21 இயல்பு நிலை

இளவரசன் இல்லத்திலிருந்து சென்று விட வேண்டும் என்ற ஐஸ்வர்யாவின் முடிவை நினைத்து, மீனாட்சியும் நிலாவும் வருத்தம் அடைந்தார்கள். அவர்கள் அதை ஏற்றுக்கொண்டு தான் ஆக வேண்டும். வேறு வழியில்லை. ஏனெனில், ஐஸ்வர்யா அவளுடைய மனதை மாற்றிக் கொள்ளமாட்டாள் என்பது அவர்களுக்கு தெரிந்தது தான்.

"சாரி ஆன்ட்டி. நான் அவளை இன்னொரு நாள், இங்க கூட்டிட்டு வர முயற்சி செய்றேன்" என்றான் வசீகரன்.

"பரவாயில்ல பா. ஐஸ்வர்யா சந்தோஷமா இருந்தாலே எனக்குப் போதும்" என்றார் மீனாட்சி.

மீனாட்சி அப்படி கூறிய போது, ஐஸ்வர்யா சங்கடத்தில் நெளிவதை வசீகரன் உணர்ந்தான்.

"அவ சந்தோஷமா தான் இருப்பா... என்கூட... எப்பவுமே... நான் சொல்றது சரி தானே?" என்றான் அவளை பார்த்தபடி.

அவள் பேச்சை மாற்ற முயன்ற போது,

"உங்க அம்மா உன் பதிலுக்காக காத்திருக்காங்க" என்றான் வேண்டுமென்றே. ஆனால், நிச்சயம் அது அவளை சீண்டுவதற்காக அல்ல.

"எங்க அம்மாவே அதை நேரடியா பாக்க போறாங்க" என்று பதிலளித்தாள் புத்திசாலித்தனமாக.

"நீயும், மாப்பிள்ளையும், சந்தோஷமா வாழுறத பார்த்தாலே எனக்கு போதும். நான் அதுக்காக தான் என் உயிரைக் கையில புடிச்சுக்கிட்டு இருக்கேன். நீ அதை புரிஞ்சுக்குவேன்னு நினைக்கிறேன்" என்றார் மீனாட்சி.

அதைக் கேட்டவுடன் வசீகரனை பார்த்து முறைத்தாள் ஐஸ்வர்யா, "இப்பொழுது உங்களுக்கு சந்தோஷம் தானே?" என்பது போல.

வசீகரனும் தனது முகத்தில் சிரிப்பு ஏதுமின்றி, புருவத்தை உயர்த்தி அவளுக்கு சைகையால் பதிலளித்தான். அவனுடைய பார்வை அபாயகரமானதாக இருந்தது. வசீகரனின், விளையாட்டுத்தனமான, குழைவான பக்கங்களை கூட சமாளித்து விடலாம். ஆனால், அவனுடைய சலனமற்ற முகத்தை நேருக்கு நேர் நின்று எதிர்கொள்வது என்பது மிகவும் ஆபத்தானது. ஏனெனில், அவன் மனதில் என்ன இருக்கிறது என்பதை கணிப்பது என்பது நடவாத ஒன்று. மேலும் அந்த விவாதத்தை தொடர விரும்பாமல், அங்கிருந்து கிளம்பினாள் ஐஸ்வர்யா.

*அன்பு இல்லம்*

இளவரசன் இல்லத்தில் நடந்ததைப் பற்றி, வசீகரன் ஏற்கனவே ரத்னாவிடம் கூறிவிட்டிருந்தான். அதைக் கேட்டு அவர் சந்தோஷம் அடையவில்லை என்றாலும், வசீகரனும் ஐஸ்வர்யாவும் வீடு திரும்பியதில் அவருக்கு மட்டற்ற மகிழ்ச்சி. இளவரசன் இல்லத்தில் நடந்தவை தனக்கு தெரியும் என்று அவர் ஐஸ்வர்யாவிடம் காட்டிக்கொள்ளவில்லை.

"ஐஸ்வர்யா, நீ இவ்வளவு சீக்கிரம் திரும்பி வருவேன்னு, நான் நினைச்சு கூட பாக்கல. நீ அங்க தங்குற காலம் எப்படியும் நீளும்னு நெனச்சேன்"

"ஒருவேளை நான் அவகூட போகாம இருந்திருந்தா, நிச்சயமா நீண்டு தான் இருந்திருக்கும். நான் சொல்றது சரி தானே?" என்றான் வசீகரன் புன்னகையுடன், அங்கேயே தங்கி விடுவதற்காக ஐஸ்வர்யா வகுத்து வைத்த திட்டங்களை எண்ணி.

