38 தொலைந்த மகள் 

மறுநாள் காலை

முதலில் கண் விழித்தது ஆதித்யா தான். அவனது கழுத்தை சுற்றி வளைத்துக் கொண்டு அவன் தோளில் கமலியும், கமலின் தலையின் மீது கன்னம் பதித்து அவனும் உறங்கிக் கொண்டு இருந்திருக்கிறார்கள். சிறிது நேரம் எடுத்துக் கொண்டு, அவள் தன் தோளில் சாய்ந்து உறங்குவதை பார்த்துக் கொண்டிருந்தான் ஆதித்யா. புன்னகையுடன் தான்...

சிறிது நேரத்தில், தன் தலையை அழுத்திப் பிடித்தவாறு கண்விழித்தாள் கமலி. அவர்கள் அமர்ந்திருந்த நிலையை பார்த்து அவள் திகைப்படைந்தாள்  என்று கூறத் தேவையில்லை.

"ஆதிஜி... நம்ம இப்படித் தான் தூங்கினோமா?" என்றாள் திக்கி திணறி.

ஆமாம் என்று தலையசைத்தான் ஆதித்யா.

"ஆனா ஏன்? "

"நேத்து சாயங்காலம் நீ என்ன குடிச்சேன்னு உனக்கு ஞாபகம் இருக்கா?"

நேற்று நடந்தவற்றை நினைவுபடுத்திப் பார்த்த கமலி,

"டான்ஸிங் ஜூஸ்..." என்றாள்.

"அது வேற ஒண்ணுமில்ல... ரெட் ஒயின் தான்"

"என்ன்ன்ன்னது....?" அதிர்ந்தாள் கமலி.

ஆமாம் என்று சாவகாசமாய் தலையசைத்தான் ஆதித்யா.

"அப்படின்னா நான் குடிச்சது சாராயமா?" என்றாள் அதிர்ச்சியுடன்.

களுக்கென்று சிரித்த ஆதித்யா,

"கிட்டத்தட்ட அப்படித் தான்" என்றான்.

தன் கைகளைக் கூப்பியவள்,

"மகமாயி என்னை மன்னிச்சிடுங்க... ஆதிஜி, நீங்களும் தயவு செய்து என்னை மன்னிச்சிடுங்க. நான் எல்லார்கிட்டயும் போய் இந்த தப்புக்காக மன்னிப்பு கேட்கணும்"

"தேவையில்ல..."

"ஆனா, அவங்க..."

 அவள் பேச்சை துண்டித்து,

"அவங்க யாருக்கும் நீ செஞ்ச *அட்டூழியம்* தெரியாது" என்றான் கிணடலாய்.

"அட்டூழியமா?" என்று மென்று விழுங்கினாள் கமலி.

தன் புருவங்களை உயர்த்தி ஆமாம் என்று தலையசைத்தான் ஆதித்யா.

"நான் என்ன செஞ்சேன், ஆதிஜி?"

"எனக்கு டான்ஸ் ஆட சொல்லி கொடுத்த"

"அப்புறம்? "

"அதையெல்லாம் விடு. சொன்னா, நீ ரொம்ப சங்கடபடுவ"

"சங்கடபடுவேனா? ஏன் அப்படி?" என்றாள் பதட்டமாக.

"உனக்கு தெரியுமா, குடிகாரங்க உண்மையை மட்டும் தான் பேசுவாங்க"

ஆமாம் என்று கவலையுடன் தலையசைத்தாள் கமலி.

"அப்படின்னா நிச்சயமா உனக்கு சங்கடமா தான் இருக்கும்"

குளியலறைக்கு செல்ல, சோபாவை விட்டு எழுந்து நின்றான் ஆதித்யா. அவன் வழியை மறித்தாள் கமலி.

"நான் என்ன செஞ்சேன்? என்ன சொன்னேன்னு சொல்லுங்க"

"நிஜமாவே உனக்கு அதெல்லாம் தெரிஞ்சுக்கணுமா?"

