~Απολογούμαι για την απουσία των gifs. Θα βάλω κάποια άλλη στιγμή.~

Καλή Ανάγνωση!

Ο Francis Spencer δεν υπήρξε ποτέ στη ζωή του άνθρωπος με σκέψη γιατρού. Θεωρούσε ότι αυτή η επιστήμη, η ιατρική, του ήταν εντελώς αδιάφορη και ακατανόητη. Για αυτό, όταν διάβασε την εγκύκλιο σχετικά με την πρόσληψη ιατροδικαστή δεν την πήρε με καθόλου καλό μάτι και το ίδιο συνέβη όταν προσέλαβε την Diana Prince και το κουταβάκι της για αυτή τη θέση. Παρόλα αυτά, τώρα, που η ίδια η δεσποινίς Prince είχε έρθει στο γραφείο του και του εξηγούσε τα αποτελέσματα των εξετάσεων που έλαβε με fax από το νοσοκομείο όπου είχαν πάει τους τραυματίες της επίθεσης της άγνωστης συμμορίας, ως δια μαγείας, ο Spencer έμοιαζε να καταλαβαίνει απολύτως ό,τι έλεγε και κυριολεκτικά κρεμόταν από τα χείλη της.

"Όπως έλεγα, λοιπόν, τα αποτελέσματα της βαλλιστικής που μου στάλθηκαν σχετικά με τις σφαίρες είναι ξεκάθαρα. Τα όπλα τους ήταν εισαγώμενα, λαθραία από την Αργεντινή και οι σφαίρες από την Ρίγα της Λετονίας," του εξηγούσε υπομονετικά η δεσποινίς Prince.

"Ναι, όμως πού συνδέεται η Λετονία που βρίσκεται στην Κεντρική Ευρώπη με την Αργεντινή που βρίσκεται στη Λατινική Αμερική;" Ρώτησε ο Διοικητής.

H Demeter τον κοίταξε για λίγο με σουφρωμένα βλέφαρα κι ύστερα ένωσε τις παλάμες της με τόλμη ενώ παράλληλα σκεφτόταν τον καλυτερο τρόπο για να του εξηγήσει.

"Κύριε Spencer, αυτό υποδεικνύει ξεκάθαρα ότι η συμμορία που έχουμε να αντιμετωπίσουμε είναι ιδιαίτερα οργανωμένη. Ήδη, μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι έχουν ένα δίκτυο που απλώνεται από την Αμερική ως την Κεντρική Ευρώπη και ποιός ξέρει πού αλλού. Άρα, οφείλουμε να ασχοληθούμε σοβαρά με αυτό."

Ο Spencer την κοιτούσε για λίγο αποσβολωμένα κι έπειτα σηκώθηκε από την καρέκλα και τριγυρνούσε στο γραφείο του με τα χέρια στις τσέπες.

"Ξέρετε, δεσποινίς Prince, προτού μου δείξετε αυτά τα χαρτιά και μου αποδείξετε τη σπάνια ισχύ αυτής της οργάνωσης, είχα ορισμένες υποψίες και για αυτό μίλησα με έναν παλιό μου φίλο και συμμαθητή ο οποίος τώρα εργάζεται ως ιδιωτικός ντετέκτιβ. Κάποτε τον είχα βοηθήσει κι αυτός τώρα μου επιστρέφει τη χάρη. Ονομάζεται Jason Zent και θα περάσει από εδώ κάποια στιγμή για να συζητήσουμε για την υπόθεση."

Η Demeter τον κοίταξε με ένα ουδέτερο βλέμμα που δε φανέρωνε κανένα κρυφό συναίσθημα ή τουλάχιστον μια σκέψη. Άρτια εκπαιδευμένο, σκέφτηκε ο Spencer. Τα μάτια της κάτω από το απαλό καφέ τους -που συναγωνίζονταν το χρώμα του μελιού- έκρυβαν μια δισεύρετη ευφυΐα, μια άσβηστη φωτιά που φούντωνε με κάθε συλλογισμό και χαλάρωνε με κάθε όμορφη όψη. Ήταν πανέξυπνη γυναίκα. Και αυτό ακριβώς την έκανε ακαταμάχητη.

