியும் அதிகரித்துக் கொண்டிருந்தன.

அனைத்தையும் யோசித்தபடி அலையடிக்கும் மனதோடு நீந்திக் கொண்டிருந்தான் ஆதித்யா. அப்பொழுது நீச்சல் குளத்தின் கட்டை சுவற்றின் மேல் வைக்கப்பட்டிருந்த அவனது கைபேசி அலறியது. பாய்ந்து சென்று அதை எடுத்தான். அந்த அழைப்பு, பிரபாகரனிடம் இருந்து வரவே யோசிக்காமல் அதை ஏற்றான்.

"பிரபா..."

"ரேணுகாவை கண்டுபிடிச்சிட்டேன்"

"நிஜமாவா சொல்ற?" என்றான் சந்தோஷமாய்.

"ஆதித்யாகிட்ட பிரபாகரன் எப்பவாவது  பொய் சொல்லி இருக்கானா?"

"நிச்சயமா இல்ல... அக்கா நல்லா இருக்காங்க இல்ல?"

"எப்படி நல்லா இருக்க முடியும்?கொஞ்சம் கூட நல்லா இல்லை. நான் ரேணுகாவை எங்க கண்டுபிடிச்சேன்னு தெரியுமா?"

"எங்க?" என்றான் பரிதவிப்புடன்.

"கவர்மெண்ட் கிளினிக்ல... சூசைடுக்கு  ட்ரை பண்ணி, அடிபட்டு, யாரோ அட்மிட் பண்ணி இருக்குறதா போலீஸ்ல இருந்து போன் வந்து போய் பார்த்தேன்"

அதைக் கேட்ட ஆதித்யாவின் சப்தநாடியும் ஒடுங்கிப் போனது.

"இப்போ எந்த பிரச்சனையும் இல்ல. உங்களை பார்க்கிற தைரியம் ரேணுகாவுக்கு சுத்தமா இல்ல. அதனால தான் எங்க வீட்டுக்கு கூட்டிக்கிட்டு வந்துட்டேன்"

"தேங்க்யூ சோ மச் பிரபா"

"தேங்க்ஸா? நீ பிரபாகரன் கிட்ட பேசிக்கிட்டு இருக்கன்னு மறந்துடாத"

"நான்... வந்து..."

"ரிலாக்ஸ்... நாளைக்கு பார்க்கலாம். குட் நைட்.

"குட் நைட் "

ரேணுகா தற்கொலைக்கு முயன்றாள் என்பது ஆதித்யாவுக்கு நடுக்கத்தை தந்தது. ஆனால் இப்போது அவள் பிரபாகரனின் பாதுகாப்பில் இருப்பது அவனுக்கு மன நிம்மதியை அளித்தது. இருந்தாலும் சற்று நேரம் நீந்தினால் தேவலாம் என்றிருந்தது அவனுக்கு.

நீச்சலடிக்க உயர்த்திய அவனது கை, பலமிழந்து தண்ணீரில் தொப்பென்று விழுந்தது. அவன் கண்களை அவனாலேயே நம்ப முடியவில்லை, கமலி, நீச்சல் உடை அணிந்துகொண்டு வருவதைப் பார்த்த போது. பூனை நடை நடந்து வந்த கமலி, லாவகமாய் தண்ணீரில் குதித்தாள். அவளையே வெறித்துப் பார்த்துக் கொண்டிருந்த ஆதித்யாவை திரும்பியும் பார்க்காமல், நீந்தத் துவங்கினாள். அவள் அவனை நீந்திக்கடந்த போது, அவள் காலைப் பற்றி தன்னை நோக்கி இழுத்தான் ஆதித்யா. தன் முகத்தில் வழிந்த கண்ணீரை துடைத்துக் கொண்டு, அவனை சலனமின்றி ஏறிட்டாள் கமலி.

அவள் அணிந்திருந்த நீச்சலுடையின் தோல்பட்டையை தொட்டுக்காட்டி,

"என்னது இது?" என்றான்.

"மார்க்கெட்டில் ரொம்ப ஃபாஸ்டா சேல்ஸ் ஆகுதாம்... பேரு பிகினியாம்..." என்றாள்.

