~Καλή σας Ανάγνωση!~

~<>~<>~<>~<>~<>~<>~<>~<>~

Η Demeter για κάμποσα δευτερόλεπτα έμεινε να κοιτάζει τα μέλη της ομάδας της. Στα πρόσωπά τους -εκτός της Mera- αποτυπώνονταν εξαιρετικά, ανάμεσα στον θυμό και την αγανάκτηση, η ενόχληση, η καθαρή περιέργεια και φυσικά η δυσπιστία.

Την εξέπληττε πάντοτε όταν τόσο ψυχρές γυναίκες διαβάζονταν με τόση ευκολία. Οι άντρες για εκείνη αποτελούσαν γάντια στο ευρύτερο παιχνίδι της ζωής· ήταν πάντα εύκολοι σε όλους τους τομείς. Για τις γυναίκες σχεδόν σε κάθε περίπτωση ίσχυε το αντίθετο. Μέσα στα δέκα χρόνια της 'καριέρας' της στην πιάτσα είχε γνωρίσει αμέτρητες γυναίκες· σκληρές, ανυποχώρητες, αδίστακτες, ανθεκτικές, πεισματάρες, δυνατές, σοφές και ακαταμάχητες. Είχε μάθει να τις πολεμά και να υπερισχύει. Και όποτε έβρισκε γυναίκα νεαρή και πολλά υποσχόμενη, την έπαιρνε στη δούλεψή της. Κάπως έτσι είχε συμβεί και με την ομάδα μπροστά της.

"Λοιπόν, μάλλον μας χρωστάς εξηγήσεις."

"Κι αυτές ακριβώς θα λάβετε τώρα."

Αυτή την απάντηση τους είχε δώσει. Κι ένιωθε πλέον έτοιμη να ξεκαθαρίσει οτιδήποτε τις είχε κάνει να απορήσουν.

Η αλήθεια ήταν ότι το μόνο άτομο που γνώριζε το μεγαλύτερο μέρος του σχεδίου της ήταν η Mera. Ακόμα και η Stephanie, που στο κάτω κάτω ήταν κι Υπαρχηγός, γνώριζε λιγότερα από ό,τι η Mera. Ανυπομονούσε να μάθει πόσα ακόμα δε γνώριζε η Stephanie. Παρόλη τη λογική και σταθερή της σκέψη, η πρώην δικηγόρος δεν είχε ιδέα πού είχε μπλέξει.

"Σας ακούω," τις προκάλεσε και σταύρωσε τα χέρια στο στήθος της. "Οποιεσδήποτε ερωτήσεις και απορίες έχετε, είμαι ειλικρινά πρόθυμη να τις λύσω."

"Κόψε το ύφος της αθώας περιστέρας, Demeter," την επέπληξε απότομα και με άγρια διάθεση η Grace αμέσως μετά την ηλιθιώδη προσφορά της να τους λύσει τις απορίες λες και ήταν παιδάκια του νηπιαγωγείου.

Το ύφος της Αρχηγού σκλήρηνε και τα μάτια της σκοτείνιασαν. Ένας Άγγελος μεταμορφώθηκε σε Δαίμονα. Δύο πρόσωπα στο ίδιο κεφάλι. Δυο όψεις του ίδιου νομίσματος.

"Πολύ καλά, λοιπόν, πετάξτε όποια γαμημένη ερώτηση θέλετε και θα σας την απαντήσω."

Η Mera περπάτησε αθόρυβα προς μια γωνία στο πίσω μέρος του δωματίου κι έγειρε το κεφάλι της πάνω στον κρύο τοίχο. Η συγκεκριμένη παρτίδα ανήκε αποκλειστικά στην Αρχηγό τους. Η Demeter την παρακολουθούσε με την άκρη του ματιού της.

"Τι μας κρύβεις, Demeter;" Ρώτησε πρώτη η Stephanie.

"Πού εξαφανίζεσαι τα πρωινά μαζί με τη Mera;" Ακολούθησε η Ashley.

"Γιατί δε μας ενημερώνεις πλέον για τίποτα;" Συνέχισε η Grace.

"Και μας παρατάς εδώ γιατί τάχα πρέπει να εξασκηθούμε περισσότερο;" Συμπλήρωσε η Eve.

"Μας έστειλες σε μια αποστολή που όλα ήταν αμφίβολα. Οι μπάτσοι παραλίγο να μας πιάσουν!" Επισήμανε η Stephanie και η Eve μαζί με τη Grace ένευσαν καταφατικά.

