13 காதல் ராட்சசன்

வரவேற்பறையில் நின்று ஷீலாவிடம் பேசிக்கொண்டிருந்த சோனா, ஐஸ்வர்யா ஸ்கெட்ச் ரூமை நோக்கி செல்வதை பார்த்து, அவளை நோக்கி விரைந்து வந்தாள்.

"மிஸஸ் வசீகரன்" என்று அவள் அழைக்க, ஐஸ்வர்யா அவள் பக்கமாக திரும்பினாள்.

"ஐ ஆம் ரியலி சாரி. நீங்க யாருன்னு தெரியாம, கண்டதையும் பேசிட்டேன்" என்றாள்.

"ஆனா, நீங்க பேசினது எதுவும் பொய் இல்லயே" என்றாள் ஐஸ்வர்யா புன்னகையுடன்.

"ஆனா...." என்று இழுத்த சோனாவை,

"அதெல்லாம் விடுங்க. நீங்க என்னை ஐஸ்வர்யானு கூப்பிடலாம்" என்று கூறிவிட்டு தன்னுடைய கையை அவளை நோக்கி சிரித்தபடி நீட்டினாள். அவள் கையைப் பற்றி குலுக்கினாள் சோனா.

"டைம் கிடைக்கும் போது வீட்டுக்கு வாங்க"

"அது வந்து.." என்று மறுபடி இழுத்தாள் சோனா.

"நீங்க அவரை பத்தி கவலைப்பட வேண்டாம். நீங்க என்னோட கெஸ்ட்" என்றாள் ஐஸ்வர்யா.

"உண்மை தான். வசீகரன்கிட்ட நிறைய மாற்றங்களை பார்க்க முடியுது. கொஞ்சம் விட்டிருந்தா நான் மயங்கியே விழுந்திருப்பேன். அவர் உங்களை ரொம்ப காதலிக்கிறார்னு நினைக்கிறேன்" என்றாள் சோனா.

அந்த விஷயம் ஐஸ்வர்யாவிற்கு தெரிந்தது தான் என்றாலும், அதை வேறொரு பெண் மூலம் கேட்கும் பொழுது அவளுக்கு பறப்பது போல் இருந்தது. அதே நேரம் அவளுக்கு சங்கடமாகவும் இருந்தது. ஏனென்றால், அவளுக்கான அவளது கணவனின் அன்பு, அனைவரும் படிக்கும் விதத்தில் இருந்தது தான்.

"ஓகே, எனக்கு கொஞ்சம் வேலை இருக்கு. இல்லனா அந்த சிடுமூஞ்சி என் மேல கோபப்படும்" என்று சிரித்துக் கொண்டே அங்கிருந்து சென்றாள் ஐஸ்வர்யா.

"அழகாவும் இருக்கா, திறமைசாலியாவும் இருக்கா, அதே நேரத்தில் எளிமையாவும் இருக்கா. எப்படிப்பட்ட பொண்ணு கிடைச்சிருக்கு வசீகரனுக்கு...! அவனுக்கு மட்டும் எப்படித் தான் எல்லாமே பெஸ்ட்டா அமையுதோ தெரியல. அதிர்ஷ்டக்காரன்...! ஆனா, இந்த பொண்ணு பாவம்" என்று மனதிற்குள் பெருமூச்சுவிட்டாள் சோனா.

அன்பு இல்லம்

ஐஸ்வர்யா உள்ளே நுழைவதை பார்த்து, தன் கையில் இருந்த கிண்ணத்துடன் ஓடிவந்தார் ரத்னா. அவள் கையிலிருந்த ஃப்ரூட் கேசரியை ஐஸ்வர்யாவிற்கு ஊட்டிவிட்டு,

"இன்னைக்கு நீ அமர்க்களப் படுத்திடியாமே. ஆஃபீஸ் முழுக்க உன்னோட பேச்சு தான்னு அங்கிள் சொன்னார்" என்று கூறிய அவரை, வழக்கம் போல கட்டி அணைத்தாள் ஐஸ்வர்யா.

"இது எல்லாமே உங்களால தான், ஆன்ட்டி. நீங்க மட்டும் என்னை என்கரேஜ் பண்ணலேன்னா, நான் இந்த ப்ராஜெக்டை எடுத்திருக்கவே மாட்டேன்" என்றாள்.

வசீகரன் குரல் கேட்டு திரும்பியவள்,

"மா, உங்களுக்கு தெரியுமா, ஐஸ்வர்யா உங்களை ஏன் எப்ப பாத்தாலும் கட்டி கட்டி பிடிச்சுகிறான்னு?" என்றான்.

"ஏன்னா, அவ என் மேல ரொம்ப பிரியம் வச்சிருக்கா" என்றார் ரத்னா பெருமையாக.

