54 ஆதித்யாவின் பரிசு

ஆறு மாதங்களுக்குப் பிறகு

அலுவலகத்தில் இருந்து வீடு திரும்பிய ஆதித்யா, வரவேற்பறையில் இருந்த சோபாவில் சாய்ந்தமர்ந்து,  கண்ணை மூடிக் கொண்டான். அவன் மிகவும் சோர்வாக காணப்பட்டான். கல்லூரியிலிருந்து மயூரியுடன் வீடு திரும்பிய கமலி, அவன் அப்படி அமர்ந்திருப்பதை பார்த்து பரபரவென அவனை நோக்கி ஓடி சென்று அவன் அருகில் அமர்ந்தாள்.

"என்ன ஆச்சி ஆதிஜி? எதுக்காக இங்க தனியா உக்காந்து இருக்கீங்க? உங்க உடம்புக்கு ஒண்ணும் இல்லையே?"

ஒன்றுமில்லை என்று தலையசைத்தான் ஆதித்யா.

"நீங்க எப்போ வந்தீங்க?"

"இப்ப தான் டா வந்தேன்"

" உங்களுக்கு காபி கொண்டு வரட்டுமா?"

"நான் முத்துவை கொண்டு வர சொல்றேன். வா நம்ம ரூமுக்கு போகலாம்"

அவனை குழப்பத்துடன் பின்தொடர்ந்தாள் கமலி. ஆதித்யா மன அழுத்தத்தில் இருப்பது அவளுக்கு நன்றாக தெரிந்தது.

"என்ன ஆச்சு ஆதிஜி, நீங்க ரொம்ப டென்ஷனா இருக்கீங்க?"

"ஒன்னும் இல்ல. நீ இன்னைக்கு எக்ஸாம் எப்படி எழுதின?"

"ரொம்ப ஈசியா இருந்தது. இந்த தடவையும் நான் தான் ஃபர்ஸ்ட் மார்க் வாங்குவேன்"

"குட். போய் அடுத்த எக்ஸாமுக்கு படி"

தன் முகத்தை சுளித்து அவனை பார்த்தாள் கமலி.

"என்ன?"

"உண்மையிலேயே உங்களுக்கு ஒன்னும் இல்லையே?"

"ஏன் அப்படி கேட்கிற?"

"இன்னைக்கு நான் எழுதின எக்ஸாம் தான் கடைசி. நீங்க கூட காலையிலே என்னை விஷ் பண்ணிங்க"

"ஆமாம்ல நான் மறந்துட்டேன்"

 நகத்தை கடித்தாள் கமலி.

"ஹாலிடேஸ்ல என்ன செய்யப் போற?"

"இன்னும் எதுவும் டிசைட் பண்ணல"

"அப்படின்னா நீ ஆஃபீஸுக்கு வரப் போறது இல்லையா?"

"இல்ல"

"ஏன்?"

"போன லீவுல நான் ஆஃபீசுக்கு வந்து நடக்கக் கூடாததெல்லாம் நடந்துடுச்சு. எனக்கு ஆபீஸுக்கு வர்ற விருப்பமே போயிடுச்சு"

"எப்படி இருந்தாலும் நீ எதிர்காலத்தில் வந்து தானே ஆகணும்?"

"அதுக்கு முழுசா என்னை தயார்படுத்திக்கிட்டு நான் வரேன்"

"ஆர் யூ ஷ்யூர்? "

"எஸ்"

ஆதித்யா குளியலறையை நோக்கி செல்ல, அவனை அப்படியே பார்த்துக் கொண்டு நின்றாள் கமலி. அவனுக்கு என்ன ஆனது? அலுவலகத்திற்கு வர மாட்டேன் என்று அவள் எடுத்த முடிவை உடனே ஏற்றுக்கொண்டு விட்டானே... அவளை கட்டாயப்படுத்தி வர சொல்லுவான் என்று எதிர்பார்த்தாள் கமலி. ஏதோ சரியில்லாதது போல் தோன்றியது அவளுக்கு.

