Μπορεί οι γονείς της να είχαν αντίθετη άποψη για αυτή τη φιλία, όμως η Ειρήνη θα συνέχιζε να τον κάνει παρέα, ό,τι κι αν γινόταν. Δεν του είπε τίποτα την προηγούμενη μέρα για τον τσακωμό που είχαν και έκαναν ως συνήθως βόλτες στο προαύλιο. Όταν έφτασαν στο μικρό λοφάκι πίσω απ' το αμφιθέατρο, είδαν τον Γιάννη, ένα παιδί που πάντα πείραζε τους άλλους, να προσπαθεί να αρπάξει το φαγητό της Μελίνας, της συμμαθήτριας τους που καθόταν πάντα μόνη της. Ένας φίλος του, ο Μανώλης, στεκόταν πίσω του σαν μπράβος και τον υποστήριζε.

"Δώσε το μου εδώ." Της έλεγε ο Γιάννης.

"Άφησε με!" Φώναξε εκείνη κάποια στιγμή.

"Δώσε μου το σάντουιτς σου, χαζό! Αλλιώς θα σε χτυπήσω!"

"Ναι, θα σε χτυπήσει!" Επανέλαβε ο Μανώλης.

Οι δύο φίλοι αποφάσισαν να επέμβουν.

"Αφήστε την ήσυχη!" Φώναξε η Ειρήνη.

"Μπα;" Έκανε ο Γιάννης. "Τι είναι αυτό; Ήρθε η ακτοφυλακή να μαζέψει τη φώκια;"

"Η Μελίνα δεν είναι φώκια. Είναι άνθρωπος, όπως είστε κι εσείς."

"Ναι, κι εμείς είμαστε άνθρωποι κι έχουμε ανάγκη να φάμε." Είπε ο Μανώλης.

"Ακούστε, επειδή δεν έχετε να φάτε αυτό δεν σημαίνει ότι θα αρπάζετε το φαγητό των άλλων." Τους είπε ο Δίας.

"Ναι! Μίλησε και το πλουσιόπαιδο." Κορόιδεψε ο Γιάννης. "Που παίρνει το πρωινό στο κρεβάτι. Και το μεσημέρι ένα πλούσιο γεύμα με σολομό και αστακό κρασάτο!" Και ξέσπασαν και οι δύο σε γέλια.

Τα γέλια και οι κοροϊδίες συνεχίστηκαν, ενώ ο Δίας έσφιγγε τις γροθιές του.

"Ζήτα συγνώμη απ' τη Μελίνα." Του είπε προσπαθώντας να συγκρατηθεί.

"Γιατί, αλλιώς τι θα μου κάνεις; Θα φωνάξεις τον μπαμπά σου; Α, ξέχασα! Δεν έχεις πατέρα! Χάχαχα!"

"Αυτό να μην το ξαναπείς." Είπε απειλητικά ο Δίας.

"Γιατί; Θα με δείρει ο μπράβος της μαμάς σου;"

"Όχι, θα σε δείρω εγώ!" Φώναξε ο Δίας και του όρμησε.

Άρχισαν να πλακώνονται. Ήταν μία άνιση μάχη, δύο προς έναν, ενώ κι άλλα παιδιά μαζεύτηκαν τριγύρω και παρακολουθούσαν. Η Ειρήνη ήξερε ότι δεν μπορούσε να τους χωρίσει και γι' αυτό στεκόταν ακίνητη δίπλα στη Μελίνα. Κάποια στιγμή ο Σπύρος και ο Στέφανος εμφανίστηκαν κι εκείνοι ανάμεσα στο πλήθος.

Μόλις είδαν ότι πάλευε ο Δίας, μπήκαν κι εκείνοι στον καυγά για να τον βοηθήσουν. Οι τρεις τους είχαν βάλει κάτω τον Γιάννη και τον Μανώλη, ώσπου ξαφνικά ακούστηκε η φωνή της διευθύντριας και οι περισσότεροι θεατές αποχώρησαν για να μην βρουν τον μπελά τους.

"Ε! Τι γίνεται εδώ;!" φώναξε.