கண்களை அகலமாக்கி ஆமாம் என்று தலையசைத்தாள் கமலி.

"என்னை, *பிரின்ஸ் சார்மிங்*ன்னு கூப்பிட்ட"

முதலில் இருந்ததைவிட, அவளது கண்கள் மேலும் அகலமானது.

"அப்பறம் என்னை *செல்லக்குட்டி* ன்னு சொன்ன."

மூடியிருந்த தன் வாயை, தன் கையால் அழுத்தமாய் மூடினாள்.

"என்னோட ஓய்ஃப் மனசுல, நான் இப்படி எல்லாம் பாதிப்பை ஏற்படுத்தி இருப்பேன்னு எனக்கு தெரியாது" என்று அவன் கூற,

கீழே குனிந்த படி, வெட்க புன்னகை பூத்தாள் கமலி. அது ஆதித்யாவை ஆச்சரியத்திற்கு உள்ளாக்கியது. அவள் அங்கிருந்து ஓடி விடுவாள் என்று அவன் நினைத்திருந்தான். புன்னகையுடன், அவள் தன் கண் இமைகளை அவனை நோக்கி உயர்த்திய போது, அவன் மேலும் ஆச்சர்யம் அடைந்தான். ஆதித்யா சிறிதும் எதிர்பார்க்காத வண்ணம், ஆதித்யாவின் கன்னங்களைக் கிள்ளி,

"என் செல்லக்குட்டி..." என்று கூறிவிட்டு, கலகலவென சிரித்தபடியே குளியலறை நோக்கி ஓடினாள் கமலி.

என்ன நடந்தது என்பது சிறிது நேரத்திற்கு புரியவே இல்லை ஆதித்யாவுக்கு. நம்ப முடியாமல் புன்னகைத்தான் அவன். இந்தப் பெண் என்ன ரகம் என்பது தான் அவனுக்கு புரியாத புதிராக இருக்கிறது. இப்பொழுதெல்லாம் அவளை புரிந்து கொள்ளவே முடியவில்லை அவனால்.

தனது கன்னங்களை கமலி கிள்ளியதைப் பற்றி நினைத்தவாறு அலுவலகத்திற்கு தயாராகிக் கொண்டிருந்தான் ஆதித்யா. கமலிக்கு அவனிடம் முன்பு இருந்த தயக்கமெல்லாம் இப்போது இல்லை என்பது அவனுக்கு தெள்ளத் தெளிவாகப் புரிந்தது. தான் ஒளிந்திருந்த கூட்டை உடைத்துக்கொண்டு அவள் வெளிவரத் துவங்கிவிட்டிருக்கிறாள். சிரித்தபடி தன் கழுத்தில் இருந்த *டை*யை சரி செய்தான் ஆதித்யா.

அங்கு வந்த கமலி தயங்கியபடி நின்றாள்.

"ஆதிஜி, எனக்கு ஒன்னு வேணும்" என்றாள்.

அவனது கரங்கள் *டை*யைவிட்டன, அவளை நோக்கி தன் தலையை உயர்த்தினான்.

"என்ன வேணும்?"

"எனக்கு கொஞ்சம் பணம் வேணும்"

அவள் அவனிடம் பணம் கேட்பது இது தான் முதல் முறை. தனது பேண்ட் பாக்கெட்டில் இருந்து மணி பர்சை வெளியில் எடுத்தான் ஆதித்யா.

"இல்ல ஆதிஜி. நீங்க எனக்கு முன்னாடி கொடுத்த பணமே என்கிட்ட இருக்கு. அதை நான் எடுத்துக்கட்டுமா?"

அலமாரிக்குள் எட்டிப்பார்த்தான் ஆதித்யா. ஆமாம், இவ்வளவு நாளாய் கமலி செலவு செய்தது போக,  அவன் கொடுத்த மிச்ச பணம் அங்கு தான் இருந்தது.

