36  வஞ்சக உலகம்...

அமைதியகத்தை விட்டு கிளம்பும் முன், பிரபாகரனுக்கு போன் செய்து விஷயத்தை கூறினான் ஆதித்யா. அவன் செய்ய வேண்டியது என்ன என்பதையும் கூறிவிட்டு காரை கிளப்பினான்.

ஆதித்யாவும், ராகுலும் அந்த லேப்பை சென்று சேரும் முன், அவர்களுக்காக அங்கு போலீசாருடன் காத்திருந்தான் பிரபாகரன். அந்த லேப்பை அவர்களுக்கு காட்டினான் ராகுல். போலீசாருடன் புயலென உள்ளே நுழைந்த ஆதித்யா, ஷட்டரை இறக்கி லேப்பை மூடினான்.

அந்த லேப்பின் முதலாளி, சில உயர்வகுப்பு மனிதர்களையும், போலீசாரையும் பார்த்து மிரண்டு போனான். அங்கு கட்டுக்கட்டாய் வைக்கப்பட்டிருந்த புகைப்படங்களை கையில் எடுத்தான் ராகுல். அவனிடமிருந்து பாதியை பெற்றுக்கொண்டான் ஆதித்யா. அந்த ஒரு குறிப்பிட்ட புகைப்படத்தை அவர்கள் தேடினார்கள்.

"இதோ இருக்கு பாரு, ஆதி" என்று கத்திய ராகுல், அந்தப் புகைப்படத்தை ஆதித்யாவிடம் காட்டினான்.

அடுத்த நொடி அந்த லேப் முதலாளியின் மொத்த உடலுமும் அதிரும் வண்ணம், அவனை ஓங்கி அறைந்தான் ஆதித்யா. அமைதியகத்திற்கு தபாலில் வந்த அந்த புகைப்படத்தை தன் கோட் பாக்கெட்டிலிருந்து வெளியில் எடுத்தான்.

"உன்னோட லைப்ல இந்த மாதிரி வேலையை தான் செய்யுறியா நீ? உனக்கு எவ்வளவு தைரியம் இருந்தா, என்னோட வைஃப் ஃபோட்டோவை இந்த மாதிரி மார்ஃபிங் பண்ணுவ?"

லேப் முதலாளி நடுங்கத் துவங்கினான். அவன் ஆதித்யாவிடம் இருந்து மேலும் ஒரு அறையை பெற்றான். அந்த அறை, முதலில் விழுந்த அறையை விட பலமாய் விழுந்தது

"அவங்க உங்க வைஃப்னு எனக்கு தெரியாது, சார்"

அவனது காலரை இறுகப் பற்றினான் ஆதித்யா.

"எதுக்குடா இப்படி செஞ்ச? உண்மையை சொல்லலைன்னா உன்னை உயிரோட புதைச்சிடுவேன்."

"அவங்க ஃபோட்டோவை என்கிட்ட கொடுத்து, ஒரு பொம்பள தான் சார் அதை செய்ய சொன்னாங்க"

அவனது காலரை மேலும் இறுக்கினான் ஆதித்யா.

"யாருடா அவ?"

"எனக்கு தெரியாது சார். அதை செய்ய  அம்பதாயிரம் கொடுத்தாங்க. பணம் கிடைக்குதேன்னு செஞ்சேன் சார். தயவு செய்து என்னை மன்னிச்சுடுங்க சார்"

"அந்த போட்டோவில் இருக்கிறவன் யாரு?"

"அவன் என்னோட ஃப்ரெண்டு சார். சவுதி அரேபியாவில் செட்டில் ஆயிட்டான். இங்க இருக்கிறவங்களுடைய போட்டோவை யூஸ் பண்ணா, ஏதாவது பிரச்சனை வந்துடும்ன்னு, நான் தான் சார் அவனுடைய போட்டோவை யூஸ் பண்ணேன். அவனுக்கே இது தெரியாது"

"அந்த பொம்பளையோட போன் நம்பர் எனக்கு வேணும்"

"அவங்க ஃபோன் நம்பர் என்கிட்ட இல்ல சார். அடுத்த நாள் அவங்களே நேர்ல வந்து வாங்கிட்டு போயிட்டாங்க."

