Γεια σας με λένε Έμιλυ . Το κυριότερο που έχω να πω για μένα, είναι πως καταστρέφα τον εαυτό μου και δεν ήταν εύκολο να βγω απ' όλο αυτό. Όλα ξεκίνησαν, γιατί ζούμε για το φαίνεσθαι και το " τι θα πει ο κόσμος;". Ο καθένας απόκτα άποψη για όλα και κυρίως για τις πράξεις των άλλων.

   Από μικρή άκουγα κακόπροαίρετα σχόλια για τα κιλά. Ακόμα κι όταν ένα παιδάκι έχει παραπάνω βάρος, αμέσως θα κριθεί. Λίγοι βέβαια εστιάζουν στο θέμα της υγείας του, χωρίς να επιγκεντρώνονται στην εμφάνιση. Γιατί συνήθως οι επικριτές είναι ο οποιοδήποτε, που μπορεί να δει μια φορά και να σχολιάσει.

  Αν όντως κάποιος νοιάζεται για τον άλλον, δεν θα του πει " πως έγινες έτσι; ", όπως γίνεται δυστυχώς. Οπότε ποτέ μην δίνονται βάση σε τέτοιες φράσεις.

   Πρώτη φορά άκουσα την λέξη ανορεξία από τη τηλεόραση . Έδειχνε ένα μοντέλο που πέθανε . Εγώ λες και είχα προαίσθημα τρόμαξα . Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι κάποιος φτάνει σε σημείο να μην τρέφεται σχεδόν καθόλου και να λιμοκτονεί από επιλογή. Έβλεπα απλά τους γύρω μου να τρώνε και ανά διαστήματα κάποιες φορές να κάνουν δίαιτα ή να προσπαθούν τουλάχιστον.

   Όλα ξεκίνησαν , όταν στα 12 ζυγίστηκα τυχαία ένα απόγευμα . Ήμουν σε φάση ανάπτυξης , λογικό να παίρνω ανά διαστήματα κάποιο συγκεκριμένο βάρος . Βέβαια πάντα παρέμενα αδύνατη . Μόνο που αυτά, δεν τα καταλάβαινα.

   Επειδή είδα να είμαι 25 κιλά , κάποια κιλά παραπάνω από την προηγούμενη φορά, άρχισα να ανησυχώ ότι θα παίρνω συνεχώς βάρος, μέχρι να γίνω παχύσαρκη. Ξεκίνησα έχω ένα ανεξέλεκτο άγχος για το βάρος μου. Πίστευα πως όφειλα να είμαι καλή μαθήτρια πάνω από ολα , όμως επιθυμούσα διακαώς να ελέγχω όχι μόνο τους βαθμούς μου, αλλά τα κιλά. Δεν ήθελα να απογοητεύσω τα δικά μου άτομα. Πάντα έβλεπα να παινεύονται όλοι για τις αδύνατες, λες και είναι το κατόρθωμα του αιώνα.

    Στο παιδικό μυαλό μου σχηματίστηκε η λάθος εντύπωση ότι η ευτυχία μου, εξαρτάται από το βάρος. Έτσι θα αποκτούσα την αγάπη της οικογένειας μου και θα παρέμενε ενωμένη. Κάθε μέρα το έπαιρνα και πιο πολύ απόφαση , οπότε άρχισα να κόβω τις ποσότητες γευμάτων όλο και περισσότερο. Κάθε βράδυ αναλογιζόμουν πόσο έφαγα την ημέρα .  Αν έτρωγα λίγο , έμενα ικανοποιημένη με τον εαυτό μου, αλλιώς στεναχωριόμουν για παράδειγμα για ένα επιπλέον μπισκότο που έφαγα και δεν είχα υπολογίσει.

   Από εκεί που είχα φάει μια φορά και δεύτερο πιάτο καρμπονάρα, δεν ξανά έφαγα ποτέ μακαρόνια. Ήθελα φαγητά που τρώγονται με τα χέρια και να μετριέται εύκολα η ποσότητα τους.  Κατέληξα να είμαι την ημέρα με γάλα και τόστ. Μετά από λίγο καιρό ήθελα να μην τρώω ούτε ολόκληρο το τόστ, οπότε έκοβα το μισό. Άκουγα σχόλια ότι είμαι πολύ αδύνατη και χαιρόμουν.

