53 கோவம் தனிந்தது

மறுநாள் காலை

படுக்கையை விட்டு எழுந்த ஆதித்யா, கமலி அங்கு இல்லாததை கண்டு வெறுப்படைந்தான். கட்டிலை விட்டு கீழே இறங்கிய அவன், முகத்தைக் கூட கழுவாமல், அவளைத் தேடிக் கொண்டு வெளியே வந்தான். அவள் மயூரியுடன் முன் கூடத்தில் அமர்ந்து படித்துக் கொண்டிருப்பதைக் கண்டான்.

"இந்த சேப்டர் எனக்கு சுத்தமா புரியல கமலி" என்றாள் மயூரி கவலையாக.

"அடக் கடவுளே... உனக்கும் புரியலையா? இப்ப நம்ம என்ன செய்யிறது? சரி, நம்ம சமீர்கிட்ட கேட்கலாம்" என்றாள் கமலி.

அதைக் கேட்ட ஆதித்யாவுக்கு கோபத்தில் ரத்தம் சூடேறியது. அவளுக்கு எவ்வளவு தைரியம் இருந்தால், தன்னிடம் சந்தேகம் கேட்காமல், சமீரிடம் கேட்க வேண்டும் என்று நினைப்பாள்...? அவனைப் பற்றி அவள் என்ன நினைத்துக் கொண்டிருக்கிறாள்...? ஆதித்யாவை பார்த்து விட்ட மயூரி, அவனைப் பார்த்து புன்னகை புரிந்தாள். அவனை திரும்பிப் பார்த்த கமலி, அவனைப் பார்த்து சிரிக்காமல், மீண்டும் தன் புத்தகத்தின் பக்கம் தலையை திருப்பி கொண்டாள், ஆதித்யாவை மேலும் கடுப்பேற்றி. உச்சகட்ட கோபத்துடன் தன் அறைக்கு வந்தான் ஆதித்யா. அவள் வரட்டும். இன்று இந்த விஷயத்தை தீர்த்தாக வேண்டும் என்று எண்ணியபடி குளியலறைக்குச் சென்றான்.

குளித்து முடித்து குளியலறையை விட்டு வெளியே வந்த ஆதித்யா, கடிகாரத்தைப் பார்த்தான். மணி எட்டு ஆனது. அது கமலி வழக்கமாய் கல்லூரிக்குக் கிளம்பும் நேரம். ஆனால் இன்னும் அவள் தன் பையை எடுக்க அறைக்கு வரவில்லை.

அப்போது தனது கைப்பேசியில் பேசியபடி அறைக்குள் நுழைந்தாள் கமலி. அவள் பேசிக்கொண்டிருந்தது அவளது அம்மாவிடம். அவள் பேசிக்கொண்டிருந்ததை கவனிக்காதது போல் இருக்க முயன்றான் ஆதித்யா. ஆனால், அவள் பேசியதைக் கேட்ட பின் அவனால் அப்படி இருக்க முடியவில்லை. அவன் விழிகள் அதிர்ச்சியில் விரிந்தது.

"ஆமாம்மா. நான் நம்ம வீட்டுக்கு வரேன்..."

"...."

"இன்னைக்கு சாயங்காலம் நேரா காலேஜிலிருந்து வந்துடுவேன்"

"....."

"இல்லம்மா, நான் எத்தனை நாளைக்கு அங்க தங்க போறேன்னு எனக்கு தெரியல"

"...."

"இல்ல, இல்ல, அவரு என்னை எதுவும் கேட்க மாட்டார். ஏன்னா, அவர் என்கிட்ட பேசறது இல்ல"

அதைக் கேட்டு யோசனையுடன் தன் புருவத்தை நெறித்தான் ஆதித்யா.

"ஆமாம். அவருக்கு என் மேல எந்த அக்கறையும் கிடையாது. அதனால, இந்த தடவை நான் அவர்கிட்ட பர்மிஷன் கேட்க போறதில்ல"

அவள் கையிலிருந்து கைப்பேசியை பிடுங்கினான் ஆதித்யா. அதில் எந்த அழைப்பும் வந்திருக்கவுமில்லை... சென்றிருக்கவும் இல்லை. தன் கையைக் கட்டிக் கொண்டு அவளை பார்த்துகொண்டு நின்றான் ஆதித்யா.

