<30 σχόλια. Αλλιώς δεν έχει επόμενο κεφάλαιο. Το προηγούμενο είχε μόνο 5. Απαράδεκτο.>

"Ας ανακεφαλαιώσουμε," πρότεινε ο Neil. "Έχουμε να κάνουμε με μια συμμορία, η οποία αποτελείται από γυναίκες -κατά δική μας εικασία- έχει ληστέψει σχεδόν κάθε τράπεζα της Central City και το εμπορικό της Οδού Victoria, έχει ένα δίκτυο συνεργατών σε Ευρώπη και Αμερική, έχει ικανότατα μέλη που λεπτοδουλεύουν τους υπολογιστές και χειρίζονται μια τεράστια γκάμα όπλων-"

"Και απολύτως κανένα στοιχείο για να εντοπίσουμε τα μέλη της," συμπλήρωσε απογοητευμένος ο Xavier. "Ούτε ξέρουμε πόσοι εμπλέκονται, ούτε αποδεικτικά στοιχεία."

"Αυτό όμως δε σημαίνει ότι δε μπορούμε να εντοπίσουμε τα μέλη της συμμορίας," τόνισε ο Hal. "Αν βρούμε ένα μόνο μέλος, τότε θα οδηγηθούμε και στα υπόλοιπα."

"Είχαμε ξεκινήσει να συλλέγουμε υπόπτους, πριν την έκρηξη," υπενθύμισε ο Doug. "Μπορούμε να αρχίσουμε να ψάχνουμε από εκεί."

"Μήπως θυμάσαι τη λίστα των τριάντα υπόπτων που είχαμε συντάξει;" Τον ρώτησε ειρωνικά ο Grant. "Γιατί αν είναι έτσι, τότε μπορώ να κοκκορεύομαι ότι συναστρέφομαι με ελέφαντα."

"Όχι βέβαια," αρνήθηκε ψυχρά ο Doug. "Θυμάμαι όμως μερικά ονόματα που μας είχαν κάνει μεγάλη η εντύπωση. Η Grace Gustin, για παράδειγμα."

Όλη η ομάδα των αστυνόμων ένευσε καταφατικά στο όνομα της καταζητούμενης. Όλοι τη θυμούνταν.

"Η αλήθεια είναι ότι η συγκεκριμένη μας είχε εντυπωσιάσει," συμφώνησε η Helena.

"Μπορώ να επανακτήσω τον φάκελό της," ανακοίνωσε η Cara, "μέσα από το αρχείο της Αστυνομίας."

Και χωρίς να πει τίποτα άλλο, η Γραμματέας πληκτρολόγησε γρήγορα μερικά σύμβολα στον ανοιχτό υπολογιστή μπροστά της και περίμενε για να εμφανιστεί κάτι στην οθόνη. Αντί, όμως, να χαρεί για την ανακάλυψή της, η Cara χλώμιασε και η αρνητική έκπληξη πλημμύρισε τα μάτια της.

"Δεν μπορεί," τραύλισε ψελλίζοντας. "Δεν είναι δυνατόν... Κάποιο λάθος θα έχει γίνει..."

"Μα τι έγινε;" Αναρωτήθηκε ο Neil και κανείς δε μπορούσε να πει με βεβαιότητα αν τον ενδιέφερε περισσότερο η εύρεση της Grace Gustin ή ο τρόμος της Cara.

"Το αρχείο... Δε μου εμφανίζει τίποτα σχετικά με αυτή," εξήγησε αδύναμα η Γραμματέας. "Κάποιος το έσβησε."

"Αυτό είναι το ωραιότερο νέο που έχω ακούσει τις τελευταίες τρεις μέρες!" Αναφώνησε χαρούμενος ο Doug.

"Ρε μαλάκα, τρελάθηκες;" Του φώναξε ο Grant. "Εδώ η Cara μας λέει ότι χάσαμε μια βασική ύποπτο κι εσύ χαίρεσαι; Είσαι ψυχανώμαλος;"

"Μα δεν καταλαβαίνετε;" Απόρησε ο Doug. "Αυτή η εξέλιξη μας αποδεικνύει ότι η εικασία μας ήταν σωστή. Η Grace Gustin είναι μέλος της συμμορίας που κυνηγάμε κι όταν έμαθαν ότι την εντοπίσαμε, διέγραψαν τα αρχεία της στην Αστυνομία."