ஐஸ்வர்யாவிற்கு என்ன கூறுவதென்று தெரியவில்லை. கூறுவதற்கு என்ன இருக்கிறது? ஆனால், இந்த முறையும் வசீகரனே அவளுடைய உதவிக்கு வந்தான்.

"இது முகூர்த்த மாசம் அப்படிங்கிறதால, அவளோட அம்மாவுக்கும் அண்ணிக்கும் நிறைய ஃபங்ஷனுக்கு போக வேண்டியது இருந்தது. நாங்க அங்க தங்கி இருந்ததால, அவங்களால அதை செய்ய முடியல. ரொம்ப சிரமப் பட்டாங்க. அவங்கள ஐஸ்வர்யா சிரம படுத்த விரும்பல. அதனால நாங்க ரெண்டு பேரும் கிளம்பி வந்துட்டோம்"

ரத்னா வசீகரனை பார்த்து மெல்ல புன்னகைத்தார். என்ன இருந்தாலும் அவருடைய மகன் திறமைசாலி தான். வேண்டுமென்றே ஐஸ்வர்யாவை வம்புக்கு இழுத்து விட்டு, தானே வலிய சென்று அவளுக்கு உதவும் கரங்களை நீட்டி காப்பாற்றியும் விடுகிறான், ஏதோ அவன் மிகவும் நல்லவனைப் போல. ஆனால், அதையெல்லாம் புரிந்து கொள்ளும் நிலையில், ஐஸ்வர்யா இல்லை. இளவரசன் இல்லத்தில் நடந்த நிகழ்ச்சிகளால், அவள் மிகவும் கலவரமடைந்து இருந்தாள். வழக்கம் போல ரத்னாவை கட்டி அணைத்து விட்டு, நேராக தனது அறையை நோக்கி நடந்தாள்.

உண்மை தான் ஒரு மிகப்பெரிய கலவரம் ஐஸ்வர்யாவின் மனதில் நடந்து கொண்டிருந்தது. அது கதிரவனை பற்றியது மட்டுமல்ல வசீகரனை பற்றியதும் கூட. அவள் தன் கணவனுக்கு எதிராக போராட வேண்டும் என்ற குணத்தையே முழுவதுமாக இழந்துவிட்டதைப் போல உணர்ந்தாள். அவள் மனது மரத்து விட்டதைப் போல அவளுக்கு தோன்றியது. இளவரசன் இல்லத்திற்கு சென்று வந்ததற்கு பிறகு, அவள் வசீகரன் பற்றி கொண்டிருந்த பார்வையும் எண்ணமும் முழுவதுமாக மாறிப் போனது. அவன் சொல்வதற்கெல்லாம் எதிர்த்து பதில் அளிப்பதையே அவள் நிறுத்திவிட்டாள். அவளுக்கே புரியவில்லை உண்மையில் அவளின் நிலை என்னவென்பது.

அவனுடைய தோழமை குணம் அவளுக்கு மிகவும் பிடித்து போனது. அவன் செய்யும் ஒவ்வொரு செயல்களையும் விரும்ப ஆரம்பித்தாள். எந்நேரமும் அவனுடன் இருக்க வேண்டும் என்று நினைத்தாள். ஆனால், ஒன்றை மட்டும் அவள் புரிந்து கொள்ளவில்லை, இந்த மனோநிலைக்கு பெயர் தான் காதல் என்பதை.

......

ஏஆர்வி கம்பெனியில் தனக்கு அளிக்கப்பட்டிருந்த வேலையை மிகத் திறமையாக செய்துகொண்டிருந்தாள் ஐஸ்வர்யா. திருமதி வசீகரனாக இருப்பதால் மட்டும் அந்த வேலை தனக்கு அளிக்கப்படவில்லை, தான் உண்மையிலேயே திறமைசாலி தான் என்பதை நிரூபிக்க ஐஸ்வர்யா எப்பொழுதும் தவறவில்லை. அதை, வசீகரன் நிறுவனத்தில் பணிபுரியும் அனைவரும் மனதார ஏற்றுக் கொண்டார்கள். வசீகரனும், ஐஸ்வர்யாவின் திறமை மீது அசைக்க முடியாத நம்பிக்கை பெற்றிருந்தான். அதனால், அவர்களுடைய அடுத்த டிசைனர் குழுவை வழிநடத்தும் பொறுப்பை அவன் ஐஸ்வர்யாவிற்கு தர எண்ணினான். ஆரம்பத்தில் அதை ஏற்க ஐஸ்வர்யா மறுத்தாலும், ரத்னாவும், அரவிந்தனும் அவளுக்கு தைரியமூட்டி அதை ஒப்புக்கொள்ள செய்தார்கள்.

