26 பிரிவின் தவிப்பு
26 பிரிவின் தவிப்பு
தன் இல்லம் வந்திருந்த ஐஸ்வர்யாவின் பெற்றோரையும், அண்ணன், அண்ணியையும் வரவேற்றான் வசீகரன். அவன் ரத்னாவிற்கு தனது கண்களால் ஏதோ ஒன்றை உணர்த்தினான். ரத்னாவும் அதை புரிந்து கொண்டவராய், தலையசைத்துவிட்டு, அதையே அரவிந்தனுக்கும் புரிய வைத்தார்.
வசீகரன், ஐஸ்வர்யாவின் வரவை எதிர்பார்த்து, திரும்பத் திரும்ப மாடிப்படிகளையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தான். அவள் நிலாவுடன் தங்களை நோக்கி வருவதை பார்த்தான். அவள் இளவரசனும், கதிரவனும் நின்றிருந்த பக்கம் திரும்பவே இல்லை. அவள் நேரே மீனாட்சியை நோக்கி சென்று, வழக்கம் போல் அவளை கட்டி அணைத்தாள்.
ஆண்களை வரவேற்பறையில் அமர சொல்லிவிட்டு, பெண்களை தன்னுடன் உணவு மேசையை நோக்கி அழைத்து சென்றார் ரத்னா, வசீகரனின் உணர்த்தலின் படி. இளவரசனுடனும் கதிரவனுடனும் அமர்ந்திருக்க, ஐஸ்வர்யா விரும்பமாட்டாள் என்பதற்காக இந்த ஏற்பாடு.
"எத்தனை மணிக்கு கிளம்புறீங்க, வசீகரன்?" என்றார் இளவரசன்.
"விடியற்காலையில் கிளம்புகிறேன். இங்கிருந்து துபாய் போய், அங்கிருந்து லண்டன் போறேன்" என்றான்.
"சாயங்காலம் பிளைட்ல கிளம்பலாமே. காலையில தூக்கத்தைக் கெடுத்துக்கிட்டு என் கிளம்புறீங்க?"
"சாயங்காலம் கிளம்பினா நான் அங்க நடுராத்திரியில் போய் சேருவேன். காலையில் கிளம்பினா, அங்க மத்தியானம் போய் சேந்தா, செட்டில் ஆக சுலபமாக இருக்கும்"
ரத்னா, ராமுவை அழைத்து, அவர்களுக்கு சாப்பிட ஏதாவது கொடுக்கும்படி கூறினார். வசீகரன் என்னவோ ஆண்களுடன் அமர்ந்து தான் பேசிக் கொண்டு இருந்தான். ஆனால், அவன் கண்கள் ஐஸ்வர்யாவை விட்டு விலகவே இல்லை. அவனது பார்வை வழக்கமானதாக இருக்கவில்லை, கவனமும், அக்கறையும் நிறைந்ததாக இருந்தது. ஐஸ்வர்யாவிடமும் முன்பிருந்த பதட்டம், இப்போது காணப்படவில்லை. அவளுடைய கண்களும் வசீகரன் இருந்த திசையிலேயே அலைபாய்ந்து கொண்டிருந்தது.
மீனாட்சிக்கும், நிலாவிற்கும் மிகுந்த சந்தோஷம் ஏற்பட்டது, ரத்னாவிற்கும் ஐஸ்வர்யாவிற்கும் இடையில் இருந்த சுமுகமான நல்லிணக்கத்தை பார்த்த பொழுது.
"நீங்க ஐஸ்வர்யாவோட இவ்வளவு நல்ல படியா இருக்கிறத பார்க்கும் போது, எனக்கு ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்கு" என்று தன் மனதில் பட்டதை வெளிப்படையாக கூறினார் மீனாட்சி.
"நான் தான் உங்களுக்கு நன்றி சொல்லணும், மாமியாரை, அம்மா மாதிரி நடத்துற மருமகளை எங்க வீட்டுக்கு அனுப்பினதுக்காக. எனக்கு பொண்ணு இல்லாத குறையை அவ தீர்த்து வச்சிட்டா".