"எதுக்கு இப்படி எல்லாம் செய்யுற?" என்றான் குழைவாக.

அதே குழைவான குரலில்,

"நான் ரொம்ப டென்ஷனா இருக்கேன் ஆதிஜி. என்னை கூல் பண்ணிக்க தான் ஸ்விம் பண்றேன்"

"நீ ஏன் டென்ஷனா இருக்க?" என்றான் காரணத்தை தெரிந்து கொண்டே.

"என்னோட ஹஸ்பண்ட் டென்ஷனா இருந்தா, நானும் டென்ஷனா தான் இருப்பேன்...?"

"இந்த ட்ரஸ் போட்டுகிட்டு இப்போ நீ தான் என்னை டென்ஷன் ஆக்குற..."

"ஆனா அதே நேரம், உங்களை வேற டென்ஷன்ல இருந்து இது வெளியில கொண்டு வரும்னு எனக்கு தெரியும்"

"என்னைப் பார்க்கிற தைரியம் இல்லாம, சோபாவுக்கு பின்னாடி ஒளிஞ்சிகிட்டு இருந்தாளே அந்த கமாலியா நீ?"

"எல்லா பிரச்சனையும் டென்ஷன் இல்லாம கையாண்ட அந்த ஆதித்யாவா நீங்க?"

மென்று முழுங்கினான் ஆதித்யா,

"நீங்க தான் ஆதிஜி எங்களுடைய தைரியம். நீங்களே உங்க தைரியத்தை இழந்துட்டா நாங்க என்ன செய்றது? இந்தக் குடும்பமே தன்னுடைய சக்தியை ஒட்டுமொத்தமா இழந்து நிக்குது... உங்களை எங்களால இப்படிப் பார்க்க  முடியல... அக்கா நிச்சயம் கிடைச்சிடுவாங்க" என்றாள் கமலி வருத்தத்துடன்.

"பிரபாகரன் அக்காவை கண்டுபிடிச்சிட்டான். இப்போ அக்கா பிரபா வீட்ல தான் இருக்காங்க"

"நிஜமாவா. அப்பாடா" என்று குதூகலித்த கமலி, அவனை சந்தோஷமாய் கட்டிக்கொண்டாள்.

"பிரபா அண்ணன் வீட்டுக்கு போய் அக்காவை பாத்துட்டு வரலாமா?"

"இப்ப வா? "

ஆமாம் என்று தலையசைத்தாள் கமலி.

"பிரபா அவங்களை சமாதானப்படுத்தட்டும். அவங்களுக்கும் கொஞ்சம் டைம் வேணும் இல்ல..."

ஆமாம் என்று தலையசைத்தாள் கமலி.

"நீங்க ரொம்ப நேரமா தண்ணியில இருக்கீங்க. வாங்க போகலாம்"

"போகலாம். ஆனா ஒரு கண்டிஷன்"

"நான் ரெடி" என்றாள் யோசிக்காமல்.

"எதுக்கு ரெடி?"என்றான் ஆச்சரியமாக.

"நீங்க எது கேட்டாலும் அதுக்கு நான் ரெடி"

அவள் இடையை வளைத்து தன் அருகில் இழுத்துக் கொண்டு,

"என்னோட மைண்டை டைவர்ட் பண்ண தான் பிகினி போட்டுக்கிட்டு வந்தியா?"

"ஆமாம்... ஆனா என்னோட முயற்சி வீணா போயிடுச்சு. என்னை பிகினியில் பாக்குறதுக்கு முன்னாடியே நீங்க ரிலாக்ஸ் ஆயிட்டீங்க" என்றாள் வருத்தமாக.

"உன்னோட முயற்சி நிச்சயம் வீணாகாது" என்றான் தன் மூக்கை அவள் மூக்கோடு உரசி.

"நீங்க இப்படி தான் சொல்லுவீங்கன்னு  நான் எதிர்பார்த்தேன்" என்று அவன் நெற்றியை தன் நெற்றியால் செல்லமாய் முட்டினாள்  கமலி.