"Κι εγώ σας έσωσα," απάντησε σκληρά η Demeter. "Όπως κάνω πάντα."

"Φυσικά και μας έσωσες," της ανταπάντησε η Eve με μια οργισμένη κίνηση του χεριού της. "Αφού δεν είχες άλλη επιλογή. Το έκανες μόνο και μόνο για να σώσεις το βρωμοτόμαρό σου."

Τα λόγια της, γεμάτα κατηγορία κι ένα αλλόκοτο μίσος που πρώτη φορά παρατηρούσε, άγγιξαν τη Demeter περισσότερο από όσο περίμενε. Αισθάνθηκε σαν να την τρυπούσαν σφαίρες και να τη διαπερνούσαν σαν μανιασμένα ακόντια. Έκλεισε τα μάτια της για λίγο, ώστε να ηρεμήσει τον εαυτό της από το να ξεσπάσει με ένα ασυγκράτητο μένος πάνω στην Eve.

"Ακούστε με, ηλίθιες μισθοφόροι, επιτέλους και αφήστε τις άτοπες θεωρίες!" Φώναξε όσο πιο χαμηλόφωνα της επέτρεπαν τα νεύρα της και όλες οι φωνές γύρω της σώπασαν μονομιάς.
Τότε μονάχα επέτρεψε στον εαυτό της να ανοίξει τα μάτια.

"Πότε θεωρήσατε ότι δε νοιάζομαι για σας; Πώς τολμάτε να το σκέφτεστε καν πόσο μάλλον να το ξεστομίζετε; Μετά από όλα αυτά που έχουμε περάσει μαζί νομίζετε ότι δε σας θεωρώ οικογένειά μου και προστατευόμενες μου;"

Η Mera -παρόλη την απόσταση που τη χώριζε από τη σκηνή- θα ορκιζόταν ότι είδε ένα δάκρυ να γυαλίζει κάτω από το αριστερό μάτι της Αρχηγού. Τα εννοούσε όλα αυτά που έλεγε. Ήταν εξαίσια και επιδέξια ψεύτρα αλλά σε εκείνες δεν είχε πει ποτέ ψέματα. Μόνο τους έκρυβε γεγονότα.

Η Demeter σείονταν μέσα της και πάλευε να μη γίνει φανερό. Δε γινόταν να διαλυθεί η ομάδα της. Όχι τώρα που όλα έβαιναν τέλεια και σύντομα θα είχαν κατορθώσει τον στόχο τους. Όχι τώρα που επιτέλους είχε δημιουργήσει ένα άρτιο σχέδιο για να κατεδαφίσει την Αστυνομία της Central City.

"Σας πληροφορώ λοιπόν," συνέχισε με μια φωνή που λίγο ακόμα και θα έτρεμε, "ότι αν κατάφερναν και σας μπαγλάρωναν οι μπάτσοι, αυτή θα ήταν και η τελευταία τους πράξη. Αν ακόμα και σας ακουμπούσαν, θα φρόντιζα εγώ η ίδια να μην ξανακουμπήσουν ποτέ τίποτα. Είμαι διατεθειμένη να φτάσω στα άκρα για τους ανθρώπους που νοιάζομαι και προστατεύω. Και όλες γνωρίζετε ότι για εμένα δεν υπάρχουν άκρα."

Τα μέλη της συμμορίας έμειναν να κοιτούν η μια την άλλη σιωπηλά και ντροπιασμένα. Ωστόσο, καμία τους δεν τολμούσε να κοιτάξει την Αρχηγό τους. Μόνο η Mera, που δε σκόπευε να κουνηθεί από τη γωνία της. 

Μετά από σχεδόν πέντε λεπτά απολύτως σιωπής και αμήχανης ατμόσφαιρας, η Stephanie όρθωσε το λαιμό της και τα πράσινα μάτια της συνάντησαν τα καστανά της Demeter.

Όλες τους περίμεναν να ακουστεί κάποιου είδος απολογία, ίσως παράκληση για συγχώρεση, ή τουλάχιστον ομολογία του σφάλματος τους. Επρόκειτο για καθαρό λάθος να αμφισβητήσουν την Αρχηγό τους.

Όμως, τίποτα από αυτά δεν ακούστηκε.

