33 சங்கமம்

ஐஸ்வர்யாவிற்கு இன்ப அதிர்ச்சி அளிக்க வேண்டுமென்று அவளுடைய அறையை நோக்கி சென்ற வசீகரன், விஷால், அவன் முதுகை காட்டிக்கொண்டு, யாருடனோ ஃபோனில் பேசிக் கொண்டிருப்பதை கேட்டு நின்றான்.

"நீ என்னை செல்லமா கூப்பிடும் போது, எனக்கு எவ்வளவு சந்தோஷமா இருக்கு தெரியுமா?"

அதைக் கேட்டு வசீகரன் புன்னகை புரிந்தான். அவன் முகம் சட்டென மாறியது. ஐஸ்வர்யா, அவனை எப்படி அழைப்பாள்? அவன் எவ்வளவு யோசித்தாலும், அவன் மனதில் எதுவுமே தோன்றவில்லை. ஆம், இதுவரை, அவனை பெயர் சொல்லி, ஐஸ்வர்யா அழைத்ததே இல்லை. அவ்வளவு ஏன்...? அவள் அவன் பெயரை சொன்னதே இல்லை. அது அவனை மிகவும் கலக்கத்திற்கு ஆளாக்கியது. எப்படி ஒரு மனைவி, தன் கணவனின் பெயரை உச்சரிக்காமல் இருக்க முடியும்? வசீகரன் என்று அழைக்காவிட்டாலும் பரவாயில்லை, வேறு எந்த பெயர் சொல்லியாவது அழைத்திருக்கலாம்... குறைந்தபட்சம் திட்டியாவது இருந்திருக்கலாம்...

நேரே அவள் அறைக்கு வந்தான். ஆனால், அங்கு ஐஸ்வர்யா இருக்கவில்லை. மறுபடியும் விஷாலின் அறைக்கு வந்தவன், அவன் இன்னும் ஃபோனில் பேசிக் கொண்டிருப்பதைப் பார்த்த போது எரிச்சல் அடைந்தான்.

"நீ என்னை விஷுன்னு கூப்பிடும் போது, நான் அப்படியே சந்தோஷ கடலில் மூழ்கி போறேன் தெரியுமா?" என்ற விஷால், வசீகரனின்

"வாட் த ஹெல்" என்ற குரல் கேட்டு திடுக்கிட்டு திரும்பினான்.

"சார், நீங்க எப்ப வந்தீங்க? எங்க போயிருந்தீங்க?"

"என்னை கேள்வி கேட்கிறதை நிறுத்து. ஐஸ்வர்யா எங்கே?"

"அவங்க, அரவிந்த் சார் கூட கிளம்பி போய்ட்டாங்க"

"என்னது... போயிட்டாளா? எதுக்காக இவ்வளவு சீக்கிரமா கிளம்பி போனா?"

"சீனியர் பாஸையும், மிஸஸ் பாஸையும், நான் எப்படி சார் கேள்வி கேட்கிறது?"

தன் கண்களை சுழற்றி, அங்கிருந்து தன் அறையை நோக்கி சென்றான். ஐஸ்வர்யாவிற்கு ஃபோன் செய்ய, அவள் இரண்டாவது மணியில் அதை எடுத்தாள்.

"என்கிட்ட சொல்லாம கூட, எதுக்காக அவ்வளவு அவசரமா ஆஃபீஸில் இருந்து கிளம்பி போயிட்டே?"

"ஆன்ட்டி ஃபோன் பண்ணி,  என்னை சீக்கிரம் கிளம்பி வர சொன்னாங்க. நீங்க ஆஃபிஸ்ல இல்ல. அங்கிள், உங்ககிட்ட அப்பறமா சொல்லிக்கிறேன்னு சொன்னார். அதனால் தான் கிளம்பி வந்தேன்."

அவள் கையிலிருந்து ஃபோனை வாங்கி கொண்டார் அரவிந்தன்.

"உனக்கு ரத்தனாவோட ஃபிரண்ட் அஜயை தெரியும்ல?"