ரத்னா இப்படி பேசி, பல முறை கேட்டிருந்தாலும், இந்த முறை, ஐஸ்வர்யாவால் உணர்ச்சிவசப்படாமல் இருக்க முடியவில்லை. அவளை சமாதானப்படுத்தும் விதமாக, நிலா அவள் தோளைத் தொட்ட போதிலும், அவள் மனம், வசீகரன் அவளை நோக்கி புன்னகைத்த போது தான், சமாதானம் அடைந்தது. வசீகரனும், அவர்கள் பேசுவதை கவனித்துக் கொண்டு இருந்தான். அவன் முழு கவனமும் அவள் மீது தான் இருந்தது. அவனுடன் அமர்ந்திருந்தவர்களும் அதை வெகு சீக்கிரமே புரிந்துக் கொண்டார்கள், அவர்கள் கேட்ட கேள்விக்கு சரியான பதில் வசீகரனிடமிருந்து வராமல் போன போது...! அவர்களும், அவனை மேலும் கேள்விகள் கேட்காமல் தவிர்த்து, அவர்களுடைய பேச்சை, அவர்களுக்குள்ளாகவே தொடர்ந்தார்கள்.
சாப்பிடுவதற்காக அனைவரும் ஒன்று கூட வேண்டிய நேரம் வந்தது. நிலாவை ஐஸ்வர்யாவின் பக்கத்தில் அமர வைத்துவிட்டு, அடுத்த பக்கத்தில் தான் அமர்ந்துகொண்டான் வசீகரன்.
அரவிந்தனும், இளவரசனும் நிறைய விஷயங்களை பகிர்ந்து கொண்டார்கள், கதிரவனும், ரத்னாவும் அவர்களுடன் அவ்வப்பொழுது உரையாடினார்கள். ஐஸ்வர்யாவோ, தனது தட்டை தவிர வேறு யாரையும் ஏறெடுத்தும் பார்க்கவில்லை.
இளவரசன் சொன்னதைக் கேட்டு, அவளது கை அசைவற்று அப்படியே நின்றது.
"நீங்க ஐஸ்வர்யாவையும் உங்க கூட கூட்டிட்டு போகலாமே, வசீகரன்" என்றார் அவர்.
முதல் முறையாக, அவளுடைய அப்பா பேசியது ஐஸ்வர்யாவிற்கு வெறுப்பை ஏற்படுத்தவில்லை. அவள் வசீகரனின் பதிலுக்காக காத்திருந்தாள்.
"ஆமாம் அங்கிள், நானும் அவளைக் கூட்டிக்கிட்டு போகலாம்னு தான் நெனச்சேன். ஆனா, அங்க நான் எவ்வளவு நாள் தங்க போறேன்னு எனக்கு தெரியல"
அவன் சொன்ன பதிலைக் கேட்டு, சட்டென்று தன் முகத்தை திருப்பி, அவனை ஒரு பார்வை, ஐஸ்வர்யா பார்த்த போது, அவனுக்கு தொண்டையில் ஏதோ சிக்கிக் கொண்டது.
"அதனால தான் கேட்கிறேன், ஒருவேளை இன்னும் கொஞ்ச நாள் அங்க தங்க வேண்டி வந்தா என்ன செய்வீங்க?"
அவன் முகத்திலிருந்து, இன்னும் தன் விழிகளை அகற்றாத ஐஸ்வர்யாவை பார்த்துக் கொண்டு, அவன் இளவரசனுக்கு பதிலளித்தான்.
"நான் அங்க, வேலை விஷயமா பிசியா இருப்பேன். ஐஸ்வர்யா தனியா இருக்க வேண்டி வரும். அவளுக்கு போர் அடிக்கும்" என்றான்.
மறுபடியும் தனது தட்டை நோக்கி தன் விழிகளை தாழ்த்தினாள் ஐஸ்வர்யா. ஆனால், அதன் பிறகு அவள் ஒரு பருக்கை கூட சாப்பிடவில்லை. அதை வசீகரன் கவனிக்காமல் இல்லை.
