Pov Γιώργου
Η χθεσινή μέρα έμοιαζε σαν όνειρο από τις τόσες ωραίες στιγμές που βιώσαμε όλοι μαζί αλλά όταν έχεις την Αναστασία στην ζωή σου όλα μοιάζουν από μόνα τους όνειρο :3

Η μέρα ξεκίνησε με ένα μεγάλο χασμουρητό αλλά και βαβούρα, φόρεσα παντόφλες και βγήκα προς τον διάδρομο όπου πέτυχα την ατζελικα μαζί, με την Μαρία να μαζεύουν τα πράγματα τους,

Γιω- γιατί?

Ατζ- πρέπει να γυρίσουμε σπίτι μας "έσκυψε το κεφάλι"

Γεμάτο ευγνωμοσύνη και μερικά δάκρυα της να βρίσκουν το πάτωμα με ευχαρίστησε για τις αυτές τις όμορφες στιγμές που μπόρεσε να ζήσει αυτή και η κόρη της....

Η αλήθεια είναι ότι σφιχτήκε η καρδιά μου ανά δευτερόλεπτο και ένα αγκάθι με τρυπούσε, ήξερα ότι δεν έπρεπε να της αφήσω να φύγουν αλλά δεν είναι το σπίτι τους εδώ δυστυχώς...

Έπιασε το χέρι της Μαρίας και με την βαλίτσα στο χέρι πέρασαν από δίπλα μου και έφυγαν.

Ήθελα τόσο πολύ να φωναξωω" εδώ είναι το σπίτι σας" αλλά θα ήταν πολύ εγωιστικό εκ μέρους μου να φέρω την οικογένεια μου σε δύσκολη θέση...

Οπότε πήγα στην κουζίνα για τον πρωινό μου καφέ και μια φέτα ψωμί με αυγό μάτι, το απόλαυσα με χίλια ζόρια πήγα ντύθηκα και έφυγα για γυμναστήριο..." το άδειο σπίτι με σκοτώνε"

Η διαδρομή ήταν αρκετά μεγάλη διότι πήρα έναν παράδρομο διότι ήθελα να περπατήσω ώστε να αλλάξει κάπως η διάθεση μου αλλά μάταια... Έφτασε προς το γυμναστήριο και άρχισα χαλαρό διάδρομο αλλά ένα τσιτωμα υπήρχε συνεχώς πάνω μου και ανέβαζα και ανέβαζα ταχύτητα μέχρι που το τερμάτισα και χωρίς να το καταλάβω όλα τα βλέμματα ήταν πάνω μου.

Έτρεχα και έτρεχα ο ιδρώτας να τρέχει αλλά να συνεχίσω και να συνεχίσω, η ανάσα να βαραίνει το οξυγόνο να μου λείπει και ένα χέρι μπροστά μου αρχίσει να μειώνει την ταχύτητα.

Αρκετά αγριεμένος απλά αρπάζω το χέρι και κοιτάω προς το πλάι, μια κοπέλα με κάστανα μακριά μαλλιά και καταπράσινα ματιά με άσπρο σετ και άσπρο φιογκάκι ασορτί με τα ρούχα

Γιω - τι κάνεις?

Κοπ- άρχικα άφησε με

τραβάει το χέρι της  και αποχωρεί με ένα " κοπάνε" και ένας μεγαλος σχολιασμος ξεκινάει στο γυμναστήριο, σκεφτόμουν να φύγω αλλά δεν γαμιετ, ετοίμασα μια μπάρα με όσα περισσότερα κιλά γινόταν διότι ίσως να ήταν από τις λίγες φορές που ήξερα ότι θα τα καταφέρω και μόλις βρέθηκε στο χέρι μου ήδη στην 4 επανάληψη έχανα της αίσθησης μου....

Ρε βλακα

Ακουω μια φωνή

Ξύπνα βλακα

Ανοίγω τα μάτια μου και βλέπω 2 γυναικεία χέρια να κρατάνε γερά

Γιω - τι κάνεις εσύ εδώ?

