"Πόσες εκατομμύρια φορές πρέπει να σου πω να μην κάνεις του κεφαλιού σου;" Αναφώνησε απελπισμένα ο Grant καθώς έμπαιναν στο διαμέρισμά τους. Ο ένοχος αδερφός του ακολουθούσε από πίσω του αμίλητος, αλλά με ένα παράξενα μεγάλο χαμόγελο στα χείλη.

"Αδερφέ μου, δεν υπήρχε περίπτωση να με κρατούσες μακριά από αυτό," απάντησε ο Stephen, χωρίς να υψώνει τον τόνο του. "Επιτέλους είδα μια κανονική εγκληματική σκηνή και ένα αληθινό πτώμα, το οποίο μάλιστα ήταν και το πτώμα του πιο κακιασμένου ανθρώπου που έχω γνωρίσει ποτέ, που με μισούσε μόνο και μόνο επειδή είμαι ψηλός."

"Παραβλέπω τον υπερβολικό χαρακτηρισμό σου, γιατί δε θέλω να τσακωθούμε," είπε νευριασμένα ο Grant και τον αγριοκοίταξε. "Έστω ότι ήθελες να γίνεις μάρτυρας ενός τόσο απεχθούς εγκλήματος, τι στο διάβολο ήθελες να πετύχεις, όταν όρμησες και φωτογράφιζες μανιωδώς τα ερείπια του Τμήματος και το πτώμα του άτυχου Διοικητή μας;"

"Το πρώτο επειδή ήθελε ενθύμιο και το δεύτερο επειδή θέλω να δείχνω σε όλους μου τους εχθρούς από δω και πέρα τι παθαίνουν όσοι τα βάζουν μαζί μου," απάντησε με τόνο ειλικρίνειας ο Stephen.

O Grant τον κοίταξε κουρασμένα και έτριψε το μέτωπο με το χέρι του.

"Αδιόρθωτος, μια ζωή μυαλό νηπίου," σχολίασε απηυδισμένα. "Απορώ πώς στο καλό σε είχαν προλάβει στη Νέα Υόρκη και σε πλήρωναν κιόλας."

"Η Αμερική εκτιμά ανθρώπους σαν εμένα," αποκρίθηκε με πείσμα ο Stephen.

"Από πότε εκτιμούνται αγενείς, δύστροποι, εγωιστές και ακατάδεκτοι σαν εσένα;"

"Από τότε που δέχονται στην Αστυνομία ανθρώπους γκρινιάρηδες, χωρίς χιούμορ, που δεν είναι ευχαριστημένοι με τίποτα σαν εσένα!"

"Είσαι μεγάλος μαλάκας. Εγώ είμαι γκρινιάρης ή εσύ που με παίρνεις τηλέφωνο εν ώρα υπηρεσίας επειδή δε σε είχα πάρει εγώ; Και μετά μου κουβαλήθηκες και στο Τμήμα και με έκανες ρεζίλι μπροστά στους δυο ντετέκτιβ, την ιατροδικαστή και την κακομοίρη μητέρα του Xavier, που έχασε τον αδερφό της!" Εξαγριώθηκε ο Grant. O Stephen γνώριζε καλύτερα να μη τον διακόψει. "Όταν μάλιστα η Diana μας ανακοίνωσε ότι ο Διοικητής ήταν νεκρός, όλοι ασχολούνταν με την ημιλιπόθυμη Diana, την εντελώς λιπόθυμη Cara και την μητέρα του Xavier που είχε πάθει κρίση υστερίας κι εγώ ασχολούμουν με εσένα που έτρεχες πάνω κάτω και έβγαλες φωτογραφίες σαν το παπαράτσι και φώναζες χαρούμενος για τον θάνατο του κυρίου Spencer!"

"Και γιατί να μη χαιρόμουν; Αφού ιτιά με ανέβαζε, πλατάνι με κατέβαζε!" Παραπονέθηκε ο Stephen.

"Εντάξει, συμφωνώ. Όμως δεν είχες κανένα δικαίωμα να προσβάλεις έτσι τη λύπη τόσον ανθρώπων, πόσο μάλλον μα προσβάλεις εμένα, τον αδερφό σου! Για αυτό κι εγώ δε θα σε πάρω μαζί στην κηδεία."

"Όχι, θα με πάρεις!" Κλαψούρισε ο μεγαλύτερος αδερφός. "Σου υπόσχομαι ότι δε θα σου ξαναγκρινιάξω ποτέ!"

"Μη λες μαλακίες. Θα το κάνεις," τον αποπήρε ο Grant.

"Όχι! Αν το κάνω, σου επιτρέπω να μου σπάσεις τον υπολογιστή!"

Ο Grant κοντοστάθηκε και σκέφτηκε. Ήταν αναμφίβολα ισχυρός ο όρος του.

"Εντάξει," απάντησε είπε και του έδωσε το χέρι του για επικύρωση της συμφωνίας.

"Κλείσαμε," συμπλήρωσε ο Stephen καθε έσφιξε τα χέρια τους.

Τότε, χτύπησε το τηλέφωνο του Grant.

