Αυτό το κεφάλαιο το αφιερώνω στην καταπληκτική QueenBee78 αλλά και στην Angel-of-love για όλα όσα έχει κάνει για μένα!

Τέλος πάντων,

ΚΑΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ!!!!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Η Demeter πάτησε τον διακόπτη στον τοίχο του σκοτεινού δώματος και σε μια στιγμή ο χώρος πεφωτίστηκε με ένα λευκό, ψυχρό φως που ταίριαζε γάντι με την έκφραση στο πρόσωπό της.

"Κάθισε," πρόσταξε αδιάφορα ενώ η ίδια δεν κάθησε, αλλά έμεινε όρθια και κατευθύνθηκε προς τον μεγάλο πίνακα στην άλλη άκρη του δωματίου.

Η Mera υπάκουσε και κάθησε σε μια από τις καρέκλες σιωπηλά και χωρίς κανένα θόρυβο.

"Τι θες από μένα;" Απαίτησε να γνωρίζει και η φωνή της αντήχησε σε όλο το δωμάτιο σε μία ανατριχιαστική ηχώ.

"Τη συνεργασία σου," απάντησε με έναν αόριστο αέρα η Demeter και άναψε τον προβολέα του πίνακα. Στην οθόνη εμφανίστηκε ένα κτήριο. Επειδή ήταν ζουμαρσμένη φωτογραφία, η Mera δεν μπορούσε να διακρίνει ακριβώς τι είδους κτήριο ήταν.

"Τι ακριβώς μου δείχνεις;" Ρώτησε ευθέως.

Η Demeter δεν κατάφερε να συγκρατήσει το χαμόγελό της.
"Την τράπεζα της οδού Liberty."

"Εκεί όπου έστειλες τα κορίτσια;" Ρώτησε διευκρινιστικά η Mera.
Η αρχηγός απλώς έγνεψε καταφατικά.

<><><><><><><><><><><><>

Η Ashley άνοιξε την συσκευή επικοινωνίας της με την ομάδα των απεσταλμένων για τέταρτη φορά μέσα σε δέκα λεπτά.

"Eve, πόσες χιλιάδες φορές θα σου πω να μην κλείνεις τον πομπό σου τελείως όταν είσαι σε συνεχή επαφή με το κέντρο επικοινωνιών;" παραπονέθηκε η νεαρή hacker και ανακάθισε στην τρομερά άβολη καρέκλα της.

"Έγινες και κέντρο επικοινωνιών τώρα;" Ακούστηκε η φωνή της Eve από την άλλη πλευρά της γραμμής, όλο πείραγμα.

"Να μην σε νοιάζει τι είμαι εγώ," αντιμήλησε η Ashley, "μα να σε νοιάζει τι είσαι εσύ· κι αν θες να παραμείνεις μέλος της ομάδας καλά θα κάνεις να με ακούς".

"Ό,τι πεις, κοματάντε," την κορόιδεψε ξανά η Eve.

"Πού βρίσκεστε;" Ζήτησε να μάθει η Ashley, προσπερνώντας τον υπεροπτικό τόνο της φωνής της.

"Μόλις ανεβήκαμε στο φορτηγάκι," ανέφερε ψυχρά η Eve και άρχισε να ακονίζει τα όπλα Sai της για άλλη μια φορά.

"Ωραία," είπε η Ashley. "Είμαστε μέσα στο προγράμμα. Πότε περίπου θα φτάσετε στο κέντρο;"

Σε κανένα δεκάλεπτο, το πολύ," υπολόγισε η δολοφόνος και κοίταξε νωχελικά έξω από το παράθυρο του οχήματος.

"Εντάξει. Όταν φτάσετε καλέστε με. Ashley εκτός."

Η γραμμή κόπηκε και το μόνο που έμεινε ήταν οι ρυθμικοί, μονότονοι χτύποι του δικτύου.

