Χριστούγεννα Αθήνα 2017 

Το κρύο είναι τσουχτερό και το χιόνι που πέφτει εδώ και ώρες, έχει καταφέρει να στρώσει τους στολισμένους δρόμους της Αθήνας, ύστερα από πολλά χρόνια. Όλα είναι ντυμένα στα λευκά, κάνοντας την Αθήνα πιο όμορφη από ποτέ. Τα σχολεία είναι κλειστά και τα παιδιά παίζουν χιονοπόλεμο έξω στο δρόμο και γελούν συνεχώς. Τα Χριστούγεννα είναι η αγαπημένη γιορτή μικρών και μεγάλων αλλά πάντα σε όλους τους κανόνες υπάρχουν και εξαιρέσεις. 

«Μισώ τα Χριστούγεννα! Ειδικά φέτος που θα είμαι μόνη μου, μέσα σε ένα τεράστιο σπίτι». 

Η Έλσα είναι ξαπλωμένη στο κρεβάτι της, ακούγοντας την αγαπημένη της μουσική και χαζεύοντας το χιόνι που πέφτει από το παράθυρο του δωματίου της. Φέτος τα Χριστούγεννα για εκείνη θα ήταν μοναχικά. Οι γονείς της αποφάσισαν να ταξιδέψουν στον εξωτερικό και να ζήσουν το ταξίδι του μέλιτος που δεν κατάφεραν εδώ και τόσα χρόνια να πάνε. Η κολλητή της Αλεξάνδρα, θα περνούσες τις γιορτές με τον μέλλοντα σύζυγο της, και τα πεθερικά της, στο εξοχικό τους στο Πήλιο. Όλοι την άφησαν μόνη, και η Έλσα μισεί τη μοναξιά, με αποτέλεσμα να έχει φάει σχεδόν όλα τα μελομακάρονα που είχε ετοιμάσει η μητέρα της. 

«Και μόνη και χοντρή!» σκεφτόταν συνεχώς εδώ και λίγες μέρες. 

24 Δεκεμβρίου 2017 

Η Έλσα απολαμβάνει την ζεστή σοκολάτα της μπροστά από το τζάκι με τη φωτιά να σιγοκαίει και τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια να ηχούν από το ραδιόφωνο. Δεν θέλει ούτε να σηκωθεί από τον ζεστό και αναπαυτικό καναπέ του σαλονιού. 

«Τι δώρα θες φέτος να σου φέρει ο Άγιος Βασίλης φιλενάδα;» η ερώτηση της Αλεξάνδρας την έκανε να γελάσει. 

«Δεν μ' αρέσουν τα Χριστούγεννα το ξέρεις και δεν πιστεύω στον Άγιο Βασίλη, αλλά αν υπάρχει και με ακούει, θα ήθελα πολύ έναν λευκό σκούφο, μια κόκκινη καπαρντίνα και ένα ζευγάρι κόκκινες γαλότσες νούμερο τριάντα εννέα». Αναπολεί την συζήτηση που έκανε με την φιλενάδα της καθώς διαβάζει ένα μήνυμα που της άφησε πριν λίγο στο κινητό, λέγοντας πόσο όμορφα περνάει στο Πήλιο, παρόλο που το κρύο είναι σχεδόν ανυπόφορο. 

Όμως, όταν το κουδούνι χτυπάει, την αναγκάζει να σηκωθεί από τον καναπέ και να πλησιάσει την πόρτα. Ανοίγει, αλλά δεν βλέπει κανέναν, παρά μόνο ένα κουτί, τυλιγμένο με μια κόκκινη κορδέλα. Σκύβει, το σηκώνει και πηγαίνει να κάτσει ξανά στον καναπέ, περνώντας γύρω από το κορμί της μια πικέ κουβέρτα για να ζεσταθεί κι άλλο, το κρύο είναι τσουχτερό. Ξετυλίγει τη κορδέλα και ανοίγει το κουτί. 

«Ένας λευκός σκούφος!» αναφώνησε απορημένη. Όμως αυτό δεν θα ήταν το μόνο περίεργο που θα συνέβαινε αυτές τις μέρες. 