"அது மட்டும் இல்லையாம் மா. அதுல ஒரு பெரிய சைக்கலாஜிக்கல் ட்ரீட்மென்ட் ஒளிஞ்சிருக்கு. நமக்கு பிடிச்சவங்க நம்மளை கட்டிப்பிடிக்கும் போது, நம்ம மனசுக்கு ஒரு அமைதியும், பாதுகாப்பு உணர்வையும் கொடுக்குமாம். அதனால தான் உங்க மருமக அவளுக்கு பிடிச்சவங்க எல்லாரையும் கட்டிப்பிடிச்சி சந்தோஷப்படுத்துறா... என்னையும் சேர்த்து" என்று கூறிவிட்டு உதட்டைக் கடித்து சிரிப்பை அடக்கினான் வசீகரன், அகல விரிந்த ஐஸ்வர்யாவின் விழிகளை பார்த்து.

"நான் தான் உன்கிட்ட ஏற்கனவே சொன்னேனே டா, இந்த மாதிரி ஒரு மருமகள் நம்ம குடும்பத்துக்கு கிடைக்க நம்ம ரொம்ப குடுத்து வெச்சிருக்கணும்னு. என் மருமக மாதிரி வர முடியாது தெரிஞ்சுக்கோ. அவ நம்மளோட பெருமை. இந்த குடும்பத்தோட குத்துவிளக்கு. இந்த உலகத்திலேயே நான் தான்டா அதிர்ஷ்டக்கார மாமியார்" என்று அவர் மறுபடி ஐஸ்வர்யாவை கட்டிப்பிடித்தார்.

ரத்னா கூறியதைக் கேட்டு ஐஸ்வர்யாவின் கண்கள் மட்டுமல்ல மனதும் கலங்கி போனது.

அதே நேரம், முதன் முறையாக கட்டிப்பிடி வைத்தியம் அதன் பலனை கொடுக்க தவறியது. ரத்னாவின் அணைப்புக்குள் இருந்த போதும், ஐஸ்வர்யா தனது மனநிம்மதியை இழந்து விட்டிருந்தாள். ரத்னாவின் வார்த்தைகள் அவளுக்குள் உறுத்தலை ஏற்படுத்தி இருந்தன. அதற்கு, மேலும் வலு கூட்டுவது போல, வசீகரனின் "என் அம்மாவிற்கு என்ன பதில் சொல்லப் போகிறாய்?" என்ற பார்வை அவளது இதயத்தை பிளந்தது.

ரத்னாவின் அணைப்பில் இருந்து வெளி வந்தவள், அவளுடைய கைப்பையை எடுத்துக்கொண்டு நேராக அவளுடைய அறையை நோக்கி சென்றாள். அம்மா, மகன் இருவரும் ஒரு பொருள் போதிந்த பார்வையை, புன்னகையுடன் பரிமாறிக் கொண்டார்கள், அவள் மனதின் நிலையை உணர்ந்து.

.....

ஐஸ்வர்யா, சோபாவில் அமர்ந்து கொண்டு, எதையோ தீவிரமாக சிந்தித்துக் கொண்டிருப்பதை பார்த்தான் வசீகரன்.

"என்ன யோசிச்சுக்கிட்டு இருக்கே?" அவள் எதிரில் கட்டிலில் அமர்ந்தான்.

ஒன்றும் இல்லை என்று தலையசைத்தாள் ஐஸ்வர்யா.

"நான் கெஸ் பண்ணட்டுமா?" என்றவனை பார்த்து கண்களை சுழற்றினாள்.

"நீ உனக்கு புடிச்ச சூர்யாவோட படம் எப்ப ரிலீஸ் ஆகப் போகுதுன்னு யோசிச்சுக்கிட்டு இருக்கியா? ஆனா நீ தான் படம் பாக்குறதையே நிறுத்திடியே"

அவனை ஆச்சரியத்துடன் பார்த்தாள் ஐஸ்வர்யா.

"ஒருவேளை, எப்ப மழை பெய்யும், மழைல நினைசஞ்சுக்கிட்டே, எப்போ உனக்கு பிடிச்ச சாக்லேட் ஐஸ்கிரீம் சாப்பிடலாம்னு யோசிச்சுக்கிட்டு இருக்கியோ?"

முகத்தில் எந்த பாவனையும் காட்டாமல்,

"உங்களுக்கு எப்படி இதெல்லாம் தெரியும்?" என்றாள் ஐஸ்வர்யா.

"பிங்க் கலர், பானிபூரி, ஐஸ்கிரீம்.... முக்கியமா சாக்லேட் பிளேவர், அதுவும் மழையில் நனஞ்சிக்கிட்டு சாப்பிட பிடிக்கும். சூர்யா, ஃப்ரூட் கேசரி, பிங்க் டெடி பியர், மாரியம்மனையும் உங்கம்மா மீனாட்சியும் ரொம்ப பிடிக்கும். சரியா?"