Η Eve έκλεισε τον πομπό της τελείως ξανά, παρακούοντας τις οδηγίες της Ashley για πέμπτη φορά.

"Τι σου είπε;" Αναρωτήθηκε η Stephanie από τη θέση του οδηγού.

"Μόλις φτάσουμε να την πάρουμε," απάντησε παγερά η Eve.

"Έχει καλώς," σχολίασε η Grace και γυάλισε ξανά την κάνη του καλάσνικοφ.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Δεν ήταν δύσκολο να μπουν στην τράπεζα, να βρουν το χρηματοκιβώτιο και να το αδειάσουν. Ενώ η Eve με τα όπλα της έσκιζε το μεγάλο ατσάλινο κουτί σαν κονσέρβα, η Stephanie και η Grace κρατούσαν τον κόσμο ακίνητους.

Η υπαρχηγός είχε έτοιμο ένα βέλος και κρατούσε τη σκανδάλη του τόξου της χαλαρή, ενώ η Grace είχε το χέρι της στον κόκορα του καλάσνικοφ στοχεύοντας έναν έναν τους εργαζόμενους και τους πελάτες.

Και οι τρεις τους φορούσαν μαύρες μάσκες ντόμινο και μαύρες κουκούλες. Για τις κάμερες δεν ανησυχούσαν καθόλου. Η Ashley της είχε απενεργοποιήσει προ πολλού.

"Τελειώνετε," ήχησε η φωνή της hacker της ομάδας στους πομπούς τους. "Η Αστυνομία θα είναι εδώ σε λίγο."

Πριν καν το πάρουν είδηση, η Eve είχε αδειάσει τελείως το χρηματοκιβώτιο και είχε φτάσει στο κεντρικό δωμάτιο με μια μεγάλη τσάντα στο δεξί της χέρι.

"Πάμε να φύγουμε!" Φώναξε στις συντρόφους της και τους έγνεψε να την ακολουθήσουν.

Είχαν μόλις μπει στο φορτηγό τους και είχαν φύγει όταν είδαν το περιπολικό να καταφθάνει.

"Πολύ αργά, γαμημένεα ουρές," μουρμούρισε με μια τρομερά σοβαρή έκφραση η Grace. "Πέταξε το πουλάκι."

Η Eve χασκογέλασε στο σχόλιό της. Η Stephanie από την άλλη, έμοιαζε απορροφημένη στην οδήγησή της.

Μετά από τέσσερα λεπτά είχαν φτάσει στο σημείο εκκένωσης, όπως το έλεγαν. Κατέβηκαν από το φορτηγάκι με τα λεφτά, του έβαλαν φωτιά και μοίρασαν τα λεφτά σε τρία σακίδια πλάτης, ένα για την καθεμία. Έτσι, συνέχισαν μέχρι το σημείο που είχαν παρκάρει τις μηχανές τους χωρίς συγκεκριμένο μεταφορικό μέσο παρά τα πόδια τους. Μετά από δέκα λεπτά περίπου περπάτημα, η επικίνδυνη τριάδα καβάλησε τις μηχανές της και αναχώρησε για το κρησφύγετο. Η Grace κοίταξε γύρω της, θέλοντας να ελέγξει για τυχόν αδιάκριτα μάτια. Τίποτα απολύτως. Έβαλαν μπρος.

########################Με το που κατέβηκαν από το αυτοκίνητο, οι Αστυνόμοι Α' και Β' κατάλαβαν ότι οι ληστές είχαν ήδη διαφύγει.

"Γαμώ το!" Ούρλιαξε ο Neil.

"Πάμε μέσα να δούμε τι έγινε," πρότεινε η Helena και οι δύο υπόλοιποι την ακολούθησαν. Ο Grant είχε ένα προαίσθημα για το ποιος το είχε κάνει πιθανότατα. Παρέμεινε όμως σιωπηλός και άφησε τα γεγονότα να μιλήσουν.