அடுத்து வரவிருக்கும் மிகப்பெரிய ப்ராஜெக்ட்டுக்கான வேலையில் மிகவும் மும்முரமாக ஈடுபட்டிருந்தாள் ஐஸ்வர்யா. காலை, அலுவலகம் வந்ததிலிருந்தே, ஸ்கெட்ச் ரூமுக்கும், அவளுடைய அறைக்கும், காலில் சக்கரம் கட்டாத குறையாய் சுழன்று கொண்டிருந்தாள் ஐஸ்வர்யா. வசீகரனும், இரண்டு மணி நேரமாக, ஒரு முக்கியமான கான்ஃபரன்சில் கலந்து கொண்டிருந்தான். ஒருவழியாக, கான்ஃபரன்ஸ்ஸை முடித்துக்கொண்டு வெளியே வந்தவன், வரவேற்பறையின் பக்கத்தில், அனைவரும் கூட்டமாக நிற்பதை பார்த்து குழப்பத்தில் முகத்தை சுருக்கினான். வசீகரனின் வருகையை அறிந்து, அனைவரும் அவனுக்கு வழிவிட்டு, ஒதுங்கி நின்றார்கள். அப்பொழுது தான் வசீகரன் கவனித்தான், ஐஸ்வர்யா தனது காலை பிடித்துக்கொண்டு தரையில் அமர்ந்திருப்பதை. அவள் கண்கள் கலங்கியிருந்தது. அவள் அருகில் அமர்ந்து, ஷீலா அவளது காலை கவனித்துக் கொண்டிருந்தாள்.

அதைப் பார்த்தவுடன் வசீகரன் பதட்டம் அடைந்தான் என்று சொல்ல வேண்டியதில்லை. ஷீலாவிற்கு இரண்டு அடிகள் பின்னோக்கி செல்வதற்கு அவனுடைய ஒரு பார்வையே போதுமானதாக இருந்தது.

யாரும் எதிர்பாராத விதமாக, அலேக்காக ஐஸ்வர்யாவை தன் கரங்களில் அள்ளி கொண்டு, தனது அறையை நோக்கி நடக்கத் துவங்கினான். அதைப் பார்த்த அனைவரும், வாயை பிளந்தார்கள், அவர்களுடைய சிடுமூஞ்சி பாஸ்ஸின் மறுபக்கத்தை பார்த்து.

"எல்லாரும், நம்மளை தான் பாக்குறாங்க" என்றாள் மெல்லிய குரலில் ஐஸ்வர்யா.

"நீ ஏன் அவங்களையெல்லாம் பார்க்கிற, உன் புருஷனை பாக்குறத விட்டுட்டு?" என்றான் அதே மெல்லிய குரலில்.

"எல்லா கேள்விக்கும் நாக்கோட நுனியிலேயே பதிலை வச்சிருப்பிங்களா?"

"என்ன பண்றது? நான் பாவம். எனக்கு வாச்சிருக்குற பொண்டாட்டி அப்படிப்பட்டவ. எப்ப பாத்தாலும் விடாம கேள்வி மேல கேள்வி கேட்டுகிட்டே இருக்கா. அவளுக்கு அடி பட்டிருந்தா கூட அவ வாய் சும்மா இருக்காது. நான் இப்படி பதில் சொல்றதை நிறுத்திட்டா, அவ என்ன சுலபமா வாயில போட்டு முழுங்கிடுவா."

"பாவமா? அதுவும் நீங்களா?" என்று தன் விழியை சுழற்றினாள் ஐஸ்வர்யா.

வசீகரன் தன் அறையில் நுழையும் முன், அங்கு வந்த விஷால் அவனைக் கேட்டான்,

"டாக்டரை கூப்பிடட்டுமா?"

"தேவைப்பட்டா சொல்றேன்" என்று கூறி விட்டு, தன் அறைக்குள் நுழைந்தான் ஐஸ்வர்யாவை கையில் ஏந்திக்கொண்டு.