Αναστ - έτσι θα το συζητήσουμε ρε βλαμμένεεεεε , βοηθά να την βάλουμε στην θέση της τς

Με λίγο ζόρι τα καταφέραμε και καθόμαστε πλάτη με πλάτη στο έδαφος

Γιωρ- τι κάνεις εδώ?

Αναστ - σε είδε μια φίλη που πλακώθηκες πριν στον διάδρομο και μου είπε ότι είσαι σε πολύ κακή ψυχολογική κατάσταση, α και ότι έσπασες ρεκόρ στον διάδρομο.

Ξεφυσαω, τεντώνω το ένα μου πόδι ενώ στηρίζομαι στο άλλο

Γιωρ- νοιώθω πολύ άσχημα για όλο αυτό που τραβάνε οι άνθρωποι ρε συ, θέλω να αλλάξω κάτι σε αυτό το χάος

Αναστ - στεναχώρηθηκες που έφυγε η ατζελικα και η Μαρία ε... Σε καταλαβαίνω και εμένα με πείραξε διότι περνούσαμε όμορφα αλλά έτσι είναι η ζωή κουτο αγόρι " με χτυπάει απαλά στο κεφάλι"  σήκω

Γιωρ- που πάμε?

Αναστ - θα δεις

Μπαίνουμε στο αμάξι της Αναστασίας και ξεκινάμε και σε αρκετά σημεία φτάνουμε σε ένα σταυροδρόμι όπου είναι τα σύνορα της πόλης όπου υπάρχει μια πινακίδα  που δείχνει που  οδηγει η κάθε διαδρομή

Check :
σε πλούσιους,
μεσαίους,
  φτωχούς
   παν φτωχούς

Γιωρ- πάμε να δούμε την ατζελικα?

Αναστ - σήμερα θα δούμε μια από τις περιοχές και θα διαλέξεις εσύ από που θα  ξεκινήσουμε.

Σκεφτομουν για αρκετή ώρα και η αλήθεια είναι ότι πόσο χειρότερα μπορεί να πάει η μέρα και έτσι ξεκίνησαμε από τους "ΠΑΝ ΦΤΩΧΟΥΣ"

Η Αναστασία πήρε την στροφή και η διαδρομή φαινόταν νορμάλ, μέχρι που φτάσαμε έξω από μια πύλη και σύρματα μέχρι εκεί που έφτανε το μάτι και ακόμη παραπέρα.. Η Αναστασία κάτι τους έδειξε και μας άφησαν να περάσουμε και η κατάσταση μέσα φαινόταν τρομακτική...

Η ατμόσφαιρα βρώμικη, χώματα παντού, χιλιάδες άνθρωποι να κοιμούνται στα πατώματα, χωρίς ρούχα, να φαίνονται τα κόκαλα, παιδιά να πεθαίνουν κάθε λεπτό... Νόμιζα ότι γνώριζα τι με περίμενε αλλά αυτό που αντίκρισα μου κατέστρεψε την ψυχή, απλά έσκυψα το κεφάλι δεν άντεχα να δω περισσότερα...

Το χέρι της με ακούμπησε και με έτριβε γλυκά σαν να μου δίνει κουράγιο ενώ με αποφασισμένο βλέμμα κοιτούσε μπροστά και προχωρούσε δυναμικά όπου κάποια στιγμή σταμάτησε σε ένα σπίτι που κατά κάποιον περίεργο λόγο ήταν σε αρκετά καλή κατάσταση,  βγήκαμε από το αμάξι πήγαμε προς την πόρτα και χτυπήσαμε το κουδούνι και εκεί μας υποδέχθηκε ένας άντρας 

"ώστε εσύ είσαι ο εκλεκτός"

Και με αυτά τα λόγια τελειώνει το σημερινό μας κεφαλαιο :3