Αυτό το κεφάλαιο είναι αφιερωμένο στην kaith_tzoka η οποία δεν σταματάει να με στηρίζει σε αυτή την ιστορία.

Σας εύχομαι καλή ανάγνωση!!

"Και τι θα θέλατε ακριβώς από τον κύριο Waller;" Αναρωτήθηκε η Cara, σκανάροντας τον νεοφερμένο για πολλοστή φορά με τα γαλάζια της μάτια.

"Ξέρετε, έφυγε βιαστικά από το σπίτι," ξεκίνησε ο Stephen μα δεν κατάφερε να ολοκληρώσει την πρότασή του μιας και ο Grant κατέφτασε στη γραμματεία με ένα αφηρημένο βλέμμα.

"Cara, μπορώ να πάρω ένα τηλέφωνο στο σπίτι μου;" Τη ρώτησε, αγνοώντας παντελώς οτιδήποτε γύρω του.

Ο Stephen έβηξε για άλλη μια φορά.
Μόνο τότε ο Grant γύρισε προς το μέρος του και μόλις τον είδε, τα μάτια του γούρλωσαν.

"Τι θες εδώ;" Ρώτησε και σταύρωσε τα χέρια του στο στήθος του.

"Ίσως γιατί ξέχασες το κινητό σου και τον ασύρματό σου στο σπίτι;" Απεφάνθη ο μεγάλος του αδερφός και έβγαλε από την τσέπη του ένα κινητό και τον ασύρματο και του τα έδωσε.

"Και γιατί άργησες τόσο να τα φέρεις;" Ρώτησε ο Grant με ένα ύποπτο βλέμμα.

"Πρώτον έπλενα τα πιάτα από το πρωινό σου μιας και εσύ έφυγες τρέχοντας και δεύτερον ήρθα εδώ με τα πόδια αφού μου έχεις αφήσει χρήματα μόνο για να πληρώσω το νερό και το τηλέφωνο."

Ήταν η σειρά της Cara να εκπλαγεί.

"Κι έκανες δηλαδή δέκα χιλιόμετρα με τα πόδια;"

"Πάνω κάτω," αποκρίθηκε στεγνά ο αδερφός του Grant.

"Άντε φύγε τώρα, Stephen, δεν έχεις τίποτα άλλο να κάνεις εδώ," τον διέταξε πρακτικά ο Grant.

"Αυτό θα το δούμε," αντιτάχθηκε ο Stephen και έκατσε σε μία από τις καρέκλες της γραμματείας.

"Αν θέλει να κάτσει ο αδερφός σου ας κάτσει· μόνο φασαρία να μην κάνει," πετάχτηκε η Cara και επέστρεψε στη δουλειά της στον υπολογιστή.

"Συ είπας," είπε απογοητευμένα ο Grant και αποσύρθηκε.

Για λίγο επικράτησε σιγή στο δωμάτιο μέχρι που η εξώπορτα άνοιξε για άλλη μια φορά μέσα στη μέρα και ο Hal εισήχθη στη γραμματεία φουριόζος.

"Τι έγινε; Την έδωσες την αγγελία;" Ρώτησε η Cara χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

"Ναι," απάντησε μονολεκτικά ο Hal και σταμάτησε μόνο για ένα δευτερόλεπτο το οποίο ήταν αρκετό για να αντιληφθεί τη νέα παρουσία στον χώρο.

"Ο κύριος;" Ρώτησε περίεργα.

"Stephen Waller,αδερφός του Grant," συστήθηκε ο νεοφερμένος πριν καν προλάβει να ανοίξει το στόμα της η Cara.

"Έχω ακούσει για σας," αποκρίθηκε ο Hal ευγενικά και κάθησε σε μία άλλη καρέκλα της γραμματείας.

"Είσαι ο Hal Herburt, σωστά;" Αναρωτήθηκε ο Stephen αφού τον παρατήρησε για λίγο.

"Herbert, και ναι αυτός είμαι," έγνεψε ο Hal. "Πώς με καταλάβατε;"

"Δεν έχεις ακούσει μόνο εσύ για μένα," ήταν η μόνη απάντηση του Stephen. "Και δεν υπάρχει λόγος να μου μιλάς στον πληθυντικό."

