Ο Μοχάμεντ Αμπντουλάχ τελικά βρέθηκε νεκρός στις όχθες του Νείλου, στην Αίγυπτο. Πνίγηκε προσπαθώντας να ξεφύγει από τις Αιγυπτιακές αρχές. Δύο μήνες μετά, έγινε ο γάμος του Δία και της Τζουλιέτας. Έστειλε και στην Ειρήνη προσκλητήριο, παρόλο που δεν περίμενε να έρθει. Κι όμως, την είδε κάπου ανάμεσα στο πλήθος και πάγωσε. Η Ειρήνη ήταν τεσσάρων μηνών έγκυος, πανέμορφη και λαμπερή μέσα στο κόκκινο μακρύ φόρεμα της, με τον Αχμέτ στο πλάι της. Μετά από όλα όσα έγιναν και έμαθαν, δεν μπορούσε να τον αφήσει. Και ο Δίας δεν είχε άλλη επιλογή απ' το να παντρευτεί τη Τζουλιέτα. Η μητέρα του, του είχε αφήσει μόνο χρέη στις τράπεζες, οπότε ήταν η μόνη λύση και ο ίδιος είχε βρεθεί σε μια κατάσταση από την οποία δεν μπορούσε να ξεφύγει. Η Ειρήνη παρακολουθούσε την τελετή χαμογελώντας μελαγχολικά. Το μόνο που την ένοιαζε ήταν ότι ο Δίας είχε ξεπεράσει εντελώς τον τραυματισμό του και γλίτωσε σαν από θαύμα. Ήταν ζωντανός, και ας μην τον είχε εκείνη.

Ορισμένοι άνθρωποι απλά δεν είναι γραφτό να είναι μαζί. σκεφτόταν.

Ο γάμος ήταν απλός, χωρίς πολύ κόσμο. Παρευρέθηκαν μόνο η οικογένεια της νύφης και κάποιοι πολύ στενοί φίλοι του ζευγαριού. Ο Δίας συνειδητοποίησε πως δεν είχε οικογένεια. Οι παππούδες του είχαν πεθάνει όταν ήταν πέντε, λίγο μετά αφότου ο ίδιος μετακόμισε στο Σούνιο με τη μητέρα του όταν αγόρασαν τη βίλα. Δεν είχε άλλους συγγενείς πέρα από εκείνη, και τώρα την είχε χάσει. Ο πατέρας του δεν υπήρχε στη ζωή του και ούτε επρόκειτο να τον δεχόταν ποτέ αν τελικά αποφάσιζε να εμφανιστεί. Ο αδελφός του, ο Μπίλι, ήταν απλά ο άντρας της Κάτιας. Τίποτα παραπάνω, ούτε είχαν ποτέ στενές σχέσεις για να έχουν τώρα.

Δεν ακολούθησε γλέντι ούτε δεξίωση λόγω του πένθους για τη Μαρία Λιοπούλου. Η Ειρήνη πλησίασε τους νιόπαντρους και τους ευχήθηκε θερμά "να ζήσετε".

"Ευχαριστούμε. Να προσέχεις, Ειρήνη." της είπε ο Δίας. Ήξεραν πολύ καλά ότι θα έκαναν καιρό να ξαναδούν ο ένας τον άλλον. Λίγο πριν φύγουν με τον Αχμέτ, η Τζουλιέτα τους πρόλαβε και είπε:

"Ο Δίας μου μίλησε για σένα, για τη δύναμη αυτή που έχεις και σε οδήγησε σε αυτόν και τον έσωσες. Σε ευχαριστώ." της είπε. Η Ειρήνη της χαμογέλασε θερμά.

"Δεν χρειάζεται να με ευχαριστείς."

"Να μη χαθούμε." της είπε η πανέμορφη Ελληνο-Ιταλίδα. "Λοιπόν, να προσέχετε. Σας ευχαριστούμε που ήρθατε."

Λίγες μέρες μετά, το νιόπαντρο ζευγάρι έφυγε για να πάει κατευθείαν στην Ιταλία και να εγκατασταθεί στην καινούργια πολυτελέστατη βίλα τους λίγο έξω από τη Ρώμη. Από τότε η Ειρήνη δεν τον ξαναείδε. 

Η εγκυμοσύνη της, παρά τη στεναχώρια της και την ταλαιπωρία λόγω όλων αυτών που πέρασε, πήγαινε αρκετά καλά μέχρι τον πέμπτο μήνα. Τότε άρχισαν οι επιπλοκές και σταμάτησε να ελπίζει, ώσπου τελικά απέβαλε. Πάλι τρέξιμο στο νοσοκομείο, κι άλλες εξετάσεις, μόνο που τώρα η Ειρήνη κινδύνευσε περισσότερο και άργησε να συνέλθει. Η απογοήτευση πλημμύρισε ακόμα περισσότερο την καρδιά της και βυθίστηκε σε βαριά κατάθλιψη. Έχασε πολλά κιλά, ήταν συνεχώς χλωμή και τα ξανθά μαλλιά είχαν χάσει τη λάμψη τους. Πολλές φορές σκέφτηκε να αυτοκτονήσει, να πάει να βρει τον Σπύρο, όμως ποτέ δεν το τόλμησε. Κάτι την κρατούσε πίσω. Μια μικρή ελπίδα ότι τα πράγματα θα φτιάξουν.

Ο Δίας έμαθε απ' τον Στέφανο το λυπηρό γεγονός και της έστειλε ένα από τα γνωστά του γράμματα:

Αγαπημένη μου Ειρήνη.

Έμαθα για την αποβολή σου για ακόμα μία φορά από τον Στέφανο. Εγώ και η Τζουλιέτα λυπόμαστε πάρα πολύ και σου ευχόμαστε να αναρρώσεις γρήγορα. 

Πλήρωσα όλα τα χρέη της μητέρας μου και αυτό το βάρος έφυγε επιτέλους από πάνω μου. Τα πηγαίνουμε αρκετά καλά στο νέο σπίτι και έχω αφήσει πίσω μου το παρελθόν. Όχι όμως κι εσένα, Ειρήνη. Εσένα εξακολουθώ να σε σκέφτομαι και να εύχομαι να είσαι καλά. Να προσέχεις τον εαυτό σου και να μη σταματάς να ελπίζεις.

Με όλη μου την αγάπη, Δίας.