 இரவு

பரீட்சைகள் முடிவடைந்து விட்டதால் தொலைக்காட்சியில் திரைப்படம் பார்த்துக்கொண்டிருந்தாள் கமலி. தனது மடிக்கணினியில் வேலை செய்து கொண்டிருந்தான் ஆதித்யா. ஆனால் அவனுக்கு அதில் சுத்தமாய் மனம் லயிக்காதது போல் தோன்றியது. சோபாவை விட்டு எழுந்து நின்ற ஆதித்யா தன் உடைகளை களைந்து விட்டு, அரைக்கால் சட்டை அணிந்து சென்று நீச்சல் குளத்தில் குதித்தான். மெல்ல நீச்சல் குளத்தின் கதவருகில் வந்த கமலி, கண்ணிமைக்காமல் அவனைப் பார்த்துக் கொண்டு நின்றாள்.

அவள் தன்னையே பார்த்துக் கொண்டிருந்ததை நீந்தியபடி பார்த்தான் ஆதித்யா. அவள் மனதில் என்ன ஓடிக் கொண்டிருக்கிறது என்பதை புரிந்து கொள்ள அவனுக்கு அதிக நேரம் பிடிக்கவில்லை. நீந்துவதை நிறுத்திவிட்டு அவளை தன்னிடம் வருமாறு அழைத்தான். சிறு நடை நடந்து அவன் அருகில் சென்றாள் கமலி. தன் முஷ்டியை மூடி அவளிடம் எதையோ கொடுத்தான் ஆதித்யா. அதைப் பெற கமலி கையை நீட்டிய போது, அவள் கையை பிடித்து நீச்சல் குளத்துள் இழுத்தான். அதை எதிர்பார்க்காத கமலி அலறியபடி குளத்தில் விழுந்தாள். அவள் மூழ்கி விடாமல் இருக்க, அவளைத் தன்னை நோக்கி இழுத்துக் கொண்டான் ஆதித்யா. மூக்கில் தண்ணீர் ஏறியதால் இருமல் வந்தது கமலிக்கு.

"சாரி சாரி... உனக்கு ஸ்விம்மிங் தெரியும்னு நெனச்சேன்" என்றான்

"எனக்கு ஸ்விம்மிங் தெரியும் " என்று மீண்டும் இருமினாள்.

"அப்புறம் எதுக்கு உனக்கு திணறுது?"

"நீங்க திடீர்னு என்னை இழுத்துப் போடுவீங்கன்னு நான் எதிர்பார்க்கல"

"ஓ.... சாரி சாரி... " என்று அவளது முதுகை தட்டிக் கொடுத்தான்.

"நீங்க டென்ஷனா இருக்கீங்களா?"

" கொஞ்சம்... "

" ஏன்? "

" ஆஃபீஸ் டென்ஷன்"

" நிஜமாத் தான் சொல்றீங்களா?"

"ஆமாம். வா ஸ்விம் பண்ணலாம். உனக்கு ஸ்விம்மிங் தெரியும்ங்குறதால, நாளைக்கு உனக்கு நான் பிகினி வாங்கிட்டு வரேன்"

"அப்படின்னா என்ன?"

" ஸ்விம்மிங் சூட்"

"சினிமால வருமே அந்த குட்டி டிரஸா?"

" அதே தான் "

" முடியாது" என்றாள் அதிர்ச்சியாக.

" ஏன்? ஸ்விம் பண்றதுக்கு அது தான் கம்ஃபர்டபுலா இருக்கும். பாரு, இந்த டிரஸ் எவ்வளவு அன்கம்ஃபர்டபுலா இருக்கு... "

"பரவாயில்ல இருக்கட்டும். நான் அந்த ட்ரெஸ் எல்லாம் போட மாட்டேன் "

" நம்ம அதைப் பத்தி அப்புறம் பேசலாம் இப்போ ஸ்விம் பண்ணலாம்"

அவர்கள் நீந்த தொடங்கினார்கள். கமலி நீந்திய லாவகத்தை பார்த்து அசந்து போனான் ஆதித்யா.