"அதை நான் உனக்கு தானே கொடுத்தேன்... நீ அதை தாராளமா எடுத்துக்கலாம்"

"ஆனா, இந்த தடவை எனக்கு கொஞ்சம் அதிகமா தேவைப்படுது. அதனால தான் உங்ககிட்ட கேட்கிறேன்" என்றாள் தயக்கத்துடன்.

"அதை நான் உன்கிட்ட கொடுத்துட்டேன். அது உன் பணம். அதை செலவு செய்ய நீ என்கிட்ட பர்மிஷன் கேட்க வேண்டியதில்ல"

சரி என்று தலையசைத்த கமலி, அங்கிருந்த மொத்த பணத்தையும் எடுத்து பைக்குள் வைத்துக் கொண்டாள். அது ஆதித்யாவை ஆச்சரியத்திற்கு உள்ளாக்கியது. திடீரென்று அவளுக்கு இவ்வளவு பணம் ஏன் தேவைப்படுகிறது? உன் இஷ்டத்திற்கு நீ செலவு செய்து கொள்ளலாம் என்று கூறிய பிறகு, அதைப் பற்றி அவளிடம் கேட்க அவன் விரும்பவில்லை. ஆனால், இருநூறு  ரூபாய்க்கு மேல் செலவுக்கு எடுத்துக் கொள்ளாத பெண், திடீரென்று இவ்வளவு பணத்தை எடுத்துக் கொள்ள என்ன காரணம் என்று அவன் குழம்பத்தான் செய்தான்.

ஒரு வாரத்திற்கு பிறகு

கமலியின் மீது கூறப்பட்ட குற்றச்சாட்டுகளை கேட்டு  கடுமையான கோபத்தில் இருந்தான் ஆதித்யா. கொதித்துக் கொண்டிருந்த கோபத்தை கட்டுப்படுத்திக் கொண்டு தன் குடும்பத்தாரின் முன்னால் அமர்ந்திருந்தான் அவன். இதற்காக அவன் அலுவலகத்திலிருந்து வரவழைக்கப்பட்டு இருந்தான்.

"போன தடவை நீங்க கமலிக்கு சப்போர்ட் பண்ணிங்க. நம்ம வீட்டுக்கு வந்த போட்டோவும் பொய்யானதுன்னு தெரிஞ்சதால, நாங்களும் அதை ஏத்துக்கிட்டோம். ஆனா இன்னைக்கு, அவங்க யாரோ ஒரு பையன் கூட ஆட்டோவில் ஏறி போறதை நான் என் கண்ணால பாத்தேன்." என்ற சரவணன்,

தன் கைபேசியில் தான் படம் பிடித்திருந்ததை ஆதித்யாவிடம் காட்டினான். அதில் கமலியுடன் இருந்தது சமீர்கான். அதைப் பார்த்து ஆதித்யா நிம்மதி அடைந்தான்.

"சமீர் கமலியோட ஃபிரெண்ட்"

"இருக்கட்டுமே... எதுக்காக அவங்க யாரோ ஒருத்தர் கூட ஆட்டோவில் போகணும்? நீங்க தான் அவங்களுக்கு சேவை செய்ய காத்திருக்கிங்களே..." என்ற சரவணனை பார்த்து முறைத்தான் ஆதித்யா.

"இல்ல, இல்ல என்ன தப்பா நினைக்காதீங்க... நீங்க தான் அவங்களுக்காக உங்க நேரத்தை எல்லாம் ஒதுக்கி கொடுக்குறீங்களே. அப்படியிருக்கும் போது, உங்களை விட்டுட்டு அவங்க எதுக்காக வேற யார் கூடவோஆட்டோவில் போகணும்?"

அனைவரும் அமைதியாய் இருந்தார்கள். அவர்களுக்கு என்ன கூறுவதென்று தெரியவில்லை. சமீர்கானை கமலி தனது சகோதரனாக  நினைக்கிறாள் என்று அவர்களுக்குத் தெரியும். ஆனால், இந்த முறையும் அவர்கள் ஆதித்யாவே இதைக் கையாள வேண்டும் என்று அமைதியாக இருந்தார்கள்.