"அவளைப் பார்த்தா அடையாளம் காட்டுவியா?"

"நிச்சயமா காட்றேன் சார்"

அவனை போலீசாரை நோக்கி பிடித்து  தள்ளினான் ஆதித்யா.

"இதுக்கு அப்புறம், இந்த விஷயத்தை நான் பார்த்துக்கிறேன், ஆதி" என்றான் பிரபாகரன்.

சரி என்று தலையசைத்த ஆதித்யா, அமைதியகம் வந்த மார்ஃபிங் செய்யப்பட்ட புகைப்படத்தின் *அசல்* புகைப்படத்தை எடுத்துக் கொண்டு ராகுலுடன் கிளம்பினான்.

அமைதியகம்

தான் வீடு வந்து சேருவதற்கு முன்பே, கமலியையும் ஷாலினியையும் தவிர மற்ற அனைவரையும்  வரவேற்பறையில் கூட செய்தான் ஆதித்யா. அவர்களுக்கு முன் அந்த அசல் புகைப்படத்தை தூக்கி வீசினான்.

"இதை பாருங்க"

அந்த புகைப்படத்தை பார்த்த அனைவரும் பேச்சிழுந்து நின்றார்கள். அதே நேரம் அவர்களது மனம் நிம்மதி அடைந்தது.

"நான் தான் அப்பவே சொன்னேனே, கமலி தப்பு செஞ்சிருக்க மாட்டான்னு" என்றார் இந்திராணி.

"அதுக்காகத் தான் இந்த மாதிரி கேவலமான விஷயத்தை எல்லாம் அவ தலையில ஏத்த வேண்டாம்னு நான் நினைச்சேன்" என்றான் ஆதித்யா.

"யார் இதைச் செஞ்சது?" என்றார் பாட்டி.

"ஒரு பொம்பளை செஞ்சிருக்கா" என்றான் ராகுல்.

"பொம்பளையா?" என்றாள் ரேணுகா.

"எனக்கு ஷில்பா மேல தான் சந்தேகமா இருக்கு. இதை அவ தான் செஞ்சான்னு மட்டும் எனக்கு தெரியட்டும்... அவளுக்கு நரகம்னா என்னன்னு நான் காட்டுவேன்..." என்று எரிமலையாய் வெடித்தான் ஆதித்யா.

"இதை இதோட விடுங்க ஆதி. கமலி இன்னசன்ட்னு நமக்கு தெரிஞ்சிடுச்சு. இதைவிட வேற என்ன வேணும்?"

"என் பொண்டாட்டி இன்னசன்ட்னு எனக்கு முன்னாடியே தெரியும். நீங்க எல்லாரும் அவளை நம்பனும்னு  தான் இதை நான் ப்ரூவ் பண்ண நினைச்சேன். அதுக்காக இதைச் செஞ்சவங்களை நான் தப்பவிடுவேன்னு நினைக்காதீங்க"

"ஆனா, அவங்க அப்பா நமக்கு ஒரு நல்ல டீலர். இந்த பிரச்சனையால நமக்குள்ள இருக்கிற ரெலேஷன்ஷிப் பாதிக்கும்..."

"ரிலேஷன்ஷிப் மை ஃபுட்... அவரை நான் மதிக்கிறேன். அதுக்காக அவரோட பொண்ணு என் பொண்டாட்டிகிட்ட எப்படி வேணா விளையாடுவாளா? அதை நான் கையக்கட்டி வேடிக்கை பார்க்கணுமா? என் கமலியை விட எனக்கு வேற எதுவுமே முக்கியமில்ல. அந்த ஷில்பாவை நான் நிச்சயம் சும்மா விடமாட்டேன்." நெருப்பு பந்தாய் சீறிப்பாய்ந்து விட்டு அங்கிருந்து சென்றான் ஆதித்யா.