"Τι λες βρε ηλίθιε;" Τον αποδοκίμασε ο Grant. "Πώς στο διάολο έμαθαν ότι την εντοπίσαμε; Ένα πουλάκι τους το είπε;"

"Όχι," απάντησε η Helena. "Ο Doug μάλλον υπονοεί ότι το έμαθαν αμέσως αφού έγινε. Άρα, είτε μας είχαν καλωδιώσει με κάμερες, είτε μας είχαν στείλει κατάσκοπο."

"Helena, νομίζω το γνωστό κόλλημα σου πήρε όλο το μυαλό," αναφώνησε εξοργισμένος ο Grant. "Κατάσκοποι; Μα τι κατάσκοποι;"

"Δεν καταλαβαίνω γιατί εκπλήσσεσαι, Grant," του απάντησε ο Neil. "Εμένα εύκολα μου έρχονται δύο ύποπτοι κατάσκοποι στο μυαλό, αλλά και άλλο ένα σενάριο που δε θέλω ούτε να το σκέφτομαι."

"Γίνε ξεκάθαρος, Neil," τον παρότρυνε ο Doug.

"Οι δυο κατάσκοποι που σκέφτηκα αμέσως είναι η δεσποινίς Diana Prince και η βοηθός της. Δεν είναι απίθανο μία από τις δυο ή και οι δυο να ανήκουν σε αυτή τη συμμορία. Το εναλλακτικό μου σενάριο είναι ότι ο κατάσκοπός τους είναι ένας δικός μας. Ένας από εμάς ή ακόμα και ο Διοικητής μας. Ίσως η συνεργασία τους δεν τις άφησε ευχαριστημένες, για αυτό και τον καθάρισαν," εξήγησε ο Neil.

"Neil, γίνεσαι υπερβολικός," τον αποπήρε ο Hal. "Δε νομίζω ότι ο πληροφοριοδότης τους ανήκει στην ομάδα μας. Και για τον Διοικητή μας ούτε λόγος."

"Ποτέ μη λες ποτέ, Hal," επέμεινε ο Neil. "Όλοι μπορούν να διαφθαρούν. Όλοι μπορούν να λησμονήσουν τα ιδανικά τους. Κανένας δεν είναι τέλειος ιδεολόγος."

"Δε σε είχα για τόσο κυνικό," σχολίασε η Cara.

"Η κυνικότητα ξύπνησε μέσα μου από τότε που είδα τον Spencer σφαγμένο σαν γουρούνι," αποκρίθηκε ψυχρά ο Neil.

"Σωστά τα είπες, Neil, όμως πλατίασες," διέκοψε το παραλήρημα ο Doug. "Ας επιστρέψουμε στην υπόθεσή μας. O Sigurd Northwell μου είχε πει να μην εμπιστευτούμε κανέναν και σκοπεύω να το τηρήσω. Για αυτό, ό,τι προόδους κάνουμε, θα μένουν μεταξύ μας. Ούτε στον Jason θα πούμε τίποτα, όχι τουλάχιστον μέχρι να ανακαλύψουμε κάτι πολύ σημαντικό."

"Κόλλησες τρέλα από την Helena και τον Neil;" Απηύδησε ο Grant. "Εμπιστεύεσαι έναν άγνωστο που ήρθε στο σπίτι σου και δεν εμπιστεύεσαι τον Jason Zent που τον ξέρουμε τόσα χρόνια;"

"Ναι, Grant," απάντησε αποφασιστικά ο Doug. "Γιατί ο Sigurd, o Jason και ο Spencer ήταν παιδικοί φίλοι. Βρήκα φωτογραφίες που είναι μαζί." Εκεί, έκανε μια εσκεμμένη παύση, ώστε να τους αφήσει να χωνέψουν την πληροφορία. "Οπότε, θεωρώ ότι ο Sigurd και ο Jason πρέπει να λάβουν την ίδια συμπεριφορά από εμάς. Αφού ακούσαμε τις συμβουλές του Jason, ήρθε ο καιρός να ακούσουμε και του Sigurd. Ο άνδρας αυτός ξέρει πολλά. Μπορεί και να έχει ήδη εντοπίσει τη συμμορία."