Ο Hal δεν απάντησε σε αυτό. Κοίταξε γύρω, παρατηρώντας το δωμάτιο. Πάνω στο φωτοτυπικό είδε μια πλαστική, βιοδιασπώμενη τσάντα και δύο καφέδες.

"Έφερε ο Ray το πρωινό μας;"

"Ναι," αποκρίθηκε επίπεδα η Cara.

"Και ποιός πλήρωσε για μένα;"

"Ο Ray συμφώνησε να του τα πληρώσετε αύριο."

"Ποιοί θα 'πληρώσετε';"

"Εσύ και ο Xavier."

"Ακόμα να έρθει αυτός;" Απόρησε ο Hal.

"Ένας Θεός ξέρει πού έμπλεξε," κούνησε το κεφάλι της με φανερή απογοήτευση η Cara.

"Στην κίνηση ίσως;" Πρότεινε ο Stephen που παρακολουθούσε τη συζήτησή τους βαριεστημένα.

Και ο Hal και η Cara γύρισαν να τον κοιτάξουν σε μία τέλεια συγχρονισμένη κίνηση.

"Όπως και να χει, ακόμα να έρθει ο πρίγκιπας," ακούστηκε η φωνή του Neil από τον διάδρομο.

"Το ότι είναι ανιψιός του Spencer και από τύχη βρίσκεται σε αυτή τη θέση δεν τον καθιστά λουφαδόρο," πρόσθεσε ο Doug ο οποίος βρισκόταν μερικά εκατοστά πιο πίσω από τον Neil.

"Ακόμα όμως μπορεί να κόλλησε στην κίνηση," επέμεινε ο Stephen αναγκάζοντας τον Neil και τον Doug να γυρίσουν επίσης προς το μέρος του.

"Εσύ πάλι ποιός είσαι;" Απαίτησε να μάθει ο πρώτος.

"Εσύ είσαι ο Neil McCray. Η περιγραφή ταιριάζει," είπε ο Stephen και γύρισε προς το μέρος του δεύτερου. "Κι εσύ ο Doug Newman, ο νέος Υπαστυνόμος Α'."

"Σωστός και στα δύο, βέβαια δεν μας είπες εσύ ποιός είσαι," επιβεβαίωσε ο Doug.

"Εγώ πάλι είμαι ο αδερφός του Grant, o Stephen. Στις υπηρεσίες σας," ολοκλήρωσε ο νεοφερμένος και έκανε μια μίνι υπόκλιση.

"Ώστε εσύ είσαι," ψιθύρισε ο Neil και αμέσως ξέσπασε σε τρανταχτά γέλια. Δεν φαινόταν να σταματάει μέχρι που ο Doug αναγκάστηκε να τον χαστουκίσει.

"Κάτσε ρε μαλάκα," ούρλιαξε σχεδόν ο Αστυνόμος Α' και έτριψε το κατακόκκινο μάγουλό του.

"Προς τι το γέλιο;" Απόρησε ο Stephen.

"Είναι απλώς ότι," ξεκίνησε ο Neil έτοιμος να μιλήσει για όλα όσα τους είχε πει ο Grant το προηγούμενο βράδυ.

"Δεν μοιάζετε καθόλου," τον διέκοψε ο Doug. "Και αυτό του φάνηκε αστείο."

"Ξεκαρδιστικό θα έλεγα," συμπλήρωσε ο Hal με ένα χαμόγελο, καταφέρνοντας να συγκρατήσει το δικό του γέλιο.

"Πράγματι," συμφώνησε ο Stephen. "Όλοι μας το λένε."

"Έχετε μήπως μύτες για μηχανικό μολύβι;" Μπήκε φουριόζα η Helena στο δωμάτιο.

"Ναι βεβαίως," αποκρίθηκε μηχανικά η Cara και αμέσως άνοιξε ένα συρτάρι από τα αναρίθμητα στο γραφείο της και της έδωσε ένα μικρό κουτάκι.