"நீ ரொம்ப நல்லா நீச்சல் அடிக்குற கமலி"

"எங்க ஊர்ல, நாங்க கிணத்துல நீந்துவோம்"

"ஓ... அதான் நீ கலக்குற"

 மேலும் சிறிது நேரம் நீந்திய பின்.

"ஆதிஜி, எனக்கு குளிருது"

"சரி நீ போ"

"நீங்க? "

"நான் கொஞ்ச நேரத்தில் வரேன்"

அவளை தூக்கி நீச்சல் குளத்தின் கட்டை சுவற்றின் மீது அமர வைத்தான். தன் உடையை நன்றாய் பிழிந்து விட்டு, உடை மாற்ற குளியலறைக்கு சென்றாள் கமலி. ஆதித்யா வெகுநேரம் தொடர்ச்சியாய் நீந்திக் கொண்டிருந்தான். தன் தலையை ஆற வைத்தபடி அவனையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள் கமலி. அவன் மனதை அழுத்தி கொண்டிருப்பது என்ன? அதை பற்றி ஏன் அவளிடம் எதையும் கூற மறுக்கிறான் ஆதித்யா? கமலிக்கு மிகவும் கவலையாக இருந்தது.

மறுநாள்

கமலியை அலுவலகத்தில் பார்த்த ஆதித்யா அச்சரியம் அடைந்தான். அலுவலகத்திற்கு வர மாட்டேன் என்று நேற்று தானே அவள் கூறினாள்...!

"என்ன விஷயம் கமலி?"

"உங்களுக்கு லன்ச் கொண்டு வந்தேன்"

"வீட்ல போரடிக்குதா?"

"அப்படி ஒன்னும் இல்ல"

"எனக்கு என்ன சமைச்சு கொண்டு வந்த?"

"முருங்கைக்காய் சாம்பார், உருளைக்கிழங்கு பொறியியல், பாவக்காய் வறுவல்"

அதைக்கேட்டு முகத்தை சுருக்கினான் ஆதித்யா.

"இதையா சமைச்சு கொண்டு வந்த?"

"ஆமாம்... பாவக்காயை கசப்பில்லாம சமைக்கிறது ஒரு கலை. நீங்க அதுக்காக சந்தோஷ படனும்" என்றபடி சாம்பார் சாதத்துடன் பாவக்காய் சேர்த்து ஊட்டிவிட்டாள் கமலி சிரித்தபடி.

"எப்படி இருக்கு?"

"செம சூப்பரா இருக்கு. இப்படி ஒரு சாப்பாடு யாருக்காவது கிடைக்குமா?" என்றான் கிண்டலாக.

" நான் சொல்லல?" என்றாள் கமலி.

சிரித்தபடி தன் கண்களை சுழற்றினான் ஆதித்யா. அவனுடன் சேர்ந்து சாப்பிட்டுவிட்டு அங்கிருந்து கிளம்பினாள் கமலி. அவள் வந்து சென்றதைப் பற்றி அதிகமாய் சிந்திக்காமல் தன் வேலையை தொடர்ந்தான் ஆதித்யா.

ஆதித்யாவின் அறையிலிருந்து நேராக பிரபாகரனின் அறைக்கு சென்றாள் கமலி. அவளைப் பார்த்து திகைத்தான் பிரபாகரன்.

" வாங்க கமலி"

"எனக்கு உங்க ஹெல்ப் வேணும் அண்ணா "

" செய்ய காத்திருக்கேன்... "

" ஆதிஜிகிட்ட சொல்லாதீங்க"

" ஏதாவது பிரச்சனையா மா?"

"ஆதிஜி ரொம்ப அப்செட்டா இருக்காரு. என்கிட்ட எதுவும் சொல்ல மாட்டேங்குறாரு. உங்களுக்குத் தான் அவரைப் பத்தி எல்லாம் தெரியுமே... உங்களுக்கு என்ன விஷயம்னு தெரியுமா அண்ணா?" என்றாள் கவலையாக.

