10 சென்னையில் கமலி

திருச்சியில் இருந்து புறப்பட அனைவரும் தயாரானார்கள். கமலியின் அம்மாவுக்கும் அத்தைக்கும் ஒரளவுக்கு பெரிதான இல்லத்தை சென்னையில் ஏற்பாடு செய்துவிட்டான் ஆதித்யா, அவர்கள் தங்களுக்கு பெரிய வீடு தேவையில்லை என்று மறுத்துவிட்டதால்.

அனைவரும் தங்கள் உடமைகளை மூட்டை கட்டுவதில் தீவிரமானார்கள். எதையோ தீவிரமாக சிந்தித்துக் கொண்டிருந்தாள் கமலி. அதைப் பற்றி தெரிந்துகொள்ள வேண்டும் என்று நினைத்தாள். பாட்டியின் அறைக்கு சென்று, வாசலிலேயே தயங்கி நின்றாள்.

"ஏன் கமலி அங்கேயே நிக்கிற? உள்ள வா" என்றார் பாட்டி.

"உங்ககிட்ட ஒரு சந்தேகம் கேட்க வந்தேன் பாட்டி"

"சொல்லுடா"

"நீங்க ஜிம்மிஜியை எப்படி சென்னைக்கு கூட்டிட்டு வருவீங்க?"

"இங்க இருக்குற பொருளை எல்லாம் எடுத்துக்கிட்டு, முத்து டெம்போவில் வருவான். அவன் கூட வரும்." என்றார் சிரித்தபடி.

"நான் வேணுமுன்னா ஜிம்மிஜி கூட வரட்டுமா?" என்ற கமலியை அதிர்ச்சியுடன் பார்த்தார் பாட்டி.

ஆதித்யாவின் மனைவி டெம்போவில் வருவதா? நல்ல காலம் இதை ஆதித்யா கேட்கவில்லை என்று அவர் மனதில் நினைத்துக் கொண்டிருக்கும் போதே,

"உன்னால ஜிம்மியை பார்த்துக்க முடியாது" என்றான் ஆதித்யா பின்னாலிருந்து.

பின்னால் திரும்பிப் பார்த்த கமலியை பார்த்து அவன் புன்னகைத்தான்.

"டிராவல் பண்ணும் போது, ஜிம்மிக்கு நடுவுல பிரேக் வேணும். ஓபன் பிளேஸ்ல அதை உன்னால கண்ட்ரோல் பண்ண முடியாது. அது ஓடிப் போயிடுச்சுன்னா, உன்னால பிடிக்க முடியாது..."

"அது ஓடிப் போயிடுமா?" என்றாள்.

"ஆமாம். ஏன்னா, நம்ம எப்பவுமே அதை வீட்டுக்குள்ளேயே வச்சிருக்கோம் இல்லையா...? அதனால வெளியில போக சான்ஸ் கிடைச்சா, அது இங்கேயும் அங்கேயும் ஓடி விளையாட ஆரம்பிச்சிடும். அதனால நீ சென்னைக்கு வந்ததுக்கு அப்புறம் அது கூட விளையாடு. சரியா?"

சரி என்று தலையசைத்தாள் கமலி. தனது பேரப் பிள்ளையின் பொறுமையை அதிசயமாய் பார்த்துக் கொண்டிருந்தார் பாட்டி. இது உண்மையிலேயே ஆதித்யா தானா அல்லது வேறு யாரோவா? ரேணுகா அவனை திருமணத்திற்கு சம்மதிக்க வைத்த போது, அவருக்கு கவலையாக இருந்தது. அவன் ரேணுகாவுக்காகத் தான் திருமணத்திற்கு ஒப்புக் கொண்டான் என்று நினைத்திருந்தார் அவர். ஆனால் இப்பொழுது அவருக்கு ஒரு விஷயம் புரிந்தது. ஆதித்யாவுக்கு உண்மையிலேயே கமலியை பிடித்திருக்கிறது.

"நீங்க கிளம்பியாச்சா பாட்டி?" என்றான்.

*ஆச்சி* என்று புன்னகையுடன் தலையசைத்தார். அப்போது அங்கு ரேணுகா வந்தாள்.

"கமலி, நீ இன்னும் கிளம்பலையா?" என்றாள்.

"இதோ கிளம்பிட்டேன்" என்று கூறியவாறு அங்கிருந்து ஓடிப் போனாள் தனது பைகளை கொண்டுவர.

"போகலாம் வாங்க பாட்டி" என்றாள் ரேணுகா.

