Το βλέμμα της Αναστασίας και του Γιώργου συναντιούνται, η κατάσταση αμήχανη μοιάζει αμήχανη μα ο Γιώργος απλός την κοιτάζει, υπό ψηλού σαν να ήταν μια τυχαία.

Η ανάστασια μόνο που ένοιωσε αυτό το βλέμμα γεμάτο υπεροψία απλά άρχισε να προχωρεί αγνοώντας όλους τους παρόντες και ενώ βρισκόντουσαν σε σημείο επαφής τον χαστούκισε..

Το κεφάλι του έφυγε προς το πλάι και το μακρύ του μαλλί έκρυψαν το πρόσωπο του, το μόνο που φαίνονταν ήταν οι γροθιες και οι φλέβες που είχαν πεταχτεί, οι στρατηγοί του αμέσως σηκώθηκαν και μπήκαν μπροστά στην Αναστασία διότι γνώρισαν την πραγματική του φύση!

"Ενα κτήνος "

Αδίστακτος, τολμηρός, δίχως ανασφαλείες και φόβους, πίστευε ανά πάσα ορά και στιγμή ότι ο δρόμος που ακολουθεί είναι ο σωστός και έτσι δικαιολογουσε τους χιλιάδες νεκρούς και πονεμένους που άφηνε πίσω του, το μόνο που τον ένοιαζε ήταν να συνέχισει να προχωρεί και να προχωρεί μέχρι να πετύχαινε αυτό που ήθελε.

Λυπηρό αλλά αληθινό

Οι στρατηγοί του γνώριζαν ότι μια τέτοια κίνηση μπροστά σε τόσα ματιά δεν θα έμενε ατιμώρητοι και έτσι έπεσαν στα γονατα και τον παρακάλεσαν να το ξεχάσει!

Μα η ανάστασια είχε αντίθετη άποψη, άρχισε να φωνάζει να τον κατηγορεί και στο τέλος απλά να, τον δείχνει με το δάχτυλο και εκείνη ήταν η στιγμή που ξεχείλισε το ποτήρι...

Μια σφαίρα την διαπερνάει σύριζα από το μάγουλο της και σταγόνες αίματος αρχίζουν να πέφτουν προς το πάτωμα, το αίμα όλων να έχει παγώσει και να κοιτάνε προς το μέρος της εκτός από εκείνη που άγγιξε την πληγή και αντίκρισε μια μαύρη αυρα να την πνιγεί λεπτό προς λεπτό, τον κοίταξε και παρόλο τον φόβο που ένιωθε πλέον του φώναξε "δεν σου πάει" γύρισε πλάτη και λυποθημησε ( μάλλον δεν ήθελε να την δει έτσι)

Η Άννα έτρεξε αμέσως προς το μέρος της καθώς αργιοκοιταξε τον Γιώργο ο οποίος άλλαξε πορεία το βλέμμα του και δάγκωνε με μανία τα χείλη του μέχρι που ματωσαν,

Ο Γιώργος γεμάτος θυμό και πλέον εκτός ελέγχου! απλός φόρεσε το σακάκι του και διέταξε τους στρατηγούς του να τον ακολουθήσουν, καθώς όμως έφευγε το βλέμμα του πήγαινε προς το μέρος όπου ήταν η ανάστασια και εκεί φούντωνε περισσότερο με τον εαυτό του, ως που έφυγε από το κρησφύγετο μαζί με πολύ βαρύ εξοπλισμό ( μπουμ μπουμ) και το παιχνίδι ξεκίνησε.

250 πολίτες οι οποίοι έχασαν ανθρώπους που αγαπούσαν και άλλοι πάλι που βαρέθηκαν αυτη την μιζέρια απλά μαζεύτηκαν και έζησαν την τρομερή εκπαίδευση των δύο ετών γιαυτη την ημέρα της ελευθερίας τους.

Ο Γιώργος ανεβαίνει σε μια εξέδρα με το βλέμμα του θανάτου να βγαίνει από μέσα του και με δύο λόγια " σήμερα θα τελειώσουν όλα" αυξάνει την αδρεναλίνη των ακόλουθων του με αποτέλεσμα η φωνή τους να ξεσπάει σε όλο το μέρος  και γεμάτο αποφασιστικότητα αρχίζει η αρχή της επανάστασης.

Pov στρατηγού: grecol Jim

Είμαι ο grecol Jim γεννημένος εδω, οι οικογένεια μου ήταν παραπόλυ φτωχή μετά τον διαχωρισμό τις πόλεις που χωρίστηκε σε πλούσιους και φτωχούς, η καθημερινότητα μας ήταν ένας πόλεμος επιβίωσης μιας και δε  υπήρχε τροφή και νερό για όλους, ειμασταν σαν να λέμε τα παιχνίδια των πλούσιων που ήθελαν να μας βλέπουν να υποφέρουμε και να σκοτώνουμε ο ένας τον άλλον για λίγο τροφή.

