Όταν η Mera πάρκαρε ξανά τη μηχανή της έξω από το Τμήμα, το μεσημέρι είχε μπει για τα καλά. Αυτή τη φορά, μόλις μπήκε, είδε την Cara να κάθεται στο γραφείο της και να διαβάζει κάτι στην οθόνη του υπολογιστή της.

Τη χαιρέτησε ευγενικά και πρόσχαρα κι έλαβε ανάλογο χαιρετισμό από εκείνη. Η Demeter της είχε τονίσει άπειρες φορές ότι έπρεπε να είναι φιλική με όλους, ανεκτική, ευγενική μέχρι αηδίας, διακριτική, χαμογελαστή και λιγομίλητη. Έτσι, όλοι θα τη συμπαθούσαν πολύ σύντομα και δε θα υποψιάζονταν ποτέ την πραγματική της φύση.

"Και τέτοιες συμβουλές σου έδινε; Δεν έβρισκε κάτι χρησιμότερο;" Θυμόταν την αντίδραση της Eve, όταν της είχε διηγηθεί όλη την ιστορία του Τμήματος εκείνο το απόγευμα που τους ζήτησαν εξηγήσεις. Μέσα σε πολλά άλλα, είχε αναφέρει και τις παράξενες συμβουλές της Αρχηγού.

"Ακόμα και να μου έλεγε να τους βρίζω και να τους φτύνω κατάμουτρα θα το έκανα," είχε αποκριθεί με ένα ψυχρό βλέμμα που δε γνώριζε ότι διέθετε και η Eve είχε εκπλαγεί στιγμιαία. "Ακόμα και να φασωθώ με τον μαλακοπίτουρα τον Διοικητή να μου ζητούσε, θα το έκανα. Όλα θα τα κάνω, ό,τι με διατάξει. Έτσι και μόνο έτσι θα βγάλω το εκατομμύριο που θα με λυτρώσει για πάντα και θα ξεκινήσω μια νέα ζωή, διαγράφοντας τα πάντα."

Το πιο τρομακτικό από όλα όσα είχε πει, ήταν ότι δεν υπερέβαλλε. Ήταν πραγματικά πρόθυμη να κάνει τα πάντα για τη Demeter. Όχι επειδή της είχε μια κάποια υπόλειψη, αλλά επειδή το χρήμα θα έρρεε σύντομα σαν καταρράκτης κι αυτή σκόπευε να βγάλει όσα περισσότερα γινόταν.

Χωρίς να το καταλάβει, βρέθηκε μπροστά από την πόρτα του γραφείου του Doug και του Neil. Κρυφοκοίταξε μέσα. Ο Doug ήταν μάλλον μονος του. Ο Neil δε φαινόταν πουθενά.

Χτύπησε διστακτικά και ντροπαλά την πόρτα. Άκουσε τη φωνή του Doug να λέει "περάστε". Κι αυτό έκανε. Πέρασε μέσα στο δωμάτιο και έκλεισε την πόρτα πίσω της, χωρίς να απελευθερώσει περισσότερους ήχους.

"Πού είναι ο Neil;" Ρώτησε με μια δόση υποκρινόμενης ντροπής και ενδιαφέροντος.

"Στο διπλανό γραφείο. Μελετάει μερικούς φακέλους με την Helena, η οποία έχει αναλάβει μια δουλειά μόνη της όλη μέρα και όπως καταλαβαίνεις έχει μια κάποια κούραση-"

Η Mera λάτρευε να τον ακούει να μιλάει, η φωνή του ηχούσε σαν αηδονολαλιά στα αυτιά της. Μα ακόμα περισσότερο λάτρευε να τον φιλάει.
Κι αυτό έκανε, όταν τον άκουσε να μιλάει για άλλη γυναίκα. Ακόμα κι αν ήξερε καλά ότι δεν έτρεφε τίποτα για την Helena παρά φιλία -αν και το αντίστροφο δεν ίσχυε- δεν μπορούσε να μη νιώσει ελάχιστη ζήλια να την πλημμυρίζει. Πρώτη φορά ζήλευε άνδρα· είχε συνηθίσει να τη ζηλεύουν αυτοί.