"என்னால நம்பவே முடியல. இவ்வளவு கீழ்த்தரமா கூட யாராவது நடந்துக்குவாங்களா?" என்றார் பாட்டி

"ஆதி மட்டும், அவ தான் செஞ்சான்னு கண்டுபிடிக்கட்டும். அவ தலைய நான் மொட்டை அடிக்கிறேனா இல்லையான்னு பாருங்க" என்று எரிந்தார் இந்திராணி.

"ஆமாம் அத்தை, அவளை நம்ம சும்மா விட கூடாது. அவ செஞ்சதுக்கு அவ வருத்தப்பட்டே தீரனும். பாவம் கமலி. அவளுக்கு தெரிஞ்சா எவ்வளவு வேதனைப்படுவா... நல்ல காலம், நம்ம யாரும் இதைப் பத்தி அவகிட்ட கேட்கல" என்று நிம்மதிப் பெருமூச்சு விட்டாள் சுசித்ரா.

"ஆமாம் அண்ணி, அவங்க நிச்சயமா உடைஞ்சு போயிருப்பாங்க" என்றான் ராகுல்.

"இந்த விஷயத்தை, அண்ணிக்கு தெரியாம, எவ்வளவு அழகா அண்ணன் ஹேண்டில் பண்ணிட்டாரு..." என்று சிலாகித்தான் தீபக்.

"எனக்கு ஆதியை நெனச்சா ரொம்ப பெருமையா இருக்கு. நல்ல புருஷன்னா அவனை மாதிரி தான் இருக்கணும்" என்றான் ராகுல்.

ஆமாம் என்று புன்னகையுடன் தலையசைத்தாள் ரேணுகா.

.......

தங்கள் அறைக்கு வந்த ஆதித்யா, தன் முகத்தை அஷ்ட கோணலாக்கி கமலி எதையோ யோசித்துக் கொண்டிருந்ததை பார்த்து அப்படியே நின்றான். வலி நிறைந்த புன்னகை அவன் முகத்தில் வெளிப்பட்டது.

இந்த பாழாய்போன உலகம் தான் எவ்வளவு வஞ்சம் நிறைந்தது...! இந்த கள்ளம் கபடமற்ற பெண்ணின் மீது  களங்கம் கற்பிக்க எப்படித் தான் மனம் வந்ததோ...! எண்ணும் போதே மனம் பதறுகிறதே...! இந்தப் பெண்ணை தன்னிடம் கொண்டு வந்து சேர்த்ததற்காக தன் அக்காவிற்கு மனதார நன்றி கூறினான் ஆதித்யா.

தங்களது அறையின் வாசலில் நின்று கொண்டு, ஆதித்யா எதையோ யோசித்துக் கொண்டிருந்ததை பார்த்து புன்னகை புரிந்தாள் கமலி.

"நீங்க வந்துட்டீங்களா ஆதிஜி?"

சில அடிகள் முன்னோக்கி நகர்ந்து, தன் கையை அசைத்து, அவளை தன்னிடம் வருமாறு சைகை செய்தான் ஆதித்யா. அவனிடம் ஓடி வந்து நின்ற கமலி, என்ன விஷயம் என்று தெரிந்துகொள்ள ஆவலாய் அவன் முகத்தைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். அவன் மென்று விழுங்குவதை பார்த்து பதட்டம் அடைந்தாள்.

"என்ன ஆச்சி, ஆதிஜி? ஏன் ஒரு மாதிரியா இருக்கீங்க? ஏதாவது பிரச்சனையா?" என்றாள் அவனது வாடிப்போன முகத்தை பார்த்து.

அடுத்த நொடி எதைப்பற்றியும் யோசிக்காத ஆதித்யா, அவளை இறுக்கமாய் கட்டியணைத்து அவளுக்கு அதிர்ச்சி அளித்தான். கமலியும் அதிர்ச்சியடைந்தாள் தான். ஆனால், அவன் பிடியிலிருந்து வெளிவர அவள் முயலவில்லை. ஏனெனில், அந்த அணைப்பில் கவலை உணர்வுகள் மேலோங்கி இருந்ததை அவள் உணர்ந்தாள்.