"ஆமாம் தெரியும்" என்று ஆர்வம் இல்லாமல் கூறினான் வசீகரன்.

"நானும்,  ரத்னாவும்,  அவனோட வெட்டிங் ஆனிவர்சரி பார்ட்டிக்குப் போறோம், எங்க கூட ஐஸ்வர்யாவையும் கூட்டிக்கிட்டு போறோம்"

"என்னது, நீங்க மூணு பேரும், பார்ட்டிக்கு போறீங்களா? அம்மா என்கிட்ட எதுவுமே சொல்லலயே? என்னை கூப்பிடவும் இல்லயே..."

"எப்படி கூப்பிடுவா? நீ தான் பார்க்க அகோரி மாதிரி இருக்கியே... பார்ட்டிக்கு வர்றவங்க பயந்துட மாட்டாங்க? நாங்க போயிட்டு வரோம்" என்று ஃபோனை துண்டித்தார்.

வசீகரனின் வெறுப்பிற்கு அளவே இல்லை. இங்கு இவன், தன் மனைவியை குதுகலப்படுத்தலாம் என்று ஓடி வந்தால், அவன் அப்பாவும்,  அம்மாவும்,  வேறு எதையோ செய்து சொதப்பி வைத்து விட்டார்கள். அப்படி என்ன பெரிய பார்ட்டி?

அவனும் பார்ட்டிக்கு செல்வது என்று தீர்மானித்தான். நேராக அன்பு இல்லம் நோக்கி பயணப்பட்டான். தாடி இல்லாமல் ஐஸ்வர்யாவின் முன் சென்று நின்றால், அவளுக்கு அது இன்ப அதிர்ச்சியாக இருக்காது? அவன் அன்பு இல்லம் வந்த பொழுது, அவர்கள் ஏற்கனவே புறப்பட்டுவிட்டிருந்தார்கள். நேரத்தை வீணாக்காமல், குளியலறை நோக்கி விரைந்தான்.

குளித்து முடித்து வெளியே வந்தவன், அவசர அவசரமாக உடை மாற்றினான்.

மிக அழகாய் உடையணிந்திருந்த ஐஸ்வர்யா, தங்கள் அறையினுள் நுழைவதை பார்த்து ஆச்சரியமடைந்தான். சிவப்பு நிற டிசைனர் புடவை அவளுக்கு மிக அழகாய் இருந்தது. அவளுடைய பளிங்கு நிறத்தை, அதை அடிக்கோடிட்டுக் காட்டியது. லேசான ஒப்பனையில், ஐஸ்வர்யா ஒரு தேவதை போல காட்சியளித்தாள். அவளைப் பார்த்து, சும்மாவே மயங்கிவிடும் வசீகரனின் நிலைமை பற்றி கேட்கவா வேண்டும்? ஆனால், அவள் இங்கு இன்னும் என்ன செய்து கொண்டிருக்கிறாள்? அவள் பார்ட்டிக்கு செல்ல வில்லையா?

எதிர்பாராத விதமாய் வசீகரனை அங்கு பார்ததில்,  ஐஸ்வர்யாவும் அசந்து தான் போனாள். தாடி இல்லாத வசீகரனின் முகம், அவளுக்கு மேலும் இன்ப அதிர்ச்சியை அளித்தது. அவளை அறியாமலே அவள் முகத்தில் புன்னகை பூத்தது...! சிலை போல் நின்று, அவனை இமை கொட்டாமல் ரசித்துக் கொண்டிருந்தாள்.

நான்கு அடிகள் எடுத்து வைத்து, தங்களுக்கு இடையில் இருந்த இடைவெளியை கொன்றான் வசீகரன்.

"நீ பார்ட்டிக்கு போகலையா?"
என்று கேள்வி கேட்டு, ஐஸ்வர்யாவை கனவுலகத்தில் இருந்து வெளியே கொண்டு வந்தான்.