"இந்த தடவையாவது அவங்ககிட்ட என்ன விஷயம்னு கேளு ஆதி. அவங்க மேல நம்பிக்கை இல்லாம இதை செய்ய சொல்லல. ஆனா, இது நம்ம குடும்ப கவுரவம் சம்பந்தப்பட்ட விஷயம். அதை அவங்களுக்கு புரிய வை" என்றாள் ரேணுகா.

இந்த விஷயத்தில் குடும்ப கவுரவத்தை பற்றி அவள் பேசியது ஆதித்யாவுக்கு சிறிதும் பிடிக்கவில்லை. ஆனால், கமலி எதற்காக சமீர்கானுடன் சென்றாள்? எங்கு சென்றாள்? இதைப் பற்றி ஏன் அவள் அவனிடம் எதுவும் கூறவில்லை? தன்னிடம் கேட்டிருந்தால் அவன் அவளுக்கு உதவியிருப்பானே...! தன்னைவிட்டு சமீர்கானுடன் செல்ல வேண்டிய அவசியம் என்ன வந்தது? அவள் அப்படி செய்வதற்கு சரியான காரணம் இருக்க வேண்டும் என்று அவன் மனம் நம்பியது. ஆனால், தன் எதிரில் இருப்பவர்களின் வாயை அடைக்க அவனது நம்பிக்கை போதுமானதாக இருக்காது அல்லவா...

அப்பொழுது, கதவை திறந்து கொண்டு உள்ளே வந்த கமலியின் மீது அங்கிருந்த அனைவரது கவனமும் சென்றது. ஆதித்யாவை பதட்டம் தொற்றிக்கொண்டது. எதைப் பற்றியும் யோசிக்காமல்,

"இதைப் பத்தி நான் அவகிட்ட கேட்கிறேன். நீங்க யாரும் கேட்க வேண்டாம்" என்றான் மெல்லிய குரலில்.

கமலியும் கூட பதட்டமாக தான் இருந்தாள். ஆதித்யா எதுவும் கேட்கும் முன்,

"நான் உங்க எல்லார்கிட்டயும் ஒரு விஷயம் பேசணும்" என்றாள் கமலி.

"என்ன விஷயம் கமலி?" என்றான் ஆதித்யா.

"நீங்க எல்லாரும் இதை எப்படி எடுத்துக்க போறீங்கன்னு எனக்கு தெரியல. ஆனா, இதைப் பத்தி உங்க எல்லாருக்கும் தெரியப்படுத்த வேண்டியது என்னோட கடமை"

"என்ன விஷயம் கமலி? சுத்தி வளைக்காம விஷயத்தை சொல்லு" என்றான் ஆதித்யா.

நேராக இந்திராணியிடம் சென்ற கமலி, அவர் முன் மண்டியிட்டு அமர்ந்தாள். அது அங்கிருந்த அனைவரையும் குழப்பத்தில் ஆழ்த்தியது.

"அத்தை, என்னை நம்புங்க. நான் இப்ப சொல்ல போறது உண்மை"

இந்திராணிக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை. அங்கிருந்த அனைவரையும்... ஏன், ஆதித்யாவையும் கூட  விட்டுவிட்டு இதை அவள் தன்னிடம் ஏன் கூறுகிறாள்? ஆனால், ஒன்றும் கூறாமல் கமலி கூற வந்ததை கூறட்டும் என்று கவனித்துக் கொண்டிருந்தார். ஆனால் கமலி கேட்ட கேள்வி அவரது மூலாதாரத்தையே ஆட்டிப்பார்த்தது.

"காணாம போன உங்க மகளை பார்த்தா நீங்க என்ன செய்வீங்க?"

இந்திராணியின் நிலைமை வார்த்தைகளால் விவரிக்க முடியாததாக இருந்தது. அவரது கண்கள் சட்டென்று கலங்கியது. சோபாவை விட்டு அதிர்ச்சியுடன் எழுந்து நின்றார். மற்ற அனைவரும் கூட எழுந்து நின்றார்கள்.