"இவரு பெரிய ஆளு... ஊருக்குள்ள இவருக்கு பெரிய பேரு... ஆதித்யாவாம்... சரியான *சீட்டர் காக்*" என்றாள் பல்லை கடித்துக்கொண்டு, கோபமாக.

(ஏமாற்று பேர்வழிகளை ஆங்கிலத்தில் *சீட்டர் காக்* என்பார்கள்.)

தன் சிரிப்பை கட்டுப்படுத்திக் கொண்டு நின்றான் ஆதித்யா.

"அவருக்கு என்கிட்ட பேச விருப்பம் இல்லேன்னா நான் எதுக்காக இங்க இருக்கணும்?"

தன் புருவத்தை உயர்த்தினான் ஆதித்யா. ஒரு பையை எடுத்து தனது துணிமணிகளை அதில் திணித்தாள் கமலி. அவள் கையில் இருந்த அந்த பையை பிடிங்கி தூக்கி எறிந்த ஆதித்யா,

"ஜாக்கிரதை கமலி... இந்த மாதிரி பண்ணாத"

"பண்ணா என்ன செய்வீங்க?" என்று அவள் அசராமல் கேட்க, அசந்து போனான் ஆதித்யா.

"என்னோட கோவத்தை கிளறாதே கமலி. நான் என்ன செய்வேன்னு எனக்கே தெரியாது..."

"ஆனா, எனக்கு ரொம்ப நல்லா தெரியும், நீங்க என்ன செய்வீங்கன்னு" என்றாள் கோபமாக.

"நான் என்ன செய்வேன்?" என்று கேள்வி எழுப்பினான் ஆதித்யா.

"என்கிட்ட பேசுறது ஒன்னை தவிர மத்த *எல்லாத்தையும்* செய்வீங்க" என்றாள் அழுத்தம் திருத்தமாக.

"எல்லாத்தையும்னா? எனக்கு புரியலையே" என்றான் புரிந்தும் புரியாததை போல, தனது சிரிப்பை அடக்கிக் கொண்டு.

"ரொம்ப நல்லது... புரியலன்னா போகட்டும். என்னை விடுங்க. நான் எங்க அம்மா வீட்டுக்கு போறேன்" என்றாள் முகத்தை சுருக்கி.

"அப்படியா?"

"அப்படித் தான்"

"உன்னால முடிஞ்சா இங்கிருந்து ஒரு அடி எடுத்து வச்சு பாரு" என்று அவளுக்கு சவால் விட்டான் ஆதித்யா.

தன் முகத்தை திருப்பிக் கொண்டாள் கமலி.

"ஒரு அடி எடுத்து வச்சி பாரு, கமலி"

அவனை நோக்கி கோபமாய் கமலி முன்னேற, பின்னோக்கி நகர்ந்தான் ஆதித்யா.

"நீங்க ஒன்னும் என்கிட்ட பேச வேண்டாம். என்னை திமிர் பிடிச்சவள்னு சொன்னீங்க. உண்மையிலேயே நீங்க தான் திமிர் பிடிச்சவர். நீங்க என்னை ஏமாத்திட்டீங்க. என்னை மன்னிச்சா மாதிரி காட்டிகிட்டு, *எல்லாத்தையும்* முடிச்சுட்டு, மறுபடியும் இஞ்சி தின்ன மாதிரி, மூஞ்சியை தூக்கி வச்சிகிட்டீங்க. ஃபிராடு ஆதித்யா" என்றாள் கோவமாக.

பின்னால் இருந்த சுவற்றில் மோதி நின்றான் ஆதித்யா. அவனுக்கு முன் மூச்சு வாங்க நின்றாள் கமலி.

"நான் உன்னை மன்னிச்சதனால தான் உன்னை தொட்டேன்னு நினைக்கிறியா?" என்றான்.

"நான் வேற என்ன நினைக்கிறது?"

"எனக்கு உன்னை எப்ப தொடனும்னு தோணுதோ நான் தொடுவேன்... நான் உன்கிட்ட பேசினாலும் பேசலனாலும் நான் அதை செய்வேன். ஏன்னா, உன்னை தொடும் போது, அங்க *பேச்சுக்கு* அவசியமில்லயே." என்று குறுநகை புரிந்தான் ஆதித்யா.

முகத்தை சுளுக்கு என்று வைத்துக் கொண்டாள் கமலி.