"Μήπως είναι αυτός ο πράκτορας της CIA που μας ενημέρωσαν για την έλευσή του;" Αναρωτήθηκε με υποψία η Cara.

"Δεν είναι καθόλου απίθανο," επικρότησε ο Neil. "Αντιθέτως, είναι το πιο πιθανό πράγμα που έχουμε πει σήμερα εδώ μέσα."

"Για αυτό, ας το διαλύσουμε για σήμερα και συνεχίζουμε αύριο," πρότεινε ο Grant. "Εδώ και τρεις ώρες συζητάμε και έχουμε σημειώσει ελάχιστη πρόοδο."

Όλοι ένευσαν μαζί του.

"Όμως, πρέπει να ανακτήσουμε το αρχείο της Grace Gustin," θύμισε ο Doug. "Η εξαφάνισή του παραείναι ύποπτη."

"Θα κάνω ό,τι μπορώ για να το βρω," τον διαβεβαίωσε η Cara. "Και θα σκεφτώ αν μπορούμε κάπου να βρούμε έντυπα αντίγραφά του."

"Πολύ καλά, Cara," την επιδοκίμασε ο Neil και η ξανθιά γραμματέας του χαμογέλασε.

"Ωραία, λοιπόν, μιας και δεν έχουμε τίποτα άλλο να πούμε, τι ώρα σκέφτεστε να συναντηθούμε αύριο;" Ρώτησε ο Grant.

"Έντεκα το πρωί είναι μια καλή ώρα," πρότεινε ο Hal και κανείς δεν αρνήθηκε. Ούτως ή άλλως, δεν είχαν τίποτα καλύτερο να κάνουν.

Έτσι, ο Grant συμμάζεψε τις άδειες κούπες καφέ και τα ποτήρια του νερού, τα εναπόθεσε στον νεροχύτη -θα φώναζε τον Stephen να τα πλύνει- και ξεπροβόδισε έναν έναν τους φίλους και συναδέλφους του.

"Όπως είπαμε, Grant, ό,τι ανακαλύπτουμε μένει μεταξύ μας," του υπενθύμισε ο Doug στον δρόμο για τη μηχανή του, εννοώντας ξεκάθαρα το ότι θα ενημέρωνε πλήρως τον αδερφό του.

"Μείνε ήσυχος, Doug," τον βεβαίωσε.

Όταν επέστρεψε στο άδειο πια σπίτι του, φώναξε τον Stephen και του υπέδειξε τον γεμάτο νεροχύτη. Ο αδερφός του τον πλησίασε και άρχισε να βρέχει τα άπλυτα σερβίτσια χωρίς παράπονο.

"Πώς πήγε;" Ρώτησε ενώ φορούσε τα γάντια του.

"Καλά," απάντησε κοφτά ο Grant.

"Σημειώσατε πρόοδο;"

"Πλύνε τα πιάτα σου ήσυχα και μην ανακατεύεσαι εκεί που δε σε σπέρνουν!" Του φώναξε ο Grant και άνοιξε την τηλεόραση, ψάχνοντας για κάτι ενδιαφέρον στα κανάλια.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"Τι δε σου αρέσει αυτή τη φορά;" Γρύλισε θυμωμένα η Demeter πάνω από τον χάρτη του Λονδίνου. Επί τέσσερις περίπου ώρες, αμέσως μετά τη λήξη της προπόνησης με τη Mera, η ίδια και η Stephanie είχαν κολλησει τον χάρτη του Λονδίνου στον πίνακα του γραφείου της και σχεδίαζαν με μαρκαδόρους και πινέζες διάφορους δρόμους, ψάχνοντας τον πιο κατάλληλο για την εξόρμησή τους. Αυτή ήταν η πέμπτη φορά που η Stephanie τη διέκοπτε από την ανάλυση της διαδρομής που είχε επιλέξει.