பிரபாகரனுக்கு பிரச்சனை என்னவென்று புரிந்து போனது.

" நேத்து ஒரு ஒர்க்கர், ரொம்ப முக்கியமான ஃபைலை எங்கயோ மறந்து வச்சிட்டார். சாயங்காலம் வரைக்கும் அந்த ஃபைல் எங்களுக்கு கிடைக்கவே இல்ல. அதனால தான் ரொம்ப டென்ஷனாகி வீட்டுக்கு சீக்கிரம் வந்தான்"

"அந்த ஃபைல் உங்களுக்கு கிடைக்கலையா?"

"ப்ரொஜெக்டர் ரூம்ல இருந்தது"

" ஓ... "

"அவனுக்கு ஒன்னும் இல்லம்மா. சரியாயிடுவான்"

"ப்ளீஸ் அவர் கூட இருங்க அண்ணா"

"ஒன்னும் இல்லம்மா. அவன் ஆதித்யா. எல்லாத்தையும் சமாளிப்பான்"

ஆமாம் என்று புன்னகையுடன் தலையசைத்த கமலி அங்கிருந்து கிளம்பினாள்.

ஆதித்யாவின் அறைக் கதவைத் தட்டிவிட்டு உள்ளே நுழைந்தான் பிரபாகரன்.

"சொல்லு பிரபா"

"கமலி வந்து என்கிட்ட பேசினாங்க"

கணினியின் திரையில் இருந்த தன் கண்களை, பிரபாகரனின் பக்கம் திருப்பினான் ஆதித்யா.

"அவங்க, ஒன்னும் தெரியாத பழைய கமலி இல்ல. உன்னை ரொம்ப நல்லா புரிஞ்சு வச்சிருக்காங்க. அதை நீ மறந்துடாத"

"கமலி என்ன சொன்னா?"

"உன்னை நினைச்சு ரொம்ப கவலை பட்டாங்க. ஒன்னு, உன்னை கண்ட்ரோல் பண்ணிக்கோ. இல்லைன்னா உண்மையை அவங்ககிட்ட சொல்லிடு. ஏன் அவங்களை கஷ்டப் படுத்துற? அவங்களைப் பத்தி உனக்கு தெரியாதா? அவங்களா ஏதாவது கற்பனை செஞ்சுக்க போறாங்க..."

"இந்த விஷயத்தை அவகிட்ட சொல்றதா வேணாமான்னு கூட எனக்கு புரியல. ஏன்னா, இந்த விஷயத்துக்கு முக்கியத்துவம் கொடுக்கக் கூடாதுன்னு நான் நினைக்கிறேன்"

"முக்கியத்துவம் கொடுக்கக் கூடாதுன்னு நினைக்கிற விஷயத்துக்கு, எதுக்காக நீ டென்ஷன் ஆகுற?"

"டென்ஷன் ஆக கூடாதுன்னு தான் நினைக்கிறேன்... ஆனா..." என்று பல்லைக் கடித்தான் ஆதித்யா.

"ரிலாக்ஸ் ஆதி..."

"கமலியை நான் பார்த்துக்கிறேன்"

"யோசிச்சு செய் "

அவன் அறையை விட்டு வெளியேறினான் பிரபாகரன். ஆழ்ந்த யோசனையில் மூழ்கினான் ஆதித்யா. ஆம் அவன் மன அழுத்தத்தில் இருப்பதை, அவனே தன் செயல் மூலம் கமலிக்கு கூறிவிட்டான். பிரபாகரன் சொல்வது சரி தான். கமலியின் கவனத்தை அவன் திசை திருப்பாவிட்டால், அவள் தேவையில்லாத கற்பனையில் மூழ்குவாள்.