"இன்னொரு விஷயத்தையும் தெரிஞ்சுக்கோ... என்னோட கோபத்தால, உன்னை தொடாமல் என்னை தடுக்க முடியாது. ஏன்னா கோபம் தற்காலிகமானது... என்னோட காதல் நிரந்தரமானது."

"நீங்க ஒரு *சீட்டர் காக்*. எல்லாத்துக்கும் சாக்குப் போக்கு சொல்றீங்க. என்னை தொடுறதுக்கு முன்னாடி, நீங்க என்னை இன்னும் மன்னிக்கலைன்னு சொல்லிருக்க வேண்டியது தானே?"

"ஏன்?"

"சொல்லியிருந்தா, உங்களை என்னைத் தொட விட்டிருக்க மாட்டேன்"

"ஓ... அப்படியா?" என்றான் நக்கலாக.

வேறு எங்கோ பார்த்துக்கொண்டு ஆமாம் என்று தலையசைத்தாள் கமலி.

"இப்பவும் நான் கோவமா தான் இருக்கேன். இப்போ நான் உன்னை தொட போறேன். முடிஞ்சா என்னை தடுத்து பாரேன்..."

இந்த முறை, அவளை நோக்கி முன்னேறினான் ஆதித்யா. பின் நோக்கி நகர்ந்தாள் கமலி. சில அடிகள் பின்னோக்கி நகர்ந்த கமலி, கட்டிலின் மீது விழ, அவளை சுற்றி வளைத்துக் கொண்டான் ஆதித்யா. திகைப்புடன் அவனைப் பார்த்தாள் கமலி. மெல்ல அவள் கன்னத்தை தடவிய ஆதித்யாவின் கரங்கள், அவள் இதழை தொட்டன. அவளை வீழ்த்தி விட்டோம் என்ற எண்ணத்தில் புன்னகை புரிந்தான் ஆதித்யா. அவன் சிறிதும் எதிர்பாராத வண்ணம், அவன் விரலை கடித்தாள் கமலி.

"ஹிஸ்..." என்று அவன் கையை உதற, அந்த சந்தர்ப்பத்தை பயன்படுத்தி, அவனை தள்ளி விட்டு எழுந்தாள் கமலி.

"இப்போ உங்களுக்குப் புரிஞ்சிருக்கும், என்னோட பர்மிஷன் இல்லாம என்னை நீங்க தொட முடியாது"

அவள் கையை பிடித்து தன்னை நோக்கி இழுத்தான் ஆதித்யா. அவள் அவன் மீது விழ, அவளை தன் கரங்களால் சுற்றி வளைத்துக் கொண்டான். அவளை வெகு சாதாரணமாகத் தான் அவன் பற்றி இருந்தான். ஆனால் அவன் கரத்திலிருந்து அவளால் வெளிவர முடியவில்லை. அவன் முகத்தில் ஏளனம் கொப்பளித்தது.

"அப்படின்னா, உன்னைப் பொறுத்தவரைக்கும், கோவம் இல்லாம தான் உன்னை தொடனும் இல்லையா?"

அவனுக்கு பதில் கூறாமல் தன் முகத்தை திருப்பிக் கொண்டாள் கமலி.

"இப்போ, கோவமில்லாம உன்னை நான் தொடலாமா?"

"தேவையில்ல... ஏன்னா, இப்ப நான் உங்க மேல கோவமா இருக்கேன்"

"உன்னோட கோவத்தை எப்படி ஓட வைக்கணும்னு எனக்கு தெரியும்"

"இங்க பாருங்க ஆதிஜி, நீங்க இப்படி எல்லாம் என்னை கட்டாயப் படுத்த முடியாது. ஏன்னா, எனக்கு மூடு இல்ல "

"அப்படியா நான் செக் பண்ணி பாக்கட்டுமா?"

*எப்படி?* என்பது போல அவனை ஒரு பார்வை பார்த்தாள் கமலி.

"நான் உன்னை தொடும் போது, நீ அமைதியா இருந்தா, முனங்காம இருந்தா, உனக்கு மூடு இல்லன்னு நான் ஒத்துக்குறேன்... என்ன சொல்ற?" என்று கண்ணடித்தான் ஆதித்யா.