"நீ ரொம்ப மாறிட்ட கமலி. அந்த அழுமூஞ்சி பாப்பாவை நான் ரொம்ப மிஸ் பண்றேன்"

"பொய் சொல்லாதீங்க. நீங்க உள்ளுக்குள்ள துள்ளி குதிக்கிறது எனக்கு தெரியும்"

"அய்யையோ கமலி... ரொம்ப ஸ்மார்ட்டா இருக்காத... நான் உன்னை சமாளிக்க திணறிப் போறேன்" என்றான் களுக்கென்று சிரித்து.

"நீங்க வரிங்களா, இல்ல கொஞ்ச நேரம் ஸ்விம் பண்ணலாமா?"

"ஸ்விம்மா? உன்னை பிகினியில் பார்த்ததற்கு பிறகுமா? வாய்ப்பில்ல ராஜா... போகலாம் வா"

நீச்சல் குளத்தின் கட்டை சுவற்றில் குதித்து அமர்ந்து எழுந்து நின்றான் ஆதித்யா. தன் கையை கொடுத்து அவளை தூக்கி விட்டான். அவள் உள்ளே செல்ல முயன்ற போது, அவள் வழியை மறித்து நின்றான். அவள் என்ன என்பது போல புருவத்தை உயர்த்த, தனது டிரேட்மார்க் புன்னகையை உதிர்த்து, அவளைத் தன் கையில் அள்ளிக் கொண்டு,

"நீ என்னை கொல்லுற தெரியுமா?" என்றான் பல்லை கடித்துக்கொண்டு.

"இன்னும் நான் ஆரம்பிக்கவே இல்லையே..." என்ற கமலியை அதிர்ச்சியுடன் பார்த்து,

"முடியலடா சாமி..." என்று சிரித்தபடி கமலியுடன் தன் அறைக்குள் நுழைந்தான் ஆதித்யா.

மறுநாள் காலை

அலுவலகத்திற்கு செல்ல தயாரானான் ஆதித்யா. பிரபாகரனை சந்தித்து, ரேணுகாவை பற்றி விசாரித்து தெரிந்து கொள்ள வேண்டும் அவனுக்கு. உணவு மேஜைக்கு வந்தவன் பரபரவென சாப்பிடத் தொடங்கினான். அவனுக்கு ஆச்சரியம் அளிக்கும் வகையில் பிரபாகரனே அமைதியகம் வந்தான்.

"ஹாய் பிரபா" என்றான் ஆதித்யா சந்தோஷமாய்.

அனைவரும் பிரபாகரனை நன்றி ததும்பும் கண்களுடன் பார்த்தார்கள். ஏனென்று பிரபாகரனுக்கு தெரியும்.

"சாப்பிட்டியா பிரபா?" என்றார் பாட்டி.

"சாப்பிட்டேன் பாட்டி... ரேணுகாவோட"

சரி என்று புன்னகையுடன் தலையசைத்தார் பாட்டி.

"நான் உங்க எல்லார்கிட்டயும் கொஞ்சம் பேசணும்" என்றான் பிரபாகரன்.

சரி என்று தலை அசைத்தான் ஆதித்யா. அவனுக்கு தெரியும், பிரபாகரன் என்ன பேசப் போகிறான் என்று. அவன் இங்கிருக்கும் அனைவரையும், ரேணுகாவை ஏற்றுக்கொள்ள சொல்லி சமாதானப்படுத்த முயல போகிறான்.

"சொல்லு பிரபா" என்றான் ஆதித்யா.

"நான் முன்னாடியே சொல்லிடறேன். நான் சொல்றதை நீங்க யாரும் மறுக்க கூடாது" என்றான் பீடிகையுடன்.

"என்ன சொல்ல போற பிரபா?" என்றார் இந்திராணி.

பிரபாகரன் கூறிய வார்த்தைகள் அங்கிருந்த அனைவரையும் வேரோடு அசைத்துப் பார்த்தது.

"நான் ரேணுகாவை கல்யாணம் பண்ணிக்க விரும்புகிறேன்...!" என்றான் பிரபாகரன்.

தொடரும்...