11 ஒரே ஒருத்தி

மாலை

வசீகரனுடனும், அரவிந்தனுடனும், அன்பு நிலையம் வந்தடைந்தாள் ஐஸ்வர்யா. தனது அறைக்கு செல்லும் முன்பாக, ரத்னாவை ஆரத்தழுவி விட்டு சென்றாள். அது ரத்னாவிற்கு ஆச்சரியத்தை அளித்தது. வசீகரனோ, தனது கண்களை சுழற்றியபடி சிரித்தான்.

உடை மாற்றிக் கொண்டு சமையலறைக்கு வந்து, ரத்னாவிற்கு உதவ ஐஸ்வர்யா எத்தனித்த போது, ரத்னா அவளை தடுத்து நிறுத்திவிட்டார். இருந்தாலும், அங்கிருந்து செல்ல மனமில்லாமல், அவரிடம் பேச்சு கொடுக்க ஆரம்பித்தாள் ஐஸ்வர்யா. அவள் அலுவலகம் பற்றி பேச நினைத்த போது, ரத்னா பேச்சை மாற்றிவிட்டார். அவர் அலுவலகத்தில் நடந்தவற்றைப் பற்றி வசீகரனுக்கு முன்பாக பேச நினைத்தார். அது நிச்சயம் சுவாரசியமாக இருக்கும் என்பதில் அவருக்கு அதிக நம்பிக்கை.

இரவு உணவு வேலை

அனைவரும் உணவருந்த அமர்ந்த பின் ரத்னா, பேச்சைத் துவங்கினார்.

"உன்னுடைய ஆஃபீஸ் அனுபவம் எப்படி இருந்தது, மா?"

"ரொம்ப நல்லா இருந்தது, ஆன்ட்டி" என்றாள் ஐஸ்வர்யா.

"ஆமாம் மா. உங்க மருமகளுக்கு இன்னிக்கு ஆஃபீஸ் ரொம்ப சுவாரசியமா இருந்திருக்கும்" என்று அவளை சீண்டினான் வசீகரன்.

முகத்தில் எந்த மாறுதலும் இல்லாமல்,

"ஆமாம். ரொம்ப சுவாரசியமா இருந்தது" என்றாள் ஐஸ்வர்யா.

"முக்கியமா டீ ப்ரேக்குக்கு அப்புறம்... சரி தானே?" என்றான் நமுட்டு சிரிப்புடன்.

"அதைத் தவிர மத்த எல்லாம்" என்றாள் அவனை முறைத்தபடி ஐஸ்வர்யா.

"அப்படியா? கவலைப்படாத, நாளைக்கு அதை விட சுவாரஸ்யமா இருக்கும்" என்று அவன் கூறியதைக் கேட்டு ஐஸ்வர்யாவின் விழிகள் விரிந்தன.

"நீங்க எதை பத்தி பேசுறீங்கன்னு சொல்லிட்டு பேசினா, நாங்களும் அந்த சுவாரஸ்யத்தை தெரிஞ்சுக்குவோம்" என்றார் ரத்னா.

"அப்படி எல்லாம் ஒன்னும் இல்ல, ஆன்ட்டி" என்று லேசாக சிணுங்கினாள் ஐஸ்வர்யா.

"என்னால ஓரளவு யூகிக்க முடியுது. வசி, நீ ஆஃபீஸ்ல கூட என் மருமகளை தொல்லை பண்ணிக்கிட்டு இருக்கியா?" என்று கேட்டார் கண்டிப்பான தொணியில்.

அதைக் கேட்டு ஐஸ்வர்யாவிற்கு அதிர்ச்சியாக இருந்தது. அப்படியென்றால் ரத்னா, வசீகரன் செய்யும் அனைத்து சேட்டைகளையும் கவனித்துக் கொண்டு தான் இருக்கிறார். அவள் வசீகரனை பார்த்து முறைத்தாள். ஆனால் அவனோ, ரத்னா அவன் தோளில் தட்டியதை பற்றி கவலைப்படாமல், சுவாரசியமாக சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்தான்.

"என் மருமக கிட்டயாவது உன்னோட ஹிட்லர் மூஞ்சிய காட்டாம இரு. (ஐஸ்வர்யாவை பார்த்து) அவன் உன்னை ரொம்ப கடுப்பேத்தினா, என்கிட்ட சொல்லு, அவனை நான் பாத்துக்குறேன். அவன் ஆஃபீஸ்ல, பெரிய ஆளா இருக்கட்டும். ஆனா, இங்க அதெல்லாம் நடக்காது" என்றார் ரத்னா.