"Demeter, θέλω να σκεφτείς λογικά," την παρακάλεσε η Υπαρχηγός. "Δεν πρέπει να σκέφτεσαι μόνο το πιο εύκολο για σένα, αλλά και το πιο εφικτό. Αν ακολουθήσουμε το σχέδιο που προτείνεις, θα χρειαστεί να ανατινάξουμε τουλάχιστον τρία κτίρια!"

"Ε να τα ανατινάξουμε λοιπόν!" Επέμεινε η Demeter. "Θα είναι μήπως η πρώτη φορά που ανατινάζουμε κτίριο;"

"Λογικέψου, Demeter!" Φώναξε με σφιγμένα δόντια η Stephanie. "Πρέπει η διαδρομή να είναι όσο το δυνατόν πιο άηχη. Δεν πρέπει κανείς να μας καταλάβει πριν φτάσουμε στο παλάτι. Αν ακολουθήσουμε αυτό που προτείνεις, θα φτάσουμε -αν φτάσουμε- με όλη τη Scotland Yard στο κατόπι μας!"

"Θα αλλάζουμε αυτοκίνητα μετά από κάθε βόμβα!"

"Θα σπαταλήσουμε χρόνο για το τίποτα!"

"Ποιό τίποτα;" Φώναξε η Αρχηγός. "Σύμφωνα με πρόχειρους υπολογισμούς, αν κάνουμε αυτό που θέλω, θα γλιτώσουμε τουλάχιστον δύο ώρες άσκοπης περιπλάνησης."

"Ίσως," απάντησε διστακτικά η Stephanie. "Όμως, θα τραβήξουμε υπερβολικά την προσοχή. Δεν έχουμε αυτή την άνεση."

"Τι σκατά διαφορά έχει η ληστεία ενός καταστήματος από τη ληστεία ενός παλατιού; Το ίδιο και το αυτό είναι!"

"Κάνεις λάθος!" Αντιτάχθηκε σθεναρά η Stephanie. "Το παλάτι έχει προσωπική του φρουρά, με εκπαιδευμένους στρατιώτες. Για το Θεό, Demeter, αυτά έπρεπε να τα έλεγα σε μια άπειρη αρχάρια, όχι σε εσένα!"

"Βούλωσε το ηλίθια!" Φώναξε η Demeter. "Δε θα μου παριστάνεις και την έμπειρη δασκάλα! Όχι εσύ σε εμένα. Δε θυμάσαι προφανώς την ημέρα που ήρθες παρακαλώντας με για δουλειά. Πέντε χρόνια πριν, σε ένα στενό της Αυστραλίας, ήρθες και με βρήκες -με απόλυτο θάρρος και θράσος- κρατώντας ένα νήπιο στο δεξί χέρι και μια βαλίτσα με ένα τόξο στο αριστερό, ούτε καν συστημένη από κάποιον γνωστό μου. Ο καθένας της δίκης μου τάξης θα σε έστελνε από εκεί που ήρθες. Εγώ όμως σε προσέλαβα και φρόντισα και για σένα και για το μυξιάρικό σου! Ξεχνάς ότι μου χρωστάς την ευμάρειά σου!"

Η Stephanie ξαφνιάστηκε στιγμιαία. Ποτέ η Demeter δεν είχε αναφέρει εκείνη την ημέρα μέσα στα πέντε χρόνια της συνεργασίας τους.

"Δεν τα ξεχνώ, Demeter, δεν ξεχνάω τίποτα," τη διαβεβαίωσε, μαλακώνοντας αισθητά τη φωνή της. "Το μόνο που σου ζητώ είναι να ξαναβρείς τον ηγετικό ευατό σου· αυτόν που υπολόγιζε τα πάντα και επινοούσε σχέδια μοναδικής ευφυΐας, τόσο που έκανε κάθε δουλειά να φαίνεται παιχνιδάκι, έλυνε όλα τα προβλήματα και ξεπερνούσε τα εμπόδια."

"Ο ηγετικός μου εαυτός είναι πάντα εδώ," απάντησε αυστηρά η Αρχηγός. "Δεν είναι νερό, για να εξατμιστεί. Ξέρω καλά ποιά είναι η θέση μου και ποιό το καθήκον μου."

