Η αγαπημένη μερα των ανθρώπων η και όχι, όπου ο κόσμος χαμογελάει παίρνει δώρα γιορτάζει με πολλούς και διάφορους ανθρώπους και δεν σκέφτεται τίποτα άλλο :3

ΠΌΣΟ Φεικ είμαστε τέλος πάντων. Τς

Αλλά ας το πάρουμε από το σημείο όπου τα Χριστούγεννα μου άρχισαν να γίνονται μια απλή μέρα όπως όλες οι άλλες :3

Μία μέρα πριν τα Χριστούγεννα εγώ και η πολύ αγαπημένη μου φίλη η ανάστασια είχαμε κανονίσει να πάμε μαζί για ψώνια στα εμπορικά για να πάρουμε δώρα σε φίλους συγγενείς και οικογένεια.

Θα με ρωτήσεις που βρήκαμε τόσα λεφτά ε κερδίσαμε  στο ξυστό 10.000 ευρώ και μας είχε κάτσει κουτί χο χο.

Τρέχαμε από μαγαζί σε μαγαζί μέχρι που φτάσαμε και στο τελευταίο που γνωρίζαμε και από εκεί και  πέρα ξεκινήσουμε μια σχετικά φτωχη περιοχή.

Πολλά σπίτια σε πολύ κατάσταση αλλά χωρίς σκεπή αλλά με σπασμένα τσαμια και στα περισσότερα που μας, έκανε εντύπωση έκαιγε η καμινάδα...

Η Αναστασία σαν περίεργο πλάσμα άρχισε να  εξερευνή την περιοχή και σε μια δόση άρχισε να ακούει μια δυνατή τσιρίδα, όπως ήταν πετάει τις σακούλες κάτω και τρέχει και βρεθηκε σε μια εξωπορτα ενός σπιτιού.

Δειλά δειλά προσπαθεί να δει από το παράθυρο τι συμβαίνει και βλέπει μια γυναίκα να κρατάει ένα βάζο και από κάτω της ένα  εξάχρονο  κοριτσάκι να ουρλιάζει...

Η Αναστασία σε σοκ από το θέαμα κάνει ένα βήμα πίσω και ακόμη ένα και  πηδάει ενδιάμεσα από το κλειστό τζάμι και σπρώχνει την γυναίκα μακριά από το παιδί.

Αίματα έτρεχαν από το σώμα της καθώς τα γυαλιά από το τζάμι  την χάραξαν αλλά αυτό δεν την σταμάτησε, σιγά σιγά πήγε στο κοριτσάκι και κοίταξε αν είναι καλά και την αγκάλιασε σφιχτά.

Καθώς είχε το κοριτσάκι στην αγκαλιά της το φωτεινό της βλέμμα ξαφνικά μαύρισε όταν αντίκρισε εκείνη την γυναίκα που πήγε να βλάψει την κόρη της ενώ το κοριτσάκι απλός άρχισε να κλαίει.

Η Αναστασία γεμάτο θυμό ήθελε να πει τόσα πολλά άλλα όταν ένιωσε ένα μικρό χεράκι να σκουπίζει το αίμα από το μάγουλο της απλα σαν αστραπή κάτι την διαπέρασε και τα ξέχασε όλα.

Χαϊδέψε το κεφάλι της και με φώναξε

ΑΝ- ΓΙΏΡΓΟΟΟΟ

Γιω-εδω είμαι.

Αν - δωσμου την σακούλα που ήταν για την ανιψιά σου

Την δίνω χωρίς σκέψη και κάθομαι σε μια γωνιά ώστε να δω το πως θα εξελιχθεί η κατάσταση.

Η γυναίκα άναυδη για όσα έχουν συμβεί κάθεται αμίλητη στην γωνία ενώ η Αναστασία δίνει στο κοριτσάκι την τσάντα της και την ανοίγουν μαζί, μέσα είχε μια Χριστούγεννιατικη στολή μαζί μαζί με κάτι κούκλες και ένα μπλοκ ζωγραφικής και από μια μαύρη στιγμή άρχισε να μπαίνει φως στον ορίζοντα.