அவனைப் பார்த்து தெனாவட்டாக சிரித்தாள் ஐஸ்வர்யா, "பார்த்தாயா? எனக்கு இங்கே ஆதரவு இருக்கிறது" என்பதைப் போல...

மெல்ல அவள் காதருகே குனிந்து,

"எல்லாம் சரி, நான் உனக்கு முத்தம் கொடுத்தேன், உன் பின்னாடியே சுத்திட்டு இருக்கேன்னு கூட எங்க அம்மாகிட்ட சொல்ல போறியா, என்ன?" என்று அவன் வேடிக்கையாக கேட்க. பல்லைக் கடித்தாள் ஐஸ்வர்யா. ஏனென்றால் அவன் செய்வது அதைத் தானே? அதைப் போய் எப்படி தன் மாமியாரிடம் அவள் குறை கூற முடியும்?

அவசர அவசரமாக சாப்பிட்டு முடித்து விட்டு தனது அறைக்கு செல்லும் முன், ரத்னாவை கட்டி அணைத்து விட்டு சென்றாள் ஐஸ்வர்யா. அவள் தன் மனதிற்கு பிடித்த அத்தனை பெண்களிடமும் இதை செய்வதை வழக்கமாகக் கொண்டிருந்தாள் என்பதை வசீகரன் கவனித்திருந்தான். இப்பொழுது அந்த பிடித்தமான பெண்களின் வரிசையில் ரத்னாவும் இணைந்து விட்டிருந்தது அவனுக்கு மகிழ்ச்சியை அளித்தது.

அவன் தனது அறைக்கு வந்த போது ஐஸ்வர்யா சோபாவின் மீது படுக்கையை விரித்து கொண்டிருந்தாள். அவள் மனதில் என்ன ஓடிக் கொண்டிருக்கிறது என்பதை அவன் புரிந்து கொண்ட போது, தனக்குள் சிரித்துக் கொண்டான்.

"யாரோ செம பீஸல்ல இருக்கிற மாதிரி தெரியுது?" என்றான் கிண்டலாக.

அவள் அவனுக்கு பதில் கூறவும் இல்லை, அவன் பக்கம் திரும்பிப் பார்க்கவும் இல்லை.

"என் மேல உனக்கு காதல் வந்துடுமோன்னு பயமா இருக்கா?" என்றான்.

தன் விழிகளை சுழற்றி விட்டு, தனது பணியைத் தொடர்ந்தாள் ஐஸ்வர்யா.

"எனக்கு ஒரு அற்புதமான சந்தர்ப்பம் கிடைக்கப் போறதை நெனச்சா, எனக்கு ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்கு". என்றான் வசீகரன்.

அவனுக்கு செவி சாய்க்காமல், அமைதியாக சோபாவின் மேல் படுத்துக்கொண்டாள் ஐஸ்வர்யா.

"சீக்கிரமா தூங்கு. அப்ப தானே நான் எதிர் பார்த்திருக்கும் சந்தர்ப்பம் எனக்கு கிடைக்கும்!"

விழிகளை அகல விரித்து அவனை பார்த்து முறைத்தாள் ஐஸ்வர்யா.

"நான் சொல்றது எதையுமே நீ கேக்க மாட்டியா? தூங்க சொன்னா, கண்ண முழிச்சு பாத்துட்டு இருக்க?" என்றான்.

அவன் மனதில் எதையோ நினைத்துக் கொண்டிருக்கிறான் என்பது அவளுக்குப் புரிந்தது. ஆனால், அவள் எதையாவது கேட்கப் போக, அவன் அவள் பக்கமே அதை திருப்பிவிட்டு விடுவான் என்பதை நினைத்து அவள் பயந்தாள். ஆனால், கேட்காமல் இருக்கவும் அவளால் முடியவில்லை. நிமிர்ந்து அமர்ந்தாள்.

"எதைப் பத்தி பேசிகிட்டு இருக்கீங்க?" என்றாள்.

