1000 கரங்களை நீட்டி இந்த உலகை அணைக்கும் திறன் அந்த ஆதவனுக்கு மட்டுமே உரித்தானதொன்று. நிலா வழக்கம் போல் காலை கடமைகளை முடித்து விட்டு அலுவலகம் கிளம்பி விட்டாள். எப்போதும் போல் அல்லாமல் அவளது தாய் இன்று கிளம்பும் போதே அறிவுரையை கூற ஆரம்பித்து விட்டாள். சீக்கரம் வந்திரு நிலா என்னால டெய்லி ஒரு பிரச்சனைய சந்திக்க முடியாதுடீ. சரிம்மா. என்று விட்டு கிளம்பினாள் எப்பவும் போல் மோர் சாத டப்பாவுடன். கவி வந்திருக்க கூடும் என்று அவனை தவிர்ப்பதற்காக இன்று சற்று சீக்கரம் கிளம்பி விட்டிருந்தாள். ஆனால் பாவம் விதி அவளுக்கு முன் சென்றது அவளுக்கே தெரியவில்லை. விதி வலியது. கவியிடம் தப்பிக்க நினைத்து குமாரிடம் மாட்டிக்கொண்டாள். குமாரை பற்றி எதுவும் தெரியாதாகையால் அவன் வந்தது சரி என நினைத்து அவனுடன் நடக்கலானாள். ஏன் நிலா முகம் வாடி இருக்கு. அதெல்லாம் ஒண்ணுமில்லடா நெறய வேல ஆபீஸ் ல ரெஸ்ட் கிடைக்கலடா. இந்தா பூ இந்த பிஸ்கட் உனக்கு கொண்டு வந்தேன். சரிடா தேங்க்ஸ் என்று பூவை வாங்கி வைத்துக்கொண்டாள். நிலாவிற்கு பூ என்றால் கொள்ளை பிரியம் ஆனால் அவளது அப்பாக்கு பூ வைத்து பெண் சென்றால் பிடிக்காது. அதனால் அதிகம் பூ வாங்க மாட்டார். இதை தூரத்தில் இருந்தது கண்டான் கவி. அவனுக்கு நிலா குமாரை விரும்புவது தீர்மானமான நம்பிக்கையாகி விட்டது. சரி என்று திரும்ப சென்று விட்டிருந்தான். கவி வராதது ஒரு புறம் வருத்தமாக இருந்தாலும் இதுவே சரி என பட்டது நிலாவிற்கு. அலுவலகத்தில் எழும்பிருந்த புது பிரச்சனை வேறு தலையில் ஓடியது. மேலாளர் அன்று இரவு நடந்த பேச்சு வார்த்தை நினைவிற்கு வந்தது. அது லதாவும் புதிதாக வந்த துணை மேலாளரும் ஒன்றாக சுற்றுவது தான். இதனை கவியிடம் தெரிவிக்க வேண்டும். ஆனால் தன்னை அறியாமல் அலுவலகத்தில் ஒரு புது வியூகம் வளர்த்தது அவளுக்கு தெரியாது.

என்ன நிலா நான் பேசிட்டே இருக்கேன் நீ ஒண்ணுமே சொல்ல மாட்டேங்கற. ஓ சாரி டா ஏதோ யோசனையா இருந்துட்டேன். சொல்லு. நாங்க பொண்ணு பாக்க போறோம் எங்க அண்ணனுக்கு நாளை மறுநாள். அதனால நான் 2 நாளைக்கு காலேல வர மாட்டேன். சரிடா பாத்து போயிட்டு வந்து விஷயம் சொல்லு என்று விட்டு பை பஸ் வந்துருச்சு நான் போயிட்டு வரேன் என்று கிளம்பி விட்டாள். இத்தனை சீக்கிரமாக அலுவலகம் சென்று என்ன செய்வது. யோசனையுடன் பஸ்ஸில் அமர்ந்திருந்தாள். குமார் சென்று விட்டான். பஸ் இன்னும் எடுக்க வில்லை. பக்கத்தில் ஜீப் ஹார்ன் சத்தம் பெரிதாக கேட்டது. திரும்பினாள். கவி வண்டியில் இருந்து கை காண்பித்தான். இறங்கும்படி சைகை செய்தான். இறங்கினாள். அவளுக்கும் இப்போது அவனுடன் பேசியே ஆக வேண்டும் இல்லையெனில் அலுவலகத்தில் நடக்கும் பிரச்சனைகள் தெரியாமலே போய்விடும்.