Η μικρή κατά ενθουσιασμενη σαν να μην είχε συμβεί τίποτα και εγώ απλά να απορώ, το πόσο υπέροχη μπορεί να γίνει ακόμη,

Δειλά δειλά και εγώ, αν και δεν ήταν του χαρακτήρα μου, πλησίασα την γυναίκα εκείνη και της ζήτησα υλικό για πρώτες βοήθειες, διότι κόντευε να αλλάξει χρώμα το πλακάκι από τα αίματα αχ 🙄.

Με κοιτάει βαθιά στα μάτια και τα χέρια της έτρεμαν, φαινόταν στο βλέμμα της ότι μετάνιωσε το κάθε δευτερόλεπτο γιαυτό που πηγαινε να κάνει και έτσι απλά την αγκάλιασα χωρίς σκέψη και δάκρυα άρχισαν να κυλάνε προς το σώμα μου.. Μετά από λίγα λεπτά που ηρέμησε και χωρίς κάποια κουβέντα μου έφερε ιώδιο γάζα και βαμβάκι

Εγώ - ψιτ εσύ(με κοιτάει) ναι εσύ χαζή μελαχρινή για κομε του δοθεν!

Με κοιτάει διστακτικά και έρχεται σιγά σιγά με κατεβασμένο κεφάλι.

Εγώ - γδύσου

Αν- (κοκκινίζει μππλοκαρει τα παθαίνει όλα) δεν είμαι έτοιμη για κάτι τέτοιο βλαξ...

Εγώ - να περιποίηθω τις πληγές σου θέλω  ανόητη 🙄

Η κουβέντα δεν οδηγεί πουθενά και γελάει η γυναίκα και το παιδί, η οποία έρχεται προς το μέρος μας και απλώνει το χέρι " με λένε ατζελικα, αν θέλεις το κάνω εγώ και αυτή η κόρη μου η Μαρία"

Πφ της δίνω το βαμβάκι αρπάζω την Μαρία και πάνω σε άλλο δωμάτιο για να παίξουμε καθώς η συζήτηση μεταξύ των δύο γυναικών δεν ήταν για τα αυτιά ενός παιδιού.

Η Αναστασία έμεινε μονάχα με τα εσώρουχα και η ατζελικα άρχισε να καθαρίσει τις πληγές και να κοιτάει αν τυχόν είχε τίποτα γυαλιά στο σώμα της,

Ατζ- σου είμαι ευγνώμων που με σταμάτησες ( δάκρυα άρχισαν να τρέχουν)

Η Αναστασία πάλι αν και είχε χρυσή καρδιά την χαστούκισε χωρίς σκέψη

Αν- το καταλαβαίνεις ότι αν έμπαινα λίγο αργότερα θα έχανες τον μεγαλύτερο θησαυρό του κόσμου? Σε ότι κατάστασή και να βρίσκεσαι όσο δύσκολα και να περνάς ένα τέτοιο λάθος δεν διορθώνεται...

Σιωπη άρχισε να, επικρατεί στο δωμάτιο καθώς πετάχτηκε από το πουθενά η Μαρία και ακούμπησε με τα μικρά της χεράκια τα πόδια της μαμάς της και της έδειξε την κούκλα όπου της είχε κάνει δώρο όταν είχε γίνει ενός κει χαμογέλασε και εκεί ήταν η στιγμή που οι ενοχές και οι τύψεις την τσάκισαν και απλά την αγκάλιασε...

Η Αναστασία γράφει το τηλέφωνο της με αρπάζει και ετοιμαζόμαστε να φύγουμε, η Μαρία όμως δεν μας άφηνε να φύγουμε και απλά την πήραμε μια μεγάλη αγκαλιά και της υποσχέθηκαμε  ότι θα ξανά περάσουμε.