"Πήγαινε στο δωμάτιό σου, και μη βγεις, αν δεν σου πω. Αλλιώς, θα φύγεις από το σπίτι μου σε δευτερόλεπτα."

"Από πότε έχεις γκόμενα και δε μου επιτρέπεις να είμαι μπροστά όταν μιλάς;" Απόρησε ο Stephen.

"Βρε άη γαμήσου και πήγαινε μέσα! Που θες κι εξηγήσεις!" Φώναξε ο Grant, δείχνοντας την πόρτα του δωματίου του αδερφού του.

"Εγώ το κάνω, εσύ το κάνεις;" Τον κορόιδεψε ο Stephen, ενώ προχωρούσε προς το δωμάτιό του.

"Δε θα σου απαντήσω," φώναξε ξανά ο Grant και σήκωσε το τηλέφωνό του.

Δέκα λεπτά αργότερα, χτύπησε την πόρτα του αδερφού του.

"Με πήρε o Neil. Η κηδεία είναι αύριο στις δώδεκα το μεσημέρι στον καθολικό ναό του Αγίου Φρειδερίκου. Δε θα κάτσω να σε ετοιμάσω."

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ο Doug μπήκε στο διαμέρισμά του με κάθε δυνατή επιφύλαξη και σιγουρεύτηκε ότι η σπιτονοικοκυρά του δε βρισκόταν κάπου κοντά. Από τότε που πήρε την προαγωγή, τον παγίδευε παντού, για να του ανεβάσει το νοίκι, πράγμα που ο Doug δεν ήθελε να συμβεί.

Τα γεγονότα της ημέρας τον είχαν συνταράξει. Από τη μια ο τραγικός θάνατος του Διοικητή τους, που μπορεί να τους έσπαγε τα νεύρα, μα δεν άξιζε τέτοιο τέλος. Από την άλλη, αυτή η περίεργη περίπτωση της πρωινής τους επείγουσας εξόρμησης τον είχε απασχολήσει πολύ. Κάτι δεν του άρεσε  στην υπόθεση. Κι εκείνη η νεαρή δεν του είχε φανεί καθόλου αθώα, όπως υποδυόταν. Ίσως βέβαια ήταν απλώς πολύ καχύποπτος.

Από τις μπερδεμένες σκέψεις του τον έβγαλε απότομα ο ήχος του κουδουνιού. Έφτασε γρήγορα στην πόρτα και κοίταξε από το ματάκι. Δεν αναγνώριζε τον άνδρα που βρίσκονταν στην άλλη πλευρά.

Βεβαιώθηκε ότι κατείχε ακόμα το όπλο του στην τσέπη του και άνοιξε ελάχιστα την πόρτα.

"Ποιός είστε;"

"Ονομάζομαι Sigurd Northwell. Βρίσκομαι εδώ εκ μέρους του κυρίου Jason Zent."

Ο Doug τον παρατήρησε καλύτερα. Αρκετά ψηλός, γύρω στα τριάντα πέντε, σε εξαιρετική φυσική κατάσταση, με δέρμα κατάλευκο, μαλλιά κορακίσια σε ατίθασες μπούκλες και δυο κρύα, γαλαζοπράσινα μάτια.

"Ο κύριος Zent δε με έχει ενημερώσει για τον ερχομό σας."

"Μπορείς να τον πάρεις τηλέφωνο και να στο επιβεβαιώσει."

"Δεν γνωρίζω τον αριθμό του."

"Τον έχω εγώ," απάντησε θαρραλέα ο άγνωστος και του έδωσε το κινητό του, αφού το άνοιξε.

Ο Doug εξεπλάγη με την άνεση του ξένου. Πληκτρολόγησε τον αριθμό στο κινητό του και κάλεσε τον Ντετέκτιβ.

"Οποίος κι αν είσαι, συντόμευε γιατί έχω δουλειά," ακούστηκε η πλέον γνώριμη φωνή του φίλου του Διοικητή τους.

"Κύριε Zent, είμαι ο Doug Newman, από το Σώμα του κυρίου Spencer."

"Α,ναι, ο Doug. Ο Υπαστυνόμος Ά. Τι μπορώ να κάνω για σένα;"

"Έχει έρθει κάποιος Sigurd Northwell στο σπίτι μου και επικαλείται ότι είναι εδώ εκ μέρους σας."

"Με τις υγείες σου τότε! Ο Sigurd είναι ο χειρότερος από τους τρεις μας!"

"Τι εννοείτε; Εγώ ρώτησα-"

Μα πριν προλάβει να ολοκληρώσει ο Doug, το τηλέφωνο είχε κλείσει.

Γύρισε στον Sigurd Northwell, που τον περίμενε υπομονετικά.

"Τουλάχιστον σας ξέρει. Μπορείτε να περάσετε," είπε και άνοιξε την πόρτα διάπλατα στον άγνωστο άνδρα, ο οποίος μπήκε στο σπίτι χωρίς κανέναν ήχο και με τα μάτια του να χτενίζουν τον χώρο.

"Ενδιαφέρον το σπίτι σου," σχολίασε αδιάφορα.

