Η Δευτέρα ξημέρωσε και όπως κάθε άλλη σχολική μέρα, η Ειρήνη και η Κάτια ξύπνησαν νωρίς, ετοιμάστηκαν και έφυγαν για τα σχολεία τους. Όταν η Ειρήνη έφτασε στο δικό της, είδε στην είσοδο τον Δία και τον Στέφανο να την περιμένουν.

"Καλημέρα." Της είπε ο Στέφανος, φανερά χαρούμενος.

"Καλημέρα αγάπη μου." Της είπε κι ο Δίας.

"Καλημέρα." Είπε η Ειρήνη και στους δύο κι έπειτα στράφηκε στον Στέφανο: "Τι έγινε;"

"Για ποιο πράγμα; Για τη Μελίνα η για το δικό μας θέμα;" Τη ρώτησε εκείνος.

"Ποιο δικό σας θέμα;" Απόρησε ο Δίας.

Η Ειρήνη και ο Στέφανος του εξήγησαν με λίγα λόγια τη συμφωνία τους. Ο Δίας φάνηκε να ενοχλείται, αλλά δεν είπε τίποτα.

"Το είπα στους γονείς μου." Είπε ο Στέφανος. "Και το πίστεψαν."

"Ωραία." Είπε ανακουφισμένη η Ειρήνη.

"Όσο για τη Μελίνα, αν όλα πάνε καλά, σύντομα θα είμαστε δυο ζευγάρια στην παρέα."

"Αλήθεια;" Αναφώνησε χαρούμενη η Ειρήνη. Ο Δίας πάλι δεν μίλησε.

"Εσύ γιατί δεν χαίρεσαι;" Τον ρώτησε ο Στέφανος.

"Γιατί έτσι γουστάρω." Του απάντησε και τον κοίταξε άγρια.

Εκείνη την ώρα έφτασε η Μελίνα.

"Καλημέρα." Είπε σε όλους και χάρισε το πιο γλυκό της χαμόγελο στον Στέφανο. Το κουδούνι για προσευχή χτύπησε και πήγαν στις γραμμές τους. Ο Δίας ήταν πιο απόμακρος από ποτέ από την υπόλοιπη παρέα. Την πρώτη ώρα έβαλε ακουστικά και άκουγε μουσική αντί να παρακολουθεί το μάθημα. Στο διάλειμμα πήγε να μιλήσει στην Ειρήνη. Πήγαν κάπου ήσυχα οι δυο τους.

Η Ειρήνη είχε καταλάβει τι τον πείραξε και του είπε:

"Βρε μωρό μου, δεν γινόταν αλλιώς. Έπρεπε να πω αυτό το ψέμα στους γονείς μου."

"Γιατί; Γιατί να μην παραδεχτούμε πως είμαστε μαζί, ρε Ειρήνη;" Τη ρώτησε αγανακτισμένος εκείνος. "Ντρέπεσαι για μένα;"

"Όχι, καθόλου. Ξέρεις πολύ καλά το λόγο. Αν μάθουν οι γονείς μου ότι έχω μαζί σου σχέση, θα μας απαγορεύσουν να βλεπόμαστε. Τον Στέφανο τον δέχτηκαν πιο εύκολα, επειδή ξέρουν τους γονείς του και είναι φίλοι."

"Και φυσικά ο Στέφανος είναι το καλό παιδί που όλοι οι γονείς θα ήθελαν για αγόρι της κόρης τους." ειρωνεύτηκε με ζήλια ο Δίας.

"Βρε αγάπη μου, δεν θα είναι μόνιμο. Ένας χρόνος έμεινε έτσι κι αλλιώς. Μπορούμε να το κρατήσουμε έτσι και να βλεπόμαστε κρυφά. Και μετά θα παντρευτώ και θα παραμείνουμε φίλοι."

Ο Δίας συμφώνησε με μελαγχολία.

Θα χωρίσουμε έτσι κι αλλιώς. σκέφτηκε.

"Εντάξει." της είπε τελικά. "Αλλά δεν έχει φιλάκια και τέτοια με τον Στέφανο. Σύμφωνοι;"

"Δία, ακούς τι σου λέω; Εικονικά θα τα έχουμε. Δεν νομίζω οι γονείς μου να φτάσουν τόσο μακριά και να μας βάλουν να φιληθούμε για να πειστούν." είπε η Ειρήνη και γέλασαν, αν και για όλα είχε ικανή τη μάνα της.