"இல்ல... நான் அந்த பிளானை டிராப் பண்ணிட்டேன். அவங்க, பார்ட்டியை மிட் நைட் வரைக்கும் பிளான் பண்ணி இருக்காங்க. எனக்கு நாளைக்கு ஆஃபீஸ்ல நிறைய வேலை இருக்கு. அதனால நான் திரும்பி வந்துட்டேன்"

"நல்லதா போச்சு. சரி, என்னை கூப்பிடு"

ஐஸ்வர்யா அவனை குழப்பமாக பார்த்தாள்.

"என்னை கூப்பிட சொன்னேன்"

"ஏன்? உங்க ஃபோனை எங்கயாவது மறந்து வச்சிட்டீங்களா?" என்று கேட்டபடியே, தனது கைப்பையிலிருந்து ஃபோனை வெளியே எடுத்தாள் ஐஸ்வர்யா.

தனக்கு ஃபோன் செய்ய போனவளை, தடுத்து நிறுத்தினான் வசீகரன்.

"என்னோட பேர சொல்லி,  என்னை கூப்பிட சொன்னேன். நீ இதுவரைக்கும் என் பெயரை சொல்லி நான் கேட்டதே இல்ல. அதனால தான்."

அவன் கூறியதைக் கேட்டவுடன், ஒரு குறும்புப் புன்னகை ஐஸ்வர்யாவின் முகத்தில் ஒளிர்ந்து மறைந்தது. அவள் இந்த நேரத்திற்காக தான் காத்துக் கொண்டிருந்தாள். சற்றே அவனை சீண்டிப்பார்க்க நினைத்தாள்.

"அது இருக்கட்டும்... எங்க உங்க தாடி?"

"நீ தான சொன்ன, என் முகத்துல எதையோ தேடிகிட்டு இருக்கேன்னு. அதனால தான் நான் அதை எடுத்துட்டேன். இப்ப சொல்லு, நீ என் முகத்துல என்ன தேடினே?"

"நான் சொன்னா நீங்க அதிர்ச்சியாக கூடாது".

"அதிர்ச்சியா...? சரி... நான் அதிர்ச்சியாக மாட்டேன்"

"எப்ப பார்த்தாலும் என்னை வம்பு பண்ணிக்கிட்டே இருந்ததை, என்னை கிண்டல்,  கேலி செஞ்சுக்கிட்டே இருந்ததை..."

மெதுவாக அவன் அருகில் வந்து, அவன் தோள்களின் மீது, தன் கைகளை வைத்து, அவன் காதருகில் மெதுவாய் சொன்னாள்.

"உங்க தாடிக்கு பின்னால ஒளிஞ்சிகிட்டிருந்த, உங்க உதடுகளை தான் தேடிக்கிட்டு இருந்தேன்"

முதல்முறையாக வசீகரன் தன் இதயத் துடிப்பின் சத்தத்தைக் கேட்டான். நம்பிக்கை அற்றவனாய், அவன், ஐஸ்வர்யாவின் முகத்தை பார்த்தான். இவள் உண்மையிலேயே ஐஸ்வர்யா தானா? அல்லது ஏதேனும் கண்கட்டு வித்தையா? அவன் மென்று முழுங்கினான்.

"நான் உங்க பேர சொல்லி கூப்பிட்டு, நீங்க அதை கேட்கணுமா? கூப்பிடுவேன்... நான் சாகும் போது..."

அதைக் கேட்டு அதிர்ச்சி அடைந்த வசீகரனை, அவளுடைய அடுத்த வார்த்தைகள் மேலும் அதிர்ச்சிக்குள்ளாக்கியது.

"தினமும்... படுக்கைல... உங்க பேர நான் சொல்லுவேன்... வஸ்ஸ்ஸிஸி..."

தன் பற்களை கடித்துக் கொண்டு, கண்களை இறுக்கமாக மூடினான் வசிகரன். அன்று, அவன் இதே போல் அவளுடைய பெயரை உச்சரித்த போது,  அவளுக்கும் இப்படித் தான் இருந்திருக்குமா? ஒருவேளை, அன்று அவன் செய்ததற்காக, இன்று தன்னை பழி வாங்குகிறாளா...? இல்லை, உண்மையிலேயே இதெல்லாம் நடக்கிறதா? அவன் காதருகில் இருந்து, மெல்ல பின்வாங்கி, அரை மயக்கத்தில் இருந்த, அவன் முகத்தைப் பார்த்தாள் ஐஸ்வர்யா.