"Ευχαριστώ, υποθέτω," αποκρίθηκε με επιφυλακτικότητα ο Doug και έκλεισε την πόρτα. "Θα θέλατε να σας φέρω κάτι να πιείτε;"

"Ό,τι πίνεις εσύ," απάντησε με τον ίδιο τόνο ο επισκέπτης και συνέχισε να παρατηρεί το σπίτι.

Ο Doug εξαφανίστηκε και επέστρεψε μετά από λίγο με δυο ποτήρια νερό.

Ο Sigurd πήρε το ποτήρι που του πρόσφερε χωρίς να πει ευχαριστώ.

"Λοιπόν, τι σας φέρνει εδώ;" Ρώτησε ο Doug, για να ξεκινήσει συζήτηση. Δεν άντεχε να τον βλέπει να χτενίζει το σπίτι του με τα μάτια του.

"Εχω αποφασίσει να ερευνήσω τη δολοφονία του Διοικητή σας, του κυρίου Spencer. Γνωρίζω ότι επρόκειτο για εξαιρετικά οργανωμένη δουλειά και έχω έρθει εδώ για να μάθω τι γνωρίζεις εσύ, Doug Newman."

"Ώστε γνωρίζετε και το όνομά μου."

"Προφανώς. Πώς αλλιώς θα έφτανα ως την πόρτα σου;"

Ο Doug δεν μπορούσε να διακρίνει σοβαρότητα ή ειρωνεία στη φωνή του.

"Και τι ακριβώς θέλετε να μάθετε;"

"Τα πάντα," απάντησε ο Sigurd με μια απότομη κίνηση του κεφαλιού του. "Ό,τι ξέρεις, ή ό,τι τέλος πάντων νομίζεις πως ξέρεις."

"Σας παρακαλώ, γίνετε λίγο πιο συγκεκριμένος," παρακάλεσε παγερά ο Doug.

"Πότε γνώρισες τον Francis Spencer;"

"Πριν πέντε χρόνια, όταν είχα έρθει στο Τμήμα για πρώτη φορά, λίγους μήνες αφού τελείωσα την Ακαδημία."

"Ποιά ήταν η πρώτη εντύπωση που σου είχε κάνει;"

"Για να πω την αλήθεια, ειχα θεωρήσει ότι πρόκειται για ψυχοπαθή. Μόλις με είδε, άρχισε να φωνάζει στη Γραμματέα να με πετάξει έξω. Μισούσε το γεγονός ότι ήμουν πολύ πιο ψηλός από εκείνον. Ποτέ δε σταμάτησε να το κάνει." Εκεί ο Doug άφησε έναν αναστεναγμό. "Απλώς με τα χρόνια το συνήθισε. Εκτός των άλλων, με συμπαθούσε για τις ικανότητες μου."

"Ποιές ικανότητες;"

"Νόμιζα πως είχατε διαβάσει τον φάκελό μου. Δεν πειράζει, όμως, μπορώ να σας πω ο ίδιος. Ανέκαθεν αγαπούσα τη δράση και την έρευνα, οπότε όταν διορίστηκα στο Σώμα του κυρίου Spencer, ζητούσα πάντα να συμμετέχω στις δύσκολες αποστολές και να βοηθώ σε όλες τις έρευνες. Πριν δύο χρόνια, εμφανίστηκε στην πόλη μας μια συμμορία εγκληματιών ονόματι οι Δυτικοί. 60 ληστείες, 30 βιασμοί, 42 δολοφονίες έγιναν μέσα σε δύο μόλις μήνες. Κι όλα αυτά έφεραν ένα κοινό στοιχείο, ένα βέλος που έδειχνε πάντα τη Δύση. Για δυο ολόκληρα χρόνια τους κυνηγούσαμε και δεν είχαμε καταφέρει να τους εντοπίσουμε. Πάντα κάποιο στοιχείο δεν ταίριαζε, ή καταλήγαμε σε αδιέξοδο, ή δεν είχαμε αρκετά στοιχεία, για να κάνουμε συλλήψεις. Ώσπου, ένα βράδυ σε ένα μπαρ, άκουσα δυο μεθυσμένους άνδρες να μιλούν για μια δολοφονία που είχε γίνει πριν λίγες μέρες και κατονόμαζαν τα μέλη των Δυτικών ένα προς ένα. Τα ονόματα που είχα προτείνει στον Διοικητή την προηγούμενη κιόλας μέρα, μόνο που δεν είχα συγκεντρώσει τα απαραίτητα αποδεικτικά. Η ομολογία τους με επιβεβαίωσε. Αυτή η διαβολική σύμπτωση μου έδωσε τη θέση του Υπαστυνόμου Ά."

"Ειλικρινά, δε γνώριζα για τους Δυτικούς," είπε ο Sigurd, όταν τελείωσε ο Doug. "Ήμουν στην Αμερική για πολλά χρόνια και επέστρεψα μόλις χθες. Μήπως πιστεύεις ότι κάποιο από τα μέλη τους ευθύνεται για την ανατίναξη του Τμήματος και τον θάνατο του Διοικητή;"

"Όχι," απάντησε με σιγουριά ο Doug. "Αν ζητούσαν εκδίκηση, θα τη ζητούσαν από εμένα. Εγώ βρήκα τα στοιχεία και τους πέταξα στη φυλακή, εγώ έφερα τους μάρτυρες που τους καταδίκασαν. Δε νομίζω πως θα ήθελαν να εκδικηθούν τον Διοικητή."