"Μακάρι," αποκρίθηκε η Stephanie και πριν καν το καταλάβει, σε μια έξαρση συναισθήματος, έγειρε και αγκάλιασε την Αρχηγό, η οποία ξαφνιάστηκε για λίγο, αλλά στο τέλος την αγκάλιασε το ίδιο. Έμειναν έτσι για αρκετή ώρα, μέχρι που η Demeter απομακρύνθηκε διστακτικά, με ένα παράξενο βλέμμα που δεν πρόδιδε κανένα συναίσθημα ή σκέψη.

"Δε θέλω να φοβάσαι," τη διέταξε σχεδόν. "Σκέψου ότι έχεις κι έναν γιο πίσω."

Η Stephanie έγνεψε καταφατικά.

"Τώρα, ας συνεχίσουμε. Ίσως έχεις δίκιο· μάλλον θα αλλάξω το σχέδιο της διαδρομής σε κάτι που δεν περιλαμβάνει βόμβες."

"Και καλά θα κάνεις," σχολίασε με ανακούφιση η Υπαρχηγός.

"Αυτό που θέλω να επιτύχουμε σύντομα είναι να εντοπίσουμε τους επιζώντες μπάτσους από τη βόμβα στο Τμήμα και να τους σκοτώσουμε το συντομότερο," συνέχισε απτόητη η Αρχηγός. "Δεν υπάρχει λόγος να παραμείνουν ζωντανοί. Μόνο προβλήματα μπορούν να δημιουργήσουν."

Η Stephanie ένιωσε ένα ρίγος στη σπονδυλική της στήλη. Ποτέ δε συμφωνούσε με τη δολοφονία αθώων. Ωστόσο, δεν επιθυμούσε να ξαναθυμώσει τη Demeter.

"Εντάξει, θα κάνω ό,τι μπορώ."

"Όχι μόνη σου," αποκρίθηκε αινιγματικά η Demeter. "Θα έχεις και βοηθό."

Χωρίς να μιλήσει άλλο, η Αρχηγός κάλεσε κάποιον από το κινητό της και διέταξε να έρθει αμέσως στο γραφείο της.

Η πόρτα άνοιξε μετά από δύο λεπτά και η Mera έκανε την εμφάνισή της.

"Έχω δουλειά για σένα," της είπε η Demeter χωρίς προστριβές και ανούσιες χαιρετούρες.

"Ποιόν θες να σκοτώσω;" Ρώτησε αδιάφορα η δολοφόνος.

"Θα έρθει κι αυτή η ώρα, μην ανησυχείς," την καθησύχασε η Αρχηγός. "Πρώτα όμως θέλω να επικοινωνήσεις με αυτόν τον γκόμενο σου τον μπάτσο και να μάθεις πού μένουν οι συνάδελφοί του που μας ξέφυγαν. Καιρός είναι να φύγουν από τη μέση. Η Stephanie θα σε βοηθήσει σε αυτό."

Ύστερα, η Αρχηγός έκανε ένα σήμα με το χέρι της και υπέδειξε στις δυο συντρόφους της να αποχωρήσουν από τον χώρο. Αρκετά συναστράφηκε με κόσμο.

Η Mera και η Stephanie έφυγαν με παγωμένα βλέμματα, αλλά συγχυσμένες καρδιές. Η Stephanie φοβόταν για την ψυχική ισορροπία της Αρχηγού και η Mera έτρεμε για την ασφάλεια του Doug. Η Demeter ήταν αποφασισμένη να πληρώσει τις απροσεξίες της με αίμα.

^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^

"Τι εννοείς δεν μπορείς να το ανακτήσεις με τίποτα;" Ρώτησε εξοργισμένος ο Doug στο τηλέφωνο.

"Εννοώ αυτό που είπα," απάντησε η Cara από την άλλη γραμμή. "Το αρχείο δεν περιέχει τίποτα στο όνομα της Grace Gustin. Έψαξα παντού· σε παλιές υποθέσεις, στις ληστείες του έτους που τη βρήκαμε, στα άτομα που γεννήθηκαν την ίδια χρονιά με εκείνη· δεν υπάρχει απολύτως τίποτα που να αποδεικνύει το εγκληματικό της παρελθόν."