"அக்கா, நான் உங்ககிட்ட ஒரு விஷயம் சொல்லணும்"

"சொல்லு ஆதி..."

"கமலியோட அம்மா, அத்தைக்காக நான் சென்னையில ஒரு வீடு ஏற்பாடு பண்ணியிருக்கேன். அவங்க அத்தையோட வீடு காலியாகுற வரைக்கும் அவங்க அங்க தான் தங்க போறாங்க"

அதைக் கேட்டு அசந்து போனாள் ரேணுகா.

"இது எப்ப நடந்தது?" என்றாள்.

"கமலியை கவனிச்சதுக்கு அப்புறம், அவங்க இங்க இருக்கறது சரின்னு எனக்கு தோணல. அவங்க ரெண்டு பேரும், அவளுக்கு பக்கத்துல இருந்தா நல்லதுன்னு தோணுச்சு. அம்மா வேணுமுன்னு அவ அழ ஆரம்பிச்சிட்டா என்ன செய்யறது?" என்று அவன் சிரிக்க.

அதைக் கேட்டு பாட்டியும், ரேணுகாவும் களுக்கென்று சிரித்தார்கள்.

"பரவாயில்லையே என் பேரப்பிள்ளை, அவன் பொண்டாட்டியை பத்தி இவ்வளவு தூரம் யோசிக்கிறானே..." என்றார் பாட்டி.

"நீ நிஜமாவே அசத்திட்ட ஆதி. நீ இந்த விஷயத்தில் இவ்வளவு சீரியஸா இருப்பேன்னு நான் நினைச்சு கூட பாக்கல" என்றாள் ரேணுகா.

"உங்களுக்கு தெரியாதா, ஆதித்யா அவ்வளவு சீக்கிரமா எந்த விஷயத்துலயும் அடியெடுத்து வைக்க மாட்டான். அப்படி வச்சுட்டா, அந்த விஷயம் அவன் கையிலிருந்து நழுவி போக விடவே மாட்டான்" என்றான் ஆதித்யா தீர்க்கமாய்.

ஆமாம் என்று ரேணுகா தலையசைக்க, தனது வளர்ப்பு முறையை எண்ணி  பாட்டிக்கு பெருமையாய் இருந்தது.

ஸ்யூரிச், ஸ்விட்சர்லாந்து

இளம் பெண் ஒருத்தி, கையில் கைபேசியுடன் தனது அறையில் இங்குமங்கும் உலவிக் கொண்டிருந்தாள், அவளுடைய அப்பாவுக்கு ஃபோன் செய்த படி. அவளது அழைப்பை ஏற்றார் அவளது அப்பா. அவருக்கு தெரியும் தன் மகள், ஷில்பா தன்னிடம் பேச விரும்புவது என்ன என்று.

"என்ன கண்றாவி பா நடக்குது இந்தியாவுல?" என்று சீறி விழுந்தாள்.

"ரிலாக்ஸ் ஷில்பா..."

"நான் எப்படி ரிலாக்ஸா இருக்கிறது? ஆதிக்கு கல்யாணம் ஆயிடுச்சு. ஆதியை எனக்கு கல்யாணம் பண்ணி வைக்கிறேன்னு நீங்க சொல்லியிருந்திங்க. இப்போ என்ன ஆச்சி...? நீங்க எப்படி இதை நடக்க விட்டீங்க? மீடியா காரங்க ஆதி கல்யாண விஷயத்தை தலையில தூக்கி வைச்சி ஆடிக்கிட்டு இருக்காங்க. ஆனா, நீங்க என்கிட்ட சொல்ல கூட இல்ல..."

"நான் ஏன் உன்கிட்ட சொல்லலைன்னா, இதுல நம்மாள எதுவுமே செய்ய முடியாதுன்னு தான்"

"ஆதி ஃபேமிலியோட கல்யாண விஷயமா பேசுறேன்னு நீங்க சொன்னீங்க தானே...?"

"நான் இதைப் பத்தி ரேணுகாகிட்டயும் சரவணன்கிட்டயும்  பேசினேன்"

"அதுக்கு அவங்க என்ன சொன்னாங்க?"

"திருச்சியிலிருந்து வந்ததுக்கப்புறம் இதை பத்தி பேசலாம்னு சொன்னாங்க. அப்போ, அவங்க, ஏதோ ஒரு சொந்தக்காரங்க கல்யாணத்துக்கு போற அவசரத்துல இருந்தாங்க. ஆனா, கொஞ்ச நாளிலேயே ஆதியோட கல்யாணம் முடிவாயிடுச்சி"

"நீங்க இதைப் பத்தி ரேணுகாகிட்ட எதுவும் கேட்கலையா?"