Ο Sigurd ανασήκωσε τους ώμους του. "Μπορεί και να έχεις δίκιο. Θα σε ρωτήσω κι αυτό· διερευνούσατε μήπως κάποια μεγάλη υπόθεση τον τελευταίο καιρό;"

"Η αλήθεια είναι πως ναι. Ερευνούσαμε μαζί με τον κύριο Zent και τον κύριο Deaf μια υπόθεση που μας είχε προβληματίσει περισσότερο από τους Δυτικούς. Μια ομάδα εγκληματιών είχε κάνει μια σειρά από ληστείες, με αποκορύφωμα τη ληστεία ενός πολυκαταστήματος, όπου τραυμάτισαν σοβαρά πολλά μέλη της Ασφαλείας του κτιρίου."

"Ενδιαφέρον," σχολίασε ο Sigurd. "Είχατε ανακαλύψει τίποτα με τον Jason;"

"Δήλωνε πεπεισμένος ότι πρόκειται για συμμορία αποκλειστικά από γυναίκες."

"Αυτές είναι εικασίες. Εδώ χρειάζονται αποδείξεις. Είχατε εντοπίσει υπόπτους;"

"Ναι, μόνο που όλα αυτά χάθηκαν στην έκρηξη."

"Και μπορείτε πολύ εύκολα να τα ξαναβρείτε," τον προέτρεψε ο Sigurd. "Προτείνω να συνεχίσετε την έρευνα σε αυτή τη συμμορία. Αν μη τι άλλο, θα εξαρθρώσετε μια ομάδα επικίνδυνων κακοποιών."

"Μα πώς; Μας είναι απαγορευμένο," τόνισε ο Doug. "Μέχρι να επισκευαστεί το Τμήμα και να έρθει καινούριος Διοικητής, θα περάσουν μήνες, μπορεί και ένας χρόνος."

"Αυτό να μη σας απασχολεί," απάντησε αινιγματικά ο Sigurd. "Λύστε την υπόθεση μόνοι σας. Βρείτε τους δολοφόνους του Spencer και τιμωρείτε τους. Το γεγονός ότι είστε Αστυνομικοί σε διαθεσιμότητα, σας δίνει πολλά προνόμια. Χρόνο, άνεση, ακόμα και την ιδιότητα να σκοτώσετε."

"Δεν είναι τόσο απλά," αντιστάθηκε ο Doug.

"Κι όμως είναι," επέμεινε ο Sigurd. "Η υπόθεση δεν είχε επίσημα δημοσιοποιηθεί, άρα κανένας δε θα την αγγίξει ξανά και από την άλλη ο Jason Zent είναι ένας αλαζόνας εγωιστής, που δε θα καταφέρει να τη λύσει. Ο Francis του είχε εμπιστοσύνη, γιατί δεν είχε συνειδητοποιήσει τη δική του ευφυΐα."

"Δεν καταλαβαίνω γιατί-"

"Άκουσε με, Doug," τον διέκοψε κοφτά ο Sigurd. "Ο Francis Spencer, παρόλο τον δύστροπο χαρακτήρα του, υπήρξε ένα εξαιρετικά έξυπνος άνθρωπος. Κι εσύ είσαι το ίδιο έξυπνος. Ένωσε τους συναδέλφους σου και λύστε την υπόθεση μόνοι σας. Αν αυτή η συμμορία ευθύνεται πραγματικά για όσα έγιναν, τότε πρέπει να δράσετε άμεσα. Προφανώς φοβούνται ότι θα τους εντοπίσετε και θελησαν να σας εξαφανίσουν. Και θα το προσπαθήσουν ξανά."

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Η κηδεία έλαβε χώρα σε πολύ στενό κύκλο. Η λειτουργία απόλυτα λιτή· ο καθολικός ιερέας, που φαινόταν πολύ νέος, τέλεσε το μυστήριο ευλαβικά και κόντεψε να δακρύσει κατά την ώρα της ταφής. Ίσως γνώριζε τον κύριο Spencer προσωπικά. Ίσως ήταν θρησκόληπτος πιστός και εκκλησιάζονταν τακτικά. Ίσως πάλι είχε τρομάξει από την ουλή του κομμένου του λαιμού, που παρόλο το μακιγιάζ ακόμα ξεχώριζε μέσα από το κατάλευκο κοστούμι που του είχαν φορέσει.

Η Letitia Spencer, η αδερφή του εκλιπόντος και μητέρα του Xavier, στέκονταν ακίνητη και έχυνε βουβά δάκρυα. Δίπλα της ο γιος της της κρατούσε το χέρι και συγκρατούσε τον εαυτό του να μη δακρύσει κι αυτός. Όχι επειδή ήταν περίλυπος για τον θείο του, αλλά επειδή δεν άντεχε να βλέπει τη μητέρα του να θρηνεί και να λυπάται τόσο· από τότε που έχασαν τον πατέρα του- κι αυτό είχε συμβεί πολλά χρόνια πριν- δεν την είχε δει ποτέ να κλαίει- τουλάχιστον όχι μπροστά του.