"தேவைப்பட்டா சொல்றேன்னா, என்ன அர்த்தம்? நீங்க டாக்டரை கூப்பிட போறதில்லயா?" என்றாள் ஐஸ்வர்யா.

அவளை சோபாவின் மீது அமர வைத்து, அவளுக்கு எதிராக கீழே முழங்காலிட்டு அமர்ந்தான் வசீகரன். அவளுடைய பாதத்தை எடுத்து, தனது தொடையின் மீது வைத்தான்.

அதைப் பார்த்து, ஐஸ்வர்யா அதிர்ச்சியின் உச்சத்திற்கே சென்றாள். என்ன மனுஷன் இவன்? யாராவது பார்த்தால் என்ன நினைப்பார்கள்? எவ்வளவு பெரிய பெயர் வசீகரனுடையது? இப்படி, அவன் அலுவலகத்தில் மனைவியின் காலை பிடித்துக் கொண்டிருப்பதை பார்ப்பவர்கள் சிரிக்க மாட்டார்களா? *எனக்கு ஈகோவே இல்லை* என்று அவன் கூறியது அவன் நினைவுக்கு வந்தது.

அதற்குள் வசீகரன் அவளுடைய காலை பரிசோதித்துவிட்டான்.

"சுளுக்கு புடிச்சிருக்கு. உனக்கு இந்த வலியில் இருந்து உடனே வெளியில் வரணும்னா, நான் நிச்சயமா ஹெல்ப் பண்றேன். ஆனா, நீ டாக்டர்கிட்ட போனா, ரெண்டு மூணு நாள் ரெஸ்ட் எடுக்க சொல்லுவார். ரெண்டு நாளைக்கு வலியோட தான் இருக்கணும். என்ன சொல்ற, டாக்டர கூப்பிடட்டுமா?" என்றான்.

வேண்டாம் என்று தலையசைத்தாள் ஐஸ்வர்யா. அவளுக்கு உண்மையிலேயே பார்க்கவேண்டும், அவள் கணவன் அப்படி என்ன தான் செய்ய போகிறான் என்று.

"வலிச்சா பொறுத்துக்குவியா?" என்றான்.

அவள் சரி என்று தலையசைக்க, அது அவன் முகத்தில் புன்னகையை வரவழைத்தது. மறுபடியும், அவனுடைய கவனம் அவள் காலுக்கு சென்றது. இமைக்காமல் அவனையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள் ஐஸ்வர்யா. இவன் ஒரு அதிசய பிறவி. இவன் செய்வதையெல்லாம் யாரும் நினைத்துக்கூடப் பார்க்க மாட்டார்கள்.

மிக மிக ஜாக்கிரதையாக, அவளுடைய காலைப் பற்றி, லேசாக திருப்பினான் வசீகரன், அவளுடைய முகபாவனை கவனித்துக்கொண்டே, அவள் அழ போகிறாளோ என்று பயந்து கொண்டு. ஆனால், ஐஸ்வர்யாவின் முகத்தில் எந்த மாற்றமும் தென்படவில்லை. அவள் அவனையே பார்த்துக்கொண்டு அமர்ந்திருந்தாள்.

மறுபடியும் எதிர்ப்புறமாக அவள் காலைப் திருப்பினான் வசீகரன். இப்பொழுதும், ஐஸ்வர்யா எந்த சலனமும் இன்றி இருக்கவே, தனது புருவங்களை ஆச்சரியமாய் உயர்த்தினான் வசீகரன்.

தன்னுடைய விரல்களால் அவள் பாதத்தை சுரண்டி, அவளுக்கு கிச்சு கிச்சு உணர்வை ஏற்படுத்தினான் வசிகரன். தனது காலில் ஏற்பட்ட கூச்சம் காரணமாக, தனது காலை இழுத்தாள் ஐஸ்வர்யா. அவள் காலை கெட்டியாக பற்றியவன், புருவத்தை உயர்த்தி *என்ன?* என்று கேட்டான். அவனுக்கு பதில் சொல்லாமல், தலையை குனிந்தவாறு, தன் காலை மறுபடியும் இழுத்தாள் ஐஸ்வர்யா.

"நான் விடமாட்டேன்னு தெரிஞ்சும், மறுபடி மறுபடி ஏன் முயற்சி பண்ணிக்கிட்டே இருக்க?" என்றான் இரட்டை அர்த்தத்தில்.