Το αποτέλεσμα του καυγά ήταν να καταλήξουν τα πέντε αγόρια, αλλά και τα δύο κορίτσια στο γραφείο της. Εκεί, η Μελίνα ισχυρίστηκε πως ο Γιάννης με τον Μανώλη την πείραζαν και ο Δίας την υπερασπίστηκε.

"Και ήταν λόγος αυτός να πλακωθείτε;" τους μάλωσε η διευθύντρια.

"Με πρόσβαλαν, κυρία. Πρόσβαλαν εμένα και την οικογένεια μου." είπε ο Δίας.

"Συγγνώμη που επεμβαίνω, κυρία." είπε η Ειρήνη. "Αλλά μας έπνιγε το άδικο και αυτοί οι δύο δεν καταλαβαίνουν από λόγια." Ο Δίας συμπλήρωσε:

"Ακριβώς. Είναι άδικο κάποιοι να θεωρούν τους εαυτούς τους ανώτερους και να πειράζουν άτομα που είναι λίγο διαφορετικά, όπως για παράδειγμα τη Μελίνα επειδή δεν μιλάει."

Η Μελίνα έσκυψε ντροπαλά το κεφάλι της. Της φαινόταν απίστευτο ότι κάποιος σε αυτό το σχολείο την υπερασπιζόταν. Η διευθύντρια στράφηκε στον Σπύρο και στον Στέφανο:

"Κι εσείς γιατί συμμετείχατε στον καυγά;"

"Εμείς μπήκαμε για να βοηθήσουμε τον Δία." είπε ο Στέφανος.

"Ωραία λοιπόν, πήρα την απόφαση μου. Δεν είναι σωστό να ενοχλούμε τους συμμαθητές μας, ούτε να τους προσβάλουμε, ούτε όμως και να λύνουμε τα προβλήματα μας με τη βία και μάλιστα μέσα στο σχολείο. Εσείς, κορίτσια, μπορείτε να πηγαίνετε. Ο Δίας, ο Σπύρος και ο Στέφανος θα καθίσουν εδώ στον προθάλαμο και θα γράψουν από πενήντα φορές ο καθένας, 'Δεν θα ξαναπαίξω ξύλο στο προαύλιο του σχολείου μου', και θα έρχομαι να σας επιβλέπω. Ο Γιάννης και ο Μανώλης θα το γράψουν εκατό φορές, μαζί με την πρόταση 'Δεν θα ξαναενοχλήσω τους συμμαθητές μου'. Και θα μείνουν στον προθάλαμο σε όλα τα διαλείμματα."

Η Ειρήνη και η Μελίνα βγήκαν έξω, ενώ ο Γιάννης και ο Μανώλης τις κοιτούσαν άγρια.

"Νομίζω πως θα έπρεπε να τους βάλει χειρότερη τιμωρία σ' αυτούς τους δύο, αλλά και έτσι πήραν ένα γερό μάθημα." είπε η Ειρήνη. "Σ' έχουν ενοχλήσει κι άλλες φορές;"

"Ναι, πάρα πολλές. Ευχαριστώ." απάντησε η Μελίνα.

"Δεν κάνει τίποτα. Και μη στενοχωριέσαι. Αυτοί όλο το σχολείο πειράζουν. Την έχουν δει μάγκες, κατάλαβες;"

Από εκείνη τη μέρα κι έπειτα, έγιναν όλοι μια παρέα: ο Δίας, η Ειρήνη, ο Σπύρος, ο Στέφανος και η Μελίνα, η οποία παρόλο που δεν μιλούσε πολύ, πήγαινε μαζί τους σε όλα τα διαλείμματα και ήταν χαρούμενη που βρήκε τέσσερις καινούργιους φίλους. Και όλοι τους έδειχναν να την αγαπούν και να την προσέχουν. Και η γνώμη του Στέφανου για τον Δία όμως είχε αλλάξει προς το καλύτερο.

Όσο για τον Γιάννη και τον Μανώλη, όποτε τους έβλεπαν, τους κοιτούσαν βέβαια με άγριες ματιές, όμως άλλαζαν δρόμο και δεν τους μιλούσαν ποτέ.