"Αυτό επιβεβαιώνει περίτρανα τη θεωρία μου για την ενοχή της," αναφώνησε θριαμβευτικά ο Doug.

"Συμφωνώ, αλλά πώς στο καλό θα το αποδείξουμε ρε Doug; Εδώ σου λέω ότι ο φάκελος της έγινε καπνός!"

"Είσαι σίγουρη ότι δεν κράτησες κάποιο αντίγραφο στο αρχείο σου ή τέλος πάντων κάπου στο σπίτι σου;"

"Καλέ μου άνθρωπε, δε γίνεται να κρατάω αντίγραφο κάθε υπόπτου κάθε υπόθεσης. Αν το έκανα, το σπίτι μου θα ήταν βιβλιοθήκη, όχι διαμέρισμα."

"Άσε τος ειρωνείες και σκέψου κάτι," την επέπληξε ο Doug. "Όλο και κάπου θα υπάρχει ένα αντίγραφο."

"Doug, έχω ψάξει τα πάντα," επέμεινε η Cara. "Αυτοί με τους οποίους τα βάλαμε, κατάφεραν να εξαφανίσουν τα χνάρια της κάτω από τη μύτη μας!"

"Μήπως είχε ο Spencer κάτι;"

"Τι σημασία έχει; Αφού πέθανε!" Απάντησε λυπημένα η Cara.

"Ναι, αλλά μην αρχίσεις τα κλάματα πάλι, σε παρακαλώ! Το γεγονός ότι πέθανε δεν πρέπει να μας πτοεί! Τι θα συνέβαινε αν κρατούσε κάποιο αντίγραφο στο σπίτι του;"

"Σε αυτό δεν έχεις άδικο," υποχώρησε η Cara. "Θα μιλήσω με τον Xavier, μήπως έχει τίποτα κλειδιά για το σπίτι του Διοικητή μας και θα σε ενημερώσω αμέσως!"

"Εντάξει. Περιμένω. Καλή τύχη."

Με το που έκλεισε το τηλέφωνο, το άκουσε να χτυπά ξανά. Αυτή τη φορά χάρηκε πολύ από την αναγνώριση του νούμερου.

"Γεια σου, Doug," ακούστηκε η γνώριμη πλέον φωνή της Mera.

"Γεια," τη χαιρέτησε διστακτικά.

"Τι κάνεις; Είσαι καλύτερα από την κηδεία;"

"Καλύτερα, ευχαριστώ," της απάντησε. "Ο χρόνος με βοηθά να επουλώσω την πληγή που άφησε ο Spencer."

Τι μαλακίες λέω· θα με περάσει για ηλίθιο.

"Ωραία, χαίρομαι," αποκρίθηκε η Mera. "Θα ήθελες μήπως να βγούμε αύριο το βράδυ; Μου έλειψες."

"Μα και βέβαια! Και το ρωτάς;"

Ούτε λυσσασμένο σκυλί δεν κάνει έτσι.

"Τέλεια. Θες να συναντηθούμε στο γνωστό μέρος στις εννιά; Αυτή τη φορά θα σε πάω εγώ κάπου."

"Έγινε. Θα είμαι εκεί."

Ο Doug έκλεισε το τηλέφωνο πριν πει και άλλες κοτσάνες. Αρκετά ρεζιλεύτηκε στην κοπέλα που ερωτεύτηκε.

~,~,~,~,~,~,~,~,~,~,~,~,~,~,~,~,~

Αυτό ήταν!

Στο επόμενο σας έχω ραντεβού, αποκαλύψεις για το παρελθόν της Stephanie, της Grace και της Eve και ακόμα εξελίξεις στο θέμα της Cara. Btw, σας έλειψε ο Sigurd? Στο επόμενο κεφάλαιο κυριαρχεί η παρουσία του!

Πάμε λοιπόν με πολλά σχόλια!

Υ.Γ. Έχω μια ερώτηση για εσάς:

Ποιός πιστεύετε ότι πρέπει να νικήσει στο τέλος; Η Demeter ή οι Αστυνομικοί; Κι έπειτα ποιός νομίζετε ότι θα νικήσει;