"கமலி, என்ன கேள்வி கேக்குறீங்க நீங்க? நீங்க கேட்கிற கேள்வி அவங்களை எவ்வளவு காயப்படுத்தும்னு உங்களுக்கு தெரியுமா?" என்றாள் ரேணுகா.

"தெரியும் கா. இதை நான் அவங்களை காயப்படுத்த கேட்கல. அவங்க மனசை இவ்ளோ நாளா காயப் படுத்திக்கிட்டிருந்த ரணத்தை ஆத்தத்தான் கேக்குறேன்." என்ற அவளது குரலில் உறுதியைக் கண்டார் இந்திராணி.

"கமலி... எதுக்காக நீ இதைக் கேட்கிற? உனக்கு என் பொண்ண பத்தி தெரியுமா? அவ எங்க இருக்கா? எப்படி இருக்கா? உனக்கு அவளை பத்தி எப்படி தெரியும்? சொல்லு கமலி..." என்றார் தன் கரங்களை கூப்பி.

வேண்டாம் என்று தலையசைத்தபடி, அவரது கரங்களைப் பற்றிக் கொண்ட கமலி,

"ஆமாம் அத்தை. அவ யாரு, எங்க இருக்கான்னு நான் கண்டுபிடிச்சிட்டேன்"

"கமலி, இது விளையாட்டில்ல. இது எவ்வளவு சீரியசான விஷயம்னு புரிஞ்சுக்கோ கமலி" என்றான் ஆதித்யா பதட்டத்துடன்.

"நான் அதை ரொம்ப நல்லாவே புரிஞ்சு வச்சிருக்கேன் ஆதிஜி. அதனால தான், இதுவரைக்கும் இதைப்பத்தி நான் யார்கிட்டயும் எதுவும் பேசல. சரியா தெரியாத வரைக்கும், இதைப்பத்தி பேச கூடாதுன்னு தான் நான் அமைதியா இருந்தேன்"

அவள் தீர்க்கமாய் கூறியதை பார்த்து பின் வாங்கினான் ஆதித்யா. கண் இமைக்காமல் அவளையே வெறித்த பார்வை பார்த்துக் கொண்டு நின்றான் அவன்.

"உனக்கு என்ன தெரியும்னு தயவுசெய்து எங்களுக்கு சொல்லு கமலி" என்று கெஞ்சினார் இந்திராணி.

"உங்க மகள் மயூரி இன்னும் உயிரோட தான் இருக்கா. அவ வேற யாரும் இல்ல, என்னோட ஃபிரண்ட் சுமித்ரா தான்."

"என்ன்ன்னனது...?" என்றார்கள் ஆதித்யாவும், ராகுலும் ஒரே குரலில் நம்ப முடியாமல்.

"ஆனா, உங்களுக்கு மயூரியை பத்தி எப்படி தெரியும்? உங்க ஃபிரண்டு தான் மயூரின்னு உங்களால எப்படி அவ்வளவு நிச்சயமா சொல்ல முடியும்? அதுக்கு என்ன ஆதாரம்?" என்றாள் ரேணுகா.

இந்திராணி பரிதவித்துக் கொண்டிருந்தார்.

"ஆமாம்... உங்களுக்கு தான் மயூரியைப் பத்தி எதுவுமே தெரியாதே. அப்படி இருக்கும் போது, நீங்க எப்படி அவளை கண்டு பிடிச்சிங்க?" என்றான் சரவணன்.

"இல்ல, அண்ணிக்கு மயூரியை பத்தி தெரியும். நான் தான் அவங்களுக்கு அவளைப் பத்தி ஒரு நாள் சொன்னேன்" என்றான் ராகுல்.

"ஆமாம். எனக்கு அவளைப் பத்தி தெரியும். ராகுல் சொன்ன அதே அடையாளங்களை நான் சுமித்ராகிட்ட பார்த்தேன்"

"எந்த அடையாளத்தை சொல்ற?" என்றார் இந்திராணி.

