Οι μέρες περνούσαν και ήταν οι πιο ευτυχισμένες της ζωής τους. Η Ειρήνη λάτρευε να ξυπνάει δίπλα του, να κάνουν σχεδόν τα πάντα μαζί, να κοιμούνται μαζί... Τα παιδιά τους είχαν αρχίσει να καταλαβαίνουν πόσο ευτυχισμένοι ήταν οι γονείς τους που είχαν ο ένας τον άλλον και το είχαν συζητήσει μια φορά:

"Μίλτο, νομίζω πως η μαμά μου θα παντρευτεί με τον μπαμπά σου." είπε η Σώτη.

"Αλήθεια; Δηλαδή θα γίνεις αδελφή μου;"

"Ναι!"

"Α, τι ωραία! Θα έχω αδελφή, θα έχω αδελφή!" τραγουδούσε ο μικρός και πανηγύριζε.

Ο Μίλτος είχε γραφτεί στο Νηπιαγωγείο που ήταν δίπλα στο Δημοτικό της Σώτης και τα Ελληνικά του είχαν βελτιωθεί πάρα πολύ. Η Ειρήνη εξακολουθούσε να δουλεύει στην εταιρεία του Αχμέτ, ο οποίος την έβλεπε χαρούμενη και ήξερε ότι κάτι καλό συνέβαινε στη ζωή της. Με τίποτα όμως δεν υποψιαζόταν τον Δία. Η Ειρήνη είχε αποφασίσει να μην του το πει ακόμα και είχε συμβουλεύσει και τη Σώτη να μην της ξεφύγει τίποτα. Έτσι, κάθε φορά που ο Αχμέτ έπαιρνε τη Σώτη, προσπαθούσε βέβαια να την "ψαρέψει" για να μάθει αν η μαμά της έβγαινε με κάποιον, όμως η μικρή ποτέ δεν του έλεγε τίποτα. Ο Δίας ήταν άνεργος, αλλά έψαχνε συνεχώς για δουλειά χωρίς να απογοητεύεται.

Έφτασε ο Δεκέμβριος και λίγο πριν τα Χριστούγεννα, βρήκε κάτι στον τομέα που του άρεσε: μάνατζερ ενός πρωτοεμφανιζόμενου, ποπ- ροκ συγκροτήματος με την ονομασία "Ανοιχτά Βιβλία". Τα μέλη του ήταν όλα μεταξύ δεκαοχτώ και είκοσι πέντε χρονών, και είχαν ήδη αρχίσει να απογοητεύονται επειδή δεν έβγαζαν αρκετά, κανένας δεν τους δεχόταν να παίξει στο μαγαζί τους και επίσης υπήρχαν ελάχιστοι που άκουγαν αυτό το είδος μουσικής εν έτη 2018. Όμως, από τότε που ανέλαβε ο Δίας, τους έμαθε να έχουν αυτοπεποίθηση στον εαυτό τους και στο ταλέντο τους. Ήταν όλοι ενθουσιασμένοι που θα είχαν για μάνατζερ έναν τόσο διάσημο και ταλαντούχο μουσικό και εκείνος τους μετέδωσε τις γνώσεις του και βοήθησε να βελτιωθούν. Έγραψε μερικά τραγούδια, τα πρόβαραν αρκετές φορές και σύντομα κατάφερε να τους κλείσει συναυλία σε ένα αμφιθέατρο. Τα άτομα που ήρθαν ήταν πάρα πολλά, γιατί έγινε πολλή διαφήμιση και τα παιδιά συγκινήθηκαν με την ανταπόκριση. Τα τραγούδια τους άρεσαν στο κοινό, το οποίο τραγουδούσε και χόρευε στους δυναμικούς ρυθμούς τους. Ο Δίας παρακολουθούσε περήφανος στο πλάι της σκηνής, με την Ειρήνη στο πλάι του η οποία δεν σταματούσε να χαμογελάει. 