"Θα ήθελα να με αποκαλείτε Diana, κύριε Spencer. Δεν υπάρχει λόγος να μου απευθύνεστε στον πληθυντικό," τον παρακάλεσε η νέα ιατροδικαστής με την πιο ήρεμη φωνή που είχε ακούσει ποτέ του. "Πείτε μου όμως για αυτόν τον κύριο Zent. Νομίζω ότι τον έχω ακουστά. Από πού τον γνωρίζετε, αν επιτρέπεται;"

Ο διοικητής του τμήματος ξανακάθισε στην καρέκλα του γραφείου του, ενώ τα μάτια του δεν την άφηναν στιγμή.

"Με τον Jason Zent γνωριζόμαστε σχεδόν δεκαπέντε χρόνια. Ήμασταν συμφοιτητές και -μαζί με άλλον έναν συνάδελφο- γίναμε πολύ καλοί φίλοι. Ίσως μια μέρα γνωρίσετε και τον τρίτο της παρέας."

Η Demeter του χαμογέλασε.

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~

Στο κρυσφύγετο επικρατούσε σύγχυση για ακόμα μια φορά. Η Eve, η Grace και η Stephanie είχαν διηγηθεί την αλλόκοτη αποστολή τους και την παράξενη κατάληξή της στην Ashley η οποία την άκουσε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

"Επομένως, μου λέτε ότι η Demeter θέλησε να το παίξει 'από μηχανής Θεά' από τον Καναδά," συμπέρανε η νεαρή hacker και παράλληλα έριχνε κλεφτές ματιές στον κεντρικό υπολογιστή μήπως υπήρχε έκτακτη ανάγκη. Η Demeter και η Mera έλειπαν από το πρωί και καμία τους δεν είχε ιδέα πού βρίσκονταν.

"Δεν κατάλαβες, Ashley," διαφώνησε η Grace. "Η Demeter εμφανίστηκε από το πουθενά σαν διάβολος για να μας σώσει δήθεν και χρησιμοποίησε Καναδέζικη προφορά για να καλύψει την πραγματική της ομιλία και ταυτότητα. "

"Ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω γιατί το έκανε," πρόσθεσε η Eve. "Γιατί κάλυψε τον εαυτό της τόσο πολύ; Ήταν σαν να..."

"Σαν να φοβόταν μήπως την αναγνωρίσουν," συμπέρανε η Ashley ψιθυριστά, ίσα που ακουγόταν η τρομαγμένη της φωνή.

"Ashley, λες μαλακίες," της φώναξε επικριτικά η Grace. "Γιατί να φοβάται να την αναγνωρίσουν; Μήπως και την ήξεραν νωρίτερα; Μήπως την είχαν δει ξανά;"

"Κι αν είναι έτσι όμως;" Αναρωτήθηκε η Eve.

"Πώς δηλαδή, φωτεινέ παντογνώστη, που σε λίγο θα βάζεις Durex στο katana για να είναι κι αυτό φωτεινό σαν εσένα;" Την ειρωνεύτηκε η Grace καθώς η προσοχή όλων στράφηκε σε αυτή. Μέχρι και της Stephanie, που καθόταν στην άκρη του δωματίου και κάπνιζε αμίλητη και χωρίς να δημιουργεί κανέναν απολύτως θόρυβο.

"Grace, γίνεσαι γλοιώδης. Κόφτο," την επέπληξε η υπαρχηγός και έσβησε το τσιγάρο της στο τακούνι της μπότας της.

"Εννοώ," ξεκίνησε η Eve, "ότι ίσως οι μπάτσοι γνωρίζουν το πρόσωπο της Demeter. Κι ότι ίσως η αρχηγός μας φοβούνταν μήπως την αναγνώριζαν. Οφείλω να ομολογήσω ότι μετά βίας την αναγνωρίσαμε εγώ και τα κορίτσια που είχαμε πάει μαζί στην αποστολή. Είχε βάλει όλη της την τέχνη σε μια μεταμφίεση για μια μίμηση που διήρκησε λιγότερο από μισή ώρα! Επομένως, είχε σοβαρό κίνητρο. Και κάπως έτσι μπορώ να πω ότι έχω μια θεωρία για το πού εξαφανίζονται τις τελευταίες μέρες η Demeter και η Mera."