"என்ன நடக்குதுன்னு நான் புரிஞ்சுக்கிறதுக்கு முன்னாடியே, அவங்க எல்லாரும் ஆதியோட கல்யாணத்துக்காக திருச்சி கிளம்பி போய்ட்டாங்க"

"தன்னோட குடும்பத்துக்காக தான், ஆதி இந்த கல்யாணத்துக்கு ஒத்துக்கிட்டு இருக்கணும்..."

"நான் அப்படி நினைக்கல. மத்தவங்களுக்காக எல்லாம் ஆதித்யா எதையும் செய்ய மாட்டான். அவனுக்கு பிடிக்கலன்னா பிடிக்கல தான்..."

"என்னால இதை நம்ப முடியல. நான் உங்களை தான் நம்பி இருந்தேன். அதனால தான், என்னுடைய ஹாலிடேசை என்ஜாய் பண்ண ஒரு மாசம்  ஸ்விட்சர்லாந்து வந்தேன். இந்த ஷாட் பீரியட்ல எப்படி எல்லாமே மாறிப் போயிடுச்சி...? நீங்க ஆதித்யாகிட்ட நேரடியா பேசி இருக்கலாம் இல்ல?"

"அவன் என்னமோ நமக்கு ரொம்ப முக்கியத்துவம் கொடுக்கிற மாதிரி நீ பேசுற...? அவன் கல்யாணத்தைப் பத்தி எனக்கு எப்படி தெரிய வந்ததுன்னு உனக்கு தெரியுமா? இன்விடேஷனை எனக்கு குரியர்ல அனுப்பியிருந்தான். அவ்வளவு தான் அவன் நமக்கு கொடுக்கிற முக்கியத்துவம். அவனைப் பொறுத்தவரை, நான் அவன் கம்பெனியோட சாதாரண டீலர். அவ்வளவு தான். யாரையுமே அவன் கல்யாணத்துக்கு நேரில் வந்து கூப்பிடவே இல்ல." என்று சற்று நிறுத்தியவர்.

"நான் ஒரு விஷயத்தை நல்லா புரிஞ்சுகிட்டேன்"

"என்ன?"

"அவனோட டேஸ்ட்...! எப்படிபட்ட பொண்ண அவன் கல்யாணம் பண்ணியிருக்கான் தெரியுமா?அவ்வளவு பெரிய ஆளா இருந்தாலும், அவனுக்கு ரொம்ப எளிமையான பொண்ணை தான் பிடிச்சிருக்கு. அந்த பொண்ணு நிச்சயம் நீயா இருக்க வாய்ப்பே இல்லை. அதனால, உன் மனசை மாத்திக்கிட்டு வேலையை பாரு"

"முடியாது. என்னால இதை சகிக்கவே முடியல"

"வாயை மூடு ஷில்பா. எல்லாமே முடிஞ்சு போச்சி. பைத்தியக்காரத்தனமா எதையும் செய்யாதே. நீ ஒரு சைக்காலஜி ஸ்டுடென்ட். இக்கட்டான சூழ்நிலையை எப்படி கையாளணும்னு நான் உனக்கு சொல்லித் தர வேண்டிய அவசியமில்ல. ஆதித்யா நெருப்பு. தன்னோட வாழ்க்கையில குறுக்க வர்றவங்களை அழிச்சி ஒழிக்க அவன் தயங்க மாட்டான். நான் உன்னை எச்சரிக்கை பண்றேன். எனக்குன்னு ஒரு பிசினஸ் ஸ்டேட்டஸ் இருக்கு. அது, நான் ஆதித்யா கூட இருக்கறதுனால தான் எந்த பாதிப்பும் இல்லாம போயிகிட்டு இருக்கு. உன்னால அதுக்கு எந்த பங்கமும் வர்றதை நான் விரும்பல. ஜாக்கிரதை" என்று அழைப்பை துண்டித்தார் ஷில்பாவின் அப்பா முகேஷ்.

சென்னை

அனைவரும் கமலியுடன் சென்னைக்கு வந்து சேர்ந்தாகிவிட்டது. அரண்மனை போன்ற வீட்டை பார்த்தவுடன் பேச்சிழந்து போனாள் கமலி. கண்களை அகல விரித்தபடி, பார்த்துக் கொண்டு அப்படியே அசையாமல் நின்றாள்.

"இந்த வீடு என்ன இவ்வளவு பெருசா இருக்கு...? ஒருவேளை நான் தொலைஞ்சி போயிட்டா என்ன செய்றது?" என்று முணுமுணுத்தாள்.