"கமலி, நீ தைரியமா இருக்கணும். நான் உன் கூட இருக்கேனோ, இல்லையோ, சூழ்நிலை எவ்வளவு மோசமானதா இருந்தாலும் சரி, நீ நம்பிக்கையை கைவிடக் கூடாது" என்றான் அவளை அணைத்தபடியே.

அதைக் கேட்டு திடுக்கிட்டாள் கமலி. ஆதிஜிக்கு என்ன ஆனது? ஏன் இப்படி வித்தியாசமாக நடந்து கொள்கிறார்?

"எதுக்காக திடீர்னு இப்படி எல்லாம் சொல்றீங்க ஆதிஜி?"

அவளைத் தன் அணைப்பிலிருந்து விடுவித்து,

"நீ எப்பவுமே நான் சொல்ற பேச்சை கேட்டு நடந்திருக்க. ஆனா, நான் இப்ப சொன்னது ரொம்ப முக்கியமானது. அதை நீ எப்பவும் மனசுல வச்சுக்கணும். சரியா...?"

இட வலமாய் தலையை அசைத்தபடி,

"அது என்னால முடியாது" என்றாள்.

மென்று முழுங்கினான் ஆதித்யா.

"நீங்க என் கூட இருந்தாலும், இல்லனாலும் நான் தைரியமா இருக்கணும்னு சொன்னீங்க. அதை என்னால ஒத்துக்க முடியாது. நீங்க இல்லாம என்னால எதுவுமே செய்ய முடியாது ஆதிஜி. நீங்க எப்பவும் என் கூடவே இருக்கணும். நீங்க இல்லாம என்னோட வாழ்க்கையில எதுவுமே இல்ல. நீங்க கமலியோட வாழ்க்கையில வர்ற வரைக்கும், கமலி வெறும் களிமண் உருண்டை. நீங்க தான் அவளுக்கு உரு கொடுத்தீங்க... உயிர் கொடுத்தீங்க... எல்லாரும் அவளை மதிக்கிற மாதிரி செஞ்சீங்க... நீங்க தான் என்னோட தைரியம். நீங்க தான் என்னோட நம்பிக்கை. நீங்க இல்லாம நான் என்ன செய்வேன் ஆதிஜி? நீங்க எனக்கு வேணும்... என்னோட கடைசி மூச்சு வரைக்கும்..."

ஆதித்யாவிற்கு தொண்டையை அடைத்தது. மெல்ல அவள் கண்ணம் தொட்டு, அவள் கண்ணிலிருந்து உருண்டோட காத்திருந்த கண்ணீரை துடைத்து விட்டான். அவள் நெற்றியில் அழுத்தமாய் இதழ் பதித்துவிட்டு, விறுவிறுவென குளியலறையை நோக்கி நடந்தான். கமலியின் கண்கள் கவலையுடன் அவனைப் பின் தொடர்ந்தன.

குளியலறையில்...

கண்ணாடியின் முன், வாஷ்பேசின் பொறுத்தப்பட்ட மேடையில், தன் கைகளை ஊன்றி குனிந்து நின்றபடி யோசித்தான் ஆதித்யா. இதன் பிறகு அவன் சும்மா இருக்கக்கூடாது. கமலிக்கு அவன் வேண்டும். அவளுடைய பாதுகாப்பு மிக முக்கியம். அவளுக்கு அவன் தான் கவசமாய் இருக்கவேண்டும். தலையை நிமிர்த்தி தன் உருவத்தைக் கண்ணாடியில் பார்த்தான் ஆதித்யா. தங்களுக்கு எதிராக யாரோ சதி செய்கிறார்கள். யார் அவர்கள்? எதற்காக அவர்கள் கமலியின் மீது பழி சுமத்த வேண்டும்? அதை செய்வதால் அவர்களுக்கு என்ன லாபம்? அது என்னவாக வேண்டுமானாலும் இருந்துவிட்டு போகட்டும். கமலியை காக்க அவன் இருக்கிறான். ஆதித்யா யார் என்பதை சரியான படி வெளிக்காட்ட வேண்டிய சரியான நேரம் இது தான். என்ன செய்ய வேண்டும் என்பதை தீர்மானித்தான் ஆதித்யா, தனக்குள் உறங்கிக் கொண்டிருந்த மிருகத்தை தட்டி எழுப்பி...