"உனக்கே நல்லா தெரியும், உன்னால இந்த சின்ன இடத்தில் தூங்க முடியாதுன்னு. இவ்வளவு பெரிய கட்டில்லயே நீ நைட்டெல்லாம் சுத்தி சுத்தி வருவ. போதாத குறைக்கு, என்னை வேற எட்டி உதைப்ப. நீயே யோசிச்சு பாரு, எவ்வளவு நேரம் நீ அந்த சோபாவுல படுத்திருக்க முடியும்? எப்படியும் நீ கீழே விழ தான் போற. ஒண்ணு உன் கை கால் உடையும், இல்லைன்னா அட்லீஸ்ட் சுளுக்காவது பிடிக்கும். அதுக்கு அப்புறமா, உன்னால் நடக்க முடியாது. நான் தான் உன்னை எங்க போனாலும் தூக்கிக்கிட்டு போகணும். செம ஜாலியா இருக்க போகுது" என்றான்.

"அதுக்கு நான் உங்களை விட மாட்டேன்" என்றாள்.

"நீ சொல்றத, நான் கேட்க மாட்டேன்" என்று அவள் கூறியது போலவே அவனும் கூறினான்.

"முக்கியமா, எங்க அம்மாவும், அப்பாவும் என்னை இந்த வீட்டை விட்டு வெளியில் போகவே விடமாட்டாங்க. உன் பக்கத்திலேயே இருந்து உன்னை பார்த்துக்க சொல்லுவாங்க... சூப்பர் இல்ல?"

"நீங்க வேணுமின்னே என்னை டைவர்ட் பண்ண பாக்குறீங்க. அப்படி எல்லாம் ஒன்னும் என் கால் ஈசியா ஒடஞ்சிட்டாது. அதுக்கெல்லாம் சான்ஸ்
ரொம்ப கம்மி" என்றாள்.

"ஆனா, சான்ஸ் இருக்குல்ல? என்னோட லக் எப்பயுமே எனக்கு ஹெல்ப் பண்ணும்" என்றான் நம்பிக்கையுடன்.

சோபாவிலிருந்து எழுந்தவள், தலையணையை அவன் மீது தூக்கி எறிந்தாள். அதை சிரிப்புடன் பற்றிக் கொண்டு, மடியில் வைத்துக் கொண்டு அவளையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தான். படுக்கைக்கு வந்தவள், படுக்கையின் ஓரத்தில் விழுந்து விடுவாள் போல படுத்துக் கொண்டாள்.

"இப்படி தொங்கிகிட்டு தூங்க நீ என்ன வௌவாலா? இப்படி படுத்தா, பெட்டில் இருந்து விழுவ. பெட்டில் இருந்து கீழே விழுந்தாலும் கால் சுளுக்கு பிடிக்கும்" என்றான் வந்த சிரிப்பை அடக்கிக் கொண்டு.

அவள் மெதுவாக பின் நோக்கி நகர்வதை பார்த்து, உள்ளுக்குள் சிரித்துக் கொண்டான்.

"எல்லாரையும் கட்டி, கட்டி பிடிச்சுக்கிறியே, அதுக்கு ஏதாவது முக்கிய காரணம் இருக்கா? ஏன்னா, நீ அதை எல்லார்கிட்டயும் செய்றதை நான் பார்த்துகிட்டு இருக்கேன். எனக்கு தெரியும் நீ எவ்வளவு அழுத்தக்காரின்னு..."

அவன் அப்படி சொல்லக் கேட்டு அவள் வாயைப் பிளந்தாள்.

"நீ தொடர்ந்து எதையாவது செய்யுறன்னா, அதுக்கு ஏதாவது ஒரு காரணம் இருக்கும்"

அவனுக்கு ஏதும் பதில் அளிக்காமல், அவள் அப்படியே படுத்திருந்தாள்.

"ஒருவேளை, நான் உன்னை கட்டிப்பிடிச்சா தான் எனக்கு பதில் சொல்லுவியா?" என்று அவளை அணைக்க முயன்றான் வசீகரன்.

"என்னை தொட்டா எனக்கு கெட்ட கோவம் வரும்" என்றாள் ஐஸ்வர்யா, தன் ஆள் காட்டி விரலை அவனை நோக்கி நீட்டி.

"அப்படின்னா, உனக்கு கெட்ட கோபம் வரதுக்கு முன்னாடி அதை சொல்லிடு" என்றான் சிரித்தபடி.