"நான் உங்கள டீஸ் பண்றேன்னு நினைக்காதீங்க"

"நா....ன்..." முதன்முறையாக வசீகரன் பேசவே தடுமாறினான்.

"நா...ன்? என்ன சொல்ல வரீங்க?"

"இது விளையாட்டு இல்ல" என்றான் கெஞ்சலாக.

"நான் உங்க முகத்துல என்ன தேடினேன்னு கேட்டீங்க. எதுக்கு தேடினேன்னு கேட்க மாட்டீங்களா?"

"ஐஷு... ப்ளீஸ், எனக்கு நேரடியா பதில் சொல்லு"

"பதில் வேணுமா?"

இறுதியாக இருந்த, அந்த ஒரு அங்குல இடைவெளியை கடந்து, அவள் அவனை நெருங்கிய பொழுது, அவனுடைய இதயத்துடிப்பு, உச்சத்தை தொட்டது. அவள் மென்மையான உதடுகள், அவன் இதழ்களின் மீது உரசிய போது அவன் உயிர் நடுங்கியது. தன் மனைவியின் தீண்டலில், வசீகரன் காணாமல் போனான். அவன் கழுத்தை, தன் கரங்களால் சுற்றி வளைத்து, அவன் இதழில் இதழ் பதித்து, அவன் கேட்காத பல கேள்விகளுக்கும் சேர்த்து பதில் அளித்தாள் ஐஸ்வர்யா. அவளுடைய அனுபவமற்ற அந்த முத்தத்தில், முழுமையாக வாழ்ந்தான் வசீகரன். வல்லினம், மெல்லினத்தின் முன் அடிபணிந்து போனது. ஐஸ்வர்யாவின் அதிரடித் தாக்குதலில், நிலை குலைந்து போனாள் வசீகரன்.

வசீகரன் கட்டுக்குள் வைத்திருந்த, அவன் கட்டுப்பாடுகள் அனைத்தும், கட்டவிழ்ந்து போனது. ஏகாந்தத்தில் ஏங்கித் தவித்த அவனுடைய ஏக்கங்களுக்கு ஒரு முடிவு வந்தது. அவளுடைய குழந்தை முத்தத்தில் அழகாய் பங்கெடுத்தான் வசீகரன். அவள் முகத்தை முத்த வெள்ளத்தில் நினைத்துவிட்டு, அவள் நெற்றியில் தன் நெற்றியை வைத்து அழகாய் புன்னகை புரிந்தான் வசீகரன். அதை செய்ய, அவனுக்கு எந்த தயக்கமும் இருக்கவில்லை. ஐஸ்வர்யா தான், அவனுக்கு, ஏற்கனவே தன் முத்தத்தின் மூலம், அங்கீகாரம் வழங்கிவிட்டாளே. இந்த நிமிடங்ளுக்காகத் தான், அவன் இவ்வளவு நாட்களாக காத்துக் கொண்டிருந்தான். அவளை தன் மடியில் அமர்த்திக்கொண்டு, ஆரத்தழுவினான். சொல்ல போனால், அவனுக்கு என்ன செய்வது என்பதே புரியவில்லை. அதேநேரம்,  அவனது உணர்ச்சி வெள்ளத்தை கட்டுப்படுத்த எந்த அணையும் இருக்கவில்லை. அவனுடைய காதலைப் பற்றி, ஏற்கனவே ஐஸ்வர்யா அறிந்திருந்தாலும், இன்று அது எவ்வளவு தீர்க்கமானது என்பதை அவள் தெரிந்து கொண்டாள்.

தங்களுக்கு இடையில் இருந்த,  அத்தனை தடைகளையும் தகர்த்தெறிந்து, தன் மனைவியை முழுமையாகத் தன்னுடையவளாக்கிக் கொண்டான் வசீகரன். இரு உயிர்கள், ஓர் உயிரானது, அழகிய தாம்பத்தியத்தின் உதவியோடு.