அவளுக்கு பின்னால் வந்த ஆதித்யா அதைக்கேட்டு சிரித்தான்.

"நீ தொலைஞ்சு போகமாட்ட. ரெண்டு நாள்ல உனக்கு இந்த வீடு பழகிடும். நீ தான் புத்திசாலி பொண்ணாச்சே."

ஆமாம் என்று நம்பிக்கையுடன் தலையசைத்தாள் கமலி.

"வா நம்ம ரூமுக்கு போகலாம்." என்று கூறிவிட்டு நடந்த ஆதித்யாவை பின் தொடர்ந்தாள் கமலி.

கதவை திறந்து, அவள் உள்ளே நுழைய இடம் கொடுத்து ஒதுங்கி நின்றான் ஆதித்யா. உள்ளே நுழைந்த கமலி, சந்தோஷத்தில் துள்ளிக் குதித்தாள். அவளது திடீர் சந்தோஷத்தைப் பார்த்து வியந்தான் ஆதித்யா. அவள் சந்தோஷத்திற்கு காரணம் அங்கிருந்த நீச்சல் குளம்.

"ஐ... நீச்சல் குளம்..." என்று அதை நோக்கி ஓடினாள்.

நீச்சல் குளத்தின், கட்டை சுவற்றின் மீது அமர்ந்துகொண்டு, தண்ணீரை தட்டி விளையாட துவங்கினாள். தன் கைகளை கட்டிக்கொண்டு, அதை புன்னகையுடன் சிறிது நேரம் நின்று வேடிக்கை பார்த்துக் கொண்டிருந்தான் ஆதித்யா.

"உனக்கு பிடிச்சிருக்கா?" என்றான்.

"ரொம்ப பிடிச்சிருக்கு. நான் சினிமாவில் மட்டும் தான் நீச்சல் குளத்தைப் பார்த்திருக்கேன்..."

"அப்படியா?"

"ஆமாம், நான் நீச்சல் குளத்தை நேரில் பாக்குறது இது தான் முதல் தடவை..."

"சாப்பிட்டுட்டு அப்புறம் வந்து விளையாடு. இப்போ நீ டயர்டா இருப்ப. போய் முகம் கழுவிட்டு வா"

சரி என்று தலையசைத்துவிட்டு, குளியலறை சென்று முகம், கை, கால் கழுவிக்கொண்டு அவள் வெளியே வந்த பொழுது, சோபாவில் சாய்ந்து ஓய்வெடுத்துக் கொண்டிருந்தான் ஆதித்யா.

"நீங்க முகம் கை கால் கழுவலையா?" என்றாள்.

"நான் குளிக்க போறேன்"

"என்ன்ன்னது..?" என்றாள் அதிர்ச்சியுடன்

"அதுல அதிர்ச்சியாக என்ன இருக்கு?"

"நான்... நான் போறேன்..." அங்கிருந்து வெளியே ஓடிப் போனாள்.

"திடீர்னு இவளுக்கு என்ன ஆச்சி?"

ஒன்றும் புரியாமல், அலமாரியில் இருந்து தனது துணிகளை எடுத்துக்கொண்டு குளியலறை நோக்கி சென்றான். போதுமான நேரத்தை எடுத்துக் கொண்டு நிதானமாய் குளித்தான். அவனுடைய அறை, எப்பொழுதுமே அவனுக்கு பிரியமான ஒன்று. உலகின் எந்த மூலைக்குச் சென்றாலும், தனது அறைக்கு அவன் கொடுக்கும் முக்கியத்துவம் அலாதியானது. இப்பொழுது, அவனது வாழ்க்கைக்கு சுவாரசியம் சேர்க்கும் வண்ணம் கமலியும் அவனுடன் இருக்கிறாள்.

தலையை துவட்டியபடி வெளியே வந்த அவன், நீச்சல் குளத்தின் கண்ணாடி கதவுகளுக்கு போடப்பட்டிருந்த திரைக்குப் பின்னால் நின்றுகொண்டு, கமலி மெல்ல நீச்சல் குளத்தை எட்டிப் பார்த்துக் கொண்டிருந்ததைக் கண்டான்.

அவன் குளியலறையிலிருந்து வெளியே வருவதை பார்த்து நிமிர்ந்து நின்றாள்.

"என்ன பாத்துக்கிட்டு இருக்க?"

"நீங்க பாத்ரூமிலிருந்து வரீங்களே..." என்றாள் குழப்பத்துடன்.