Πήραμε τον δρόμο προς την επιστροφή όπου είχαμε και η δύο αρκετές κλήσεις από τους γονείς μας αλλά εκεί που βρισκόμασταν απλά δεν είχε  σήμα, η ανάστασια ήταν, σε τόσο άσχημη ψυχολογική κατάσταση που δεν ήθελε να μιλήσει με την να μάνα της για να μην την στεναχώρησει και έτσι την πήρα σπίτι μου και απλός, χώθηκε κάτω από το πάπλωμα και έκατσε έτσι.

Την γνωρίζω αρκετά χρόνια και ξέρω ότι θέλει τον χρόνο της να σκεφτεί να αναλογιστεί να καταλήξει και να ξεσπάσει οπότε πήγα στην κουζίνα και της έφτιαξα το αγαπημένο της ρόφημα και της πρότεινα να μαγειρεψουμε στην αρχή το σκεφτόταν μέχρι που χτύπησε το κουδούνι και πήγε να ανοίξει

Τζα, κάνει η Μαρία που χωνετε στην αγκαλιά της μαζί και η ατζελικα όπου κρατούσε μια σακούλα από ζαχαροπλάστιο

Ατζ - να περάσουμε?

Αν- φυσικά, μόλις θα μαγειρεύαμε αλλα μπορούμε να φτιάξουμε και μπισκοτάκια :3

Μαρ μπισκοτάκια, γιουπιιιι

Αρχίζει να ουρλιάζει και να χοροπηδάει, δίνω σε όλους μια πόδια και η περιπέτεια αρχίζει γάλατα αλεύρια αυγά βανίλιες απλά πανικός ο χώρος να έχει γεμίσει διαφορά αρώματα και εγώ με την Μαρία να φτιάχνουμε μπισκοτάκια με σχήμα αστεριού, φεγγαριού, ηλίου κτλ,

Καθώς την κοιτάω της πατάω και την μυτούλα με λίγο αλεύρι και φτερνίζεται τόσο δυνατά που το αλεύρι μπροστά, μας έκανε χάλια και τηβ έστειλα, για μπάνιο μαζί με την Αναστασία 🙄🤣 αχ

Μιας και είχαν φύγει η δύο ταραξίες εγώ με την ατζελικα ξεκινήσαμε το βραδινό μακαρόνια με άσπρη και κόκκινη σάλτσα και λίγο μοσχαράκι που είχαμε στο ψυγείο.

Μόλις τελειώσαμε απλός αράξαμε στον καναπέ καθώς περιμέναμε τα δύο τέρατακια να βγουν από το μπάνιο και άρχισα να ρωτάω τι συμβαίνει στην γειτονιά τους

Η ατζελικα στην αρχή ήταν διστακτικη αλλά χρειαζόταν επειγόντως βοήθεια και φαινόταν οπότε άρχισε να λέει την ιστορία της.

Pov ατζελικα

Η γειτονιά μας κάποτε ήταν όπως όλες οι άλλες αλλά όταν άρχισαν οο περιοχές να χωρίζονται σε βόρια, νότια, ανατολικά και δυτικά, εκεί άρχισε το παιχνίδι της εξουσίας, οι δυνατοί δηλαδή όσοι είχαν χρήμα διάλεξαν έναν δικό τους εκπροσώπο και μαζί με αυτό όλοι οι πλούσιοι πήγαν μαζί του έτσι έγινε και  με τους μεσαίους και στο τέλος έμειναν 2 περιοχές που τηε κυριξαν φτωχές, την περιοχή που μένω ην ανατολική και την δυτική,

Οι συνθήκες αρκετά δύσκολες και άσχημες μιας και ζούμε κυριολεκτικά στην φτώχεια με τα  ψυχούλα που δίνουν για να ζήσουμε και μέσα στην θολούρα μου πήγα να κάνω ένα μεγάλο λάθος....

Η Αναστασία στεκόταν έξω από την πόρτα με την πετσέτα καθώς άκουγε την ιστορία της και είχε πάρει μια απόφαση :3

Αφήστε αστεράκι

Αφήστε σχόλιο

Αφήστε πολύ αγάπη

Και δώστε πολύ αγάπη :3

Η συνέχεια μου φαίνεται πολλά υποσχόμενη αλλά θα δείξει 🤣