Οι Αστυνομικοί είχαν καθίσει όλοι μαζί σε μια πλευρά του καθολικού ναού και προσπαθούσαν να ψάλλουν. Λίγο πιο πέρα κάθονταν η Diana Prince, η Ιατροδικαστής, με τη βοηθό της τη Mera, και σε μια γωνία μόνος ο Stephen, ο αδερφός του Grant. Στις μπροστινές θέσεις είχαν επιλέξει να καθίσουν ο Jason Zent και ο Kal Deaf. Κάποια στιγμή φάνηκε στον Doug ότι είδε τον μυστηριώδη Sigurd Northwell να περνά έξω από την εκκλησία, μα δεν μπήκε στον κόπο να τον αναζητήσει.

Μετά την κηδεία, οι απλοί περαστικοί και οι όχι και τόσο στενοί συγγενείς έφυγαν. Ο Xavier έμεινε με την απαρηγόρητη μητέρα του και η Helena μαζί τους. Η Cara στάθηκε μαζί με τον Jason Zent και μαζί κοιτούσαν την τρύπα του νεκροταφείου όπου πλέον θα κατοικούσε ο άτυχος Francis Spencer.

Ύστερα, όλοι τους έφυγαν για το πατρικό του Xavier, όπου η μητέρα του θα τους έκανε το τραπέζι. Ήθελε να τους περιποιηθεί, ή μάλλον καλύτερα να ξεχαστεί σε κάτι άλλο από τις μνήμες του αδερφού της.

Ο Neil, o Doug και ο Grunt έμειναν πίσω να ρίξουν το υπόλοιπο χώμα στον τάφο. Ο σταυρός με το όνομα του Διοικητή τους βρίσκονταν σε ένα κουτί και περίμενε να τοποθετηθεί εκεί που έπρεπε.

Ενώ έριχνε το χώμα με το φτυάρι, ο Doug ένιωσε έναν οξύ πόνο στη μέση του και κόντεψε να χάσει την ισορροπία του.

"Πήγαινε στο σπίτι του Xavier," τον παρότρυνε ο Neil. "Θα μείνουμε εμείς να τελειώσουμε εδώ."

"Καλά είμαι," είπε ο Doug μέσα από τα σφιγμένα δόντια του. Μετά βίας ανάγκαζε τον κορμό του να μείνει ευθύγραμμος. Πώς στον διάολο το είχε πάθει αυτό τόσο ξαφνικά;

"Φίλε, δεν είσαι καλά. Να προσέχεις με τη μηχανή στον δρόμο," επέμεινε ο Grant.

Ο Doug αποφάσισε να παραμερίσει την υπερήφανεια και να ελευθερώσει τον πόνο. Περπάτησε με δυσκολία προς το μέρος που είχε παρκάρει τη μηχανή του και αντιλήφθηκε ότι κάποιος κάθονταν πάνω στη σέλα. Από τα μαλλιά και μόνο αναγνώρισε τον Sigurd Northwell.

"Επιτέλους! Κι είχα αρχίσει να πιστεύω ότι θα του κάνατε δεύτερη κηδεία οι τρεις σας."

"Τι θες εσύ εδώ;" Τον ρώτησε απότομα ο Doug, χωρίς όρεξη για παιχνιδάκια.

"Τους είπες για την έρευνα;" Άλλαξε εντελώς τόνο ο συνομιλητής του.

"Είσαι τρελός; Δεν καταλαβαίνεις την κατάσταση; Έχουν πάρει πολύ βαριά το όλο ζήτημα με την κηδεία και τον θάνατο του Διοικητή μας. Ας περάσουν μερικές μέρες και μετά θα τους μιλήσω."

"Και πόσες μέρες θέλουν για να το ξεπεράσουν; Ένας μήνας είναι καλά;" Τον ειρωνεύτηκε ο Sigurd.

"Κόψε τις ειρωνείες!"

"Κι εσύ τους ενδοιασμούς! Η κατάσταση χρήζει επείγουσας δράσης κι εσύ περιμένεις από αυτούς να τελειώσουν τον θρήνο!" Του φώναξε θυμωμένα ο Sigurd.

"Σκάσε γαμώτο!" Προσπάθησε να τον ηρεμήσει ο Doug. "Μπορεί να ακουστείς. Θα στην κάνω τη χάρη. Θα τους μιλήσω σήμερα."

"Ωραία. Θα επικοινωνήσουμε λοιπόν για νεότερα," αποκρίθηκε μυστηριωδώς ο Sigurd και έκανε στροφή, για να φύγει.

Ο Doug έμεινε εμβρόντητος.

"Μα τι λες; Αφού δεν έχουμε ανταλλάξει τηλέφωνα!"

"Αυτό δεν είναι προβλημα," του απάντησε απαθή ο Sigurd και σύντομα χάθηκε σε έναν δρόμο, στρίβοντας δεξιά.