இரவு

துக்கத்தில் பிரண்டு படுத்த கமலி, வித்யாசமான சத்தம் கேட்டு கண்விழித்தாள். சலக் சலக் என்ற அந்த சத்தம் இது வரை அவள் கேட்டிறாதது. கட்டிலில் ஆதித்யா இல்லாததை கண்டு எழுந்து அமர்ந்து, சத்தம் வந்த திசையை நோக்கினாள். நீச்சல் குளத்தின் கண்ணாடி கதவு திறந்திருந்தது. எழுந்து மெல்ல அதனாருகில் வந்தாள்.

நீச்சல் குளத்தில் ஆதித்யா நீந்திக் கொண்டிருந்தான். அவள் சுவர் கடிகாரத்தை பார்க்க, மணி 11:30. எதற்காக அவர் இந்த நேரத்தில் நீந்திக் கொண்டிருக்கிறார்? அவள் முளையை ஏதோ உதைத்தது. அவன் ஒரு முறை அவளிடம் கூறியது அவள் நினைவுக்கு வந்தது. தான் மன அழுத்தத்தில் இருந்தாலும், தன் மனதை நிம்மதி அடைய செய்ய நினைத்தாலும் மட்டும் தான் நீந்துவேன் என்று அவன் கூறினான் அல்லவா...? அப்படி என்றால், அவர் இப்போது மன அழுத்தத்தில் இருக்கிறாரா? அல்லது நிம்மதி வேண்டி நீந்திக் கொண்டிருக்கிறாரா? எது அவரின் மனதை அழுத்திக் கொண்டிருக்கிறது?

நீச்சல் குளத்தை விட்டு வெளியேறினான் ஆதித்யா. தண்ணீர் சொட்ட சொட்ட குளத்தின் கட்டை சுவற்றில் அமர்ந்தான். தனது தலையை துவட்ட வேண்டும் என்று கூட அவனுக்குத் தோன்றவில்லை. கண் இமைக்காமல் அவனையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள் கமலி. அவன் ஏதோ பதட்டத்தில் இருக்கிறான் என்பது தெளிவாய் தெரிந்தது. அவனது கவலை நிறைந்த முகம் அவளுக்கு கவலையைத் தந்தது.

திடீரென்று ஆதித்யாவின் முகபாவம் மாறியது, கமலியின் இருப்பை அவன் உணர்ந்ததால். அவளை நிமிர்ந்து பார்க்காமல் அப்படியே அமர்ந்து, அவளுக்கு என்ன பதில் கூறுவது என்று யோசித்துவிட்டு எழுந்து, அவளை நோக்கிச் சென்றான்.

இன்னமும் கமலியின் கண்கள் அவன் முகத்தில் தான் இருந்தன. அவள் முன் சென்று நின்றான். தன் புருவத்தை உயர்த்தி, அவள் முகத்தை படித்தான். அவளும் அவனது முகத்தைத் தான் படித்துக் கொண்டிருக்கிறாள் என்று தெரிந்துகொண்டான். தனது தலையை இடவலமாக சிலிர்த்து, தன் தலையில் இருந்த தண்ணீர் துளிகள் அவள் முகத்தில் விழும் படி செய்து, அவள் சுயநினைவு பெற செய்தான்.

"என்ன யோசிச்சுக்கிட்டு இருக்க, கமலி?"

"நீங்க ரொம்ப டென்ஷனா இருக்கும் போது தான் நீந்துவீங்கன்னு  ஒரு தடவை சொன்னிங்க"

ஆமாம் என்று தலையசைத்தான்.

"இப்போ நீங்க டென்ஷனா இருக்கீங்களா?"

மீண்டும் ஆமாம் என்று தலையசைத்தான்.

"என்ன ஆச்சி ஆதிஜி?" என்றாள் கவலையாக.