"கணு காலில் பெரிய மச்சமும், வலது நெத்தியில தையல் போட்ட தழும்பும்"

"சுமித்ராவுக்கு அதெல்லாம் இருக்கா?"

"ஆமாம். இருக்கு"

"ஆனா, அதெல்லாம் தற்செயலா கூட ஒத்துப் போயிருக்கலாம்... நிறைய பேருக்கு அப்படி இருக்க முடியுமே..." என்று ரேணுகா கூற, அனைவரது முகமும் வாடி போனது. அவள் கூறுவது சாத்தியம் என்பதால்.

ஆனால், கமலியின் பதில் அனைவரையும் வாயடைக்க செய்தது.

"ஆனா, *டிஎன்ஏ* தற்செயலா ஒத்துப்போகாது..." என்றாள் கமலி.

அனைவரை விடவும் ஆதித்யா தான் அதிக ஆச்சரியம் அடைந்தான்.

"நீ அவங்களுடைய டிஎன்ஏ வை டெஸ்ட்  பண்ணியா?" என்றான் ஆதித்யா.

ஆமாம் என்று தலையசைத்தாள் கமலி.

"அதுக்காகத் தான் நான் அன்னைக்கு உங்ககிட்ட பணம் கேட்டேன்"

தனது கைப்பையில் இருந்து ஒரு உரையை எடுத்து அவனிடம் நீட்டினாள் கமலி. அது இந்திராணிக்கும், சுமித்ராவுக்குமான *டி என் ஏ* சார்ஜ் ரிப்போர்ட். அவசரமாய் அதைப் பிரித்துப் படித்தான் ஆதித்யா. சந்தோஷ ரேகை, அவனது முகமெங்கும் படர்ந்தோடியது. அனைவரையும் பார்த்தபடி *ஆமாம்* என்று புன்னகையுடன் தலையசைத்தான். அவன் கையிலிருந்து ஒவ்வொருவராய் அதை மாறி மாறி வாங்கிப் பார்த்தார்கள்.

"உங்களுக்கு ஞாபகம் இருக்கா அத்தை? அன்னைக்கு உங்களுக்கு நான் ஹெட் மசாஜ் பண்ணிவிட்டேனே..."

ஆமாம் என்று தலையசைத்தார் இந்திராணி.

"அன்னைக்குத் தான் உங்களுடைய ஹேர் சாம்பிள்ஸை எடுத்துக்கிட்டேன். அதே மாதிரி சுமித்ரா வீட்டுக்கு போய் அவளுடைய ஹேர் சாம்பிள்ஸையும் எடுத்தேன். டிஎன்ஏ டெஸ்ட் பண்றதுக்கு எனக்கு சமீர் தான் ஹெல்ப் பண்ணினார்."

அதை கேட்டு நிம்மதிப் பெருமூச்சுவிட்டான் ஆதித்யா.

"டிஎன்ஏ டெஸ்ட் ரிப்போர்ட் வந்ததுக்கு பிறகு, இன்னைக்கு காலையில சுமித்ராவுடைய அம்மா, அப்பாவை பார்க்க நான் சமீர் கூட போனேன். ஆரம்பத்துல அவங்க உண்மையை ஒத்துக்கல. போலீஸ்ல கம்ப்ளைன்ட் பண்ணா, அவங்களுடைய நிலைமை ரொம்ப மோசமாயிடும்னு, சமீர் தான் அவங்களை மிரட்டி உண்மையை சொல்ல வச்சாரு"

"இன்னைக்கு அவங்களை பாக்க நீ சமீர் கூட போனியா?" என்றான் ஆதித்யா.