Τα υπόλοιπα μέλη της συμμορίας την κοιτούσαν με δέος και έκπληκτες που δεν το είχαν σκεφτεί νωρίτερα. Η Ashley μίλησε πρώτη μετά το μεγάλο κενό που άφησαν τα βαρύγδουπα λόγια της Eve.

"Και ποιο είναι το συμπέρασμα μέσα από όλες αυτές τις εικασίες;" Απόρησε η πληροφορικός και κάθισε στην καρέκλα του κεντρικού υπολογιστή χωρίς να χάνει οπτική επαφή με τις συναδέλφους της.

"Το συμπέρασμα είναι απλό," αποκρίθηκε ήρεμα η Eve, συνοδεύοντας τα λόγια της με αρμονικές κινήσεις των χεριών της. "Η Demeter και η Mera δουλεύουν στο Τμήμα με τους μπάτσους!"

Όλα τα μέλη της συμμορίας ανάσαναν βαριά στο άκουσμα της σκέψης της Eve, η οποία έδειχνε να διαθέτει λογική βάση.

.~.~.~.~.~.~.~.~.~.

Ο Kal Deaf γνώριζε τον Ντετέκτιβ Jason Zent περίπου έξι χρόνια. Μέσα σε αυτά τα έξι χρόνια είχαν ασχοληθεί με υποθέσεις όπως απαγωγές, κλοπές, μέχρι και δολοφονίες. Όμως, ποτέ η Αστυνομία δεν είχε ζητήσει τη βοήθειά τους. Η υπηρεσίες τους ήταν ιδιωτικές. Ίσως ο Jason αναλάμβανε μόνος να βοηθήσει την Αστυνομία και δεν του το έλεγε. Πάντα ο Kal αποτελούσε τη δεύτερη γνώμη για αυτόν. Το δεύτερο ζευγάρι μάτια που ίσως έφερνε νέο φως στην υπόθεση. Κι αυτός ακριβώς υπήρξε ο λόγος που τώρα χτυπούσαν την πόρτα του διοικητή του τμήματος που τους κάλεσε, του κυρίου Francis Spencer ο οποίος -όπως είχε μάθει- ήταν συμφοιτητής και πολύ καλός φίλος του Jason.

"Μπρος;" Ακούστηκε μια αντρική φωνή από μέσα. Κατά πάσα πιθανότητα του κυρίου Spencer. "Ποιος είναι;"

"Francis, άνοιξε, που θα μας παίξεις και τον σκληρό!" Απάντησε ο Jason προτού ο Kal προλάβει να ανοίξει το στόμα του. Πάντοτε ήταν στις δικαιοδοσίες του να τους αναγγείλει μια που ο Jason βαριόταν. Ωστόσο, σήμερα, γινόταν μια εξαίρεση.

Η πόρτα άνοιξε από μια πανέμορφη γυναίκα, την οποία κανένας από τους δυο δεν είχε ξαναδεί, και τους καλωσόρισε με ένα εγκάρδιο χαμόγελο. Ύστερα, αφού εκείνοι πέρασαν μέσα στο γραφείο, η ίδια κράτησε την πόρτα ανοιχτή και στράφηκε στον κύριο που καθόταν στο γραφείο, σίγουρα ο κύριος Spencer.

"Κύριε Spencer, μια που ήρθαν οι κύριοι, εγώ να πηγαίνω τώρα να σας αφήσω να τα πείτε..."

"Όχι, όχι, Diana," την έκοψε ο Διοικητής. "Κάθισε κι εσύ. Πάντα χρειάζεται ένα δεύτερο ζευγάρι αυτιά και -αυτή τη στιγμή με όλους τους άχρηστους που έχω μαζέψει- δείχνεις η πλέον κατάλληλη."

Ο Spencer της έδειξε τη θέση απέναντι από αυτές του Kal και του Jason και η Demeter κάθησε σιωπηλά και με ένα χαμόγελο ευγνωμοσύνης.

Ο Kal ξερόβηξε για να κεντρίσει την προσοχή του κυρίου Spencer κι ο Jason πήρε τον λόγο.

"Δεν ήξερα, Francis, ότι προσλαμβάνουν τώρα και μοντέλα στην Αστυνομία για να ανοιγοκλείνουν τος πόρτες των Διοικητών."

Ούτε μια έκφραση στο πρόσωπό του, παρατήρησε η Demeter. Ούτε ένα νεύρο εκτός θέσης. Απόλυτα συγκρατημένος.