Σε μισή ώρα είχαν τελειώσει. Είχαν ανακρίνει τους πάντες, σιγουρεύτηκαν ότι κανένας δεν είχε τραυματιστεί και επέστρεψαν στη βάση τους, αφήνοντας πίσω τη Σήμανση να πάρει τα απαραίτητα δακτυλικά αποτυπώματα -αν και και οι τρεις τους θεωρούσαν ότι δεν υπήρχε περίπτωση να βρουν. Οι συγκεκριμένοι εγκληματίες ήταν τρομερά οργανωμένοι και προσεκτικοί.

########################

Η οθόνη άλλαξε και εμφανίστηκε ένα άλλο κτήριο.

"Αυτό πάλι ποιό είναι;" Αναρωτήθηκε η Mera.

"Το Αστυνομικό Τμήμα της Central City," της απάντησε η Demeter και ήπιε άλλο λίγο από την μπίρα που είχε ανοίξει από το ψυγείο του οπλοστασίου.

"Και τι δουλειά έχουμε εμείς εκεί πέρα;" Ρώτησε ψυχρά η δολοφόνος.

"Πολύπλοκη," απάντησε λακωνικά η Deneter και ξεκίνησε να της εξηγεί το σχέδιό της κατά γράμμα.

########################

"Δεσποινίς Faye, ακόμα να μου στείλετε τις αναφορές;" Ακούστηκε η όπως πάντα δηλητηριώδης φωνή του κυρίου Spencer από την ενδοεπικοινωνία και ξύπνησε την Cara από τον λήθαργο της δουλειάς της.

"Με συγχωρείτε, δεν μου προσδιορίσατε τον τρόπο με τον οποίο θα έπρεπε να σας τα προσκομίσω, κύριε διοικητά," του αντιμήλησε μο όσο πιο πολύ θράσος διέθετε η Cara κάτι το οποίο εισέπραξε ένα βλέμμα απορίας από τον Stephen, που καθόταν απέναντι της και έπαιζε με ένα κίτρινο στιλό.

"Όταν λέω 'φέρτα μου' εννοώ ότι παίρνεις τον κώλο σου, σηκώνεσαι από την καρέκλα σου που έχει κάνει γούβα από την πολλή χρήση, παίρνεις τις αναφορές και μου τις διανέμεις στο γραφείο μου. Τι ακριβώς δεν κατάλαβες;" Γρύλισε ο Spencer και έκλεισε την ενδοεπικοινωνία.

Ήταν η σειρά της Cara να γρυλίσει.

"Άραγε ξέρει τι είναι ευγένεια;" Αναρωτήθηκε φωναχτά.

"Μάλλον όχι," απάντησε ο Stephen και κούνησε το κεφάλι του.

"Ήταν ρητορική ερώτηση," του υπέδειξε η Cara με έναν αναστεναγμό. "Τέλος πάντων, ας του το πάω τουλάχιστον να μην ξαναπιάσει τον κώλο μου στο στόμα του, ο μαλάκας", ψιθύρισε μέσα από την ανάσα της.

Βέβαια από τον Stephen δεν πέρασε απαρατήρητο.

"Διαφωνώ μαζί σου. Για τον συγκεκριμένο θα μιλούσαν πολλοί. Και το στόμα του διοικητή σου να κλείσεις, όλο και κάποιος θα μείνει να τον μελετάει," είπε με ένα μυστήριο βλέμμα ο αδερφός του Grant και η Cara γύρισε αμέσως να τον κοιτάξει.
Στα μάτια της έλαμπε ένα βλέμμα γεμάτο απορία.

"Με φλερτάρεις;"

Ο Stephen απλά ανεβοκατέβασε τους ώμους του.

"Ποτέ δεν έχω ξαναδεί άνθρωπο να φλερτάρει έτσι," παραδέχτηκε λίγο αμήχανα, ενώ συμμάζευε τις αναφορές για τον διοικητή τους.