Ο Doug ανέβηκε γρήγορα στη μηχανή κι έβαλε μπρος, γραμμή για το πατρικό του Xavier, που απείχε μερικά χιλιόμετρα από την εκκλησία.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Του άνοιξε η Cara και του ένευσε να περάσει. Φωνές αναμειγνύονταν από πολλές συζητήσεις. Οι συνάδελφοί του είχαν επιτάξει το σαλόνι, όπου συζητούσαν έντονα με τον Jason Zent και τον Kal Deaf. Η Demeter και η Mera μαζί με την Helena βοηθούσαν τη μητέρα του Xavier με την ετοιμασία του τραπεζιού. Ο ίδιος ο Xavier με τον αδελφό του Grant βρίσκονταν έξω, στο μπαλκόνι, και δεν ένοιαζαν να συζητούν, τουλάχιστον έτσι φάνηκε.

Στην αρχή ένιωσε την ανάγκη να πάει στην κουζίνα και να χαιρετήσει τη Mera. Τελικά, όμως, προτίμησε να καθήσει με τους συναδέλφους του στους καναπέδες. Τους χαιρέτησε όλους και υποκρινόταν πως άκουγε τη συζήτηση, ενώ το μυαλό το έτρεχε στην κουβέντα του με τον Sigurd και στο αν έπρεπε να τον εμπιστευτεί ή όχι. Δεν ήξερε απολύτως τίποτα για εκείνον. Έπρεπε να τον ερευνήσει.

Έβγαλε το κινητό του και πληκτρολόγησε το όνομά του στο Google. Βρήκε μερικά αρχεία.

Sigurd Northwell.

Αριστούχος φοιτητής της Ακαδημίας Αστυνομικών του Λονδίνου. Ικανότατος ντετέκτιβ και κυνηγός κεφαλών. Έχει ήδη στο δυναμικό του σαράντα συλλήψεις γνωστών κακοποιών, εκ των όποιον οι περισσότερες επ'αυτοφόρω, και τέσσερις εξαρθρώσεις οργανώσεων, εκ των οποίων οι δύο είχαν διασυνδέσεις παγκόσμιας εμβέλειας.

Ο Doug θαύμασε την ικανότητα αυτού του ανθρώπου και ύστερα από περιέργεια πάτησε τους συνδέσμους για φωτογραφίες. Σε μία από αυτές είδε τον Sigurd, τουλάχιστον δέκα χρόνια νεότερο, μαζί με άλλους δυο νέους, έναν ψηλό καστανό κι έναν αρκετά κοντό με σγουρά μαλλιά.

Ο Sigurd Northwell με τους καλούς του φίλους Jason Zent και Francis Spencer, διάβασε στη λεζάντα.

Ώστε είχε δίκιο ο Ντετέκτιβ, όταν μίλησαν στο τηλέφωνο την προηγούμενη ημέρα. Ο Sigurd ήταν πράγματι μέλος της παρέας τους...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"Δε θα σε πείραζε να πάω μέσα να ελέγξω τη μητέρα μου, σωστά;" Ρώτησε ευγενικά ο Xavier τον Stephen, ενώ οι δυο τους συνέχιζαν να στέκονται στη βεράντα μόνοι.

"Όχι βέβαια, δε χρειαζόταν καν να με ρωτήσεις για αυτό," απάντησε ο αδερφός του Grant με τα χέρια να δείχνουν τη βεραντόπορτα.

"Εντάξει τότε. Τα λέμε μετά, Stephen," τον χαιρέτησε ο Xavier και μπήκε πίσω στο σπίτι του.

Ο Stephen έμεινε μόνος να ατενίζει την πόλη και τη γειτονιά. Το ρετιρέ τους επέτρεπε να έχουν μεγαλύτερη και πιο πανοραμική θεά. Έτσι ήταν και το διαμέρισμά του στη Νέα Υόρκη, το οποίο πλέον είχε αφήσει.

Άκουσε βήματα πίσω του. Δε χρειάστηκε να γυρίσει. Είχε απομνημονεύσει τον βηματισμό της.

"Diana, τι σε φέρνει εδώ;"

"Είδα ότι ήσουν μόνος σου και σκέφτηκα να έρθω, να σου κάνω παρέα," απάντησε και έβγαλε ένα πακέτο στριφτά τσιγάρα από την τσέπη του μαύρου της παντελονιού.

"Ευγενικό, μα δε χρειαζόταν," αποκρίθηκε ο Stephen. "Μέσα είσαι πιο απαραίτητη από όσο είσαι εδώ."

Η Demeter έβγαλε έναν αναστεναγμό και έτριψε το μέτωπό της.

"Μου κρατάς κακιά για αυτό που έγινε το τελευταίο βράδυ που ήμασταν μαζί," του είπε πίκρα και δεν κατάλαβε αν επρόκειτο για ερώτηση ή απλό συμπέρασμα.

"Καθόλου," τη διαβεβαίωσε ο Stephen. "Όλοι έχουμε καλές και κακές μέρες. Πάρε για παράδειγμα αυτό που συμβαίνει σήμερα."

