Όπως ήταν φυσικό, εκείνη τη μέρα έγινε μεγάλος καυγάς μεταξύ των μελών της οικογένειας Φωτίου. Η Σωτηρία και ο Αντώνης τα είχαν βάλει με την Ειρήνη που τους είχε πει ένα τέτοιο ψέμα. Η Ειρήνη με τη σειρά της τα έβαλε με την Κάτια που εξαιτίας του πείσματος της έβγαλε το μυστικό στη φόρα. Την επόμενη μέρα, ο Αντώνης κάλεσε τον Στέφανο και τον Δία για να τους μιλήσει. Έπρεπε επιτέλους να αποδείξει ότι ήταν ένας αυστηρός πατέρας, διαφορετικά οι κόρες του θα έπαυαν να τον σέβονται.

Είχε πάρει την απόφαση του. Τους έβαλε και τους τέσσερις, την Ειρήνη, την Κάτια και τους δυο φίλους τους να καθίσουν στο τραπέζι της κουζίνας.

"Για να σε δω τώρα τι πατέρας είσαι..." του είπε η Σωτηρία στο αυτί. Η Ειρήνη το κατάλαβε και ήξερε τι ήθελαν να αποδείξουν. Ήθελαν να δείξουν στον Δία πως μεγάλωναν δήθεν σε ένα σπίτι με αρχές, όπου ο πατέρας είχε τον πρώτο λόγο, σε αντίθεση με εκείνον που δεν είχε καν πατέρα.

Πόσο γελοίοι της φαίνονταν... Στην πραγματικότητα η μητέρα της ήταν ο Χίτλερ εκεί μέσα.

"Αυτό δεν το περίμενα από κανέναν σας." είπε ο Αντώνης. "Μας κοροϊδέψατε όλοι. Και οι τέσσερις. Η Ειρήνη και ο Στέφανος ήταν συννενοημένοι μεταξύ τους για να πουν αυτό το ψέμα σε εμάς και στους δικούς σου γονείς, Στέφανε. Ντροπή σας. Και εσύ τους κάλυπτες, Κάτια. Τα ήξερες όλα απ' την αρχή και άργησες να μας τα πεις. Όμως μας τα είπες τελικά και για αυτό δεν θα μπεις τιμωρία. Για εσένα, Ειρήνη, η τιμωρία σου θα είναι να μην ξαναπατήσει κανένας φίλος σου εδώ μέσα μέχρι του χρόνου τον Σεπτέμβρη που είναι τα γενέθλια σου."

Η Ειρήνη δεν άντεξε και αποφάσισε να ξεσηκωθεί.

"Δεν μου λες, ρε πατέρα. Αυτά στα έγραψε κάπου η μαμά ή στα είπε και τα έμαθες απ' έξω;" ειρωνεύτηκε και η Κάτια έπνιξε ένα γέλιο. Η Σωτηρία έγινε κατακόκκινη.

"Σκασμός!" φώναξε ο Αντώνης. "Θα γίνει αυτό που είπα! Εσείς οι δύο φύγετε τώρα." είπε έπειτα στα αγόρια.

"Έτσι μπράβο." του ψιθύρισε η Σωτηρία.

"Κουράγιο." είπε ο Στέφανος στις δύο αδελφές και σηκώθηκε. Ο Δίας δεν είπε τίποτα. Έσκυψε το κεφάλι και έφυγε μαζί με τον Στέφανο.

Έμειναν οι τέσσερις τους.

"Είναι άδικο..." γκρίνιαξε η Κάτια. "Αφού τον Δία αγαπάει, γιατί να μην παντρευτεί αυτόν; Κι αυτός πλούσιος είναι."

"Άστο, Κάτια, μην προσπαθείς να φανείς καλή αδελφή τώρα. Ας μην άνοιγες το στόμα σου." της είπε η Ειρήνη.

"Συγνώμη, μου ξέφυγε."

"Αρκετά με τις σαχλαμάρες σας." τους είπε η Σωτηρία. "Θέλουμε να σας πούμε και κάτι άλλο. Πες, Αντώνη."

"Για τις σπουδές ή για το γάμο;"

"Και για τα δύο."

"Ωραία." 

Ο Αντώνης κοίταξε την Ειρήνη και της είπε:

"Οι σπουδές σου αναβάλλονται. Δεν χρειάζεται να δώσεις πανελλήνιες του χρόνου."

"Τι;!" έκανε εκείνη. "Μα θέλω να γίνω γιατρός."

"Δεν θα χρειαστεί να δουλέψεις ποτέ. Ο Αχμέτ θα σου προσφέρει πάντα ό,τι του ζητάς." της εξήγησε η Σωτηρία.

Εκτός από την ελευθερία μου. σκέφτηκε με θλίψη η Ειρήνη. Η μητέρα της συνέχισε:

"Επιπλέον, η ιατρική είναι έξι χρόνια. Δεν θα σπουδάζεις έξι ολόκληρα χρόνια. Θα έχεις άλλα πράγματα να ασχολείσαι."

Η Ειρήνη ξαφνικά θυμήθηκε πόσο χάλια ήταν η οικονομική τους κατάσταση και πόσο πολύ εξαρτιόνταν από τους Αμπντουλάχ. Για αυτό σώπασε.

"Όσο για το γάμο σου..." συνέχισε ο Αντώνης. "...δεν θα γίνει του χρόνου τον Σεπτέμβρη με το που κλείσεις τα δεκαοχτώ, αλλά τον Ιούνιο του '99. Πρέπει να προλάβει να χτιστεί το σπίτι όπου θα μείνετε πρώτα."

Η Ειρήνη χάρηκε κάπως με αυτό. Ο γάμος της αναβλήθηκε για αργότερα και έτσι κέρδισε άλλον ένα χρόνο ακόμα. Ανυπομονούσε να το πει στον Δία αυτό, αν και δεν ήξερε πλέον αν θα τον έβλεπε τόσο συχνά ύστερα από αυτό που έγινε.

Οι μήνες που ακολούθησαν ήταν οι πιο δυστυχισμένοι της έως τώρα ζωής της. Έβλεπε ακόμα τους φίλους της βέβαια, όμως μόνο στο σχολείο και κάποια Σάββατα που της επιτρεπόταν να βγει, γιατί έπρεπε μόλις σχολάει να γυρνάει σπίτι της, να διαβάζει και να κάνει δουλειές. Τίποτα άλλο. Κάποια βράδια όμως, έφευγε κρυφά απ' το σπίτι και συναντούσε τον Δία, έτσι ζούσαν τον έρωτα τους κρυφά για όσο καιρό τους απέμενε.