"Ίσως να μιλάω εκ μέρους κάποιου άλλου· του Neil παραδείγματος χάριν," αποκρίθηκε όλο πονηριά.

Η Cara του πέταξε ένα πικρό βλέμμα και έφυγε για το γραφείο του διοικητή. Επέστρεψε μετά από δύο λεπτά, φανερά εξαγριωμένη.

"Από εδώ και πέρα, μεταφορές μεταξύ εμού και του Spencer θα κάνεις εσύ,"ανακοίνωσε με έναν τόνο διαταγής στον Stephen. "Εγώ σε εκείνη τη δρακότρυπα δεν ξαναμπαίνω."

Εκείνος απλά ένευσε καταφατικά.

"Να δούμε αν θα σε δεχτεί κι εσένα," ψιθύρισε η Cara. "Μετά από την βλακεία που πηγές κι έκανες."

"Εγώ δεν έκανα τίποτα," παραπονέθηκε ο Stephen.

"Μα ιδέα ήταν αυτή να πας να ζητήσεις τον κωδικό του WiFi; Ήθελα να ήξερα τι σκεφτόσουν!"

"Ε καλά! Δεν του ζήτησα και τον κωδικό του τραπεζικού λογαριασμού του!" Της αντιτάχθηκε.

"Άνθρωπέ μου, εδώ εγώ δεν ξέρω τον κωδικό του WiFi όπως και κανένας άλλος συνάδελφος και περίμενες να το πει σε εσένα!"
Η Cara είχε σηκώσει τα χέρια της ψηλά, μην ξέροντας τι να κάνει.

"Ε αφού είστε τέτοιοι ηλίθιοι όλοι εδώ μέσα και τόσα χρόνια τώρα δεν έχετε καταφέρει ούτε έναν παλιοκωδικό να μάθετε!"

"Μίλησε και η φωτισμένη διάνοια!" Τον ειρωνεύτηκε η Cara και επέστρεψε στη δουλειά της, μη θέλοντας να ασχοληθεί άλλο μαζί του.

Μετά από πέντε λεπτά ο Stephen έσπασε πάλι την υπέροχη σιωπή.

"Έχει τίποτα να φάμε;"

########################

Η Ashley μπήκε στο οπλοστάσιο βιαστική και όπως περίμενε βρήκε την αρχηγό τους και τη Mera να κουβεντιάζουν έντονα. Η Demeter την αντιλήφθηκε αμέσως.

"Τι έγινε, Ashley;" Ρώτησε και πετάχτηκε όρθια από τη θέση της.

"Η αποστολή επέστρεψε," απάντησε το κορίτσι των υπολογιστών.

"Έρχομαι αμέσως," είπε η Demeter και χωρίς καμία άλλη κουβέντα έφυγε με γρήγορο βήμα από το δωμάτιο, κατευθυνόμενη στο κεντρικό δώμα. Η Mera και η Ashley έγνεψαν η μία στην άλλη και την ακολούθησαν.

Οι τρεις απεσταλμένες είχαν μόλις ξεκαβαλήσει τις μηχανές τους όταν η αρχηγός κατέφτασε.

"Καλώς τες," τις καλωσόρισε με ένα πραγματικό χαμόγελο βλέποντας τα γεμάτα σακίδια στους ώμους τους.

"Τριάντα χιλιάρικα ρευστά, όλα εδώ," φώναξε η Stephanie και πέταξε το σακίδιό της στα πόδια της Demeter. Το ίδιο έκαναν και οι υπόλοιπες δύο.

"Έξοχα," σχολίασε με ένα χαμόγελο ευχαρίστησης η Demeter και γύρισε προς την Ashley.

"Πάρε τα στο δωμάτιό μου," την διέταξε και σε ένα λεπτό η νεαρή hacker είχε φύγει, εκτελώντας την εντολή της αρχηγού της.

"Ποιους μπάτσους είδατε;" Ζήτησε να μάθει η Demeter μόλις έφυγε η Ashley.