Μόλις γύρισε να φύγει παρατήρησε τον νεοφερμένο.

"Χαίρετε," είπε τυπικά. "Είστε ο αδερφός του Grant;"

"Ναι," έγνεψε ο Stephen και σηκώθηκε από την καρέκλα του. "Μα πώς το κατάλαβες;"

"Από το γέλιο του Neil."
Και αφού έριξε στον τελευταίο μια φευγαλέα ματιά γύρισε ξανά προς τον Stephen.
"Πάντως δεν μοιάζετε καθόλου."

Εκείνη ακριβώς τη στιγμή η πόρτα άνοιξε και μπήκε ο Xavier με έναν φάκελο στο χέρι.

"Τι έγινε ρε παιδιά, έχουμε συνομωσία πίσω από την πλάτη μου;"
Έπειτα γύρισε προς την Cara.
"Αυτό είναι για σένα," δήλωσε και της έδωσε τον φάκελο.

"Κι εσείς ποιος είστε;" Ρώτησε, φανερά απευθυνόμενος στον Stephen.

"Stephen Waller, ο αδερφός του Grant," ήρθε η απλή απάντησή του.

"Χάρηκα για τη γνωριμία, είμαι ο-"

"Xavier Button, σε αναγνώρισα."

"Μα πώς;"

"Δεν είναι και τόσο δύσκολο να σε αναγνωρίσει κανένας."

"Για εσάς πάντως δεν θα έλεγα το ίδιο," αποκρίθηκε ο Xavier. "Δεν μοιάζετε καθόλου με τον Grant."

"Δεν νιώθω εντύπωση από τα λεγόμενά σου," είπε ο Stephen και ολοκλήρωσε την σύντομη συζήτησή τους.
Κάθησε στην καρέκλα του, όπως έκαναν και οι υπόλοιποι.

"Cara, γιατί ήθελες να στείλω την αγγελία τόσο σύντομα;" Αναρωτήθηκε ο Hal.

"Απλώς ο διοικητής φώναζε να τη στείλουμε οσονούπω έτσι ώστε να το τακτοποιήσουμε όσο το δυνατόν γρηγορότερα," εξήγησε η γραμματέας η οποία τώρα ήταν απόλυτα προσηλωμένη στον φάκελο που της έφερε ο Xavier.

"Έχουμε όμως κάτι σαν νεκροτομείο να δουλεύει ο ιατροδικαστής;" Απόρησε η Helena.

"Υπάρχει ένα δωμάτιο δίπλα στο γραφείο του Spencer στο οποίο θα εγκαταστήσουμε τον απαραίτητο εξοπλισμό," εξήγησε αυτή τη φορά ο Neil.

"Ποιό καλέ; Εκείνο το μισογκρεμισμένο ερείπιο; Το παλιό κελί;" Ρώτησε ο Xavier.

"Ακριβώς," έγνεψε ο Neil.

"Χαρά στην υπομονή του νέου μας συναδέλφου," αναστέναξε η Helena.

"Εδώ είστε πάλι;" Ακούστηκε η τσιριχτή φωνή του διοικητή τους για άλλη μια φορά. Τους παρατήρησε και έπειτα μίλησε.
"Καλώς τα μάτια μου τα δυο! Πώς κι από δω, Herbert; Και εσύ Button, πώς και μας θυμηθήκατε; Κρίμα που δεν μας είχατε ειδοποιήσει να στρώναμε κι ένα κόκκινο χαλί, να καλούσαμε και τους One Direction να μας δώσουν και μια συναυλία για το ευτυχές γεγονός!"

Η Helena ανατρίχιασε στον τραχύ και κοφτό τόνο της φωνής του διοικητή τους.

"Πάντα κεφάτος κύριε Spencer," σχολίασε η Cara και για άλλη μια φορά διέκοψε τη δουλειά της.

"Όχι τόσο όσο εσείς, δεσποινίς Faye," της πέταξε ο Spencer χωρίς καν να την κοιτάει. "Εσείς δεν χάνετε το κέφι σας ούτε όταν δουλεύετε ούτε όταν τεμπελιάζετε-καλή ώρα."