"Νόμιζα ότι ήθελες να μάθεις για τον Neil," της είπε, δήθεν αθώα, ο Doug μόλις αποχωρίστηκαν για να αναπνεύσουν κανονικά.

"Το ενδιαφέρον μου άλλαξε στην πορεία," του απάντησε όλο νάζι και όρεξη για αποπλάνηση εκείνη.
Ένιωθε τα μάγουλα της κατακόκκινα και ξαναμμένα, την καρδιά της να χτυπάει σε ρυθμό φοβερά γρήγορο και να ανυπομονεί για περισσότερο σαν αυτό το φιλί που μοιράστηκαν. Μα γνώριζε ότι έπρεπε να περίμενε για αυτό.

"Σε αυτό θα συμφωνήσω," αποκρίθηκε ο Doug και τη φίλησε πεταχτά. "Είσαι αναμφίβολα προκλητική όταν βράζεις από ζήλια."

Η Mera δάγκωσε το κάτω χείλος της κι ένιωσε λίγο τη γεύση του κραγιόν της στη γλώσσα της. Καραμέλα.
Ώστε την είχε πάρει είδηση...

"Τίποτα δε σου ξεφεύγει," τον επιδοκίμασε χαμογελαστά και ένιωσε ξανά τα χείλη τους, για να συμπληρώσει αυτόν τον έπαινο.

"Ανυπομονώ για το βράδυ," του εξομολογήθηκε αμέσως αφού χωρίστηκαν, ανάμεσα στις λαχανιασμένος τους ανάσες. Εκείνος μύριζε εσπρέσο και μέντα από την οδοντόκρεμα του.

"Ακόμα δεν έχω βρει πού θα σε πάω," της εξομολογήθηκε με τη σειρά του.

Με κάποιον τρόπο, πάνω στο πάθος που τους τύλιγε, το αριστερό του χέρι είχε βρεθεί στα μαλλιά της και το δεξί γύρω από τη μέση της. Τα δικά της χέρια αγκάλιαζαν το στήθος του και έκαναν αφηρημένα σχήματα πάνω του. Δε θυμόταν να νιώθει τα χέρια του να κινούνται πάνω της, κατά τη διάρκεια του φιλιού τους. Με αυτόν είχε χάσει τον έλεγχο. Ποτέ δεν της είχε συμβεί πριν.

"Αφού, λοιπόν, δεν έχεις βρει," ξεκίνησε με απαλή φωνή, για να τον βγάλει από τη δύσκολη θέση του, "λέω να σε πάω εγώ κάπου σήμερα."

Τα γαλάζια του μάτια φωτίστηκαν.

"Αλήθεια; Πού;"

"Δε σου λέω," απάντησε με ένα πονηρό μειδίαμα. "Είναι έκπληξη."

Ο Doug της χαμογέλασε και μάζεψε τα χέρια του από το σώμα της, αργά και διακριτικά.

"Οχτώ η ώρα είναι καλά; Θα είμαι στο γνωστό σημείο."

Στην πλατεία St. Marcus.

"Έγινε," ήρθε η καταφατική απάντηση από τη Mera. "Θα πάμε με τη δική μου μηχανή αυτή τη φορά."

"Ό,τι πεις."

Τόσο τρυφερά λόγια. Και τα μάτια του τα έκαναν να φαντάζουν ακόμα πιο γλυκά.

Αφού τελείωσε με τον Doug και τον άφησε να συνεχίσει τη δουλειά του, η Mera κίνησε γραμμή για το γραφείο του Hal, του Xavier και του Grant. Εκεί θα έπαιρνε τις πληροφορίες που χρειαζόταν για τη Demeter. Ή μάλλον θα τις εξαφάνιζε για τα καλά και θα φρόντιζε να μην τις ξαναβρούν ποτέ.