"Ήταν ένα περιπολικό με τρεις μόνο μέσα," ξεκίνησε η Eve.

"Ακούω τις περιγραφές τους," τις πίεσε η αρχηγός.

"Οδηγούσε ένας ξανθός με γαλάζια μάτια γύρω στα 27 και ύψος κοντά στο 1,80," ξεκίνησε η Stephanie βαριεστημένα.

"Και δίπλα του ένας άντρας γύρω στα 25 με μαύρα μαλλιά και γαλάζια μάτια γύρω στο 1,85," πρόσθεσε η Grace.

"Και η τρίτη, μια μελαχρινή γύρω στα 28, με μελιά μάτια και στρογγυλό πρόσωπο βρισκόταν στο πίσω μέρος," συμπλήρωσε η Eve.

Η αρχηγός τους άκουσε και τις τρεις προσεκτικά και ύστερα έμεινε για λίγο να σκέφτεται.

Στο τέλος, άφησε ελεύθερο ένα γάργαρο γέλιο, σαν ρυάκι της άνοιξης, όταν λιώνουν τα χιόνια στα βουνά και κυλούν στις πεδιάδες και ποτίζουν τους κάμπους. Ήταν πρώτη φορά που έβλεπαν την αρχηγό τους να γελάει και αυτό τις είχε ξαφνιάσει και ορισμένες σχεδόν τρομοκρατήσει.

"Θα σε πειράζει να μοιραστείς τους λογισμούς σου με εμάς;" Ρώτησε στεγνά η Mera.

Μόνο τότε το πρόσωπο της Demeter σοβάρεψε ξανά.

"Μα δεν καταλαβαίνετε, ηλίθιες δολοφόνοι! Μας υποτιμούν! Μας έστειλαν αστυνομικούς όχι τόσο ικανούς όσο άλλοι που έχουν. Η ομάδα πάντως δεν ήταν σωστά δομημένη! Τελικά, δεν θα είναι τόσο εύκολο να τους νικήσουμε όσο νόμιζα."

Η τελευταία της πρόταση ήταν τόσο σιγανή, σχεδόν ψίθυρος.

"Διαλυθείτε!" Τις διέταξε. "Πηγαίνετε στο γυμναστήριο, εκπαιδευτείτε. Λόγω της δουλειάς, από δω και πέρα θα διπλασιάσουμε την καθημερινή ώρα άσκησης και από σήμερα όλες σας θα εξασκείστε παντού, όχι μόνο μεμονωμένα.

"Τι;" Ξαφνιάστηκε η Ashley που μόλις τώρα είχε φτάσει και άκουσε τα λόγια της. "Και δηλαδή εγώ να χάνω όλη μου τη μέρα στο γυμναστήριο;"

"Δεν θα το συζητήσω," την έκοψε η Demeter.

"Έχει καλώς," συμφώνησε η Grace με έναν αναστεναγμό κι έπειτα κάθισε κάτω και έλυσε τα μαλλιά της από τον πρόχειρο κότσο της για πολλοστή φορά.

Όμως μετά από αυτό δεν υπήρξε άλλη κουβέντα και τα κορίτσια κατευθύνθηκαν σιωπηλά προς το γυμναστήριο που απείχε γύρω στα δέκα μέτρα από εκεί. Η Mera έμεινε πίσω με την Demeter.

"Λοιπόν, τι λες; Θα το κάνεις;" Ρώτησε η αρχηγός της, κοιτώντας την κατευθείαν στα μάτια.

"Ναι," απάντησε η Mera και έγνεψα καταφατικά.

"Ωραία," αποκρίθηκε με ένα χαμόγελο η Demeter και της άφησε να ακολουθήσει τις υπόλοιπες.

"Εσύ τι θα κάνεις;" Αναρωτήθηκε η Mera.

"Έχω μια εξωτερική δουλειά. Θα γυρίσω σε λίγο."