Η Υπαρχηγός τους παρατηρούσε τη Demeter με ένα πέτρινο, ανέκφραστο βλέμμα και ένα πρόσωπο στητό και γεμάτο αυτοπεποίθηση. Πράγματι, η Stephanie ήταν η μόνη που μπορούσε να τα βάλει με την Αρχηγό τελικά.

"Σταμάτα να ξεφεύγεις από το θέμα μας και απάντησέ μου αυτή την κωλοερώτηση. Πού στο διάολο εξαφανίζεσαι τα πρωινά και τα μεσημέρια με τη Mera; Κι αν στα αλήθεια πηγαίνετε στο Άνδρο των μπάτσων, τι στο διάολο κάνετε εκεί πέρα;"

Η Demeter δεν κατάφερε να συγκρατήσει την έκπληξή της μετά την αποκάλυψη της Stephanie.

"Ώστε ξέρετε για το Τμήμα," συμπέρανε με πίκρα και συγκέντρωσε την προσοχή της στη Stephanie. "Με κατασκόπευες; Είχες βάλει άνθρωπο να με παρακολουθεί; Ή απλώς σου τα πρόλαβε η σκύλα που κάθεται εκεί πίσω σαν τη νυχτερίδα και το παίζει ανώτερη;" Η φωνή της απαιτούσε ξεκάθαρα μια πληροφορία και ο τόνος της απειλούσε όλες τις παρευρισκόμενες.

Τα μάτια της έδειξαν τη Mera. Εκείνη επέλεξε να μην ανταποδώσει τον θυμό της Demeter. Απλώς ίσιωσε το κεφάλι της και της έδωσε μια απάντηση αντάξια της κατάστασής της.

"Αυτή η σκύλα, Αρχηγέ, γνωρίζεις πολύ καλά ότι ποτέ δε θα πρόδιδε την εμπιστοσύνη σου! Επομένως, μη σου περάσει ποτέ ξανά από το μυαλό ότι ευθύνομαι εγώ για αυτή την κρίση!"

Η Demeter την αγνόησε. Επέστρεψε την προσοχή της στη Stephanie, η οποία έμοιαζε να είχε ήδη συνθέσει τη σωστή απόκριση για την απειλητική απαίτηση της.

"Demeter, δε χρειάστηκε να σε παρακολουθούμε ούτε να σε προδώσει η προστατευόμενη σου. Μόνες μας καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι συχνάζεις στο Τμήμα."

Η Αρχηγός έπαιρνε βαθιές ανάσες, για να επιβραδύνει τον χτύπο της καρδιάς της και να αποτρέψει τον εγκέφαλο της από βέβαιη έκρηξη.

"Θα μας πεις επιτέλους τι κάνεις εκεί πέρα;" Την πίεσε η Ashley, η οποία πρώτη φορά από τότε που τη γνώρισε φαινόταν τόσο αναστατωμένη και αγανακτισμένη. Ήταν πάντα η ψύχραιμη της παρέας, η ήρεμη δύναμη, εκείνη που απλώς σκεφτόταν όταν όλες οι υπόλοιπες είχαν πανικοβληθεί.

Η Demeter υποχώρησε. Δεν έβρισκε κανέναν λόγο να πεισμώνει στην ηλίθια μυστικότητα της πλέον. Άφησε έναν αναστεναγμό και έλυσε την απορία της hacker τους.

"Εγώ και η Mera πραγματικά πηγαίνουμε στο διαβόητο Τμήμα κάθε πρωί. Και προφανώς έχουμε έναν πολύ ισχυρό λόγο να το κάνουμε. Νομίζετε ότι γουστάρω να περνάω το χρόνο μου με γαμημένους μπάτσους; Πιστέψτε με, δε βλέπω την ώρα να τους ξεπαστρέψω όλους. Όμως, πριν συμβεί αυτό, επιβάλλεται να γνωρίζουμε τι σχεδιάζουν και τι μαθαίνουν. Για αυτό και εγώ δουλεύω εκεί πια και η Mera υποδύεται τη βοηθό μου. Αυτή είναι η υπόθεση."

Η Mera τότε, άφησε τη μισοσκοτεινή γωνία της και περπάτησε ως το πλευρό της Αρχηγού τους. Στάθηκε δίπλα της σαν σωματοφύλακας και τοποθέτησε το χέρι πάνω στον σκληρό της ώμο.