அவளை குறும்பு பார்வை பார்த்தான் ஆதித்யா.

"ஏன் டென்சனா இருக்கீங்க?"

"என்ன சொல்றது கமலி? நான் கட்டிப்பிடிச்சப்போ என்னோட வைஃப் என்னை தடுக்கல. நான் எந்த கோலத்துல இருக்கேன்னு கொஞ்சம் கூட கவலைப்படாம, என் முன்னாடி ரொம்ப நேரமா நின்னுகிட்டு இருக்கா. அவ என்கிட்ட ரொம்ப கம்ஃபர்டபிளா இருக்கிறதை பார்த்தா எனக்கு ரொம்ப டென்ஷனா இருக்கு." என்றான் தன் சிரிப்பை அடக்கியபடி.

அவன் கூறியதை கேட்டு முகம் சுளித்தாள் கமலி. அவர் எந்த கோலத்தை பற்றி கூறுகிறார்? கண்களை அவன் மீது ஓடவிட்ட கமலி, அவன் அரை கால் சட்டையில்  அலங்கோலமாய் நின்றிருந்ததை பார்த்து அதிர்ச்சியில் விழி விரித்தாள்.

தலைதெறிக்க கட்டிலை நோக்கி ஓடிச்சென்று, போர்வையால் தன்னை போர்த்திக் கொண்டு, மகமாயியை துணைக்கு அழைத்தாள். தன் கவலையை மறந்து சிரித்தான் ஆதித்யா. குளியலறையை நோக்கி சென்றவன், குளியலை முடித்துக் கொண்டு கட்டிலுக்கு திரும்பினான். அவனுக்கு தெரியும் கமலி இன்னும் உறங்கவில்லை என்று. அவள் போர்த்தியிருந்த போர்வையை லாவகமாய் பிடித்து இழுத்தான். அவன் எதிர்பார்த்தது போலவே, திடுக்கிட்டு கண் திறந்த கமலி, திரு திருவென விழித்தாள்.

கலைந்து, அவள் முகத்தில் விழுந்திருந்த கூந்தலை ஒதுக்கிவிட்டு, ஏகப்பட்ட உணர்ச்சி பெருக்குடன் அவள் நெற்றியில் அழுத்தமாய் முத்தமிட்டு,

"குட்நைட்" என்று கூறி, கட்டிலில் படுத்து கண்ணை மூடிக்கொண்டான்.

ஒன்றையும் புரிந்து கொள்ள முடியாமல் அவனையே மலங்க மலங்க விழித்துப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள் கமலி. ஆதித்யா மென்று முழுங்கினான்.

மறுநாள்

எதையோ தீவிரமாக சிந்தித்தபடி அமர்ந்திருந்த கமலியை, லாவண்யாவும், சுமித்ராவும் கவலையுடன் பார்த்தார்கள். கமலியின் கவலைக்கு காரணம் நாம் அறிந்ததே. ஆதித்யா ஏதோ மனக்கவலையில் இருக்கிறான் என்று தெரிந்தபின் அவளால் எப்படி நிம்மதியாக இருக்க முடியும்?

"என்ன ஆச்சு கமலி? என்ன யோசிச்சுகிட்டு இருக்க? காலையில இருந்து நானும் உன்னைப் பார்த்துக்கிட்டு தான் இருக்கேன்" என்றாள் லாவண்யா.

தன்னை சுதாகரித்துக் கொண்ட கமலி,

"நான், இந்திராணி அத்தையை பத்தி யோசிச்சு கிட்டு இருக்கேன்" என்றாள்.

"அவங்களுக்கு என்ன ஆச்சி? அவங்க உடம்புக்கு ஒன்னும் பிரச்சனை இல்லையே?" என்று கேட்ட லாவண்யாவை,

"மாமியார் மேல இப்பவே எவ்வளவு அக்கறை பாரு..." என்று கிண்டலடித்தாள் சுமித்ரா.

அவள் தோளில் பட்டென்று ஒரு அடி போட்டு,

"சொல்லு கமலி" என்றாள் லாவண்யா.