"Τι ατυχία κι αυτή," σχολίασε λυπημένα η Demeter και άναψε ένα τσιγάρο. "Τόσο νέος άνθρωπος και να χαθεί ανούσια."

"Τριάντα τριών ετών ήταν," συμπλήρωσε ο Stephen. "Το είδα στον σταυρό που ετοιμάζονταν να βάλουν στον τάφο."

Άλλος ένας αναστεναγμός από τη Demeter.

"Είναι κρίμα. Δύσκολη δουλειά αυτή του αστυνόμου. Χωρίς να το θέλουν δημιουργούν τόσους εχθρούς."

"Πραγματικά," την επικρότησε ο Stephen. "Αλλά και του ιατροδικαστή δεν πάει πίσω. Εξέταση τόσο φρικιαστικών καταστάσεων με ψυχραιμία και αποτελεσματικότητα. Απαιτεί νομίζω πολλή πειθαρχία."

"Δεν έχεις άδικο," είπε η Demeter και άφησε τον καπνό από το στόμα της προς τον ουρανό. "Αλλά δεν με πειράζει. Έχω συνηθίσει πια. Από τότε που ήμουν μικρή ήθελα να κάνω αυτή τη δουλειά και τώρα εξασκώ το όνειρό μου."

"Τι περίεργα όνειρα και στόχους μπορεί να έχει κάποιος," σχολίασε ο Stephen προσεκτικά να μην τη θυμώσει, με ένα γέλιο στο τέλος.

"Δεν έχεις ιδέα," αποκρίθηκε η Demeter και έσβησε το υπόλοιπο του τσιγάρου στην ψιλοτάκουνη, μαύρη γόβα της.

"Ελάτε όλοι!" Ακούστηκε μια φωνή μέσα από το σπίτι. "Το τραπέζι είναι έτοιμο!"

Οι δυο τους προχώρησαν προς την τραπεζαρία και πήραν τις θέσεις τους στο τραπέζι.

Το δείπνο ήταν πλουσιοπάροχο και νόστιμο. Η Letitia Spencer είχε βάλει όλη της την τέχνη σε αυτό το τραπέζι, όλη της τη στοργή και την αγάπη για τη μαγειρική. Μετά από το υπεραρκετό φαγητό, σέρβιρε και τριών ειδών γλύκα, τα οποία ήταν εξίσου υπέροχα στη γεύση με το φαγητό. Φυσικά, έλαβε πολλούς επαίνους για την ικανότητά της στη μαγειρική.

Όταν τελείωσαν, μάζεψε το τραπέζι με τη βοήθεια της Demeter και της Helena και πέρασε στην κουζίνα, για να βάλει όλη πλυντήριο πιάτων. Σε είκοσι λεπτά είχε τελειώσει. Τότε σηκώθηκε ήρεμα, πήγε στο σαλόνι, χαιρέτησε έναν έναν τους καλεσμένους της, τους ευχαρίστησε για την παρουσία τους και αποσύρθηκε στο δωμάτιό της, για να κοιμηθεί. Ήταν ξύπνια από τα χαράματα και όλη η μέρα την είχε εξουθενώσει σωματικά και ψυχικά.

Όχι πολύ μετά την απόσυρση της Letitia, ο Jason και ο Kal χαιρέτησαν τους πάντες, συλληπήθηκαν τον Xavier και έφυγαν. O Ντετέκτιβ είπε ότι είχε σοβαρή δουλειά που δεν αναβαλλόταν.

Τότε, ο Doug σκέφτηκε να πλησιάσει τους φίλους του, μα είδε ότι η Mera καθόταν μόνη της και σκέφτηκε να πάει κοντά της. Είχαν ανταλλάξει ελάχιστες λέξεις όλη την ημέρα.

"Πώς είσαι;" Τον ρώτησε εκείνη, αμέσως μόλις έκατσε δίπλα της.

"Προσπαθώ να επεξεργαστώ όσα έγιναν," απάντησε κουρασμένα ο Doug.

"Δεν ξέρω ποιόν να λυπηθώ περισσότερο· την κυρία Letitia που έχασε τον αδερφό της, ή εσάς που χάσατε τη δουλειά σας και τον Διοικητή σας;"

"Το Τμήμα θα ξαναφτιαχτεί," είπε αισιόδοξα ο Doug. "Η Cara επικοινώνησε σήμερα με τα κεντρικά γραφεία και της είπαν ότι αύριο ξεκινούν οι διαδικασίες επισκευής."

"Αυτό είναι πολύ ευχάριστο," αποκρίθηκε με ένα μισο χαμόγελο η Mera. "Κι εσύ τι σκοπεύεις να κάνεις μέχρι τότε;"

Ο Doug ήθελε να της πει για την έρευνα που τους προέτρεπε ο Sigurd, μα θεωρούσε δίκαιο να το μάθουν πρώτα οι άμεσα ενδιαφερόμενοι.

"Αρχικά θα κοιμάμαι πολύ περισσότερο από όσο κοιμάμαι τώρα. Και μετά θα περάσω όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο μαζί σου."

Η Mera ένιωσε το χέρι του πάνω στο δικό της και η καρδιά της σκίρτησε.