"Α, σας παρακαλώ," ξεκίνησε η Cara, έτοιμη να τσακωθεί με το αφεντικό της.

"Τα παιδιά μαζεύτηκαν εδώ για να γνωρίσουν εμένα," ακούστηκε η καθαρή φωνή του Stephen από την πίσω πλευρά, εκεί όπου όλοι σχεδόν είχαν μαζευτεί.

Ο διοικητής του τμήματος γύρισε αργά προς τους υπόλοιπους που κάθονταν αμίλητοι. Δεν του ήταν δύσκολο να ξεχωρίσει τη νέα φάτσα. Στεκόταν δίπλα στον Newman. Ανεβοκατέβασε τους ώμους του ως ένδειξη οργής που έβραζε.

"Τι είναι αυτό;" Απαίτησε να μάθει, υπονοώντας ξεκάθαρα τον αδερφό του Grant.

"Είναι ο," άρχισε η Helena αλλά διακόπηκε από τον διοικητή της.

"Άσε με να μαντέψω· ο αδερφός του Waller, του Αστυνόμου Β'."

"Ακριβώς," έγνεψε ο Stephen. "Πώς το καταλάβατε;"

"Θέλει και ερώτημα; Είστε ολόιδιοι," αποκρίθηκε στεγνά ο Spencer και συμπλήρωσε. "Απαιτώ να εξαφανιστεί αμέσως από εδώ αυτή η όρθια ιτιά. Αρκετός μας είναι ένας Waller. Και επιπλέον, δεν χρειάζομαι άλλους ψηλούς εδώ μέσα, μου φτάνει ο Newman."

Και χωρίς να πει τίποτα άλλο γύρισε και έφυγε.

"Ε λοιπόν αυτό ήταν παράξενο," σχολίασε η Helena.

"Μα να λέει ότι είναι ίδιοι," χασκογέλασε ο Xavier.

"Γιατί τα ρατσιστικά του σχόλια δεν τα άκουσες;" Τόνισε η Cara. "Ακούς εκεί 'όρθια ιτιά'!"

"Εχώ ακούσει για ρατσισμό στους κοντούς· μα για ρατσισμό στους ψηλούς πρώτη φορά ακούω," πρόσθεσε ο Neil.

"Και τελευταία," συμπλήρωσε ο Hal. "Εδώ μιλάμε για ειδική περίπτωση."

Δεν ειπώθηκε τίποτα άλλο, γιατί εκείνη τη στιγμή χτύπησε ο συναγερμός της έκτακτης ανάγκης.

"Τι συνέβη;" Πετάχτηκε από την θέση της η Helena και έτρεξε προς το γραφείο της Cara.

"Έχουμε ληστεία στην τράπεζα στην οδό Liberty, στο κέντρο," απάντησε μηχανικά η γραμματέας. Ύστερα άνοιξε την ενδοεπικοινωνία με το γραφείο του κυρίου Spencer.

"Έχουμε ληστεία στην τράπεζα στη Liberty. Ποιούς να στείλω;"

"Στείλε τον Waller τζούνιορ, την Burt και τον McCray," ακούστηκε η φωνή του διοικητή τους με τον γνωστό τόνο της διαταγής του.

"Έγινε," μονολόγησε η Cara και έκλεισε τη σύνδεση.

Έπειτα επικοινώνησε με τον Grant αλλά δεν χρειάστηκε μιας και ο νεαρός Αστυνόμος Β' βρισκόταν ήδη εκεί. Είχε έρθει με το που άκουσε τον Spencer να αναφέρει το όνομά του.

"Πες του ότι είμαι τραυματίας και δεν μπορώ. Και επίσης πες του να μαζέψει τη γλώσσα του μην του την κόψω. Δεν θα ξαναμιλήσει για τον αδερφό μου έτσι."
Για δεύτερη φορά μέσα σε δύο μέρες, ο Grant έμοιαζε εξαγριωμένος.