"அவங்களுடைய காணாமல் போன  டாட்டர் பத்தி உனக்கு தெரியுமா?"

"எப்பவோ கேட்ட மாதிரி ஞாபகம்..."

"என்னது...? காணாம போன டாட்டரா? அடக்கடவுளே, நெஜமாவா?" என்றாள் சுமித்ரா அதிர்ச்சியாக.

"ஆமாம். பாவம் இந்திராணி அத்தை. இன்னமும்கூட அவங்களை நினைச்சு அழுதுகிட்டே இருக்காங்க... " என்றாள் கமலி.

"இது எப்ப நடந்தது?" என்றாள் சுமித்ரா

"பதினைஞ்சி வருஷத்துக்கு முன்னாடி, கும்பகோணம் கும்பமேளாவில்"

"இதைப் பத்தி உனக்கு எப்படி தெரியும் கமலி? " என்றாள் லாவண்யா

"அவங்க அழுததை நான் பார்த்தேன். அப்போ தான் ராகுல் இந்த விஷயத்தைப் பத்தி என்கிட்ட சொன்னார். இது எவ்வளவு வேதனையான விஷயம்... பெத்த பொண்ணு, எங்க இருக்காளோ, எப்படி இருக்காளோ, நல்லா இருக்காளோ, இல்லையோன்னு நெனச்சு தவிக்கிறது எவ்வளவு கொடுமை...!"

"நம்மால என்ன செய்ய முடியும் கமலி? அந்தப் பொண்ணு எங்கயாவது நல்லா இருக்கணும்னு நினைக்கிறதை தவிர வேற எதுவும் செய்ய முடியாது." என்றாள் சுமித்ரா.

"ஆனா, அவளை பெத்தவங்களா இருந்துகிட்டு, அத்தையால அப்படி சுலபமா யோசிக்க முடியாது இல்ல...? அவங்களோட மக அவங்களுக்கு திரும்ப கிடைக்கணும்னு நான் கடவுளை வேண்டிக்கிறேன்" என்றாள் கமலி.

"அப்படி கிடைச்சா எனக்கு இன்னொரு நாத்தனார் கிடைப்பா" என்றாள் லாவண்யா.

"அவளோட விஷயத்திலேயே குறியா இருக்கா பாரு" என்று சிரித்தாள் சுமித்ரா.

வலி நிறைந்த புன்னகை பூத்தாள் கமலி.

"கவலைப்படாத கமலி. நம்ம கையில என்ன இருக்கு? இது எல்லாம் விதி" என்றாள் லாவண்யா.

"அவ சொல்றது சரி கமலி. அந்த பொண்ணு எங்க இருக்கான்னு தெரிஞ்சா தானே, நம்ம அவளை திரும்ப கூட்டிக்கிட்டு வற்ரதுக்கு ஏதாவது செய்ய முடியும்? சோ ரிலாக்ஸ்" என்றாள் சுமித்ரா.

சரி என்று தலையசைத்த கமலி மீண்டும் ஆதித்யாவின் நினைவில் மூழ்கினாள்.

கமலிக்கு மேலும் கவலை அளிக்கும் வகையில், ஆதித்யா அடிக்கடி நீச்சல் குளத்தில் நீந்தினான். அது மட்டுமல்லாமல், அவனிடம் மிகப்பெரிய மாற்றங்கள் ஏற்பட்டது. ஆனால், தன்னிடம் ஏற்பட்ட எந்த மாற்றமும் கமலியை பாதித்து விடாமல் அவன் பார்த்துக் கொண்டான். அவனுடைய முகபாவம் சட்டென்று மாறுவதை பலமுறை கண்டாள் கமலி. கமலி தன்னை கவனிக்கிறாள் என்று தெரிந்து, தன்னுடைய கோபத்தை மறைத்துக்கொண்டு அவன் புன்னகைப்பதை கவனித்தாள் கமலி. ஆதித்யாவின் மனதில் என்ன தான் இருக்கிறது? புரியவில்லை கமலிக்கு.

தொடரும்...