Σκέφτηκε πως οι γονείς της, - πού ήξεραν τι θα ήθελε φέτος να αγοράσει η ίδια, αφού δεν πίστευε στον Άγιο Βασίλη - της έστειλαν αυτό το δώρο για να της ζητήσουν συγνώμη που δεν περνάνε μαζί αυτές τις γιορτινές μέρες. Όμως το κουτί δεν είχε μέσα καμία κάρτα από εκείνους, ούτε από κανέναν άλλο. 

Βάζει το σκούφο μέσα στο κουτί και το αφήνει κάτω από το δέντρο. Δεν άργησε να την πάρει ο ύπνος και έτσι ταξίδεψε σε μέρη χιονισμένα φορώντας πάντα τον καινούργιο της σκούφο, χαρούμενη που, όποιος κι αν της τον έστειλε την έκανε να αισθανθεί όμορφο παρά την μοναξιά της. 

25 Δεκεμβρίου 2017, πρωί 

Το κουδούνι χτυπά ξανά στις δέκα το πρωί, ξυπνώντας την Έλσα και βγάζοντας την απότομα από το όμορφο όνειρο που έβλεπε. 

Εκείνη πλησιάζει νυσταγμένη την πόρτα για να ανοίξει, αλλά πάλι δεν είναι κανείς εκεί. Αυτή τη φορά, μια λευκή τσάντα την περιμένει στο κατώφλι. «Τι συμβαίνει;;» αναρωτιέται αλλά δεν έχει απάντηση να δώσει στον εαυτό της. 

Όταν ανοίγει την τσάντα, δεν μπορεί να πιστέψει στα μάτια της, «μια κόκκινη καμπαρτίνα! Κάποιος μου κάνει πλάκα?», σκέφτηκε φωναχτά. «Δεν έχει ούτε μια κάρτα, ένα μήνυμα να μάθω από ποιον είναι!» συμπλήρωσε μπερδεμένη, βάζοντας την τσάντα δίπλα από το κουτί με τον λευκό σκούφο, κάτω από το δέντρο. Τηλεφωνεί στην μητέρα της για να την ρωτήσει αν ήταν εκείνη που τις έστειλε τα δώρα αλλά το αρνείται. 

«Μάλλον η Αλεξάνδρα μου κάνει πλάκα!» ήταν σίγουρη για τα λόγια της, αλλά δεν ήξερε τι της επιφύλασσε η υπόλοιπη μέρα. 

25 Δεκεμβρίου 2017, το απόγευμα 

Λίγες ώρες μετά, λίγα μελομακάρονα και μερικούς κουραμπιέδες μετά και πολλή ώρα μπροστά από την τηλεόραση, χαζεύοντας τις χριστουγεννιάτικες εκπομπές των καναλιών, του κουδούνι χτυπά ξανά. Αυτή τη φορά είναι αποφασισμένη να βρει ποιος είναι ο μυστηριώδης αποστολέας - αφού ένα τηλεφώνημα στην κολλητή της, Αλεξάνδρα της απέδειξε πως δεν ήταν εκείνη . Τρέχει γρήγορα για να ανοίξει την πόρτα και να το προλάβει πριν το σκάσει αλλά δεν τα καταφέρνει. Αυτή τη φορά βρίσκει ένα μαύρο κουτί. 

Το παίρνει και πηγαίνει στο δωμάτιο της για να το ανοίξει, τρώγοντας αυτή τη φορά έναν ακόμα κουραμπιέ. Το κουτί αυτή τη φορά είναι βαρύ. Με γρήγορες κινήσεις ανοίγει το κουτί και από μέσα βγάζει, «ένα ζευγάρι κόκκινες γαλότσες! Ποιος μου κάνει πλάκα;» φωνάζει περιμένοντας απελπισμένα για μια απάντηση. 

Όμως αυτή τη φορά μέσα στη τσάντα υπήρχε μια κάρτα που έγραφε, «Φόρεσε τα και έλα σε μια ώρα στη πλατεία! Θα σε περιμένω νεράιδα! ΕΣΥ!» 

Η Έλσα είχε τρομάξει, δεν ήξερε πώς να αντιδράσει. Φοβόταν μήπως πίσω από τα όμορφα δώρα που τόσο λαχταρούσε, κρυβόταν κάποιος μανιακός δολοφόνος, κάποιος που ήθελε να της κάνει κακό. Τηλεφωνεί αμέσως στην Αλεξάνδρα, εξιστορώντας της τι έχει συμβεί αυτές τις δυο μέρες. Εκείνη - όπως πάντα - την παροτρύνει να πάει στο ραντεβού και να μάθει ποιος είναι άγνωστος που υπογράφει με τη λέξη ΕΣΥ. "Μπορεί να είναι ο έρωτας της ζωής σου φιλενάδα!" 