"Η Demeter λέει την αλήθεια," πρόσθεσε και μαλάκωσε το βλέμμα της, προσπαθώντας να ωθήσει τη Stephanie να κάνει το ίδιο. Και τα κατάφερε. Η Υπαρχηγός έτεινε το χέρι της προς την Αρχηγό κι εκείνη το δέχτηκε πρόθυμα. Αυτή ήταν η σιωπηλή τους κατάληξη.

Η Mera έσπασε ξανά την άβολη σιωπή που δημιουργήθηκε.

"Και τώρα που οι παρεξηγήσεις λύθηκαν, νομίζω ότι η Αρχηγός μας έχει κάτι σημαντικό να μας πει, έτσι δεν είναι;"

"Έτσι ακριβώς," συμφώνησε με ένα χαμόγελο ευχαρίστησης η Demeter και ξεκίνησε να αναλύει το σχέδιο κατατρόπωσης της Αστυνομίας στα μέλη της Συμμορίας.

Ειλικρινά δε φαντάζονταν τι καραδοκούσε για εκείνους.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Η ώρα κόντευε έξι το απόγευμα και όλοι οι Αστυνομικοί είχαν αρχίσει να φεύγουν από το Τμήμα μια που άλλη μια εργάσιμη μέρα έφτανε στο τέλος της. Μια μέρα γεμάτη κούραση, ανθρωποκυνηγητό, τσιρίδες του Spencer και παρεμβάσεις του Stephen.

Εκείνη την ώρα, μόνο ο Doug, o Hal, η Helena και ο Διοικητής είχαν μείνει στο Τμήμα. Τα μισά φώτα είχαν σβήσει και ο ουρανός είχε αρχίσει να αλλάζει χρώματα. Το ηλιοβασίλεμα δε θα αργούσε. Παρότι ήταν ακόμα Ιούνιος η διάρκεια της ημέρας δεν έμοιαζε να είχε μεταβληθεί ιδιαίτερα από ό,τι την Άνοιξη.

Η Helena ετοιμαζόταν να φύγει. Ο Hal ήταν πανέτοιμος εδώ και αρκετή ώρα αλλά δε θα έφευγε αν δεν την προλάβαινε. Η πρώτη, αφού πέρασε την τσάντα της στον ώμο της, τον προσπέρασε χωρίς να του ρίξει ούτε μια ματιά και προχώρησε προς το αυτοκίνητό της αφού πρώτα χαιρέτησε τον Διοικητή και τον Doug. Έτρεξε ξοπίσω της και γράπωσε τον ώμο της για να την κάνει να γυρίσει προς το μέρος του.

"Τι στο διάολο θες, Hal;" Απαίτησε να μάθει η Αστυνομικός όταν τον αντίκρισε με μάτια που πετούσαν φλόγες οργής και εκνευρισμού.

"Helena, θέλω να μιλήσουμε," προσπάθησε να την προσεγγίσει αλλά εκείνη επέμενε σθεναρά.

"Δεν έχουμε να πούμε τίποτα! Γιατί πρέπει συνεχώς να μιλάμε; Δε θέλω να μιλάμε!" Του επιτέθηκε πρακτικά και κούνησε τον ώμο της βίαια για να διώξει το χέρι του. Και τελικά το πέτυχε.

"Γιατί δε θες να με ακούσεις;" Την ικέτευσε ο Hal.

"Τι υπάρχει να ακούσω από εσένα πέρα από τις γνωστές σου μαλακίες;" Τον αποπείρε η Helena, χωρίς να αποσύρει τον σκληρό τόνο από τη φωνή της.

"Δε σου φτάνει ότι είμαι ερωτευμένος μαζί σου;"

"Όχι! Γιατί το συναίσθημα σε διαβεβαιώ δεν είναι αμοιβαίο."

"Φυσικά και είναι! Αν δεν ήταν δε θα γινόταν ό,τι έγινε το βράδυ της Προαγωγής του Doug."

"Εκείνο το αναθεματισμένο βράδυ ειχα πιεί τόσο όσο δεν είχα πιεί σε όλη μου τη ζωή. Και με έναν γέρο να πήγαινα, πάλι το ίδιο θα μου έκανε."

Τα λόγια της ξεκάθαρα πλήγωσαν τον Hal. Πήρε μια ανάσα προτού συνεχίσει. Ετοίμασε να τη χτυπήσει με το πιο δυνατό του χαρτί.