"புருஷன், பொண்டாட்டி காலை பிடிக்கிறது நல்லதல்ல விடுங்க"

"பொண்டாட்டி காலை பிடிக்காத புருஷன் உலகத்திலேயே கிடையாது. முக்கியமா அவங்க ரெண்டு பேரும்..." என்று கூறி நிறுத்திவிட்டு, அவளை பார்த்து உதட்டோர புன்னகையை தவழ விட்டான் வசீகரன்.

"நிறுத்துங்க... போதும் நிறுத்துங்க"

"இப்பல்லாம், நீ ரொம்ப ஸ்மார்ட் ஆயிட்டே. நான் சொல்ல வர்றது என்னன்னு, சொல்லாமலேயே புரிஞ்சுக்கிற"

அவனுக்கு பதில் அளிக்காமல், தனது பார்வையை தாழ்த்தினாள் ஐஸ்வர்யா.

"என் ஒய்ஃப்க்கு ட்ரீட் பண்றது என்னோட உரிமை. உனக்கு அது பிடிக்கலயா?" என்றான்.

பிடிக்கலையாவாவது... எந்தப் பெண்ணாவது இப்படிப்பட்ட ஒரு விஷயத்தை பிடிக்கவில்லை என்று சொல்வாளா என்ன? ஆனாலும், இவள் ஐஸ்வர்யாவாயிற்றே.

"எனக்கு ஏன் இது பிடிக்கணும்?"

"உன் முகத்துல ஏன் ஒரு கலவரம் தெரியுது?"

"அப்படி எல்லாம் ஒன்னும் இல்லயே."

"நெஜமாவா? அப்ப, அதை என் முகத்தைப் பார்த்து சொல்லேன்" என்றான் ஒரு புன்னகையுடன்.

அவன் சிரித்த முகத்தை நிமிர்ந்து பார்த்தவள், அவள் தொண்டையிலிருந்து எதுவுமே வெளி வராமல் தவித்தாள்.

"இப்ப நீ ஓகே தானே?" என்றான்.

"நீங்க என் காலை விட்டா தான் அதை நான் சொல்ல முடியும்"

"உனக்கு தான் என் கையில் இருக்கிறது ரொம்ப பிடிச்சிருக்கே. அதனால தானே, நான் சுளுக்கு எடுத்தப்போ கூட, வலி தெரியாம, உட்கார்ந்து இருந்த?"

"அது ஒன்னும் அவ்வளவு வலிக்கல" என்று அப்பட்டமான பொய் உரைத்தாள்.

அது கேட்டு சிரித்தவன்,

"அப்புறம் எதுக்கு உன்னோட கண்ணெல்லாம் கலங்கி இருந்தது? உன்னுடைய அன்பான புருஷனை, பார்த்த உடனே, ஏமோஷன் ஆயிட்டியா?" என்று கிண்டல் அடித்தான்.

"எனக்கு நிறைய வேலையை முடிக்க வேண்டி இருக்கு. என்னை விடுறீங்களா? நான் போகணும்"

அவள் காலை விட்டு எழுந்து நின்றான் வசீகரன்.

"இங்க அங்க ஓடிக்கிட்டு இருக்காத. பார்த்து, மெதுவா வேலை செய்" என்றான் அவள் கன்னத்தை தொட்டபடி.

அவன் அப்படி அளவற்ற அக்கறை காட்டும் பொழுது, அவள் உருகித் தான் போகிறாள்.

"என்ன யோசிச்சுக்கிட்டு இருக்கே?"

ஒன்றும் இல்லை என்று தலையசைத்து, எழுந்து நின்றாள். அப்போது தான் கவனித்தாள், அவளுடைய காலில் சுத்தமாக வலியே இல்லை என்று. அவள் தனது காலை இப்படியும், அப்படியும் சுழற்றி பார்த்து விட்டு சந்தோஷமாக சிரித்தாள்.

"எப்பவும் சிரிச்சுக்கிட்டே இரு. பார்க்க ரொம்ப அழகா இருக்க" என்றான்.

அவனுக்கு எதுவும் பதிலளிக்காமல், அங்கிருந்து நேராக ஸ்கெட்ச் ரூமை நோக்கி விரைந்தாள் ஐஸ்வர்யா. ஒருவேளை அவளுடைய அறையில் இருந்தால், அவளுடைய புருஷனை கள்ளத்தனமாக பார்த்துக் கொண்டிருப்பதிலேயே அவளுடைய நேரம் ஓடி விடும். அவன் எதிரில் இல்லாதிருந்தால் தான், அவளால் வேலை செய்ய முடியும்.

தொடரும்...