"என்னை பேக்செக் பண்ணிகிட்டு இருக்கீங்களா?"

அதை கேட்டு சிரித்தவன்,

"ஃப்ரெண்ட் செக் மட்டும் தான். நான் ஏன் என் பொண்டாட்டிய பேக் செக் பண்ண போறேன்? நான் அவளை காதலிக்கிறேன். அதனால, அவளுக்கு என்ன பிடிக்கும், பிடிக்காதுன்னு தெரிஞ்சு வச்சிருக்கேன்"

"அப்படின்னா, எனக்கு பிடிக்காத லிஸ்ட்ல, உங்க பேரு தான் முதல்ல இருக்குன்னு உங்களுக்கு தெரிஞ்சிருக்குமே" என்றாள் அவனை வீழ்த்தி விட்டதாக எண்ணி.

"நிச்சயமா... அதை நினைக்கும் போதே எனக்கு ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்கு. ஏன்னா, நம்ம யார ரொம்ப அதிகமா வெறுக்கிறோமோ அவங்கள தான் அதிகமா நினைச்சிகிட்டே இருப்போமாம். எவ்வளவு சந்தோஷமா இருக்கு தெரியுமா, நீ எல்லாரை விடவும் அதிகமா என்னை தான் நினைப்பேன்னு நினைக்கும் போது?"

"உங்கள மாதிரி ஒரு இம்சை அரசனை நான் பார்த்ததே இல்ல"

"ஆமா, நான் எல்லாத்துலயும் கொஞ்சம் வித்தியாசம். ஒரு நிமிஷம் யோசிச்சு பாரு, ஒருவேளை, நீ உன்னை காதலிக்க என்னை அனுமதிச்சா, அது எவ்வளவு ஸ்பெஷலா இருக்கும்?"

"மறுபடி ஆரம்பிக்காதீங்க"

"மறுபடியுமா? நான் தான் நிறுத்தவே இல்லையே. நிறுத்தினா தானே மறுபடி ஆரம்பிக்க முடியும்?"

"இப்படி எதையாவது பேசிக்கிட்டே இருக்கீங்களே, உங்களுக்கு போரடிக்காதா? எப்படி ஒரு மனுஷன், இப்படி நாலெல்லாம் பேசிக்கிட்டே இருக்க முடியாதுன்னு நினைக்கும் போது, எனக்கு ஆச்சரியமா இருக்கு" என்று கூறிவிட்டு கட்டிலில் படுக்க போனவளை தடுத்து நிறுத்தினான்.

"என் ஆசைகளை நீ மானசீகமா உணரும் வரைக்கும் அதோட வேல்யூ உனக்கு புரியாது" என்றான்.

"ஆசைகளா? அதை கேட்டு கேட்டு எனக்கு அலுத்துப் போச்சு" என்றாள்.

"அப்படின்னா நான் இதுவரைக்கும் சொல்லாத கதையை சொல்றேன், கேளு."

என அவள் கையை பிடித்து இழுத்து பக்கத்தில் அமர வைத்துக் கொண்டான்.

"உனக்கு புடிச்ச ஃப்ரூட் கேசரிய, உன்னை என் மடியில உட்கார வச்சு, உனக்கு ஊட்டி விடணும். நீ மழையில நடந்துகிட்டு ஐஸ்கிரீம் சாப்பிடும் போது உனக்கு கம்பெனி கொடுக்கணும். யாருமே இல்லாத ஒரு தனி இரவில், நீயும் நானும் மட்டும் முழு நிலவை ரசிக்கும் அந்த சமயத்துல, உனக்கு புடிச்ச மாதிரி, உன்னோட அணைப்பில் நான் இருக்கணும். உன்னோட முகத்தில் துளிர்க்கும் ஒவ்வொரு சிரிப்புக்கும் நான் காரணமா இருக்கணும்"

ஐஸ்வர்யா தன்னை மறந்தே போனாள். அவள் இமை கொட்டாமல் வசீகரனை பார்த்துக் கொண்டிருப்பதை கூட அவள் உணரவில்லை. வசீகரனும், அவளை அந்த நிலையில் இருந்து வெளிக் கொண்டுவர எந்த அவசரமும் காட்டவில்லை. அவள் தன்னிலை உணர்ந்த போது, ஐஸ்வர்யாவிற்கு சங்கடமாகிப் போனது.

