2022

Ο Μίλτος όρμησε τρέχοντας στο σαλόνι, με τη Σώτη να τον κυνηγάει.

"Μαμά, μπαμπά, βοήθεια! Θέλει να με γαργαλήσει!" φώναξε. Η Σώτη τον άρπαξε κι άρχισε να τον γαργαλάει, ενώ εκείνος πάσχιζε να ξεφύγει και είχε ξεκαρδιστεί στα γέλια. Μετά τον άφησε και πήγε να καθίσει στον καναπέ δίπλα στη μητέρα της. Ήταν τέλη Ιουνίου και η ζέστη ήδη αφόρητη, παρόλο που ήταν πρωί.

"Μαμά, τι ώρα θα έρθει ο μπαμπάς να με πάρει;" ρώτησε.

"Στις έξι το απόγευμα. Θα φύγετε με το καράβι των εννιά, αλλά μέχρι να φτάσετε στον Πειραιά, να πάρετε και την Αλίκη και όλα αυτά... Είναι όλα τα πράγματα σου έτοιμα;"

"Ναι. Αχ, βαριέμαι να περιμένω! Οι ώρες δεν θα περάσουν με τίποτα!" παραπονέθηκε η δεκάχρονη κόρη της.

"Κάνε λίγη υπομονή." της είπε ο Δίας.

Ο Αχμέτ είχε παντρευτεί με την Αλίκη και σχεδίαζε να πάνε να μείνουν μαζί μόνιμα στο Αλ Ζαχάρα, να είναι κοντά στη μητέρα του. Φέτος θα ήταν οι τελευταίες διακοπές που θα πήγαιναν στην Κρήτη, στο εξοχικό της Αλίκης. Αποφάσισε να πάρει και την κόρη του μαζί, γιατί θα έκανε καιρό να την ξαναδεί μετά.

Πρότεινε και στην Ειρήνη με τον Δία να πάνε μαζί, έστω για μερικές μέρες, αλλά εκείνοι είχαν ήδη κανονίσει διακοπές στη Λευκάδα με τον Μίλτο και είχαν πληρώσει ήδη ξενοδοχείο και αεροπορικά εισιτήρια μέσω ίντερνετ.

"Θα μας επισκέπτεστε τουλάχιστον στο Αλ Ζαχάρα, να μου φέρνετε και τη Σώτη να τη βλέπω;" τη ρώτησε ο Αχμέτ.

"Εννοείται." συμφώνησε εκείνη.

Η Σώτη ήταν πολύ ενθουσιασμένη που θα έκανε διακοπές με τον μπαμπά της στην Κρήτη και θα έβλεπε επιτέλους εκείνο το μαγευτικό νησί για το οποίο είχε ακούσει τόσα πολλά, αν και λυπόταν λίγο που θα χωριζόταν με τον Μίλτο. Πρώτη φορά θα έμεναν χώρια τόσον καιρό. Παρόλο που δεν ήταν πραγματικά αδέλφια, η Ειρήνη, εφόσον η Τζουλιέτα δεν επικοινώνησε ποτέ ξανά, υιοθέτησε τον Μίλτο με όλες τις νόμιμες διαδικασίες. Έτσι, τώρα ήταν και επισήμως αδελφός της Σώτης.

Η μεγάλη του αδελφή τον πρόσεχε πάρα πολύ. Μια φορά στο σχολείο, είδε από μακριά δυο συμμαθητές του να τον πειράζουν και νευρίασε. Φώναξε τον κολλητό της και τους έκαναν μαύρους στο ξύλο! Έφαγαν τιμωρία και η διευθύντρια κάλεσε την Ειρήνη να της μιλήσει. Εκείνη είπε πως ήξερε ότι αυτό που έκανε η κόρη της δεν ήταν σωστό, αλλά κατά βάθος χαιρόταν που υπερασπίστηκε έτσι τον αδελφό της. Γενικά η Σώτη δεν δίσταζε να μπλεχτεί σε καυγάδες και πολλοί τη θεωρούσαν αγοροκόριτσο, γιατί έκοβε τα μαλλιά της πάντα κοντά και έκανε παρέα με αγόρια. Φούστες και φορέματα δεν φορούσε ποτέ. Τα σιχαινόταν και προτιμούσε τα άνετα τζιν και τις φόρμες της. Η Άννα, η ξαδέλφη της, καθησύχαζε την Ειρήνη, λέγοντας της ότι μεγαλώνοντας θα άλλαζε και θα γινόταν μια ωραία δεσποινίδα. Αλλά ακόμα και αν παρέμενε έτσι, οι γονείς της θα την αγαπούσαν το ίδιο και θα σέβονταν τις επιλογές της και το στυλ της.

