Αφιερωμένο στις EleniWinchester που αύριο γίνεται δεκατέσσερα και στην _Fan_Of_JL_ που σήμερα γίνεται δεκαοχτώ.

Αλλά και σε όλους τους Μάριους, Παναγιώτηδες, Μαρίες, Δέσποινες, Παναγιώτες, Μαριγούλες, Παναγούλες που διαβάζουν την ιστορία μου και τους εύχομαι ολόψυχα χρόνια πολλά για την ονομαστική τους γιορτή!!

Καλή σας ανάγνωση!!!!

"Ποιός είναι αυτός ο Zent και το κουλό;"

"Άκου εδώ," άρχισε να εξηγεί η Cara. "Ο Jason Zent είναι ντετέκτιβ. Όταν βρίσκουμε τα δύσκολα τον καλούμε και η συμβουλή του είναι πολύτιμη. Όσο για το κουλό πρόκειται για τον Kal Deaf, τον βοηθό του Jason, ο οποίος περνάει τα πάνδεινα από το αφεντικό του και δεν παραπονιέται ποτέ. Για αυτό και εμείς τον είπαμε κουλό."

"Ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω πώς σκέφτεστε," ομολόγησε ο Stephen και άφησε έναν μακρόσυρτο αναστεναγμό.

Η Cara ανασήκωσε τους ώμους της χωρίς να ξέρει τι να πει.

Ένα λεπτό αργότερα ο Neil, o Grant και η Helena είχαν επιστρέψει από τα γραφεία τους.

"Το βρήκατε το τηλέφωνο;" Ρώτησε η Cara με νεύρο.

"Ευτυχώς," αναστέναξε ο Grant.

"Ε λοιπόν, τι περιμένετε; Καλέστε τον," τους προέτρεψε η γραμματέας.

"Αυτό λέω κι εγώ," συμφώνησε η Helena και χωρίς να περιμένει απάντηση, πήρε το τηλέφωνο της γραμματείας, πληκτρολόγησε όσο πιο γρήγορα μπορούσε έναν αριθμό και περίμενε για λίγο. Οι υπόλοιποι έμειναν απλά να την κοιτούν με αγωνία, εκτός από τον Stephen που το έκανε από καθαρή περιέργεια.

"Ναι παρακαλώ. Kal εσύ;
Εδώ Helena Burt.
Ναι, από το τμήμα.
Θα μπορούσα να μιλήσω στον κύριο Zent;
Καλά και πότε θα ξυπνήσει; Η ώρα κοντεύει μία το μεσημέρι.
Τέλος πάντων, σε παρακαλώ πες του ότι τον χρειαζόμαστε στο τμήμα και να έρθετε το συντομότερο.
Την άλλη εβδομάδα; Γιατί τόσο αργά;
Να τους πεις να έρθετε αύριο! Η υπόθεση θα του αρέσει πολύ.
Εντάξει. Τα λέμε."
Και έκλεισε το τηλέφωνο.

"Θα έρθουν;" Τη ρώτησε ο Neil.

"Πιθανόν," απάντησε η Helena, προσπαθώντας να φανεί αισιόδοξη. "Ο Kal μου είπε ότι έχουν πολλή δουλειά και θα ρθουν την άλλη εβδομάδα. Παρόλα αυτά μπορεί να έρθουν και αύριο, αν τον πείσει."

"Κάτι είναι κι αυτό," σχολίασε ο Grant.

"Τώρα τι κάνουμε;" Ακούστηκε η απελπισμένη Helena.

"Cara, να είσαι σε συνεχή επαφή με τη Σήμανση· αν βρουν οτιδήποτε ειδοποίησέ μας. Επίσης, επικοινώνησε με την ομάδα του Doug και φρόντισε να επιστρέψουν εδώ όσο το δυνατόν πιο γρήγορα," διέταξε ο Neil, αν και ακούστηκε πιο πολύ σαν παρακαλετό.

"Και Stephen, μην ενοχλείς τους πάντες εδώ μέσα," παρακάλεσε με τη σειρά του ο Grant τον αδελφό του.

"Εγώ δεν ενοχλώ κανέναν," επέμενε ο Stephen.

"Δεν θα το συζητήσω," τον αποστόμωσε ο Grant. "Και Cara, όταν έρθουν οι υπόλοιποι, παρήγγειλε κάτι στον Ray να φάμε για μεσημεριανό. Μας έχει κόψει η πείνα."

"Μείνε ήσυχος," τον διαβεβαίωσε η Cara.

"Δεν πρόκειται, γιατί πεινάω."

Και έτσι ο Grant και ο Neil τραβήχτηκαν πίσω στο γραφείο τους και η Helena στο δικό της.

"Γράψτε τις αναφορές σας γρήγορα," τους υπενθύμισε η Cara φωνάζοντας, σίγουρη ότι θα την άκουγαν.

"Δηλαδή μόνο με τον διοικητή σας έχεις ενδοεπικοινωνία;" Απόρησε ο Stephen.