மாலை

ஆதித்யா வீட்டுக்கு வந்ததில் இருந்து அவன் முகத்தை விட்டு ஒரு நொடி கூட கமலியின் கண்கள் அப்படி இப்படி அகலவில்லை. அவள் அவனை உன்னிப்பாய் கவனிக்கிறாளாம்...! ஆதித்யாவிற்கு வாய்விட்டு சிரிக்க வேண்டுமென்று தோன்றியது. கமலியிடம் நிறைய மாற்றங்கள் நிகழ்ந்து விட்ட போதிலும், அவளுடைய இயற்கை குணத்தை மாற்றி விட முடியாது அல்லவா. அவளுடைய குழந்தைத்தனம் முழுதுமாய் அவளை விட்டுப் போகவில்லை.

தங்கள் அறைக்கு சென்றான் ஆதித்யா. பூனை போல் மெல்ல அவனை பின் தொடர்ந்து சென்றாள் கமலி. வெளியே நின்று கொண்டு ஆதித்யாவை கவனித்தாள். அவன் தனது மடிக்கணினியின் பையிலிருந்து ஒரு காகித பையை வெளியே எடுத்து கட்டிலின் மீது வைத்தான்.

அதைப் பார்த்த பிறகு கமலியால் வெளியே நிற்க முடியவில்லை. ஓடிச்சென்று அதை கையில் எடுத்தாள்.

"இது என்ன ஆதிஜி?" என்றாள் ஆர்வமாக.

"நான் அதை உனக்காக தான் வாங்கிகிட்டு வந்தேன். மார்க்கெட்ல ரொம்ப வேகமா சேல்ஸ் ஆகுதாம்"

"இது எனக்கா?"

"ஆமாம். இது உனக்கு என்னோட கிஃப்ட்"

கமலியின் கைகள் பர பரவென வேலை செய்தது. அதை எடுத்துப் பார்த்தவள், திடுக்கிட்டு  கட்டிலின் மீது தூக்கி எறிந்தாள். அது ஒரு நீச்சல் உடை.

"என்ன இது, ஆதிஜி?"

"பிகினி..." என்றான் தோள்களை குலுக்கி.

"இதை நான் போட மாட்டேன்னு சொன்னேன்னா இல்லையா?"

"ஆரம்பத்துல, நிறைய விஷயங்களை நீ *பேட்*னு நெனச்ச... அதுக்கப்புறம் மனசை மாத்திக்கிட்ட இல்ல?"

' அது வேற... "

" எப்படி? "

"அது நம்ம ரெண்டு பேருக்கும் நடுவுல இருக்கிற பர்சனல்"

"இதுவும் நம்ம ரெண்டு பேருக்கும் நடுவுல பர்சனலா தான் இருக்கும்"

"ஆனா ஆதிஜி..."

"ராத்திரியில ஸ்விம்மிங் பூல் பக்கம் யாரும் வரமாட்டாங்க. நம்ம ரெண்டு பேரும் மட்டும் ஸ்விம் பண்ணலாம்"

கட்டிலின் மீது கிடந்த நீச்சல் உடையை பார்த்து,

"அது ரொம்ப குட்டியா இருக்கு" என்று சினுங்கினாள்.

"ஏன்னா, அது பிகினி. அப்படி தான் இருக்கும். இதை விட சின்ன டிரஸ் இல்லாம இருந்துச்சி தெரியுமா... நான் என்ன உன்னை டூ-பீஸா போட சொல்றேன்?"

"முடியாது. நான் இதைப் போட மாட்டேன்"

"நீ போடுவே"

" மாட்டேன்"

 அவள் கையை பிடித்து இழுத்து,

"நிச்சயமா போடுவ... இந்த டிரஸ்ல நீ எவ்வளவு அழகா இருப்ப தெரியுமா? சும்மா சிக்குன்னு... செம செக்ஸியா இருப்ப"

"என்னை விடுங்க நீங்க... நீங்க ரொம்ப கெட்டு போயிட்டீங்க..."

அவன் கையை உதறி விட்டு அங்கிருந்து ஓடிப்போனாள் கமலி. நிம்மதிப் பெருமூச்சுவிட்டான் ஆதித்யா. அடுத்த இரண்டு நாளுக்கு கமலி வேறு எதைப் பற்றியும் யோசிக்க மாட்டாள்... பிகினி ஒன்றைத் தவிர.

தொடரும்...