Η Σώτη και ο Μίλτος πήγαν μέσα για ένα ακόμη παιχνίδι με τα πειρατικά τους καράβια, να αποχαιρετιστούν κιόλας, γιατί σε λίγο θα έφτανε ο Αχμέτ. Η υπόλοιπη οικογένεια έφευγε την επόμενη μέρα για Λευκάδα.

"Πότε θα της το πεις;" ρώτησε ο Δίας την Ειρήνη.

"Ποιο πράγμα;"

"Ότι είναι υιοθετημένη." είπε ψιθυριστά ο άντρας της.

Η Ειρήνη σάστισε. Δεν ήξερε αν αυτό θα ήταν σωστό. Όμως η Σώτη είχε αρχίσει ήδη να παρατηρεί ότι δεν έμοιαζε και τόσο στους γονείς της.

"Δέκα χρονών είναι, Ειρήνη." συνέχισε ο Δίας. "Αν δεν της το πεις εσύ και ο Αχμέτ, θα το μάθει από κάπου αλλού. Ήδη έχει αρχίσει να το υποψιάζεται πιστεύω."

"Έχεις δίκιο. Θα το πω στον Αχμέτ. Όμως...καλύτερα να μην της το πούμε τώρα. Είναι παιδί ακόμα. Καλύτερα να φτάσει σε μια πιο ώριμη ηλικία ώστε να μην πληγωθεί."

"Εντάξει, όπως νομίζεις. Πάντως μην κάνεις το ίδιο λάθος με τη μητέρα μου, Ειρήνη. Έπρεπε να φτάσω τα τριάντα για να μάθω ποιος είναι ο πατέρας μου."

"Δηλαδή ποια ηλικία πιστεύεις ότι θα είναι η κατάλληλη;"

"Αυτό θα το κρίνεις εσύ και ο Αχμέτ. Ίσως αν την πετύχετε σε κάποια ευτυχισμένη περίοδο της ζωής της, όπως για παράδειγμα όταν θα κάνει την πρώτη της σχέση με αγόρι. Έτσι θα της έρθει πιο εύκολα και θα έχει και κάποιον να το μοιραστεί."

"Η Σώτη να κάνει σχέση με αγόρι;" γέλασε η Ειρήνη.

"Ή με κορίτσι, γιατί όχι;" ρώτησε  ο Δίας.

"Μπορεί." απάντησε γελώντας πάλι η Ειρήνη. "Όμως σιχαίνεται όλα τα κορίτσια στο σχολείο της και τα κοροϊδεύει που μιλούν για μόδα και αγόρια. Αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Όλα μες στη ζωή είναι."

"Έχεις δίκιο, αγάπη μου."

Λίγο μετά, έφτασε ο Αχμέτ με την Αλίκη.

"Καλώς τους." είπε η Ειρήνη μόλις τους άνοιξε. "Σώτη, έλα! Ήρθε ο μπαμπάς!" Η Σώτη βγήκε τρέχοντας απ' το δωμάτιο και έτρεξε στην αγκαλιά του Αχμέτ.

"Μπαμπάκα μου!" φώναξε.

"Σώτη μου! Τι κάνεις; Όσο πας και ομορφαίνεις. Κι εσύ δεν πας πίσω, Ειρήνη." είπε ο Αχμέτ. Η Αλίκη δεν φάνηκε να ζήλεψε και ο Δίας αγκαλιάζοντας τη γυναίκα του αστειεύτηκε:

"Ο έρωτας ομορφαίνει τους ανθρώπους."

Όλοι έμειναν να κοιτάζονται μεταξύ τους.