Φοράει αμέσως το αγαπημένο της τζιν, το λευκό φούτερ που πηγαίνει γάντι με τις κόκκινες γαλότσες και την κόκκινη καπαρντίνα και τέλος φοράει τον λευκό σκούφο και είναι έτοιμη να πάει να συναντήσει τον άγνωστο αποστολέα. 

«Φοβάμαι! Αλλά θα πάω, η περιέργεια μου είναι μεγαλύτερη από τον φόβο μου!»δήλωσε στον εαυτό της λίγο πριν βγει από το σπίτι. 

Η καρδιά της πάει να σπάσει από το άγχος και την αγωνία για το ποιον θα συναντήσει σε λίγα μόλις λεπτά. Το κορμί της τρέμει και δεν ευθύνεται το κρύο γι' αυτό. 

Είναι στην πλατεία, κάτω από το στολισμένο και φωτισμένο δέντρο περιμένοντας. Το χιόνι πέφτει σιγανά και ο αέρας που φυσάει ανακατεύει τις ξανθές μπούκλες που εξέχουν κάτω από τον λευκό σκούφο της. 

Νιώθει ένα χέρι να ακουμπάει τη μέση της.

«Γεια σου Έλσα!» 

«Νεκτάριε;» ο γείτονας της. Δεν μπορούσε να πιστέψει στα μάτια της όταν γύρισε να δει σε ποιον ανήκει αυτή τη βαριά αντρική φωνή. Εκείνος ήταν ο άγνωστος αποστολέας; Ο γείτονας που τόσο πολύ της άρεσε αλλά ποτέ δεν τόλμησε να του μιλήσει; 

«Ναι νεράιδα, εγώ σου έστειλα τα δώρα», της χαμογέλασε δειλά. Το χαμόγελο του ζέστανε το κορμί της. 

«Εσύ; Πως; Γιατί;» 

«Άκουσα τυχαία μια συζήτηση που είχες με την φίλη σου και ήθελα να σου αποδείξω πως υπάρχει Άγιος Βασίλης, αλλά με πολλές μορφές και πως τα Χριστούγεννα είναι μαγικά, όπως τα μάτια σου, το χαμόγελο σου, τη φωνή σου». 

«Και το ΕΣΥ;» 

«Πριν σε γνωρίσω, πριν ακούσω τη συζήτηση σου, ούτε εγώ πίστευα στον Άγιο Βασίλη, δεν μου άρεσαν τα Χριστούγεννα και απ' όταν σε είδα και σε άκουσα να μιλάς, κατάλαβα πως για εμένα Χριστούγεννα είσαι εσύ. Εσύ είσαι το θαύμα των δικών μου Χριστουγέννων, ο λόγος που πιστεύω. Σε ήξερα καιρό, αλλά σε γνώρισα τώρα. Σε ερωτεύτηκα σε μια στιγμή και θέλω να σου χαρίσω όλο τον κόσμο. Να περπατήσουμε μαζί, με τις κόκκινες γαλότσες σου, φορώντας την κόκκινη καπαρντίνα και τον λευκό σκούφο και εγώ να σε κρατάω από το χέρι». 

Τότε ένας μεγάλος έρωτας γεννήθηκε. 

25 Δεκεμβρίου 2018 

Η Έλσα και ο Νεκτάριος ζουν το δικό τους θαύμα των Χριστουγέννων εδώ και ένα χρόνο. Τέτοιες μέρες είναι πάντα αγκαλιά, μπροστά από το τζάκι, πίνοντας ζεστή σοκολάτα και φιλώντας τρυφερά ο ένας τον άλλον στα χείλη, υποσχόμενοι παντοτινή αγάπη. 

*****
Ένα απρόσμενο δώρο - @emmanuelaventouri

Η Εμμανουέλα έχει δημοσιεύσει 13 διαφορετικές ιστορίες στο προφίλ της. Οι περισσότερες είναι ρομαντικού περιεχομένου και η πιο δημοφιλής με μαγεία.
Επίσης, διοργανώνει κληρώσεις βιβλίων στην σελίδα της Ιστορίες του wattpad.