Κάθισε μαζί τους κάμποση ώρα, για σχεδόν είκοσι λεπτά, μέχρι που η Cara τους κάλεσε στο γραφείο της για να τους παραδώσει νέους φακέλους νέων υπόπτων. Τότε η Mera άδραξε την ευκαιρία, βρήκε εύκολα το αρχείο της Grace, το τύπωσε μια φορά για τον εαυτό της κι ύστερα έστειλε ένα αντίγραφο στην Ashley μέσω email το οποίο επιτόπου διέγραψε και κατήργησε. Το είχε δημιουργήσει με ένα ψεύτικο κινητό, το τέταρτο κατά σειρά, το οποίο και είχε κάψει πριν μερικές μέρες. Το τελικό της βήμα ήταν να διαγράψει το αρχείο από τον φάκελο της Αστυνομίας, επιφανειακά τουλάχιστον. Η Ashley θα φρόντιζε να το εξαφανίσει για τα καλά, ώστε κανένας να μη μπορέσει ποτέ να το ξαναβρεί.

Κι όταν όλα αυτά τελείωσαν, έλεγξε το ρολόι της. Ακριβώς τέσσερα λεπτά μετά την έναρξη της δουλειάς της. Καιρός να φύγει.

Προτού αποχωρήσει από το Τμήμα, χαιρέτησε τον Doug με ένα ευρύ χαμόγελο. Έλεγξε τη μηχανή της για κοριούς ή συσκευές εντοπισμού. Τίποτα ύποπτο.
Παρατήρησε ότι καθόλη τη διάρκεια της οδήγησης από εκεί μέχρι το κρυσφύγετο τους, το χαμόγελο είχε παραμείνει στο πρόσωπό της. Ακόμα κι όταν επανέφερε την έκφραση της σε στωική, η λάμψη στα μάτια της δεν ξεθώριασε. Ήταν βέβαιη ότι η Demeter θα το παρατηρούσε αυτό. Αλλά πολύ που την ενδιέφερε για την Αρχηγό τους. Μόνο για δυο πράγματα νοιαζόταν πια· τη χρυσή δουλειά του εκατομμυρίου και τον Doug, τον οποίο είχε αδιαμφισβήτητα ξεκινήσει να ερωτεύεται.

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

Η Demeter μισούσε το παρελθόν. Και το μέλλον την άφηνε αδιάφορη. Μονάχα το παρόν την απασχολούσε, σε συνδυασμό με την εξασφαλισμένη επιβίωση και ικανοποίηση των σωματικών και πνευματικών της αναγκών. Οι τελευταίες, οι ανάγκες για καθησύχαση του ασίγαστου μυαλού της και των εγκληματικών της τάσεων, είχαν ικανοποιηθεί αυθημερόν, αφότου έλαβε τα καλά νέα της Mera, για τη διάσωση και εξολόθρευση του χαρτιού ενοχοποίησης της Grace. Λάτρευε να τακτοποιεί τις υποχρεώσεις της. Στην πραγματικότητα, δεν έδινε δέκαρα για την ξεπεσμένη της υπάλληλο. Ωστόσο, γνώριζε πολύ καλά ότι το μόνο που χρειαζόταν κανείς για να φτάσει στον ένοχο ήταν μια ελάχιστη υπόδειξη, ένας λιλιπούτειος λόγος, ένα ανυπόστατο ψεγάδι, ένα δυσδιάκριτο λάθος. Κι αυτό το λάθος μπορούσε να ήταν άνετα ο φάκελος της Grace, που την ενοχοποιούσε για κλοπή.

Κι αφού οι πνευματικές τακτοποιήθηκαν, σειρά είχαν οι σωματικές της ανάγκες.

Έβγαλε το κινητό από την τσέπη του παντελονιού της και κάλεσε τον αριθμό που χρειαζόταν. Περίμενε μερικά δευτερόλεπτα και τελικά άκουσε τη γνωστή χροιά της φωνής του να μιλά.

"Παρακαλώ;"

"Νόμιζες πως δεν θα σε έβρισκα;"

Για λίγο δεν ακουγόταν τίποτα από την άλλη πλευρά. Μετά από δέκα δευτερόλεπτα, ο Stephen συνήλθε από την έκπληξη και αποκρίθηκε.

"Πώς βρήκες τον αριθμό μου;"

Ένα σύντομο γέλιο προηγήθηκε της απάντησης της.