அதைக் கேட்டுப் ஏற்பட்ட வெட்க்கத்தை மறைக்க முடியவில்லை கமலியால். அவளுடைய கன்னங்கள் தான் அவருடைய முதல் எதிரி. அவை, சட்டென்று சிவந்து, ஆதித்யாவுக்கு அவளை காட்டிக் கொடுத்து விடுகின்றன. அவனது பிடியில் இருந்து வெளியே வர முயன்றாள் கமலி. ஆனால் அப்படி நடக்க வாய்ப்பில்லை அல்லவா...? இரண்டு மூன்று முறை முயன்ற பின்பு, அது சாத்தியமில்லை என்பதை உணர்ந்து கொண்டாள் கமலி.

"என்னை கட்டிபிடிக்கிறதை தவிர உனக்கு வேறு வழியில்ல" என்றான் புன்னகையுடன்..

முகத்தை உர்ரென்று வைத்துக் கொண்டு,

"மூஞ்சிய பாரு..." என்றபடி அவனை அணைத்துக் கொண்டாள் கமலி.

களுக்கென்று சிரித்தான் ஆதித்யா.

"நீங்க ரொம்ப மோசமான ஆளு"

"தேங்க்ஸ்"

அவன் நெஞ்சில் ஒரு குத்து குத்தினாள் கமலி.

"பைத்தியக்காரி... "

"இன்னொரு தடவை இப்படி எல்லாம் செய்யாதீங்க..." என்று அவன் நெஞ்சில் சாய்ந்தாள்

"நீயும் என்னை விட்டுட்டுப் போகணும் நினைக்காத" என்றான் அவள் நெற்றியில் முத்தமிட்டு.

"நான் உங்களை விட்டுட்டு போயிடுவேன்னு நிஜமா நீங்க நம்புறீங்களா?" என்றாள் சோகமாக.

"நிச்சயமா இல்ல... அதை நான் எப்பவும் நடக்க விடவும் மாட்டேன்"

"நான் உங்களை விட்டுட்டு போவேன்னு நீங்களும் நினைக்காதீங்க" என்றாள் தீர்கமாக.

"அது தான் என் அணில் குட்டி..."

"சரி விடுங்க. எனக்கு டைம் ஆகுது"

"நீ இன்னைக்கு காலேஜுக்கு போக போறதில்ல"

"ஏன்?"

"நான் கோவம் இல்லாம உன்னை தொடலாம்னு இருக்கேன்" என்று சிரித்தான்.

"உங்களுக்கு என்ன பைத்தியமா?"

"நீ என்ன வேணா நெனச்சுக்கோ"

"ஆதிஜி, நீங்க என்னை மாதிரி நடந்துக்காதீங்க" என்றாள் கலகலவென்ற சிரிப்புடன்.

அதைக் கேட்டு வாய் விட்டு சிரித்தான் ஆதித்யா.

"நீயும் என்னை மாதிரி நடந்துக்காத அது உனக்கு சுத்தமா சூட் ஆகல" என்றான்.

"லேட் ஆகுது"

"எதுக்கு? "

"வேற எதுக்கு? காலேஜுக்கு தான்..."

"நான் வேற என்னமோன்னு நினைச்சேன்" என்று அவள் காதில் மெல்ல முத்தமிட்டான்.

"நீ இன்னைக்கு காலேஜிக்கு போய் தான் ஆகனுமா?" என்றான் ரகசியமாக.

அவன் கேட்ட கேள்விக்கு பதில் கூறவில்லை கமலி. அவளது கண்ணம் தட்டி,

"நான் உன்னை என்னமோ கேட்டேன்" என்றான்.

"ஆக்சுவலா, இன்னைக்கு எனக்கு காலேஜ் லீவு" என்றாள் சிரிப்பை அடக்கியபடி.

"லீவா? ஏன்?"

"நேத்து ஸ்போர்ட்ஸ் டே நடந்தது இல்ல... அதுக்காக இன்னைக்கு லீவு"

"காலேஜிக்கு லேட் ஆகுதுன்னு சொன்னே...?"

"நீங்க என்னை ஏமாத்துனிங்க. அதனால நானும் உங்களை ஏமாத்தினேன்"

அவள் மூக்கை பிடித்து கிள்ளி,

"என்னை *சீட்டர் காக்* ன்னு சொன்ன. அப்படின்னா நீ யாரு?

"நான், *சீட்டர் ஹென்* " என்று அவள் கூற, வாய்விட்டு சிரித்தான் ஆதித்யா.

தொடரும்...