ஐஸ்வர்யா எதிர்பார்த்தது போலவே, இளவரசன் இரண்டு, மூன்று முறை அவளிடம் பேச முயன்றார். வேண்டுமென்றே, அவர் ஐஸ்வர்யாவிடம் கேள்விகளை கேட்டார். ஆனால், அவர் கேட்ட கேள்விகள் அனைத்திற்கும் வசீகரனிடமிருந்தே பதில்கள் வந்தன. இளவரசன் புரிந்துகொண்டார், சூழ்நிலையை தனக்கு சாதகமாக பயன்படுத்திக் கொள்ள நினைக்கும் தனது எண்ணத்தை, வசீகரன் அனுமதிக்கமாட்டான் என்பதை. அதே நேரம் அவருக்கு தனது கண்களால் *அப்படி செய்யாதீர்கள்* என்று உத்தரவிட்டான் வசீகரன். ஏற்கனவே, சோகமாகவும். கோவமாகவும் இருக்கும் ஐஸ்வர்யா, தனது கட்டுப்பாட்டை இழந்துவிட்டால் என்னாவது? அவளுக்கு கோபம் வந்துவிட்டால், அவளைக் கட்டுப்படுத்துவது எவ்வளவு கடினமான விஷயம் என்பது அவனுக்கு தெரியாதா என்ன? ஆனால், தனது தந்தையை நோக்கி வசீகரன் செய்த கண் ஜாடையை பார்த்த பொழுது, ஐஸ்வர்யாவிற்கு இருந்த கோபம் பஞ்சாய் பறந்து போனது.
வசீகரனும், அரவிந்தனும் இளவரசனுக்காக மிகவும் வருத்தப்பட்டார்கள். தன் மகளின், இப்படிப்பட்ட வெறுப்பு நிறைந்த பார்வை, ஒரு தந்தையின் மனதில் எவ்வளவு வேதனையை தரும் என்று அவர்களுக்கு தெரிந்திருந்தது. ஆனால், ரத்னாவோ அவளுடைய செயலில் எந்த தவறும் இருப்பதாக நினைக்கவில்லை. ஏனென்றால், தன் மகளிடம் தன் பெயரை எடுத்துக்கொண்டது அவர் தானே? அவள் மனதில் ஏற்பட்டிருந்த வெறுப்பிற்கு அவர் ஏற்படுத்திய வலி தான் காரணம். அவள் தந்தையிடமிருந்து விலகி வெகு தொலைவு வந்து விட்டாள். மறுபடியும் திரும்பி செல்வது என்பதும் இயலாது, அவரை மன்னிப்பது என்பதும் முடியாது.
இளவரசன் குடும்பத்தினர் சென்றுவிட்ட பிறகு, அனைவரும் வரவேற்பறையில் அமர்ந்தார்கள். ஐஸ்வர்யாவை பார்த்தவுடனேயே புரிந்தது, அவள் மிகவும் கலவரப் பட்டிருக்கிறாள் என்பது. இது போல் அவள் இருந்ததே இல்லை. தற்சமயம், அவள் மனதில் நடந்து கொண்டிருக்கும் போராட்டத்தின் காரணம் புரியாமல் தவியாய் தவித்தாள் அந்த பேதை.
வசீகரனுக்கு எடுத்து வைத்த பொருட்களை எல்லாம் சரி பார்ப்பதாக சாக்கு கூறிவிட்டு, அங்கிருந்து அவள் அறைக்கு சென்றாள்.
அவள் மனதில் இருந்த அழுத்தத்தை குறைப்பதற்கு, அழுதால் தேவலாம் என்பது போலிருந்தது அவளுக்கு. வசீகரன் உள்ளே வந்து கதவை சாத்தி தாளிட்டான். தான் நன்றாக இருப்பது போல காட்டிக் கொள்ள முயன்றாள் ஐஸ்வர்யா.
அவள் அப்படி முயல்வதைப் பார்த்து, மிகவும் பரிதாபப்பட்டான் வசீகரன். பாவம் அவளால் இன்று அது முடியவே இல்லை.
"நீ ஏற்கனவே பேக்கிங்கை முடிச்சிட்டேன்னு நினைச்சேன்" என்றான்.
"முடிச்சுட்டேன்... ஜஸ்ட் ஒரு ஃபைனல் செக்..."
சற்று நிறுத்தியவள்,
"ரொம்ப தேங்க்ஸ்... அவருக்கு பதில் சொல்ல விடாமல் என்னை காப்பாத்தினத்துக்கு"
"உன்னை சங்கடப்படுத்தும் எதையும் நான் உன்னை நெருங்க விட மாட்டேன். நீ அதை புரிஞ்சுக்கணும்"
ஒரு காக்கி நிற கவரை அவனுடைய பெட்டியில் வைத்தபடி பேசினான் வசீகரன். அது பார்க்க மிகவும் லேசாக இருந்தது.