"Εμ... Ελάτε να καθίσουμε στο σαλόνι. Να σας φτιάξω καφέ;" έσπασε την αμηχανία η Ειρήνη.

"Τι λες, αγάπη μου; Προλαβαίνουμε;" ρώτησε ο Αχμέτ τη γυναίκα του.

"Ναι, γιατί όχι; Έναν καφέ θα τον πιούμε." απάντησε η Αλίκη και κάθισαν όλοι μαζί στο σαλόνι. Πήγε και ο Μίλτος και κάθισε δίπλα στη Σώτη. Αφού ήπιαν τον καφέ τους και συζήτησαν λίγο, ο Αχμέτ, η Αλίκη και η Σώτη σηκώθηκαν να φύγουν.

Ο Αχμέτ πήρε τη βαλίτσα της κόρης του και πήγαν στο αυτοκίνητο όλοι μαζί. Καθώς η Σώτη αποχαιρετούσε τη μητέρα της και τον αδελφό της, ο Αχμέτ είπε στον Δία χαμηλόφωνα:

"Χαίρομαι που την έκανες ευτυχισμένη. Ήθελα πολύ καιρό να στο πω, αλλά δεν έβρισκα τα λόγια. Πρόσφερες στην Ειρήνη αυτό που εγώ δεν κατάφερα όλα αυτά τα χρόνια: την αληθινή αγάπη. Σ' ευχαριστώ."

"Δεν χρειάζεται να μ' ευχαριστείς, Αχμέτ." απάντησε ο Δίας. "Και λυπάμαι που δεν απολογήθηκα ποτέ για όση αναστάτωση σας είχα προκαλέσει."

"Δεν πειράζει. Περασμένα ξεχασμένα." είπε ο Αχμέτ και αγκαλιάστηκαν σαν δυο καλοί φίλοι.

Η Ειρήνη και η Αλίκη τους είδαν και δεν πίστευαν στα μάτια τους! Οι δυο άντρες τους, που παλιά ήταν εχθροί και ακόμα και μετά το γάμο του Δία με την Ειρήνη είχαν μια αντιπαλότητα, τώρα επιτέλους συμφιλιώθηκαν.

"Χαίρομαι που τα είπαμε, Δία." του είπε ο Αχμέτ.

"Και εγώ. Καλό ταξίδι να έχετε."

"Δία, να προσέχεις τη μαμά μου." είπε η Σώτη μεταξύ σοβαρού και αστείου.

"Εννοείται." απάντησε εκείνος γελώντας.

Η Σώτη τους χαιρετούσε απ' το πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου ώσπου αυτό να χαθεί στη στροφή.

"Θα μου λείψει η αδελφή μου." είπε τότε ο Μίλτος.

"Θα γυρίσει, αγάπη μου. Δεν φεύγει για πάντα. Διακοπές πάει, όπως θα πάμε κι εμείς." τον καθησύχασε η Ειρήνη.

"Και θα περάσουμε τόσο ωραία, που δεν θα καταλάβεις για πότε θα περάσει το Καλοκαίρι και θα την ξαναδείς." συμπλήρωσε ο Δίας.

Το ίδιο βράδυ, όλη η παλιά παρέα μαζεύτηκε στο σπίτι τους για φαγητό, για να τους αποχαιρετήσουν γιατί θα αργούσαν να τους ξαναδούν. Πρώτοι έφτασαν η Κάτια με τον Μπίλι και την Άννα. Μετά, ο Στέφανος με τη Μελίνα και τον γιο τους τον Ραφαήλ, ο οποίος φάνηκε να χαίρεται ιδιαίτερα που είδε την Άννα. Ο Ραφαήλ ήταν ένας όμορφος νεαρός δεκαέξι χρονών, που έμοιαζε πολύ και στους δύο γονείς του.

Είχε εκμυστηρευτεί στη μητέρα του ότι του άρεσε η Άννα, αλλά και η ίδια η Ειρήνη το είχε καταλάβει. Ο αυθορμητισμός της όμως, αλλά και τα δύο χρόνια τα οποία τον περνούσε, τον έκαναν να κολλάει και να μην της έχει μιλήσει ακόμα για τα αισθήματα του. Άραγε θα της το έλεγε ποτέ, ή θα εξακολουθούσαν να παραμένουν φίλοι; Απόψε πάντως σίγουρα δεν θα της μιλούσε, όχι όσο ήταν οι γονείς τους παρόντες. Κάθισε δίπλα της στο τραπέζι καθώς η Ειρήνη με την Κάτια σέρβιραν το φαγητό.