இரண்டு எதிராளிகள் ஒன்றாக சந்தித்தார்கள். அவர்கள்: சிரிப்பும்,  அழுகையும். பெரும்பாலும் அவர்கள் ஒன்றாக சந்திப்பதில்லை. ஒருவேளை, அப்படி அவர்கள் சந்தித்தால்,  அது அந்த மனிதனின் வாழ்வில் மிக உன்னதமான, மறக்கமுடியாத தருணமாக இருக்கும். இந்த தருணம், வசீகரனின் வாழ்க்கையில் அப்படிப்பட்ட ஒரு தருணமானது. கரைபுரண்ட உணர்ச்சி வெள்ளத்தில்,  சிக்குண்ட வசீகரனின் கண்கள் கண்ணீரை சொரிந்தன. காணாத இன்பத்தை கண்ட பொழுது அவனுடைய இதழ்கள் புன்னகை புரிந்தன. மாறாத புன்னகையுடன், தன் மனைவியின் நெற்றியில் தன் இதழை ஒற்றி எடுத்தான்.

"தேங்க்யூ... ஐ லவ் யூ சோ மச்" என்றான்.

"உங்கள மாதிரி ஒரு மடையனை நான் பார்த்ததே இல்ல. நீங்க பெரிய பிரச்சினையை இழுத்து உங்க பாக்கெட்ல போட்டுக்கிட்டீங்க. நீங்க நினைக்கிற மாதிரி, என்னோட வாழறது அவ்வளவு சுலபமில்ல. உங்களுக்கு, இதிலிருந்து தப்பிச்சி போக, எத்தனையோ சந்தர்ப்பம் கொடுத்தும், நீங்க வலிய வந்து என்கிட்ட மாட்டிக்கிட்டீங்க."

தன் கரங்களால், அவன் கழுத்தை சுற்றி வளைத்து, அருகில் இழுத்தாள்.

"உங்க வாழ்க்கைல, என்னை நீங்க, கடைசி வரைக்கும் சகிச்சி தான் ஆகணும். நான் உங்கள விட்டுட்டு போயிடுவேன்னு கனவுல கூட நினைக்காதீங்க. நீங்க செத்தாலும் என் மடியில தான் சாகணும்." பொங்கி வந்த கண்ணீரை அடக்கிக் கொண்டு சிரித்தபடி அவனை மிரட்டினாள் .

வசீகரன் அவளை பார்த்து புன்னகை புரிந்தான்.

"இதுல சிரிக்க என்ன இருக்கு? நான் உங்கள மிரட்டிக்கிட்டு இருக்கேன்"

"இல்ல... நீ கடைசி வரைக்கும் என் கூட தான் இருக்கப் போறேன்னு, உறுதிப் படுத்தியிருக்க"

"உங்களுடைய பலமே இது தான். எல்லாத்துலயுமே, உங்களுக்கு சாதகமான விஷயத்தை மட்டுமே நீங்க எடுத்துகுறீங்க. எனக்கு உங்ககிட்ட பிடிச்ச விஷயங்களில் இதுவும் ஒன்னு"

"மத்ததெல்லாம் என்ன?"

அவள் குழல் கற்றையை அழகாய் ஒதுக்கிவிட்டு கொண்டே கேட்டான்.

"அது நிறைய இருக்கு"

"ஆமாம், எனக்கு தான் தெரியுமே, மிஸஸ் வசீகரனை கவுக்க ஓரிரண்டு விஷயங்கள் போதாதுன்னு" அழகாய் சிரித்தான்.

"அதுல, ரொம்ப முக்கியமான விஷயம் ஒன்னு இருக்கு"

"என்ன அது?" என்றான் ஆர்வமாக.

"நீங்க ரொம்ப அழகா இருக்கீங்க" என்றாள் வெட்க புன்னகையுடன்.

அதைக் கேட்டு மனம் விட்டு சிரித்தான் வசீகரன், அவள் நெற்றியில், தன் நெற்றியை. வைத்தபடி.

தொடரும்...