"Όχι, με όλους έχω, απλά βαριέμαι να την ανοιγοκλείνω όλη την ώρα," απάντησε επίπεδα η Cara και επέστρεψε στη δουλειά της.
Ο Stephen δεν είπε τίποτα άλλο, απλά έκατσε κάτω και συνέχισε να παίζει με το κίτρινο στιλό.

Μετά από περίπου μισή ώρα απόλυτης ησυχίας, η πόρτα άνοιξε ξανά και αποκάλυψε τους τρεις υπόλοιπους αστυνομικούς.

"Πώς πήγε;" Ρώτησε η Cara.

"Τίποτα το ενδιαφέρον. Μας είχαν στήσει σε έναν δρόμο. Ούτε καν κλήσεις δεν κόψαμε," αποκρίθηκε βαριεστημένα ο Doug.

"Παρήγγειλες τίποτα για μεσημεριανό στον Ray ή θα πεθάνουμε της πείνας;" Απαίτησε ο Hal, αλλάζοντας αμέσως θέμα συζήτησης.

"Αυτό θα κάνω τώρα," υπέδειξε η Cara όσο πιο σύντομα μπορούσε.

"Εσείς εδώ; Τι έγινε με την τράπεζα;" Ρώτησε με τη σειρά του ο Xavier.

"Τζίφος. Έχουμε να κάνουμε με πολλή ικανά άτομα," τους πληροφόρησε όσο πιο κατατοπιστικά μπορούσε η Cara.

"Και δηλαδή μας λες πως, είναι πιο ικανές και από... " Άρχισε ο Hal.

"Μπροστά τους η συμμορία των Δυτικών φαντάζει όσο το σπιτάκι του σκύλου μου μπροστά στο Empire State Building. Ένα μηδενικό," τον διαβεβαίωσε με ένα σκοτεινό βλέμμα η γραμματέας.

"Να υποθέσω κάλεσες τον Zent και το κουλό," αποκρίθηκε ο Xavier.

"Στην πραγματικότητα, η Helena πήρε τηλέφωνο. Όμως ναι τους καλέσαμε και είπαν πως ίσως έρθουν και αύριο," βεβαίωσε η Cara και έγνεψε καταφατικά.

"Ακούγεται εξαιρετικό," σχολίασε ο Doug με ένα ίχνος χαμόγελου.

"Δεν είναι όμως. Πηγαίνετε στα γραφεία σας και μην έρθετε αν δεν σας φωνάξω," τους διέταξε πρακτικά η Cara κι εκείνοι υπάκουσαν χωρίς λέξη.

"Μην ξεχάσεις να παραγγείλεις μεσημεριανό," της υπενθύμισε ο Stephen όταν είχαν φύγει όλοι και είχαν μείνει για άλλη μια φορά μόνοι τους.

Η Cara άφησε έναν εύηχο αναστεναγμό και πήρε στα χέρια της το ακουστικό του τηλεφώνου. Πληκτρολόγησε γρήγορα έναν απόλυτα γνωστό αριθμό και περίμενε ελάχιστα.

"Ray εσύ; Εδώ Cara.
Ναι, το ξέρω πως άργησα να τηλεφωνήσω. Συνήθως παίρνω νωρίτερα.
Λοιπόν, θα μας φέρεις τρεις πίτσες.
Ό,τι θες βάλε μέσα. Πάντως όχι αντζούγιες γιατί ο Neil είναι αλλεργικός.
Και πέντε κουτάκια μπίρα και μια Coca Cola light ενάμισι λίτρο.
Σε ευχαριστώ πολύ.
Φέρε τα γρήγορα, γιατί πεινάμε."

Κι έκλεισε το ακουστικό.

"Κι εγώ Coca Cola Light θα πιω;" Παραπονέθηκε ο Stephen απέναντί της.
Η Cara τον αγριοκοίταξε.

*************************************

"Εσύ ποιος είσαι πάλι;" Αναρωτήθηκε ο Ray όταν είδε τον αδιανόητα σιωπηλό Stephen στην καρέκλα απέναντι από το τραπέζι που εναπόθεσε την παραγγελία τους.

"Να σου συστηθώ. Stephen Waller," είπε ο αδερφός του Grant και έτεινε το χέρι του για χειραψία.

"Waller; Είσαι αδερφός του Grant;" Ρώτησε ξανά ο Ray καθώς κουνούσαν τα χέρια τους.

"Ναι, είμαι και αυτό," αποκρίθηκε ο Stephen και αμέσως μάζεψε το χέρι του.

"Ε λοιπόν, δε μοιάζετε καθόλου. Μα καθόλου," παρατήρησε ο Ray.

"Αυτό είπαμε και όλοι μας," σχολίασε η Cara.

"Εκτός από τον κύριο Spencer," τόνισε ο Stephen.

"Αυτός δεν μετράει ως άνθρωπος," γρύλισε μέσα από τα δόντια της η Cara.

"Εγώ λέω να πηγαίνω σιγά σιγά," ανακοίνωσε ο Ray, νιώθοντας την ένταση γύρω του να χτίζεται.

"Να μας ξανάρθεις, πλάκα έχεις," είπε ο Stephen με μια χειρονομία χαιρετισμού.