Ακολούθησε πάρτι σε ένα γνωστό μπαρ της περιοχής. Αφού η πρώτη μεγάλη συναυλία τους στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία και έβγαλαν πολλά έσοδα από τα εισιτήρια, ο Δίας και η Ειρήνη αποφάσισαν να το γιορτάσουν και οι δυο τους την επόμενη μέρα. Κάλεσαν μία νταντά για να προσέχει τα παιδιά και πήγαν σε ένα Ιταλικό εστιατόριο.

Ήταν όλα στολισμένα λόγω παραμονών Χριστουγέννων. Ο Δίας έριξε μια ματιά στο μενού και συνεννοήθηκε με το γκαρσόνι στα Ιταλικά. Η Ειρήνη εντυπωσιάστηκε.

"Πώς τα κόβεις τα ιταλικά μου;" τη ρώτησε μετά.

"Θαυμάσια! Πρέπει να μου μάθεις κι εμένα κάποια στιγμή." απάντησε εκείνη.

"Εννοείται." Ύστερα ήρθαν τα πιάτα τους με το κρασί. Τσούγκρισαν, έφαγαν και ήπιαν όπως κάθε ερωτευμένο ζευγάρι.

Η Ειρήνη δεν μπορούσε ακόμα να το πιστέψει. Μαζί του ζούσε όσα είχε στερηθεί τόσα χρόνια. Ζούσαν τον χαμένο έρωτα τους. Πόσο θα κρατούσε όμως; Ήξερε από πρώτο χέρι πως τίποτα δεν κρατάει για πάντα.

"Τι σκέφτεσαι, μωρό μου;" τη ρώτησε ο Δίας, βλέποντας την τόσο σιωπηλή. Είχαν μόλις τελειώσει το φαγητό τους.

"Τίποτα, απλά...πόσο ευτυχισμένη είμαι που σ' έχω." του είπε.

"Και εγώ είμαι ευτυχισμένος. Αρκεί να μην αρχίσεις πάλι τις φοβίες τύπου πόσο θα κρατήσει και λοιπά."

Η Ειρήνη γέλασε. Ήταν σαν να διάβαζε τις σκέψεις της ακριβώς.

"Έλα τώρα. Σοβαρά μιλάω." της είπε με χαμόγελο ο Δίας και της έπιασε το χέρι. "Εγώ θέλω να κρατήσει για πάντα και θα παλέψω για αυτό. Αρκεί να σε βλέπω χαρούμενη γιατί τότε αποκτώ δύναμη." Σταμάτησε και πήρε μια βαθιά ανάσα. "Απόψε ήρθαμε εδώ για να γιορτάσουμε και...να σου πω πόσο πολύ σ' αγαπώ..."

"Αυτό μου το λες κάθε μέρα, αγάπη μου." τον διέκοψε η Ειρήνη.

"Το ξέρω. Σήμερα όμως, είναι μια ξεχωριστή μέρα και θέλω να τη θυμόμαστε για πάντα."

Προς μεγάλη της έκπληξη, έβαλε το χέρι στην τσέπη του σακακιού του και έβγαλε από μέσα ένα μπλε βελούδινο κουτάκι. Το άνοιξε και η Ειρήνη έμεινε άφωνη από την ασημένια λάμψη του μονόπετρου, αλλά ακόμα περισσότερο από την πράξη του αγαπημένου της.

"Ειρήνη Φωτίου. Δέχεσαι να με παντρευτείς;" της έκανε επιτέλους την πρόταση του. Τα μάτια της είχαν βουρκώσει απ' τη συγκίνηση.

"Φυσικά." του απάντησε και εκείνος της το φόρεσε.

Ταίριαζε απόλυτα στο δάχτυλο της.

"Δεν το πιστεύω... Δεν μπορώ να το πιστέψω." είπε χαρούμενη.

"Καιρός να το πιστέψεις, αγάπη μου, γιατί τώρα πια εμείς και τα παιδιά μας θα είμαστε μία οικογένεια."

"Σ' αγαπώ τόσο πολύ!" του είπε και έγειρε πάνω απ' το τραπέζι για να τον φιλήσει.