"குளிக்கப் போறேன்னு சொன்னேன் இல்ல..."

"அப்படின்னா நீங்க நீச்சல் குளத்துல குளிக்க மாட்டீங்களா...?"

"எல்லா நாளும் இல்லை..."

"அப்போ இந்த நீச்சல் குளம் எதுக்கு இருக்கு?" என்றாள் தோளை குலுக்கியபடி.

"நான் டென்ஷனா இருந்தாலோ, இல்ல, மைண்டை ரிலாக்ஸ் பண்ணிக்கணும்னு நினைச்சாலோ மட்டும் தான் ஸ்விம் பண்ணுவேன்"

"ஓ... நீங்க தினமும் நீச்சல் குளத்தில் தான் குளிப்பிங்கன்னு  நெனச்சேன்"

அதைக் கேட்டு சிரித்த படி,

"அதனால தான் இங்கயிருந்து அவசரமா ஓடி போனியா?"

ஆமாம் என்று தலையசைத்தாள்.

"நான் நீச்சல் குளத்தில் குளிச்சா என்ன? அதுக்காக நீ ஏன் ஓடிப்போன?" என்றான் வேண்டுமென்றே.

"நீங்க அரைக்கால் சட்டை போட்டுக்கிட்டு குளிக்கிறதை பாரக்க கூடாதுன்னு தான்" என்று கூற போனவள், தன் கையால் வாயைப் பொத்திக் கொண்டாள், கண்களை அகல விரித்து. அவள் கூறாமல் போன வார்த்தைகள் புரிந்துபோனது ஆதியாவுக்கு.

"ஏன் கமலி?" என்றான் மீண்டும் வேண்டுமென்றே.

"ஒன்னுமில்ல..." என்று அசட்டுத்தனமாய் சிரித்தாள்.

"நீ தான சொன்ன, அதனால தான் ஓடிப் போனேன்னு... " என்றான் சிரிக்காமல்.

"அது வந்து..." என்று நகத்தைக் கடித்தபடி சிறிது நேரம் யோசித்தாள்.

"ஆங்... தெரியாம சொல்லிட்டேன்... ஆமாம்.. தெரியாம சொல்லிட்டேன்" என்று உளறினாள்.

"அப்போ, நாளைக்கு நான் நீச்சல் குளத்துல குளிச்சா உனக்கு எந்த பிரச்சனையும் இல்ல, இல்லயா...?"

"மகமாயி எனக்கு ஏன் உதவி செய்ய மாட்றீங்க?" என்று மெல்லிய குரலில் முணுமுணுத்தாள்.

"நீ ஏதாவது சொன்னியா?"

"நீச்சல் குளத்து தண்ணீ, நல்லதில்ல தெரியுமா...?" என்றாள்.

"ஏன் அப்படி?"

"அதுல குளோரின் கலந்திருப்பாங்க தானே???"

ஆமாம் என்று தலையசைத்தான் ஆதித்யா சீரியசாக.

"நான் சொன்னேன்ல... அதைப் பத்தி நான் படிச்சிருக்கேன்"

"சரி, க்ளோரின் கலந்திருந்தா என்ன?"

"அதுல தினமும் குளிச்சா முடி கொட்டும்"

"ஓ அப்படியா?" என்று தன் கைகளைக் கட்டிக்கொண்டான்.

"ஆமாம்... நான் சொல்றதைக் நம்புங்க. வழுக்கை தலையோட நீங்க நல்லாவே இருக்க மாட்டீங்க..." என்று அவள் கூறியவுடன், ஆதித்யாவின் முகம் போன போக்கைப் பார்க்க வேண்டுமே...!

அவனது கரம், அவனது தலைமுடியை, அனிச்சையாய் தொட்டுப் பார்த்தது.

"ம்ம்ம்?" என்றான் உண்மையாகவா என்பது போல.

"ஆமாம்... நீங்க சொன்ன மாதிரி, நீங்க டென்ஷனா இருக்கும் போதும், ரிலாக்ஸ் பண்ணிக்கணும்னு நினைக்கும் போதும் மட்டும் நீச்சலடிங்க"

"அப்படியா சொல்ற...?"

"ஆமாம்..."

"சரி. உன்னை மாதிரி புத்திசாலி பொண்ணு சொல்லும் போது நான் கேட்காம இருப்பேனா...?"

நிம்மதிப் பெருமூச்சு விட்டாள் கமலி. ஆதித்யா உள்ளூர சிரித்துக்கொண்டான், தன் மனைவியை நினைத்து.

தொடரும்...