Εκείνη τη στιγμή, είδε με την άκρη του ματιού της την Helena να τους πετά λεπίδες με τα μάτια της και τη Demeter να σηκώνεται όρθια από τη θέση της.

"Μάλλον φεύγουμε με τη Diana," του είπε λυπημένα. "Θα σε δω όποτε θες. Πάρε με στο τηλέφωνο. Αντίο."

Σηκώθηκε και με δυσκολία άφησε το χέρι του.

"Αντίο," της ψιθύρισε εκείνος.

Η Demeter και η Mera χαιρέτησαν τους πάντες, συλληπήθηκαν τον Xavier και έφυγαν γρήγορα, βροντώντας την πόρτα πίσω τους. Ο Xavier έτρεξε να δει, αν είχαν ξυπνήσει τη μητέρα του. Τη βρήκε να κοιμάται με μερικές φρέσκες σταγόνες δακρύων στα μάγουλά της.

Ο Doug παρατήρησε ότι είχαν μείνει επιτέλους μόνοι οι συνάδελφοι. Και για να μην φύγει και κανένας άλλος, έκανε νόημα στον Xavier να πλησιάσουν όλοι γύρω του. Ο Stephen, αν και ήθελε να πλησιάσει κι αυτός, το απέφυγε, εξαιτίας του αγριεμένου βλέμματος που του πέταξε ο Grant.

"Παιδιά, ακούστε με προσεκτικά και μη με διακόψετε μέχρι να τελειώσω," τους παρακάλεσε ο Doug.

Οι φίλοι του ένευσαν.

"Λοιπόν, χθες με επισκέφτηκε στο σπίτι μου ένας παράξενος τύπος ονόματι Sigurd Northwell. Μου συστήθηκε ως απεσταλμένος του Jason Zent. Εγώ αναζήτησα το όνομά του και ανακάλυψα ότι ήταν ο τρίτος της παρέας Jason Zent και Francis Spencer. Αφού μου έκανε μερικές ανούσιες ερωτήσεις, επέμεινε στο γεγονός να ερευνήσουμε μόνοι μας και τον θάνατο του Διοικητή και τη συμμορία των γυναικών που ήδη ερευνούσαμε. Θεωρεί ότι τα δυο τους συνδέονται. Μου είπε να μη βασιστούμε στον Jason, γιατί είναι αλαζόνας, και να σταθούμε στις δικές μας δυνάμεις, μια που εφόσον δεν υπάρχουν επίσημα έγγραφα για την υπόθεση της συμμορίας, κανένας δε θα τις αναζητήσει. Όσα έγγραφα είχαμε, διαλύθηκαν στην έκρηξη."

Οι αστυνόμοι τον κοιτούσαν αποσβολωμένοι.

"Μα πώς θα το κάνουμε αυτό;" Απόρησε η Cara. "Πώς θα ερευνήσουμε αυτή τη συμμορία, όταν δε διαθέτουμε τα απαραίτητα μέσα;"

"Ο Sigurd μου φάνηκε άνθρωπος με πολλές άκρες. Θα του ζητήσω βοήθεια στην υλική υποστήριξη," απάντησε ο Doug, ο οποίος θεωρούσε τον σκοπό τους υπέρτατο.

"Στην τελική ο σκοπός αγιάζει τα μέσα," υποστήριξε ο Neil, που φάνηκε να έχει πειστεί.

"Εγώ έχω ακόμα κάποιους ενδοιασμούς," μονολόγησε ο Xavier.

"Δεν πρέπει," τον αποδοκίμασε η Helena. "Για να πετύχουμε, πρέπει να είμαστε όλοι μαζί. Xavier, δε θα είσαι μόνος. Θα είμαστε η ίδια ομάδα που είμαστε κάθε μέρα."

"Λοιπόν, τι λέτε;" Ρώτησε αδημονώντας ο Doug.

"Ας ψηφίσουμε," πρότεινε ο Hal.

"Ποιοί είναι υπέρ του σχεδίου του Doug;" Ρώτησε ο Neil και σήκωσε απευθείας το χέρι.

Τον μιμήθηκαν ο Hal, η Helena, ο Grant και ο Doug. Μόνο η Cara και ο Xavier έμειναν αδρανείς.

Ο Xavier αναστέναξε.

"Άντε θα βοηθήσω," είπε και σήκωσε το κεφάλι. Η Cara τον ακολούθησε σύντομα.

"Τέλεια," σχολίασε χαρούμενα ο Grant. "Τι θα λέγατε να συγκεντρωθούμε αύριο σπίτι μου κατά τις έντεκα το πρωί;"

"Εντάξει," απάντησαν ομόφωνα όλοι.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ωωωωω η επιχείρηση ξεκινά!
Τι λέτε θα γίνει; Πώς σας φαίνεται ο Sigurd;

Μη ξεχάσω τους δύο νέους χαρακτήρες:

Letitia Spencer: Rebecca Ferguson

Sigurd Northwell: Benedict Cumberbatch

Τα λέμε στο επόμενο κεφάλαιο αφού φτάσουμε σαράντα σχόλια...