"அது ஏதாவது முக்கியமானதா?"
"எல்லாத்தையும் விட ரொம்ப முக்கியமானது"
அவன் குளியல் அறைக்குள் செல்லும் வரை காத்திருந்த ஐஸ்வர்யா, அவன் சென்றதும் ஓடிச்சென்று அதை எடுத்தாள். வசீகரன் வருகிறானா என்பதை கவனித்து கொண்டே, கவனமாக அதை பிரித்துப் பார்த்தாள். அதை பார்த்தவள் அதிர்ந்து போனாள். அவள் கண்களில் இருந்து கண்ணீர் பெருக்கெடுத்தது. அது அவளுடைய துப்பட்டா.
குளியலறையிலிருந்து வெளியே வந்த வசீகரன், அதே இடத்தில் குத்திட்டு நின்றான், அவள் கையில் அந்த துப்பட்டாவை பார்த்து. அவனைப் பார்த்து அவள் பதறவும் இல்லை, அந்த துப்பட்டாவை மறைக்க முயற்சிக்கவும் இல்லை.
தன் கையை நீட்டி "அதை கொடு" என்று சைகை செய்தான் வசீகரன். அதை தன் பின்னால் மறைத்துக் கொண்டு, "முடியாது" என்று தலையசைத்தாள் ஐஸ்வர்யா.
"சொன்னா கேளு என் கிட்ட கொடுத்துடு"
"இது என்னோடது. நான் ஏன் கொடுக்கணும்?"
"உன்னுடையது எல்லாமே என்னுடையதும் தான். ஏன்னா, நீ என்னுடையவள்"
"ஆனா, நீங்க என்னை உங்க கூட கூட்டிட்டு போகலாயே"
"நீ சொன்னா, நான் என்னுடைய ட்ரிப்பை கேன்சல் பண்ணிடுறேன் "
"அதுக்கு பதில், நான் என்னுடைய நூறு துப்பட்டாவை கொடுப்பேன்" என்றாள் ஒரு பொய்யான சிரிப்புடன்.
"அப்போ, அதை என்கிட்ட திருப்பிக் கொடு"
"இதை வச்சுக்கிட்டு நீங்க என்ன செய்யப் போறீங்க?"
"அதைப் பத்தி உனக்கென்ன? நான் பூஜை கூட பண்ணுவேன். அதுல உனக்கு ஏதாவது பிரச்சனையா?"
"ஆமாம், பிரச்சனை தான். நான் என்னுடைய பொருளை யாருக்கும் கொடுக்க மாட்டேன்"
பேசிக்கொண்டே பின்னால் நகர்ந்தாள், துப்பட்டாவை தன் பின்னால் மறைத்துக் கொண்டு. வசீகரன் அவள் கையிலிருந்து அதை வாங்க முயன்று கொண்டு அவளை நோக்கி நகர்ந்தான். அவள் அங்கிருந்து ஓட முற்பட, அவள் கையைப் பிடித்து வசீகரன் இழுத்த போது, தடுமாறி அவள் கட்டிலின் மீது விழுந்தாள், வசிகரனும் அவள் மீது விழுந்தான்.
அவள் கட்டிலின் மீது விழுந்த பின்பும்... வசீகரன் அவள் மீது விழுந்த பின்பும்... தொடர்ந்து அந்த துப்பட்டாவை அவன் பிடுங்காமல் இருக்க முயன்று கொண்டிருந்தாள், தன் பார்வையால் ஒருவன் தன்னை தின்று கொண்டிருக்கிறான் என்பதை கூட கவனிக்காமல்.
வசீகரன் அவள் கையிலிருந்த துப்பட்டாவை பிடுங்க முயலாமல் இருப்பதை உணர்ந்து, அவனை பார்த்த போது தான் அவளுக்கு தெரிந்தது, அவள் எந்த நிலையில் இருக்கிறாள் என்பது. அவளுடைய அழகு முகத்தில், அவன் தொலைந்து போயிருந்தான்... ஒட்டு மொத்தமாக...
அப்போது அவள், அவன் பிடியில் இருந்து வெளியேற முயன்றாள். வசீகரன் அவள் கையை இறுக்கமாக பற்றினான்.