Στο μεταξύ η Μελίνα πήγε να μιλήσει στον Στέφανο.

"Δέχομαι να είμαι μαζί σου." του είπε. Εκείνος χάρηκε και την αγκάλιασε.

"Πόσο χαίρομαι, αγάπη μου...Υπόσχομαι να σε κάνω ευτυχισμένη." Τότε σκέφτηκε ότι δεν ήταν σωστό να της κρύβει τη συμφωνία του με την Ειρήνη. "Έλα να καθίσουμε. Έχω και κάτι άλλο να σου πω." της είπε. Κάθισαν και της εξήγησε. Ευτυχώς εκείνη το δέχτηκε πιο εύκολα από ότι ο Δίας. Κατάλαβε αμέσως και δεν ζήλεψε.

Οι μέρες που ακολούθησαν μέχρι το τέλος του Νοέμβρη πέρασαν πολύ γρήγορα. Στην παρέα επικρατούσε ένας μικρός ανταγωνισμός ανάμεσα στον Στέφανο και στον Δία, ενώ ο ένας άφηνε συνεχώς υπονοούμενα για τον άλλον. Όσο για την Κάτια, όταν μια μέρα βγήκε με την παρέα της αδελφής της, έμαθε πως ο Στέφανος και η Μελίνα ήταν μαζί και από εκείνη την ημέρα έκανε τα πάντα για να μονοπωλεί το ενδιαφέρον του Στέφανου, εκνευρίζοντας τους υπόλοιπους και ιδιαίτερα τη Μελίνα, η οποία όμως δεν μπορούσε να πει τίποτα γιατί ήταν η αδελφή της καλύτερης της φίλης και φοβόταν μην τσακωθούν.

Μια μέρα που οι δυο αδελφές ετοιμάζονταν για να βγουν, η Ειρήνη αποφάσισε να της μιλήσει:

"Δεν μου λες, γιατί σ΄ ενοχλεί τόσο η σχέση του Στέφανου και της Μελίνας;"

"Δεν με ενοχλεί αυτό. Αλλά, ο Στέφανος με βλέπει σαν παιδί και αυτό με εκνευρίζει αφάνταστα."

"Κάτια, ΕΙΣΑΙ παιδί ακόμα. Δώδεκα χρονών είσαι και εμείς δεκαεφτά. Πώς περιμένεις να σε δει;" προσπάθησε να τη συνετίσει η Ειρήνη.

"Δεν με νοιάζει. Του χρόνου θα πάω Γυμνάσιο και όλα τότε θα αλλάξουν! Θα με δει σαν μεγάλη κοπέλα και όταν μεγαλώσω, θα τον παντρευτώ!"

"Ποιον θα παντρευτείς, Κάτια;" Άκουσαν τη φωνή της μητέρας τους.

Η Ειρήνη πάγωσε μόλις γύρισε και την είδε να στέκεται στην είσοδο του δωματίου. Άραγε πόσα είχε ακούσει;

"Ε...Δεν είναι τίποτα. Ένας απλός παιδικός έρωτας είναι, θα της περάσει." προσπάθησε να το καλύψει.

"Και ποιος είναι αυτός ο παιδικός έρωτας; Μπορώ να μάθω; Ε, Κάτια;" επέμεινε η μητέρα τους.

"Ο Στέφανος είναι. Τα έχει με τη Μελίνα βέβαια, αλλά θα χωρίσουν και όταν μεγαλώσω θα παντρευτεί εμένα." απάντησε εκείνη.

"Με τη Μελίνα; Μα νόμιζα ότι ο Στέφανος τα είχε μαζί σου, Ειρήνη. Έτσι δεν μας είχες πει;" Η Σωτηρία έμοιαζε με ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί.

"Ε...Χωρίσαμε..."

"Και τα έφτιαξε με την καλύτερη σου φίλη; Τόσο σύντομα; Τι να πω..." Ωστόσο ακόμα η Σωτηρία αδυνατούσε να πιστέψει αυτό το παραμύθι. Η Ειρήνη δεν ήξερε τι άλλο να πει για να τα 'μπαλώσει'.

"Ψέματα σας είπε!" πετάχτηκε τότε η Κάτια. "Ο Στέφανος είναι δικός μου! Με τον Δία τα έχει η Ειρήνη!