Έφαγαν και μίλησαν ευχάριστα. Η Ειρήνη χαιρόταν που τους είχε όλους κοντά της. Κάποια στιγμή η συζήτηση στράφηκε στα παιδικά τους χρόνια.

"Πάντως εσύ δεν με πήγαινες και τόσο στο Δημοτικό, ε Στέφανε;" είπε ο Δίας τότε.

"Η αλήθεια είναι πως όχι." είπε ο Στέφανος. "Προσπάθησα να πείσω την Ειρήνη και τον αδελφό της να μη σε κάνουν παρέα."

"Εγώ όμως δεν σε άκουσα και μάλιστα τσακώθηκα και με τον Σπύρο για αυτό το θέμα." είπε η Ειρήνη.

"Και τελικά συμφιλιωθήκατε χάρη σε εμένα." τους θύμισε η Μελίνα.

"Αλήθεια; Πώς;" ζήτησε να μάθει ο Μπίλι.

Η Κάτια ήξερε ήδη την ιστορία.

"Δύο νταήδες με πείραζαν και ήρθε ο Δίας με την Ειρήνη και προσπάθησαν να με υπερασπιστούν." είπε η Μελίνα.

"Όμως αυτοί οι δυο δεν έπαιρναν από λόγια κι εγώ όρμισα να τους δείρω." είπε ο Δίας.

"Μετά εμφανίστηκα εγώ και ο Σπύρος και μπήκαμε στον καυγά για να βοηθήσουμε τον Δία. Το αποτέλεσμα ήταν να καταλήξουμε όλοι στο γραφείο της διευθύντριας." συνέχισε ο Στέφανος.

Ο Μπίλι γέλασε.

"Και από τότε γίνατε μια παρέα, ε;" συμπέρανε.

"Ακριβώς." τον επιβεβαίωσε η Ειρήνη.

"Νιώθαμε τόσο ενωμένοι που παλέψαμε μαζί, που μου ήταν αδύνατον να ξαναδώ εχθρικά τον Δία." είπε ο Στέφανος και ο Δίας συμφώνησε.

"Και ύστερα ήρθε ο έρωτας." είπε η Ειρήνη λίγο θλιμμένα. "Έγιναν μπερδέματα, τσακωμοί, αντιζηλίες, ώσπου λίγα χρόνια μετά εγώ παντρεύτηκα και οι δρόμοι μας σιγά- σιγά χώρισαν."

"Όμως τώρα είμαστε πάλι όλοι μαζί." είπε η Κάτια χαμογελώντας. 

Και ήταν αλήθεια. Ένιωθαν τόσο ενωμένοι, που τίποτα πια δεν μπορούσε να τους χωρίσει. Όλα αυτά για τα οποία μίλησαν της φαίνονταν τόσο μακρινά της Ειρήνης... Βέβαια ένιωθε μια μικρή θλίψη όταν τα θυμόταν, όμως είχε δίπλα της τον Δία και της περνούσε αμέσως. Στα μάτια του είχαν πραγματοποιηθεί όλα της τα όνειρα. Μπορεί να μην έγινε γιατρός, όπως ήταν το παιδικό της όνειρο, ούτε να ζούσε σε ένα μεγάλο σπίτι μαζί με τον Σπύρο. Όμως είχε τον άντρα της και τα δύο υπέροχα παιδιά της, που αν και δεν τα είχε γεννήσει τα θεωρούσε πέρα για πέρα δικά της. Τι άλλο να ζητήσει κανείς απ' τη ζωή; 

Παρόλο που έπρεπε να περάσουν τόσα χρόνια για να γίνουν όλα αυτά πραγματικότητα, η Ειρήνη Φωτίου βρήκε τελικά την ευτυχία. Βρήκε την Ειρήνη στην ψυχή της. Δεν την έλεγαν τυχαία Ειρήνη τελικά!

Τέλος!