Λουκάς POV

Πετάω τα κλειδιά όπου βρω στο τραπέζι το ίδιο και τα παπούτσια μου

Όχι στο τραπέζι μην με παρεξηγείτε στο πάτωμα τα πέταξα

"Καλώς τον μου" λέει η μαμά μου

Μου δίνει ένα φιλί στο κούτελο και μαζεύει τα παπούτσια που πέταξα

"Γεια"

"Άντε πλύνε χέρια και έλα να σου βάλω να φας έχεις προπονήσει"

Πάλι καλά που έχω μόνο προπόνηση σήμερα

Δεν μου αρέσει το φροντιστήριο

Ο μόνος λόγος που πηγαίνω είναι για την καθηγήτρια της πληροφορικής που έχουμε

Έχει έναν κώλο

"Λουκά παιδί μου πλύνε χέρια θα κρυώσει το φαγητό"διακόπτει της σκέψης μου η μαμά μου

"Αλήθεια τι έφτιαξες?" Ρωτάω καθώς κατεβαίνω

Παιδί για γάμο είμαι

Έπλυνα χέρια και περιμένω την μαμά να μου φέρει φαγητό

Φέρνει ένα πιάτο με φακές μπροστά μου μαζί με ένα ποτήρι νερό

"Έλα ιού ρε μαμά γιατί φακές?" Λέω σαν 3χρονο

"Σταματα. Μου είπε ο Νικ να φτιάξω φακές γιατί το βράδυ ο Γιάννης με την Άρια μας έχουν καλέσει όλους για φαγητό να κάνεις αποτοξίνωση λίγο"  λέει γελώντας

Πόσο μου την σπάνε όταν νομίζουν ότι είναι ακόμα 17

"Το ξέρεις ότι δεν είστε αστείοι?" Ρωτάω ειρωνικά

"Δεν σε ρώτησα καμάρι μου. Φάε και ετοιμάσου για την προπόνηση να έρθεις να διαβάσεις και μετά να φύγουμε"

Ναι σιγά μην διαβάσω τι είμαι να πούμε?

[...]

"Κολλητέ βρήκα την ιδέα για να τα ξανά βρω με την Λυδία" ακούω την φωνή του Γιώργου μόλις το σηκώνω

Συνεχίζω να κοιτάζω ρούχα για να βρω τι θα φορέσω ενώ βάζω το κινητό μου σε ανοιχτή ακρόαση

"Τι βρήκες δηλαδή?" Ρωτάω

"Θα της πω τι νιώθω"

"Έλα ρε ιδιοφυΐα πως το σκέφτηκες? Λες να μην ξέρει πως νιώθεις?" Ρωτάω ειρωνικά

"Ναι αλλά η Δανάη μου είπε ότι όσο περισσότερο επιμένουμε τόσο περισσότερο θέλουν"

Κοιτάζω ξανά το κινητό μου

"Η Δανάη ε?" Ρωτάω

"Σταματα ρε να κάνεις ηλίθιες σκέψεις με την ξαδέλφη μου και πες μου τι να κάνω"

"Πρώτον δεν κάνω ηλίθιες σκέψεις με την ξαδέρφη σου. Φυσιολογικές κάνω ωραία κοπέλα είναι και εγώ αγόρι. Έπειτα, τι ήταν αυτό που έκανε την Λυδία να σε ερωτευτεί?" Ρωτάω

"Δεν έκανα κάτι. Της είπα απλά τι νιώθω. Βασικά έκανα ότι νιώθω"

"Δηλαδή?"

"Δηλαδή ένιωθα και ακόμα νιώθω λες και είναι η μόνη κοπελα στον κόσμο. Της συμπριφερομουν ξεχωριστά γιατί αυτό άξιζε"

"Και γιατί δεν το ξανά κάνεις?"

"Φίλε το κάνω αλλά δεν το βλέπει"

Λέει μελανχολικα

"Λουκά έλα αγόρι μου θα φύγουμε" φωνάζει η μαμά μου από κάτω

"Αδελφέ σε κλείνω γιατί με φωνάζουν τα λέμε σε λίγο από κοντά"

"Εντάξει ρε σε περιμένω"

Παίρνω το μαύρο μου τζιν με τα σκισιματα την μαύρη μπλούζα μου με τον ζιβάγκο

Παίρνω το καφέ μου τζακετ βάζω τα άσπρα Nike μου και κατεβαίνω κάτω

"Άντε στυλιστα του σπιτιού πάμε" λέει ειρωνικα ο πατέρας μου

"Μην ζηλεύεις γέρο" του λέω ειρωνικά

[...]