   Από την αδυναμία , αισθανόμουν ζαλάδα και πονοκέφαλο . Κάποιες φορές έπεφτα στο κρεβάτι και δεν είχα την δύναμη ούτε να κουνήσω τα μάτια μου. Απλά τα είχα ανοιχτά . Όσο περνούσαν οι μέρες , συμφιλιώθηκα με όλα αυτά και δεν μου φαινόταν περίεργο. Δεν μου προκαλούσε καμία εντύπωση η ζαλάδα και δεν αναρωτήθηκα τότε, γιατί ήμουν τόσο άτονη..

     Ξαφνικά τους έβλεπα όλους ανήσυχους για μένα . Γνωστοί - άγνωστοι με πιέζαν να τρώω. Μου έλεγαν .

    - Δεν έφαγες καθόλου . Γιατί τσιμπάς με τα χέρια και δεν τρως κανονικά ; Φοβάσαι μην παχύνεις; Είσαι πολύ αδύνατη .

       Εγώ πάλι ένιωθα όντως χορτάτη, καθώς συνήθισα σε μικρές ποσότητες φαγητού. Δεν ήθελα να το παραδεχτώ ούτε στον εαυτό μου . Να αποκαλύψω κάτι . Θεωρώ , είναι μύθος πως βλέπεις τον εαυτό σου χοντρό, όταν πάσχεις από την ασθένεια . Γνωρίζεις πως είναι , απλά εσύ προσπαθείς να τον "δεις" χοντρό . Ψάχνεις αφορμές, για να δείξεις ότι χρειάζεται η " δίαιτα". Πάντα σε ενοχλεί κάτι στο σώμα σου.

     Αν παραδεχτείς πως δεν έχεις περίσσεια κιλά , σημαίνει πως δεν έχεις λόγο να κάνεις την "δίαιτα" . Λες ότι είσαι χοντρή , για να δικιόλογήσεις τον εαυτό σου . Για να μην αντικρίσεις την αλήθεια ...

      Πέρασαν έτσι πέντε χρόνια .  Ήμουν με το ζόρι 40 κιλά στα δεκαεφτά. Έφτασα σε οριακό σημείο . Ακόμα δεν πιστεύω ότι ήμου υπερβολικά αδύνατη,  αλλά δεν έτρωγα τίποτα πλέον. Η ξαδέλφη μου με απειλούσε πως θα με πάει στο νοσοκομείο. Δεν ήθελα να τρώω με άλλους πλέον, για να μην βλέπουν την ποσότητα που έφαγα.

    Επινα πολλά ποτήρια νερό και γάλα. Με αυτό τον τρόπο ένιωθα γεμάτο το στομάχι μου . Φούσκωνα πια από απλό καθαρό νερό και γάλα. Ναι κι όμως ... Μάλιστα ένα αναψυκτικό , χυμός ή το γάλα, για μένα θεωρούταν γεύμα. Δεν μπορούσα να κοιμηθώ χωρίς  γάλα, γιατί αλλιώς ήταν άδειο το στομάχι μου και εγώ ανήσυχη.

    Μια μέρα ήρθε στο σπίτι ένας θείο μου . Έπασχε από καρκίνο . Είχα καιρό να τον δω.  Με σόκαρε πόσο αδύνατος ήταν λόγω της ασθένειας  , επειδή πάντα είχε τα κιλάκια του . Μου έφερε σοκολάτα lacta.

      - Έμιλυ , έλα να φας λίγο για μένα . Να τρως .

      - Δεν θέλω !

      - Πιες μια πορτοκαλάδα έστω .

      Πήρα ένα ποτήρι πίνοντας γουλιά γουλιά. Με κοίταξε στεναχωρημένος και με απογοήτευση, επειδή επινά την πορτοκαλάδα ελεινά αργά.

    Δυστυχώς μετά από λίγες μέρες , έχασε την ζωή του και νικήθηκε από την ασθένεια. Αυτό ήταν ένα τεράστιο σοκ για μένα . Όσες φορές τον είχα συναντήσει , με παρακαλούσε για λίγες μπουκιές παραπάνω για χάρη του. Είχε μεγάλη στεναχώρια για μένα. Εγώ τον απογοήτευα πάντα .