"அது உமன் சைக்காலஜி. நமக்கு பிடிச்சவங்க, நம்மளை கட்டிப் பிடிக்கும் போது, அது ஒரு பாதுகாப்பு உணர்வை அவங்களுக்கு கொடுக்கும், தன்னம்பிக்கையை வளர்க்கும், மனசுக்கு அமைதியைக் கொடுக்கும். நமக்காக யாரோ ஒருத்தர் இருக்காங்கன்னு தோணும். அதே நேரத்துல, அவங்களுடைய நோய் எதிர்ப்புசக்தியும் உடம்பில் அதிகரிக்கும். போதுமா?" என்றாள் முகத்தை சுளுக்கென்று வைத்துக் கொண்டு.

"வாவ், நிஜமாவா? இதுல இவ்வளவு விஷயம் இருக்கா? அப்போ, நாளைல இருந்து, நானும் உன்னை கட்டிப் பிடிக்கிறதை வழக்கமா மாத்திக்கிறேன்" என்றான் தீர்க்கமாக.

"நான் பேசினது, மனசுக்கு பிடிச்சவங்களை பத்தி, உங்கள பத்தி இல்ல" என்றாள் கடுப்புடன்.

"என்னை உனக்கு பிடிக்கலனா என்ன? எனக்கு பிடிச்ச ஒரே ஒருத்தி நீ மட்டும் தானே?" என்றான்.

*ஒரே ஒருத்தி* என்று அவன் வாயிலிருந்து உதிர்ந்த வார்த்தைகள், அவளுடைய தொண்டையில் விக்கித்து நின்றன. அவளைப் பொறுத்தவரை அந்த வார்த்தைக்கு இணையான வேறு வார்த்தை, இந்த உலகத்திலேயே இல்லை. இந்த ஒரு விஷயம் மட்டும் உண்மையானால், இந்த உலகத்தில், அதைவிட அவளுக்கு சந்தோஷத்தை கொடுக்கும் விஷயம் வேறு எதுவும் இருக்க முடியாது. அவள் வாழ்க்கையில், அவள் அடைய நினைத்ததும் அது ஒன்றை மட்டும் தான்.

வசீகரன் மிகுந்த சேட்டைக்காரன் என்பது உண்மை தான், ஆனால், அவன் அந்த சேட்டைகளை வேறு யாரிடத்திலும் வெளிப்படுத்துவது கிடையாது... ஐஸ்வர்யாவை தவிர. அலுவலகத்தில் பணி புரியும் பெண்ணிடம் அதிக அளவு கோபத்தை வெளிப்படுத்திய போது கூட, ஐஸ்வர்யாவை பார்த்தவுடன் அவன் முகம் உடனடியாக மாறிப் போனதை அவள் கவனித்தாள். அவர்களுடைய முதல் நாள் அலுவலகத்தில், அவள் அவனைப் பற்றி அறிந்து கொண்டது இதைத் தான்.

*ஒரே ஒருத்தி* என்பது அவளை பொறுத்தவரை தெய்வீகமானது. அது வெறும் வெற்று வார்த்தை அல்ல, அது உணர்வுகளால் ஆனது. தனது வசீகரமான தோற்றத்தால், அவன் பெண்களைக் கவரக்கூடிய கீழ்த்தரமான செயலை செய்பவன் அல்ல என்பது அவளுக்கு மிகுந்த ஆறுதல் அளித்திருந்தது. தனக்கு வாய்த்த கணவன் அவ்வளவு நல்லவனா என்ற கேள்வியும் அவள் மனதில் எழுந்தது.

மெல்ல அவன் பக்கமாக திரும்பி அவனைப் பார்த்தாள். அவன் கண்களை மூடிக்கொண்டு தூங்க முயன்று கொண்டிருந்தான். இவன் அழகில் மயங்குவதற்கு, எந்த பெண்ணுக்கும், சில விநாடிகளே போதுமானது. மறுபடியும் அவனுக்கு எதிர்புறமாக திரும்பி கண்களை இறுக்க மூடிக்கொண்டாள் ஐஸ்வர்யா.

தனது கண்களைத் திறக்காமல் மெலிதாய் சிரித்தான் வசீகரன், தன் மனைவி தன்னை முதன் முறையாக ரசித்ததை புரிந்து கொண்டு...!

தொடரும்....