"Όταν θες να βρεις κάτι, το βρίσκεις. Ή απλώς περιμένεις να αποκοιμηθούν και να ψάξεις το κινητό τους."

Διέκρινε εύκολα τη βρισιά που ξεστόμισε, αν και χαμηλόφωνα, αλλά δεν τη σχολίασε.

"Ώστε για αυτό με πήρες τηλέφωνο;" Συνέχισε ο Stephen μετά τη βρισιά. "Για να επιδείξεις την ικανότητα απόσπασης πληροφοριών σου;"

Η Demeter άφησε έναν ηχηρό αναστεναγμό, πριν του απαντήσει με απόλυτη σοβαρότητα.

"Θέλω να σε δω. Ή μάλλον πρέπει."

"Πρέπει;"

"Αυτά δε λέγονται από το τηλέφωνο. Πότε μπορείς να βρεθούμε;"

"Για αυτό που κάνουμε συνήθως; Και τώρα, δεν έχω πρόβλημα-"

"Σκάσε, γαμώτο!" Τον διέκοψε θυμωμένα η Demeter. "Θέλω να βγούμε όπως οι κανονικοί άνθρωποι, να συζητήσουμε, να γνωριστούμε. Νιώθω ότι δε σε ξέρω καθόλου."

Του έλεγε αυτά που έπρεπε να ακούσει. Τον γέμιζε με λόγια κούφια, που δεν εννοούσε. Δεν την ένοιαζε για το αν θα γνωρίζονταν ή όχι. Ήθελε, όμως, απεγνωσμένα να συζητήσει με κάποιον για κάτι, χωρίς να αναφερθεί στη δουλειά της ή σε αναγκαίους φόνους ή σε εμπόριο όπλων, ναρκωτικών και όλων των ουσιών.

"Εντάξει λοιπόν," ήρθε η απάντηση του Stephen και την έβγαλε από τις σκέψεις της. "Σήμερα κατά τις δέκα είσαι διαθέσιμη;"

"Ναι."

"Θα έρθω εγώ από το σπίτι σου."

"Θα είμαι από έξω. Θυμάσαι πού είναι;"

"Νομίζω πως ναι."

"Αν χαθείς, δε θα σε βοηθήσω να το βρεις."

"Εσύ θα χάσεις."

Μπορούσε να δει το αυτάρεσκο και αλαζονικό χαμόγελο του μέσα από το ακουστικό του τηλεφώνου και αυτό την εκνεύριζε.

"Τα λέμε τότε, λοιπόν. Γεια."

Και με αυτές τις κρύες λέξεις έληξε τη συνομιλία τους.

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

"Ashley, όλα καλά; Ξεμπερδέψαμε με τους μπάτσους;" Ρώτησε με εμφανές ενδιαφέρον η Stephanie, καθώς παρατηρούσε τα ακαταλαβίστικα σύμβολα στις οθόνες των υπολογιστών της μικρής hacker.

"Μετά τα στοιχεία που μου έστειλε η Mera, μπορούμε και επίσημα να πιστεύουμε ότι τα ίχνη της Grace εξαφανίστηκαν εντελώς. Λες και δεν υπήρξαν ποτέ."

"Μπράβο," την επιδοκίμασε με ευθυμία και μια κάποια ανακούφιση η Υπαρχηγός. "Χαίρομαι που όλα πάνε κατ ευχήν."

Ανεπαίσθητα, τα πράσινα μάτια της Stephanie περιπλανήθηκαν στον χώρο, αναζητώντας τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας. Η Demeter κάπου τριγυρνούσε. Η Mera δεν είχε επιστρέψει ακόμα. Η Grace είχε κλειδωθεί στο δωμάτιο της, ντροπιασμένη που είχε θέσει σε κίνδυνο την αποστολή τους. Η Eve προπονούνταν με το τόξο της στο Προπονητήριο. Και η Ashley ήταν το μόνο έμβιο πλάσμα στο δωμάτιο εκτός από την ίδια.