    Λύγισα και έκλαψα, γιατί δεν είχα τότε την δύναμη να φάω έστω μια φορά κάτιτις παραπάνω, καθώς δεν ερχόταν συχνά. Σίγουρα με ένα γεύμα, που δεν έχεις υπολογίσει για μια φορά, δεν παχαίνεις!  Ήθελα να είχα φάει , για να του έδινα έστω λίγη ικανοποίηση .  Συνειδητοποίησα πόσο είχα κυρίευτει απ'όλο αυτό.

     Ήμουν μόνη μου μαζί με τους εφιάλτες μου , τον φόβο μην παχύνω . Είχα απομονωθεί , είχα ατονήσει και πολλά άλλα . Το αποτέλεσμα ήταν να στεναχωρώ τους δίπλα μου.

      Αποφάσισα να αλλάξω , αν και παρά ήταν δύσκολο τόσα χρόνια " αγκαλιά " με την ανορεξία. Για να πραγματοποιηθεί αυτό έπρεπε να αλλάξω εγώ η ίδια και όλη η νοοτροπία μου. Προσπαθούσα να τρώω σε φυσιολογικά πλαίσια . Έβρισκα εύκολα τοίχο . Πάντα υπήρχε η φωνή μου μέσα μου , η οποία πρόσταζε να μην φάω πολύ, γιατί πάντα υπάρχει ο κίνδυνος να πάρω πολλά κιλά.

      Σιγά σιγά , επιδίωκα να βάλω στόχο τη φυσιολογική ποσότητα.  Όπως ξεκίνησα να μην τρώω , με τον ίδιο τρόπο να το αλλάξω. Να φάω ολόκληρο το τόστ, αφού το επιθυμούσα και όχι μισό. Οι γύρω μου προσπαθούσαν και αυτοί το ίδιο .

       Οι  φίλες μου , μου έλεγαν έλα να φάμε μαζί . Όλοι με παρέσυραν είτε με ταινίες , είτε με ταβέρνες και με την παρέα. Φυσικά πάντα η επιθυμία μου διαταγή στο μενού. Ποτέ δεν με πίεσαν να φάω κάτι που δεν μου άρεσε και κανείς.  Άρχιζα λίγο λίγο , να προσθέτω κάποιες μπουκιές .

         Σε κάποιους μήνες άρχισα κάπως , να γίνομαι στα πιο φυσιολογικά βάρη . Το κακό είναι πως έβρισκα ανίδεους γι' αυτή την περιπέτεια , που έλεγαν πάχυνες, επειδή με είχαν συνηθίσει πολύ αδύνατη. Λες και τα πέντε κιλά που πήρα, επειδή έτρωγα πλέον κανονικά ήταν το γεγονός της χρονιάς.

          Αυτό είναι ικανό να τα πυροδοτήσει όλα , πάλι από την αρχή ....

           Θέλω να σας πω να προσέχετε . Αυτές οι ασθένειες , όπως και η δίαιτα , δεν είναι παιχνίδια . Αν μπεις σε αυτή την διαδικασία , δύσκολα υπάρχει επιστροφή . Τα λέω επειδή έχω μελετήσει άρθρα και έρευνες για το θέμα . Για να κερδίσεις την ανορεξία , πρέπει να παλέψεις με τον ίδιο σου εαυτό πάνω από όλα  . Αυτή είναι η  πραγματικότητα . Για αυτό υπάρχουν άτομα που πεθαίνουν από αυτό ... Και προς Θεού δεν σχολιάζουμε ουδέποτε το βάρος άλλου ατόμου! Θέλουμε υγιή άτομα επιτέλους.

Σκοπός του one shot είναι να βοηθήσω όσο αφορά το θέμα .

    Θα ήθελα την γνώμη σας και αν θέλετε να συζητήσουμε το θέμα . Τέλος , θα ήθελα να παρακαλέσω , να είστε ιδιαίτερα προσεκτικοί και διακριτικοί με τέτοια ζητήματα . Ευχαριστώ πολλοί !!