"என் மனசுல இருக்குற ஆசைகளை எல்லாம் ஒரே நாள்ல சொல்லிட முடியாது.  மேற்பார்வைக்கு, தன் மனைவியோட வாழ நினைக்கிற ஒருத்தனை தான் நீ பாத்துக்கிட்டு இருக்க. சில விஷயங்களை எல்லாம் வார்த்தைகளால உணர வைக்கவும் முடியாது, புரிய வைக்கவும் முடியாது. அதெல்லாம் உணர்ச்சிகளால் கட்டப்பட்ட உணர்வுகள்"

"ஆனா... நான்... உங்க கூட இருக்க... மாட்டேனே" என்றாள் தட்டுத் தடுமாறி.

"இருப்ப.... என்னுடைய கடைசி மூச்சு வரைக்கும்... அந்த நேரம், நம்ம ரெண்டு பேரும் இப்படி இருக்க மாட்டோம். உனக்கு பிடிச்ச மாதிரி நான் இருப்பேன்... ஹாண்ட்சம்மா இருக்க மாட்டேன்... என் வாயில பல் இருக்காது... தலையில் முடி கூட இருக்காது... முகமெல்லாம் சுருங்கி போயிருக்கும். உன்னுடைய பெயரை கூட என்னால ஒழுங்காக கூப்பிட முடியாது. ஐசுசுசு....." என்று அவள் பெயரை நடுக்கத்துடன் கூறி காட்டினான்.

அவனிடம் இருந்து, தன்னை அவசரமாக விடுவித்துக் கொண்டு, எதிர்புறமாக திரும்பி படுத்துக் கொண்டாள், பொங்கி வரும் கண்ணீரை அவனிடமிருந்து மறைப்பதற்காக. இப்படி எல்லாம் கூட ஒரு மனிதனால் யோசிக்க முடியும் என்பதை அவள் நினைத்துக் கூட பார்க்கவில்லை. இவனின் நடவடிக்கைகள் அவளை ஒவ்வொரு நாளும் திணற அடித்துக் கொண்டிருந்தன. அவள் தன் அம்மாவின் அழுகையை பார்த்த பொழுது, அவள் மனதில் ஏற்பட்ட வலி எவ்வளவோ பரவாயில்லை, அவள் இப்போது அனுபவித்துக் கொண்டிருக்கும் வலியைவிட. ஒவ்வொரு நாளும் அவளுடைய கணவனின் நடவடிக்கைகள் அவளுக்கு மிகப் பெரும் சவாலாக இருந்து கொண்டிருக்கின்றன. ஒவ்வொரு நாளும் புது விதமான சொர்கங்களை அவன் அவளுக்கு காட்டிக் கொண்டிருந்தான். ஒவ்வொன்றும் வித்தியாசமானவை, தெய்வீகமானவை. அவள் மனதில், ஆண்களின் மேல், செழித்து, கொழுந்துவிட்டு வளர்ந்துவிட்டிருந்த வெறுப்பானது, அவள் கணவன் முன் எடுபடவில்லை. அவனை அவளால் வெறுக்கவே முடியவில்லை. வெறுபதற்கு அவனிடம் என்ன இருக்கிறது? அவனிடம் இருக்கும் அனைத்துமே அவனை நேசிக்க தானே வைக்கிறது! அவன் நடிக்கிறான் என்று அவளால் கற்பனை கூட செய்து பார்க்க முடியவில்லை, இல்லை நிச்சயமாக அவனுடைய நடவடிக்கைகள் நடிப்பாக இருக்கக் கூடாது.

ஒரு புது வித பயம் அவளை ஆட்கொண்டது. வரப்போகும் நாட்களில், ஒருவேளை வசீகரனின் மீது அவள் கொண்ட நம்பிக்கை தவறாகி போனால் என்ன செய்வது? கடவுளே... நிச்சயமாக அப்படி எதுவும் நடந்து விடக்கூடாது. இந்த உலகத்தில் வசீகரன் ஒருவனாவது அவள் நம்பிக்கைக்குப் பாத்திரமானவனாக இருந்து விடட்டும்... கடைசி வரை. அப்படி ஒருவேளை ஏதாவது தவறாக போகுமாயின், அவள் தன் அப்பாவின் மீதும் அண்ணனின் மீதும் கொண்ட வெறுப்பை விட கோடிக்கணக்கான மடங்கு அதிகமாக வசீகரன் மீது ஏற்பட வழி இருக்கிறது. அப்படி நடக்க விடுவதில் அவளுக்கு விருப்பமில்லை. ஆனால், வசீகரனுடன் இருக்கும் வரை அது சாத்தியமும் இல்லை. அவள் தன்னைத் தானே சிறிது சிறிதாக இழந்து கொண்டிருப்பது, அவளுக்கு கண்கூடாக தெரிந்தது. இதற்கு, அவள் ஏதாவது உடனடியாக செய்தாக வேண்டும். விவாகரத்து நாள் வரை அவளால் காத்திருக்க முடியாது. ஏனென்றால் வசீகரன் ஒரு ராட்சசன்... காதல் ராட்சசன்!

தொடரும்...