"Ξέρω ποιόν θέλεις. Μη με περνάς για μαλάκα. Αλλά αυτός που θες δεν ενδιαφέρεται και πολύ για σένα πέρα από τη φιλία. Άλλωστε, με άλλη τραβιέται τώρα τελευταία."

Η τελευταία του πρόταση την έκανε να γουλρώσει τα μάτια.

"Τι ξέρεις ρε; Πες τα μου όλα!"

"Δεν έχω τίποτα να χάσω. Θα σου τα πω. Βασικά, μύρισα το άρωμά της στα ρούχα του και ο Neil με επιβεβαίωσε."

"Και ποια τσούλα τον τύλιξε;"

"Η βοηθός της καινούργιας Ιατροδικαστού. Η Mera."

Και χωρίς να πει τίποτα άλλο, ο Hal προσπέρασε με τη σειρά του την ξαφνιασμένη μορφή της Helena και προχώρησε προς το δικό του αυτοκίνητο.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ο Doug -προτού φύγει με τη σειρά του από τη δουλειά- επισκέφτηκε τον Διοικητή τους στο γραφείο του. Έκλεισε την πόρτα πίσω του και σιγουρεύτηκε ότι έτσι και θα έμενε.

"Τι τρέχει, Υπαστυνόμε Newman;" Τον ρώτησε αντί χαιρετισμού ο Spencer, χωρίς καν να σηκώσει το κεφάλι του από τον φάκελο που μελετούσε.

"Τίποτα ιδιαίτερο, κύριε Διοικητά," τον καθησύχασε ο Doug. "Απλώς υπάρχει κάτι που με απασχολεί και θα ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας."

"Να είσαι σύντομος. Δεν έχω μια αιωνιότητα στη διάθεσή μου."

Ο Doug ένευσε, αν και ήταν βέβαιος ότι ο Spencer δεν το παρατήρησε.

"Το θέμα αυτό αφορά τη δεσποινίδα Prince, την Ιατροδικαστή μας."

"Τι συμβαίνει με εκείνη;"

"Τίποτα απολύτως, κύριε," απάντησε με ένα αμήχανο γέλιο ο Doug και συνέχισε διστακτικά. "Απλά, θεωρώ πως δεν πρέπει να την εμπιστευόμαστε."

Τα μάτια του Spencer -ανέκφραστα ως συνήθως- τον σάρωσαν για τρία δευτερόλεπτα κι ύστερα επέστρεψαν στον φάκελο.

"Μπορώ να μάθω γιατί δεν πρέπει να την εμπιστευόμαστε;"

"Επειδή είναι γυναίκα, κύριε Διοικητά. Κι όπως μας είπε ο κύριος Zent η συμμορία που κυνηγάμε αποτελείται από γυναίκες," προσπάθησε να αιτιολογήσει ο Υπαστυνόμος.

Ο κύριος Spencer αναστέναξε απογοητευμένα.

"Αν η θεωρία σου ισχύει, τότε φρόνιμο θα ήταν να μην είχαμε εμπιστοσύνη πια ούτε στην Cara ούτε στην Helena μια που κι αυτές είναι γυναίκες." Αφού ο Doug δεν του επέλεξε, ο Διοικητής συνέχισε να μιλά. "Την επόμενη φορά θα σε παρακαλούσα να έρθεις με ουσιαστικά στοιχεία κι αποδείξεις για τις υποθέσεις σου και χωρίς αβάσιμες εικασίες."

"Μάλιστα, κύριε Διοικητά. Καληνύχτα," αποκρίθηκε ξερά ο Υπαστυνόμος και αποσύρθηκε από το γραφείο. Πέντε λεπτά αργότερα, βρισκόταν στον δρόμο για το διαμέρισμά του. Χρειαζόταν να βιαστεί αλλιώς θα αργούσε στο ραντεβού του με τη Mera. Και αδημονούσε για αυτό όλη την ημέρα.

*•*•*•*•*•*•*•*•*•*•*•*•*

Ορίστε λοιπόν! Ακούω σχόλια :)

Στο επόμενο κεφάλαιο θα δούμε το πρώτο ραντεβού της Mera και του Doug (ανυπομονώ τόσο πολύ), Demeter στα καλύτερά της και μια κατάστρωση ενός θανατηφόρου σχεδίου.

Τα λέμε! Να είστε όλοι καλά!