"Jason, επίτρεψέ μου να σου γνωρίσω την δεσποινίδα Diana Prince, τη νέα μας ιατροδικαστή," απάντησε ο Spencer, χωρίς τον σαρκασμό του ντετέκτιβ ωστόσο.

"Χάρηκα," είπε κοφτά στη Demeter ο Jason Zent κι ο Kal έγνεψε χαμογελαστά.

"Παρομοίως," αποκρίθηκε η Demeter και στους δυο με ένα μικρό, επαγγελματικό χαμόγελο.

"Ξεκινάμε λοιπόν;" Ρώτησε ο Spencer.

"Όποτε είσαι έτοιμος," απάντησε ο Jason και σταύρωσε τα χέρια του στο στήθος του.

,',',',',',',',',',',',',',',',','

Η Mera δεν μπορούσε να μιλήσει. Δεν έβρισκε τις σωστές λέξεις. Ο Doug πρώτη φορά στη ζωή του ένιωθε να μην έχει τίποτα να πει. Μπορούσε να μείνει για χρόνια να την κοιτάζει και να μη λέει τίποτα. Μόνο να απολαμβάνει τα βαθιά, καστανά, της μάτια και το αγγελικό της πρόσωπο.

"Δείχνεις πολύ πιο όμορφη στο φως της ημέρας," της ψιθύρισε εντελώς αυθόρμητα. Κι εκείνη γέλασε για λίγο σαν μικρό παιδί.

"Εννοείς στο φως, μάλλον, γιατί εδώ τα παράθυρα είναι κλειστά· δεν μπαίνει φως της ημέρας," τον διόρθωσε με ένα τεράστιο, αστραφτερό χαμόγελο και ελάχιστα κοκκινισμένα μάγουλα η Mera.

Ήταν η σειρά του να γελάσει. Τα μάτια και των δυο έλαμπαν και οι καρδιές τους χτυπούσαν όλο και πιο δυνατά, σαν ξετρελαμένα τύμπανα που παίζουν ένα βροντερό εμβατήριο. Ήταν πρωτόγνωρο και για τους δυο. Σαν μια αόρατη, παραμυθένια μαγεία τους ένωνε και τους είχε τραβήξει από τον κόσμο σε ένα άλλο σύμπαν, σε μια άλλη διάσταση όπου υπήρχαν οι δυο τους κι ο ένας για τον άλλον.

"Πώς και από δω;" Ρώτησε δειλά ο Doug για να σπάσει τη σιωπή. "Δεν σε έχω ξαναδεί."

"Από σήμερα δουλεύω εδώ," του απάντησε η Mera. "Δουλεύεις κι εσύ;"

"Ναι," αποκρίθηκε εκείνος. "Είσαι η καινούρια ιατροδικαστής; Νόμιζα ότι ήταν μια άλλη κοπέλα."

"Εγώ είμαι βοηθός της. Αυτή είναι η ιατροδικαστής," του εξήγησε η Mera.

"Δηλαδή... Εσύ από εδώ και πέρα... Θα δουλεύεις εδώ;"

"Έτσι φαίνεται."

Ο Doug χαμογέλασε.

"Ξέρεις, ποτέ δε συστηθήκαμε σωστά," παρατήρησε ο αστυνομικός. "Doug Newman."

"Mera Stagg."

Έκαναν μια χειραψία η οποία στο τέλος έμοιαζε πιο πολύ με ρομαντικό σφίξιμο χεριών.

"Χάρηκα πολύ για τη γνωριμία," είπαν και οι δυο ταυτόχρονα και ξέσπασαν σε γέλια.

~*•~*•~*•~*•~*•~*•~*•~*•~*•~

"Μα τι είναι αυτές οι φωνές και τα γέλια που ακούγονται;" Απόρησε ο Jason Zent από το γραφείο του Διοικητή.

"Jason, σε παρακαλώ μην ασχολείσαι με τις κάρυες και τους κάρυους που έχουμε μπλέξει," απάντησε κοφτά ο Spencer. "Όλη μέρα έτσι το πάνε. Γέλιο, καφές, φαΐ, ατελείωτο κουβεντολόι κι από δουλειά ελάχιστη πρόοδος."