"Κι εγώ, μωρό μου. Τώρα δεν θα χρειάζεται να κρυβόμαστε. Θα το ανακοινώσουμε σε όλους και θα αρχίσουμε τις προετοιμασίες, να παντρευτούμε όσο πιο σύντομα γίνεται. Τα σαράντα φτάνουμε, καιρός δεν είναι;"

Το πρόσωπο της Ειρήνης μελαγχόλησε λίγο.

"Τι είναι, ζωή μου;"

"Δία... Χάσαμε τόσα χρόνια... Έπρεπε να φτάσουμε σε αυτή την ηλικία για να γίνει πραγματικότητα το όνειρο μας;"

"Εντάξει, δεν γεράσαμε κιόλας..."

"Ναι, αλλά περάσαμε τόσα βάσανα... Δεν ξέρω αν θα πετύχει. Και αν το παρελθόν συνεχίσει να μας κυνηγάει;"

"Ποιο παρελθόν;" τη ρώτησε ο Δίας ελαφρώς εκνευρισμένος. "Η μάνα μου πέθανε, το ίδιο και ο πρώην πεθερός σου το τέρας, ο Αχμέτ σε χώρισε... Ποιοι να μας εμποδίσουν; Η πρώην πεθερά σου μου είπες πως κατάλαβε ότι όλα αυτά ήταν λάθος. Οι Μπιλμπάο; Γραμμένους τους έχω!" φώναξε και όλο το μαγαζί γύρισε να τους κοιτάξει.

Ο Δίας της κράτησε τα χέρια και συνέχισε χαμηλόφωνα:

"Αν πιστεύεις ότι δεν θα πετύχει, δεν θα σε πιέσω. Όμως δεν μπορώ να καταλάβω γιατί το σκέφτεσαι έτσι. Τι άλλο χρειάζεται πέρα από την αγάπη μας; Μήπως δεν με εμπιστεύεσαι;"

"Και βέβαια σ' εμπιστεύομαι."

"Ε τότε; Ειρήνη, αφού κράτησε τόσα χρόνια αυτό το πάθος, ο έρωτας και η αγάπη μας, παρόλο που μείναμε χωριστά, πάει να πει ότι είναι αληθινά και ότι θα κρατήσουν για πάντα. Και δεν σου λέω ψέματα όπως ο Αχμέτ και όλοι αυτοί οι άνθρωποι..."

"Ορίστε! Είδες ότι πάλι ανέφερες το παρελθόν; Αυτό εννοούσα ότι θα συνεχίσει να μας στοιχειώνει." αναφώνησε η Ειρήνη.

"Εντάξει, με συγχωρείς. Δεν θα το αναφέρω ξανά." Η Ειρήνη πήρε μια βαθιά εισπνοή και ηρέμησε.

"Θέλω να παντρευτούμε." είπε τελικά. "Αλλά ας μη βιαστούμε τόσο. Θέλω να είναι όλα τέλεια. Αυτός θα είναι ο γάμος των ονείρων μου, όπως δεν τολμούσα ποτέ να τον φανταστώ." Ο Δίας την κοίταξε στα μάτια. Η ένταση ανάμεσα τους είχε κιόλας φύγει.

"Ούτε εγώ φαντάστηκα ποτέ ότι θα φτάναμε ως εδώ, να σου κάνω πρόταση γάμου και να δέχεσαι. Για μένα ήσουν πάντα ένα άπιαστο όνειρο."

"Ένα χαμένο όνειρο που παρόλα αυτά το ξαναβρήκες και το έκανες δικό σου." συμπλήρωσε η Ειρήνη. Έτσι θα συμπλήρωναν ο ένας τον άλλον από εδώ και πέρα, για όλη την υπόλοιπη ζωή τους.

*********************************************************************************************

Μείνετε συντονισμένοι! Η ιστορία δεν τελείωσε ακόμα. Πώς θα είναι άραγε ο γάμος τους; Θα είναι όντως τέλειος, ή η ατυχία της Ειρήνης θα κάνει την εμφάνιση της πάλι; Και ποιους λογαριασμούς θα κλείσει απ' το παρελθόν του ο Δίας;