"உன்னுடைய பொருளையெல்லாம் நீ யாருக்கும் கொடுக்க மாட்டேன்னா, என்னை மட்டும் ஏன் கெட்டியா பிடிச்சுக்க மாட்டேங்குற? நான் உன்னுடையவன் இல்லயா?"
"என் கையிலிருந்து நழுவி போகாதுன்னு நிச்சயமா தெரியிற விஷயத்தை மட்டும் தான் நான் கெட்டியாப் பிடிச்சுக்குவேன். உங்க விஷயத்துல அப்படி நடக்காதுன்னு நான் எப்படி நம்புறது?"
"நான் உன்னை நம்புற மாதிரி, நீ என்னை நம்பு. அதுக்குப் பேர் தான் புரிதல். நான் அழகா இருக்கிறதால நீ என்னை நம்ப மாட்டேங்குற. நீ மட்டும் என்னவாம்? உனக்கு தெரியுமா, நீ எவ்வளவு அழகா இருக்கேன்னு? இந்த மாதிரி ஆர்ப்பாட்டம் நிறைந்த, எளிமையான அழகை நான் பார்த்ததேயில்ல. அது தான் கல்யாணத்தைப் பத்தி யோசிக்காம இருந்த என்னை, பார்த்தவுடனேயே விழ வச்சது. உன்னால கற்பனை கூட பண்ணி பார்க்க முடியாது, நீ என்கிட்ட விவாகரத்து வேணும்னு கேட்டப்ப, நான் எப்படி துடிச்சி போனேன்னு. என் இதயமே நின்னது போல உணர்ந்தேன். நீ எனக்கு எப்பவுமே என் கூட வேணும்."
அவளை அறியாமல் அவள் கண்ணில் இருந்து கண்ணீர் வழிந்தோடியது.
அவள் நெற்றியில் அழகாய் இதழ் ஒற்றி எடுத்தான். அப்போதும் கூட, அவன் அருகிலேயே படுத்து இருந்தாளே தவிர, அங்கிருந்து வெளிவரவேண்டும் என்று அவளுக்குத் தோன்றவே இல்லை. அவன் அளித்த முத்தத்தின் கதகதப்பை கண்ணை மூடி ஏற்றுக்கொண்டாள் ஐஸ்வர்யா.
அவள் கையில் இருந்த, அவளுடைய துப்பட்டாவை எடுத்து தனது பெட்டியில் வைத்துவிட்டு, வழக்கம் போல கட்டிலில் படுத்துக்கொண்ட வசீகரன், வழக்கம் போல ஐஸ்வர்யா தூங்கட்டும் என்று காத்திருந்தான். சற்று நேரம் வரை, அவளுடைய விசும்பல், மெலிதாய் கேட்டுக் கொண்டிருந்துவிட்டு, பிறகு ஓய்ந்தது. ஐஸ்வர்யா உறங்கி விட்டாள் என்பது நிச்சயமானது.
அவளை, வழக்கம் போல், தன் பக்கம் இழுத்துக் கொள்ள வசீகரன் நினைத்த போது, அவளாகவே பிரண்டு, வசீகரன் மீது கையைப் போட்டாள். அவளை தன்னுடன் நெருக்கமாக அணைத்துக் கொண்டு, வழக்கத்திற்கு மாறாக, அதிகமாகவே அவள் முகத்தை முத்தமழையில் நனைத்தான் வசீகரன். ஒருமாத இடைவெளி என்றால் சும்மாவா? அழுத்தமாக அவள் இதழில் தன் இதழை பதித்த பின் கண்ணை மூடி தூங்க முற்பட்டான் வசீகரன்.
அவன் அணைப்பில் இருந்த ஐஸ்வர்யாவின் முகத்தில், புன்னகை மலர்ந்தது. ஒரு மாதம் அவள் கணவனை விட்டு பிரிந்து இருக்கப் போகிறாள் என்றால், அவ்வளவு எளிதில் அவளுக்கு தூக்கம் வந்துவிடுமா என்ன? அவன் நெஞ்சில், தன் முகம் புதைத்து, அவனை மேலும் இறுக்கமாய் தழுவிக்கொண்டாள் ஐஸ்வர்யா. ஆழ்ந்த உறக்கத்தில், தன்னை அறியாமல் தான் அவள் அதை செய்கிறாள் என்று, முதன்முதலாய் தவறாக நினைத்தான் வசீகரன்.
தொடரும்...
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top