"Και κοντά τα κουλά σου από την κόρη μου εσύ" μου λέει απειλητικά ο θείος Γιάννης

"Άστο το παιδί" του λέει η θεία Άρια

Γελάω σιγά και πάω στο δωμάτιο της Δανάης

Ανοίγω την πόρτα και αντί να δω ένα ροζ δωμάτιο βλέπω ένα δωμάτιο στις αποχρώσεις του γκρι

"Επ γόη πως και από εδώ?" Με ρωτάει με ένα μικρό χαμόγελο μόλις με βλέπει

"Γεια σου όμορφη" απαντάω

Τα μάγουλα της κοκκινίζουν και κάνει χώρο στο κρεβάτι της για να κάτσω και εγώ

Βγάζω παπούτσια και κάθομαι δίπλα της

"Τι γίνεσαι?" Ρωτάω κοιτάζοντας την

Γιατί είναι τόσο όμορφη?

Και γιατί σκέφτομαι έτσι?

"Τίποτα εδώ πριν ήρθα από το φροντιστήριο" λέει παραπονιαρικα

"Μου θελες και θεωρητική" λεω γελώντας

"Δεν μου αρέσει καθόλου η Βιολογία"

"Έλα οικονομικά ρε" λέω χτυπώντας το μπράτσο της

Κάνει έναν μορφασμό πόνου και το πιάνει δαγκώνοντας το κάτω χείλος

Αυτό ήταν πολύ σέξι

"Τόσο δυνατά σε χτύπησα ρε?" Ρωτάω γελώντας

"Σκάσε εντάξει? Πας μποξ και έχω να κάνω γυμναστική από την έκτη δημοτικού" λέει σαν μωρό

"Έλα να κάνουμε μαζί γυμναστική" της λέω με ένα μικρό χαμόγελο

Οκ ναι ήταν πέσιμο αυτό

Πάει να μιλήσει αλλά μπαίνει μέσα η Λυδία με ένα τεράστιο χαμόγελο

"Τι έπαθε και χαμογελάει σαν τον τζόκερ?" Ρωτάω φρικαρισμενος

"Είναι τόσος γλυκός" λέει και κάθεται στο κρεβάτι της Δανάης

"Α για τον Γιώργο μιλάει" λέει η Δανάη γελώντας

Κοιτάζουμε την Λυδία που χορεύει μόνη της

"Να σου πω τι έκανε ο γλυκούλης και είσαι έτσι?" Την ρωτάει η Δανάη

"Ερωτική εξομολόγηση. Αχ παιδιά νομίζω τον θέλω ακόμα"

Κοιτάζω την Δανάη

Με κοιτάζει και την κοιτάζω

"Αγάπη μου, είδη δεν τον θες?" Την ρωτάει ειρωνικά

"Ναι, όχι. Αχ σκαστε και οι δύο με νευριασατε. Μην σας πει άνθρωπος καλό αμέσως να τον βγάλετε σκάρτο" λέει έξαλλη

Μαλακα μου εσείς οι κοπέλες είστε παράξενες όταν έχετε περίοδο

"Μην. Απλά μην μιλήσεις" λέει η Δανάη έτοιμη να βάλει τα γέλια με την φάτσα μου

Ε τι να κάνω

Ολόκληρο κουκλί

Τίποτα δεν φοβάμαι εκτός από της γυναίκες

"Γεια" λέει ο Γιώργος με την Αποστολία

"Γεια" απαντάμε με μια φωνή εγώ και η Δανάη εκτός από την Λυδία

Τον κοιτάζει χαρούμενη

Κοιτάζω την Δανάη

Είναι όμορφη

Βασικά πανέμορφη

Τα κάστανα της μαλλιά δεν είναι ίσια

Είναι σπαστά ενώ τα πράσινα μάτια της κοιτάζουν προσηλωμένα την Αποστολία που της μιλάει

Καλά για το σώμα δεν μιλάω

Δεν είναι ψηλή

Το πολύ 1,64 με τα χέρια στην ανάταση αλλά και πάλι αυτό της το ύψος την κάνει υπέροχη

Έχει υπέροχες καμπύλες και δεν χρειάζεται να αναφέρω τα υπόλοιπα της σημεία

Γυρνάει και με κοιτάζει

Χαμογελάει λίγο

"Τι?" Ρωτάει σιγά αγνοώντας τους πάντες

"Τίποτα. Απλά είσαι όμορφη"

Χαμογελάει με κόκκινα μάγουλα και γυρνάει μπροστά

Αυτό ήταν που πολύ ωριαίο

Γεια σας μωρακιααα μουυυυ

Νεοο κεφαλαιοοοο

Δεν ήταν πολύ ενδειφερον αλλά υγεία

Σιγά σιγά θα έρθουν τα ενδειαφεροντα

ΑΑΑΑ ας μην ξεχνάμε το ενδιαφέρον

Ο Γιώργος τα ξανά βρήκε με την Λυδία

Σχεδόν 🤦

Αλλά και πάλι

Αυτά για τώρα

Θα τα πούμε σύντομα

Φιλιά 💕

Αντίο 💘