"ஐ அம் சாரி, ஆதிஜி. இந்த விஷயத்தை நான் வேணும்னு உங்ககிட்டயிருந்து மறைக்கல. ஒருவேளை, சுமித்ரா, மயூரியா இல்லாம போயிட்டா என்ன செய்றதுன்னு தான் இதைப் பத்தி நான் உங்ககிட்ட சொல்லல. இந்த விஷயத்துல, உங்க யாருக்கும்  ஏமாற்றத்தைக் கொடுக்க கூடாதுன்னு தான், உங்களை விட்டுட்டு சமீரை கூட்டிட்டு போனேன்"

*புரிந்து கொண்டேன்* என்பது போல் அவளைப் பார்த்து புன்னகைத்த ஆதித்யா, தனது நெஞ்சை நிமிர்த்தி, தனது குடும்பத்தாரை ஒரு அகங்கார பார்வை பார்த்தான்.

தனது கைப்பையில் இருந்து ஒரு தங்கச் சங்கிலியை எடுத்து, அதை இந்திராணியிடம் கொடுத்தாள் கமலி.

"இந்த செயினை சுமித்ராவோட அம்மா தான் கொடுத்தாங்க.  அவளை கும்பகோணம் மகாமகத்தில் கண்டெடுத்த போது, அவ கழுத்துல இது இருந்துதாம்"

*ஓம் சக்தி* என்று பொறிக்கப்பட்டிருந்த அந்த தங்க சங்கிலியை, தன் கண்ணில் ஒற்றிக்கொண்டு அழுதார் இந்திராணி.

"அத்தை, இங்க பாருங்க, மயூரி பிறந்தநாளுக்கு, அவளுக்கு நீங்க தான் இதை பரிசா கொடுத்தீங்க" என்றார் இந்திராணி, பாட்டியிடம்.

ஆமாம் என்று தலையசைத்தார் பாட்டி, கண்கள் குளமாக.

"உங்களுக்கு ஞாபகம் இருக்கா சித்தி, நம்ம எல்லாரும் அவளோட கல்யாணத்துக்கு போயிருந்தோம்" என்றான் ஆதித்யா.

"ஆமா ஆதி, எப்படி நான் அந்தக் கல்யாணத்தில் கலந்துகிட்டேன்னு இப்ப கூட நினைச்சி ஆச்சரியப்படுறது உண்டு. அதுக்கு நான் கமலிக்கு தான் நன்றி சொல்லனும்" என்றார் உணர்ச்சி வசப்பட்ட இந்திராணி.

"நீங்க உங்க மகள் கல்யாணத்தை பார்க்கணும்னு எழுதி இருக்கு அத்தை. நான் இல்லனாலும் அது வேற ஒருத்தரால நடந்திருக்கும்" என்றாள் கமலி.

"நம்ம வாழ்க்கையில நடக்கிற எல்லாத்துக்கும் ஏதோ ஒரு காரணம் இருக்கத்தான் செய்யுது" என்றார் பாட்டி சந்தோஷமாய்.

"மயூரிக்கு ஏற்கனவே கல்யாணம் ஆயிடுச்சா?" என்றாள் ரேணுகா.

"அதனால என்ன?அவ என்னோட பொண்ணு. அது மாறாது..."

"கடைசியில, என்னோட ஃபிரண்ட் எனக்கு மாமாவாயிட்டான்" என்றான் தீபக் சிரித்தபடி.

"ஆமாம்... அவர் பேர் என்ன?" என்றான் ராகுல்.

"சுரேஷ்" என்றான் ஆதித்யா.

"கமலி, என்னை அவ வீட்டுக்கு கூட்டிட்டு போறியா? எனக்கு அவளை உடனே பாக்கணும்னு தோணுது" என்றார் இந்திராணி கண்ணீர் மல்க.

பல வருடங்களுக்கு முன்பு தங்களை விட்டுப் பிரிந்து சென்ற மகளை பார்க்க அந்த குடும்பம் தயாரானது. ஆனால், நமது கனவு நாயகனோ, ஒரு அடி கூட அசையாமல், தன் மனைவியை வைத்த கண் வாங்காமல் பார்த்துக்கொண்டிருந்தான், பெருமையுடனும், சந்தோஷத்துடனும்...

தொடரும்...