அவன் தான் அவளின் உற்ற தோழன். எல்லாவற்றிலும் பங்கேற்பவன். தன்னுடைய சோகம் சந்தோஷம் எந்த மனநிலையில் இருந்தாலும் அவன் இருந்தால் எதுவும் தெரியாது. தன்னை எப்பவும் மகிழ்ச்சியாகவே வைத்திருக்கும் நல்ல நண்பன். நிலா நீல வர்ண உடையில் இருந்தாள். கவி வெள்ளை நிற உடையில் இருந்தான். யார் பார்த்தாலும் நல்ல ஜோடி என்றே சொல்லுவார்கள். கவி ஆணழகன் என்றெல்லாம் சொல்லிவிட முடியாது. சராசரி உயரம் மாநிறம். எப்பவும் நிறத்திற்கேற்றால் போல் உடை அணிவான். நிலா எந்த உடை கிடைத்தாலும் அணிய கூடிய நிலை. கவியின் ஜீப்பில் ஏறிக்கொண்டாள். சாப்பிட்டியா இருவரும் ஒரே நேரத்தில் கேட்டனர். சிரித்தும் கொண்டனர். இல்லப்பா ஒரே பதில். அப்போது அண்ணி வீட்டில் இருந்து போன் செய்தார். என்ன அண்ணி நான் ஆபீஸ் போயிட்டு இருக்கேன். இல்லடா நீ சாப்பிடாம போய்ட்ட அதான் அம்மா போன் பண்ண சொன்னாங்க. சரி அண்ணி பரவாயில்ல நான் நிலா கூட வெளில சாப்டுக்கறேன். நீங்க சாப்பிடுங்க அம்மாவையும் சாப்பிட வெச்சுடுங்க. இல்லடா நீ அவளையும் கூட்டிட்டு வா எல்லாரும் சேந்து சாப்பிடலாம். பூரி தான் பண்ணிருக்கேன் அவளுக்கு தான் பிடிக்குமே கூட்டிட்டு வா என்று வைத்து விட்டார்கள்.

கவிக்கு நிலாவிடம் என்ன சொல்வது என்றே தெரியவில்லை. இதுவே முன்ன மாதிரி இருந்தா அண்ணி பூரி பண்ணிருக்காங்கடீ வா போய் ஒரு வெட்டு வெட்டுவோம் என்று சொல்லிருப்பான். அவளும் ஐ ஜாலி என்று சிறு குழந்தை போல் ஓடி வருவாள். இப்போது எல்லாம் மாறிவிட்டிருந்தது. அவனுக்கு கூப்பிடவே தயக்கம் வந்திருந்தது. என்ன கவி அண்ணி என்ன சொல்றாங்க என்றாள். வீட்டுக்கு சாப்பிட வர சொல்றாங்க, சரி நீ போய் சாப்பிடு என்ன ஆபீஸ் ல விற்று. இல்ல நிலா பூரி பண்ணிருக்காங்களாம் உன்னையும் கூட்டிட்டு வர சொல்றாங்க. பூரியா சரி வா போலாம் எனக்கும் கொஞ்சம் பசிக்குது அம்மா வெறும் மோர் சாதம் தான் மதியத்திற்கு குடுத்திருக்காங்க. அவனும் சந்தோஷமாக ஆவலுடன் கிளம்பினான். அவளுக்கு அவனுடன் பேச ஒரு இடம் வேண்டும் அதனால் அவனுடன் கிளம்பினாள்.