"Έχετε γεια και αν θέλετε τίποτα, τηλεφωνήστε μου."

Κι έτσι ο Ray ανέβηκε ξανά στη μηχανή του και έφυγε.

"Θα ανάψεις την ενδοεπικοινωνία να τους φωνάξεις όλους;" Ρώτησε ο Stephen με μια παιδική γκριμάτσα στο πρόσωπό του.

"Αν το κάνω, θα το βουλώσεις για μισή ώρα;"

Ο Stephen έγνεψε αποφασιστικά.

"Ε τότε ναι."

Κι έτσι η γραμματέας ειδοποίησε τους πάντες για μεσημεριανό μέσω της ενδοεπικοινωνίας και μόλις το επόμενο λεπτό οι ήχοι των χάρτινων κουτιών να ανοίγουν, των μπουκαλιών να αποχωρίζονται το καπάκι τους αλλά και των διαφόρων πειραγμάτων μεταξύ συναδέλφων γέμισαν το δωμάτιο. Ο κύριος Spencer παραδόξως δεν ήρθε να τους επιπλήξει για τη φασαρία που έκαναν και το φαγητό πέρασε ήσυχα.

Όταν τελείωσαν, οι αστυνομικοί κάθισαν για λίγο στο γραφείο της Cara μιας και δεν υπήρχε κάτι άλλο να κάνουν και έπιασαν ψιλοκουβέντα. Ο Stephen τους παρακολουθούσε σιωπηλά και όταν πήγαινε να μιλήσει εισέπραξε άγριες ματιές από τη γραμματέα κι από τον αδερφό του.

"Και γιατί πιστεύουν ότι είναι γυναίκες;" Αναρωτήθηκε ο Doug όταν μιλούσαν για την πρωινή ληστεία.

"Οι μάρτυρες το κατέθεσαν," απάντησε ο Neil.

"Από εκεί και πέρα εμείς δεν γνωρίζουμε τίποτα άλλο," πρόσθεσε η Helena.

"Και οι κάμερες ασφαλείας;" Ρώτησε με τη σειρά του ο Hal.

"Απενεργοποιημένες," απάντησε λακωνικά ο Grant.

Ο Doug έμοιαζε χαμένος στις σκέψεις του. Σκεφτόταν έντονα και έμοιαζε λες και από στιγμή σε στιγμή το κεφάλι του θα ανατιναζόταν.

"Εγώ μάλλον θα πήγαινα προς νερού μου," δήλωσε ο Stephen και αποχώρησε προς τον διάδρομο.

"Καλά να πάθεις," του φώναξε η Cara. "Εσύ ήθελες να πιείς και από την Coca Cola και από τις μπίρες."

"Σταθείτε," αναφώνησε τελικά ο Doug και όλοι γύρισαν και τον κοίταξαν με απορία.

"Με συγχωρείτε, σε εμένα το είπατε;"
Ακούστηκε μια φωνή από την πόρτα·μια φωνή τελείως άγνωστη και συνάμα τόσο γνωστή.

Γύρισαν όλοι μαζί και αντίκρισαν μια γυναίκα που προφανώς δεν είχαν δει ποτέ τους. Μια γυναίκα που η ομορφιά της ζάλιζε και έκανε την Helena και την Cara να την κοιτούν με ζήλια για ένα λεπτό.

"Ποια είστε εσείς;" Ζήτησε να μάθει ο Xavier.

"Με συγχωρείτε, ξέχασα να συστηθώ," είπε η άγνωστη με ένα τεράστιο χαμόγελο. "Ονομάζομαι Diana. Diana Prince. Είμαι ιατροδικαστής", συμπλήρωσε η Demeter Fort, η αρχηγός της ομάδας των γυναικών δολοφόνων.

Οι αστυνομικοί κοιτάχτηκαν μεταξύ τους.

"Και.... Είστε εδώ για την αγγελία;" Ψέλλισε η Helena.

"Προφανώς," έγνεψε καταφατικά η νεοφερμένη.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ωραία, ας σοβαρευτούμε...

Βρε βρε βρε.... Ποιος ήρθε.... Καλώς το κορίτσι μας...

Για να δούμε τι θα γίνει...

In other news...

Παιδιά, σήμερα έχει γενέθλια ο Stephen! Δηλαδή ο ηθοποιός του Stephen, ο Ben Affleck!
Ναι το μανάρι μου...

Αυτό το έφτιαξα για το Instagram... Καλά εντάξει... Δεν λέω τίποτα άλλο γιατί έτσι και αρχίσω δεν πρόκειται να τελειώσω.

Για όσους ενδιαφέρονται, σήμερα έχει γενέθλια και η Jennifer Lawrence, γίνεται 26. Το μανάρι μου δεν πρόκειται να σας πω πόσο γίνεται...

Τέλος πάντων, πειτε μου ό,τι θέλετε στα σχόλια.

Τα λέμε την Πέμπτη ή την Παρασκευή με ένα τεράστιο κεφάλαιο. Σας υπόσχομαι εξελίξεις......

Τα λέμε νυχτεριδίνια!