"Ηρέμησε, Grant," του συνέστησε η Cara, "και σε παρακαλώ πήγαινε με την Helena και τον Neil στην τράπεζα πριν την κάνουν οι ληστές."

Ο Grant δεν είπε τίποτα άλλο. Αντάλλαξε μια σύντομη ματιά με τον αδερφό του και ακολούθησε τους δύο του συναδέλφους στο πρώτο περιπολικό. Έβαλαν μπρος, φόρεσαν τις ζώνες τους και ξεκίνησαν. Ο Neil προσφέρθηκε να οδηγήσει και κανένας δεν του αντιτάχθηκε.

Μετά την αποχώρηση των τριών αστυνομικών επικράτησε σιωπή. Κανένας δεν έλεγε τίποτα. Η Cara διάβαζε τον φάκελο που της είχε φέρει ο Xavier και περιστασιακά πληκτρολογούσε κάτι στον υπολογιστή.
Ο τελευταίος δε, είχε καθίσει σε μια καρέκλα και έπαιζε με τα κλειδιά του περιπολικού.

Ο Stephen έβγαλε μια τσίχλα από την τσέπη του και άρχισε να τη μασάει βαριεστημένα και νωχελικά.

Ο Hal κοιτούσε γύρω του προσπαθώντας να εστιάσει κάπου.

Ο Doug είχε στερεώσει το κεφάλι του στο ένα του χέρι και σκεφτόταν.

Τότε χτύπησε το τηλέφωνο. Η Cara το σήκωσε. Μίλησε για λίγο και έπειτα το έκλεισε.

"Ήταν από το τμήμα του Νοτίου πεδίου. Ζητούν αστυνόμους να καλύψουν τις βάρδιες ορισμένων που είναι σε άδεια. Doug, Hal, Xavier, πάρτε το περιπολικό και πηγαίνετε," τους είπε αφού έκλεισε.

Οι τρεις αστυνομικοί έγνεψαν καταφατικά και αμέσως σηκώθηκαν από τις θέσεις τους και έγιναν καπνός.

Έμεινε η Cara με τον Stephen. Η νεαρή γραμματέας πληκτρολογούσε συνεχώς στον υπολογιστή πλέον· ο μόνος ήχος που ακουγόταν ήταν αυτός. Ο Stephen συνέχισε να μασάει την τσίχλα του, χωρίς όμως να δημιουργεί θόρυβο.

"Τι μάρκα είναι ο υπολογιστής σου;" Ρώτησε τελικά.

"Εμμ.. Sony," αποκρίθηκε η Cara και συνέχισε να πληκτρολογεί.

"Και δουλεύει καλά;" Ρώτησε ξανά ο Stephen.

"Ναι, δεν έχω παράπονο. Γιατί ρωτάς;"

"Έτσι να γίνεται συζήτηση," απάντησε σχεδόν μηχανικά ο Stephen.

"Α..."
Η Cara συνέχισε τη δουλειά της και ο Stephen μετά από λίγο άρχισε να βαριέται και σηκώθηκε.

"Πού είπαμε είναι το γραφείο του διοικητή σας;"

~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ε λοιπόν, άργησα το ξέρω!

Παιδιά δεν φταίω! Μου χάλασε το κινητό! Μου το πλύνανε στο πλυντήριο! Πάει! Δύο χρόνια μετά! Μου το πλύνανε! Έχω σκάσει!

Τέλος πάντων, γνωρίζουμε σιγά σιγά τον αδερφό του Stephen... Για να ακούσω γνώμες...

Το επόμενο κεφάλαιο θα μπει πολύ συντομότερα.

Θα δούμε τη συζήτηση της Demeter και της Mera όπως και μέρος της ληστείας στην τράπεζα 😏😏

Τα λέμε!

Επίσης ακολουθήστε με στα social media:
Twitter: WonderBatFE Instagram:multifandommed Instgram λογαριασμός ειδικά για το Wattpad: i_ship_wonderbat
Στον τελευταίο λογαριασμό θα βρείτε πληροφορίες και σποιλερς για όλες μου τις ιστορίες! Ελπίζω να σας δω και εκεί!