Σε μια περίοδο η τροφή όλο και μειωνόταν  και έτσι έχασα την οικογένεια μου από ασιτία και έφτανε και η δικιά μου σειρά μέχρι που ένας άντρας με σήκωσε στα χέρια του και μου έδωσε νερό.. Τα μάτια μου έβλεπαν  θολά.... νόμιζα ήταν ο πατέρας μου διότι είχε το ίδιο τατουάζ στο  μπράτσο του.

Φώναξε κάτι σε κάποιον που είχε κοντά του, με άφησε σε μια σκιά και έφυγε ενώ ξανά κοιμήθηκα από την εξάντληση,

Ξύπνησα το πρωί από το φως του ήλιου και κοίταξα γύρω μου και αντίκρισα 6-7 παλέτες με κούτες και άνοιξα την μία και ήταν γεμάτο τρόφιμα και το στομάχι μου άρχισε να γουργουριζει, άρχισα να τρώω μέχρι που έσκασα και μετέφερα τα τρόφιμα σε μια κρυψώνα μην τα έβλεπε ο εχθρικός στρατός και τα έπαιρνε για πάρτι του.

Στην τελευταία κούτα υπήρχε ένα σημείωμα πάνω "ο χρόνος του πόνου σας θα τελειώσει σύντομα, μάζεψε όσους περισσότερους μπορείς που θέλουν να τελειώσουν το μαρτύριο τους ώστε επιτέλους να λάμψει μια άλλη εποχή όπου όλοι οι άνθρωποι δεν θα νοιάζονται για το τι θα φάνε αύριο"

P.s μοίρασε τα τρόφιμα σωστά και κάποια μερα θα ξανά συναντηθούμε.

Δάκρυα αλλά και μια αποφασιστικότητα δημιουργήθηκε μέσα μου, άρχισα να ψάχνω για συμμάχους και ταυτόχρονα σκληρή γυμναστική αλλά και μάχες σώμα με σώμα, έμαθα να χειρίζομαι αψωγα το μαχαίρι και με τον καιρό έγινα ο πιο δυνατός της περιοχής μου.

Μετά από 3 χρόνια σκληρής δουλειάς ένα τζιπ σταμάτησε μπροστά στο καταφύγιο μου, άνοιξε η πόρτα και βγήκε ένα αγοράκι στα 14-15 φαινόταν ήρεμος αλλά τα μάτια του έβγαζαν φλόγες, του έδωσα το χέρι μου και απλά με ξάπλωσε στο έδαφος με μια λεπίδα σιγά σιγά να χαράζει τον λαιμό μου.. Πρώτη φορά που ένοιωσα πως θα τελειώσει εδώ η ζωή μου.

Νόμιζα ότι θα πέθανα αλλά κατέβηκε με δύο κινήσεις και με έδεσε έναν επίδεσμο, το αμάξι αποχώρησε και έμεινε εδώ μαζί μου ενω μου έδωσε ένα σημείωμα.

" βλέπω ότι εξελίχθηκες λαμπρά, σου αφήνω τον γιο μου ώστε να του μάθεις 2-3 πράγματα παραπάνω"

P. S να κοιμάσαι με το ένα μάτι πάντα ανοιχτό

Έκαψα το γράμμα, στάθηκα μπροστά του με τσαμπουκά, μα δεν τον εντυπώσιασε ιδιαίτερα, ήθελα να δείξω ποιος είναι το  αφεντικό εδώ, μα το ψυχρό του βλέμμα μου παγωνε το αίμα, πήρα μια ανάσα, έκατσα στο πάτωμα και  άρχισα να του αφηγουμε  για την κατάσταση , τον στόχο, που θα μείνει, τι θαα κάνουμε κτλ, το μόνο που έκανε ήταν να γυαλίζει με μεγάλη προσοχή το μαχαίρι του και όταν τελείωσα απλά είπε " Γιώργος" και έφυγε προς το δωμάτιο του.

Hello hello, επιτελους λίγο back story από τον 1απο τους 4 στρατηγούς :3 φυσικά αυτό είναι ένα κομμάτι και έχει ΠΟΛΎ ΠΟΛΎ ζουμί ακόμη αλλά η περιπέτεια δεν τελειώνει ποτέ.

Ελπίζω να σας άρεσε, διότι εγώ ενθουσιαστηκα 🙊🙊😝

Θα χαρώ για τα σχόλια σας

Καρδούλα αν θέλετε ΚΑΙ τσιλλ δεν δαγκωνω