"Η Grace θα χαρεί, όταν μάθει ότι η υπόθεση της συγκαλύφθηκε επιτυχώς," ψιθύρισε η Stephanie, πιο πολύ στον εαυτό της.

"Έτσι πιστεύω κι εγώ," συμφώνησε αδιάφορα η Ashley, ενώ παράλληλα δούλευε στον υπολογιστή. "Πάντως το αρχείο της ήταν εύκολο να εξαφανιστεί. Η Αστυνομία ανέκαθεν καυχιόταν υπερβολικά και έφτιαχνε ηλιθιώδη συστήματά ασφαλείας, που παραβιάζονται πιο απλά κι από τροχόσπιτα."

Η Stephanie δεν απάντησε στην Ashley. Την άφησε μόνο να θριαμβολογεί και αποχώρησε από το δωμάτιο, ψάχνοντας τη Demeter, σε μια στερνή της προσπάθεια να της βάλει μυαλό, να τη λογικέψει, προτού δώσει την εντολή για την εκκίνηση του παρανοϊκού της σχεδίου. Αν κανένας δεν της άλλαζε γνώμη, το επόμενο πρωί ένα παράτολμο βήμα ή θα εξαφάνιζε για πάντα τους μπάτσους που τις απειλούσαν ή θα τις έφερνε ένα βήμα πιο κοντά στην καταστροφή. Η Demeter αδυνατούσε να δει κάποια περίπτωση σφάλματος στο σχέδιο της κι ήταν βέβαιη για την επιτυχία του, πράγμα που η Stephanie δεν ασπαζόταν.

Προχώρησε λίγα μέτρα κι έστριψε στο γκαράζ. Εκεί βρήκε τη Mera να κουμπώνει το κράνος στη μηχανή της. Η δολοφόνος είχε μόλις επιστρέψει από το καταραμένο Τμήμα.

"Συγχαρητήρια Mera," την επιδοκίμασε έναντι χαιρετισμού. "Η αποστολή σου στέφθηκε με επιτυχία."

"Σε ευχαριστώ," αποκρίθηκε άχρωμα η Mera.

"Σιγουρεύτηκες ότι κανένας δεν πήρε είδηση την ενέργειά σου;"

"Απολύτως. Οι μπάτσοι είχαν διάλειμμα κι εγώ έδρασα όταν ήμουν μόνη στο γραφείο. Κάμερες δεν υπάρχουν και τα στόρια των τζαμιών ήταν κατεβασμένα. Δεν υπάρχει καμία περίπτωση να κατάλαβαν τι έκανα."

"Ανακουφιστικό πράγματι. Μήπως έχεις δει τη Demeter;"

"Όχι."

"Δεν πειράζει. Θα την ψάξω εγώ. Αν θες πήγαινε στο Προπονητήριο. Είναι εκεί η Eve και εξασκείται στο τόξο μου."

"Αυτό θα έκανα."

Κι ενώ η Mera κατευθυνόταν προς το Προπονητήριο, η Stephanie δεν άντεξε και της έκανε την πραγματική ερώτηση που της προόριζε.

"Συμφωνείς με το σχέδιο της Demeter;"

Η δολοφόνος κοντοστάθηκε προτού απαντήσει.

"Όχι," ήταν η μόνη της λέξη. Ούτε ηχηρή, ούτε άηχη. Ούτε γενναία, ούτε δειλή. Απλή, αληθινή και συνειδητοποιημένη.

Η Stephanie συνέχισε τον δρόμο της, ψάχνοντας τη Demeter και η Mera συνάντησε την Eve στο Προπονητήριο.

Γεια σας!

Αυτό το κεφάλαιο ήταν μεταβατικό. Το επόμενο είναι το τελευταίο ήρεμο, ρομαντικό και γλυκούλι.

Το μεθεπόμενο κεφάλαιο σημαίνει την αρχή του σχεδίου της Demeter. Από δω και πέρα, όλα θα κρέμονται από μια κλωστή.

Μην ξεχνάτε να σχολιάζετε.

Καλό σας Σαββατοκύριακο!

Υ.Γ. Μην ξεχνάτε το Q/A. Περιμένω τις ερωτήσεις σας!