"Με όλο το θάρρος, κύριε Spencer, νομίζω ότι υπερβάλλετε," πετάχτηκε ευγενικά η Demeter για να ηρεμήσει τον Διοικητή. "Τα παιδιά είναι απλώς..."

Αλλά ο Spencer την έκοψε ξανά.

"Diana, σε παρακαλώ πολύ μην προσπαθείς να τους καλύψεις. Δεν είναι παρά αργοκίνητα, τρίποδα γαϊδούρια που δεν αξίζουν παρά για να τους στήνεις στον δρόμο να τους βλέπουν τα βρέφη και να λένε 'Κοίτα μαμά, ένας αστυνόμος.' Ούτε μια αποστολή δεν μπορούν να φέρουν εις πέρας," ξέσπασε ο Spencer και η Demeter τον έπιασε σφιχτά από τους ώμους για να ηρεμήσει.

"Και πάλι, υπερβάλλετε, νομίζω," προσπάθησε να τον καθησυχάσει. "Έχουν εξιχνιάσει τόσες οργανώσεις και συμμορίες..."

"Να τα βράσω τα προηγούμενα!" Ούρλιαξε ο Spencer. "Το θέμα είναι τι θα γίνει τώρα!"

Ο Zent ξερόβηξε για δεύτερη φορά μέσα σε μισή ώρα κι ο Spencer έπαψε να παραληρεί.

"Έχετε σκεφτεί τα υπογλώσσια;" Αναρωτήθηκε ο Kal.

"Πιστεύω και μια βαλεριάνα θα είχε αποτέλεσμα," αποκρίθηκε η Demeter με ένα χαμόγελο διασκέδασης.

"Τέλος πάντων," έθεσε τέλος στην κωμωδία ο Jason και με το επιβλητικό του βλέμμα χαλάρωσε μέχρι κι ο κύριος Spencer. "Από όσα μου είπες, Francis, οφείλω να ομολογήσω ότι τα πράγματα είναι ιδιαίτερα περίπλοκα. Πάντως, υπάρχει κάτι για το οποίο είμαι σίγουρος."

"Τι;" Ρώτησαν ταυτόχρονα ο Spencer και η Demeter, η οποία άφησε τους ώμους του Διοικητή της.

"Η οργάνωση που κυνηγάμε αποτελείται αποκλειστικά από γυναίκες."

~#~#~#~#~#~#~#~#~#~#~

Ησυχία επικρατούσε στη Γραμματεία από τη στιγμή που οι ντετέκτιβ Zent και Deaf κατέφτασαν. Η Cara εργαζόταν είτε στον υπολογιστή είτε στους φακέλους της και ο Stephen έβλεπε σειρές στον υπολογιστή του με τα γιγαντιαία ακουστικά του.

Μέχρι που -φυσικά δεν άντεξε- ο μεγάλος αδερφός του Grant αποφάσισε να κλείσει τον υπολογιστή και να βγάλει τα ακουστικά.

"Φτάνει πια! Δεν αντέχω άλλο!"

"Μα τι έπαθες;" Απόρησε η Cara και τα μάτια της γούρλωσαν από την έκπληξη.

"Βαριέμαι! Βαριέμαι αφόρητα! Δεν αντέχω τόση ησυχία!," της εξήγησε όσο πιο δυνατά μπορούσε ο Stephen.

"Εντάξει τώρα, ηρέμησε," προσπάθησε να τον τιθασεύσει η γραμματέας. "Αν βαριέσαι τόσο, πήγαινε σπίτι και κάνε κάτι να απασχοληθείς ή πήγαινε για έναν περίπατο. Μια χαρά συννεφιά έχει έξω."

"Έχεις δίκιο!" Αναφώνησε ο Stephen. "Όπως το είπες! Πρέπει να πάω!"

Και χωρίς τίποτα άλλο, έφυγε τρέχοντας για τα ενδότερα του τμήματος.

"Σκατά," μονολόγησε η Cara και τον ακολούθησε περπατώντας, ώστε να προλάβει το κακό· δεν είχε ιδέα για το τι ήταν ικανός να κάνει.

*•*•*•*•*•*•*•*•*•*•*•*

Αυτό ήταν το κεφάλαιο!!!

Θα τα πούμε στο επόμενο που θα έρθει πιθανόν την ερχόμενη εβδομάδα.

Να είστε όλοι καλά.

Παρακαλώ αφήνετε σχόλια.