Και με αυτά της τα λόγια, η αρχηγός ακολούθησα αντίθετη πορεία και ανέβηκε προς το δωμάτιό της για να ετοιμαστεί καταλλήλως.

########################

"Τι εννοείς ξέφυγαν έτσι απλά; Δεν τις προλάβατε;"
Ο κύριος Spencer είχε βγει εκτός εαυτού με την αναφορά των αστυνομικών που έστειλε στην τράπεζα.

"Κύριε διοικητά," ξεκίνησε η Helena.

"Που να σας πάρει, βουλώστε το! Βουλώστε το όλοι σας! Είστε άχρηστοι! Είστε όλοι άχρηστοι! Αυτή η συμμορία μπορεί να τινάξει όλη την πόλη στον αέρα κι εσείς κάθεστε εδώ και λουφάρετε! Άμα δεν πιάσετε έστω και μία, μην έρθετε να μου ξαναμιλήσετε" Και κάπως έτσι έκανε στροφή για το γραφείο του.
"Και πετάξτε επιτέλους το πλατάνι έξω!" Συμπλήρωσε και όλοι ήξεραν σε ποιον αναφερόταν.

Η Cara κοιτούσε τους συναδέλφους της φοβισμένα.

"Τι θα κάνουμε;"

"Ο Spencer έχει δίκιο," ομολόγησε ο Neil, πιο πολύ στον εαυτό του.

"Τι εννοείς;" Απόρησε ο Grant.

"Η συμμορία αυτή δεν έχει προηγούμενο. Δεν θα είναι εύκολο να την εξιχνιάσουμε," εξήγησε.

"Τι προτείνετε;" Ρώτησε η Helena.

"Εγώ κάτι έχω στο μυαλό μου," είπε η Cara και έτριψε το πηγούνι της ως ένδειξη σκέψης.

Τότε και οι υπόλοιποι συνειδητοποίησαν.

"Θα καλέσουμε τον Zent και το κουλό!" Αναφώνησαν και οι τρεις μαζί και μια νέα νότα ελπίδας φώτισε τα πρόσωπά τους.

Ευθύς, οι τρεις αστυνόμοι αποσύρθηκαν στα γραφεία τους τρέχοντας για να βρουν το τηλέφωνο που χρειαζόταν και η Cara έμεινε ξανά μόνη της με τον Stephen, που ήταν αρκετά απασχολημένος να κοιτάει διαφορά διαφημιστικά και είχε σταματήσει μόνο όταν άκουσε το δεύτερο κατά σειρά κοπλιμέντο του διοικητή τους.

"Πάντως άμα συνεχίσεις έτσι, δεν θα αφήσεις δέντρο για δέντρο!" Σχολίασε χαρωπά η Cara και είπε άλλη μια γουλιά από τον καφέ της.

Ο Stephen σήκωσε το κεφάλι του από το διαφημιστικό ξανά.

"Ας μου το έλεγε καμία δεκαετία πριν να γινόμουν γεωπόνος. Εγώ είμαι λογιστής."

Η Cara απλά έγνεψε. Ο Stephen όμως συνέχισε.

"Επίσης, ποιος είναι ο αυτός ο Zent και το κουλό;"

~~~~~~~~~~~~~~~~~

Τι κάνετε;

Καλά στο επόμενο θα γίνει της παλάβως. Θα είναι σχετικά χαλαρό κεφάλαιο αλλά θα το κάνω ζουμερό με το γνωστό άθλιο, καυστικό, ξινό χιούμορ μου.

Σας έχω δύο ερωτήσεις μιας και φτάσαμε αισίως στα δέκα κεφάλαια:

1) Ποιος είναι ο αγαπημένος σας χαρακτήρας ως τώρα;;;

2) Ποιος είναι ο πράκτορας της CIA? (Μπορεί να είναι άντρας αλλά και γυναίκα)

Το επόμενο μπαίνει ανήμερα το Δεκαπενταύγουστο! Έχω γιορτές...