Ο Τζακ ένα πράγμα ήξερε το πρωί εκείνο. Πως είχε καθυστερήσει και δεν είχε πιει καφέ, όμως δεν είχε χρόνο ούτε αυτό να κάνει. Παραλίγο να τρακάρει τρεις φορές με τους ελιγμούς που έκανε με το αμάξι για να φτάσει στην ώρα του με τους οδηγούς να τον στολίζουν με διαφορά κοσμητικά επίθετα, καθώς τους προσπερνούσε άτσαλα.

Πάντοτε πήγαινε στην ώρα του στο τμήμα και ποτέ δεν έπινε τόσο ώστε να μην μπορεί να ανοίξει τα μάτια του το επόμενο πρωί. Αλλά το χθεσινό βράδυ δεν το πέρασε καν σπίτι του, με αποτέλεσμα να φορά τα ίδια ρούχα με χθες. Δεν ήθελε να γίνει πόλος συζητήσεων στο γραφείο, πάντα το απέφευγε αυτό και συνήθως πείραζε καλοπροαίρετα όποιον υπέπεφτε στην αντίληψή του πως είχε κάνει κάποιο παράπτωμα παρόμοιο με το σημερινό δικό του.

Άφησε το αμάξι του στο παρκινγκ και βιαστικά σχεδόν έτρεξε για να μπει στο γραφείο του. Ήταν βέβαιος πως ο Ρόμπερτ θα τον έψαχνε μιας και το τηλέφωνο του σπιτιού του δεν θα το σήκωνε και δεν τον είχε συνηθίσει ο συνεργάτης του να καθυστερεί.

Ευτυχώς, μόλις άνοιξε την πόρτα του τμήματος κανένας δεν πρόσεξε την άφιξη του. Πήρε μια βαθιά ανάσα ανακούφισης και πέρασε μέσα, κορδώνοντας το ανάστημα του, σαν να βρισκόταν εδώ και ώρες εκεί, με την μόνη του επιθυμία να καθίσει στο γραφείο του. Όταν αυτό έγινε, χαμογέλασε στο επιτυχημένο σχέδιο του και ακούμπησε την πλάτη του στην καρέκλα. Το μόνο που του έλειπε εκείνη την ώρα ήταν ο καθιερωμένος σκέτος καφές του.

Την γαλήνη του χάλασε ο συνεργάτης του που ερχόταν συνοφρυωμένος προς το γραφείο του, με βήμα γοργό. Φαινόταν αναστατωμένος από το γοργό βήμα του και από τα ξανθά μαλλιά του, τα οποία είχαν γλιστρήσει από το χτένισμα του. Μόλις έφτασε, πέταξε μια εφημερίδα επάνω στο γραφείο του Τζακ και έβαλε τα χέρια του στη μέση.

«Διάβασε!» Ήταν η πρώτη φορά που ο Τζακ έβλεπε τον ξανθό νεαρό να έχει χάσει την υπομονή του. «Τι περιμένουν δηλαδή; Να κάνουμε θαύματα; Ακόμα δεν έχει βγει καν η ιατροδικαστική γνωμάτευση.» Συνέχισε οργισμένος και έστρωσε μια τούφα που είχε ξεφύγει από τα καλοχτενισμένα μαλλιά του.

Ο Τζακ έσμιξε τα φρύδια και πήρε την εφημερίδα στα χέρια του. Ως πρωτοσέλιδο είχε μεγεθυμένη την φωτογραφία της Μόνικα και κάτω από τη φωτογραφία με μεγάλα, μαύρα γράμματα: ΦΟΝΟΣ ΑΣΤΕΡΩΝ: Η ΑΣΤΥΝΟΜIΑ ΚΑΘΥΣΤΕΡΕΙ ΝΑ ΠΙΑΣΕΙ ΤΟΝ ΔΡΑΣΤΗ ΤΗΣ ΝΕΑΡΗΣ ΗΘΟΠΟΙΟΥ.

Ο Τζακ άνοιξε την εφημερίδα και πήγε στην σελίδα που βρισκόταν το άρθρο, σχεδόν στη μέση της εφημερίδας δηλαδή και ξεκίνησε να διαβάζει σιγανά.

"Πριν δύο μέρες εβρέθει το πτώμα της ατυχούς, λατρεμένης πρωταγωνίστριας Μόνικα Χέμινγκς στο Λέιμερτ Παρκ, σε ένα σκηνικό που θύμιζε γκροτέσκ ταινία τρόμου. Σήμερα θα γίνει η κηδεία της, σε κλειστό οικογενειακό κύκλο." Ο Τζακ σταμάτησε να για να παρατηρήσει μια φωτογραφία που βρισκόταν πλάι στα μικρά γράμματα. Ήταν τραβηγμένη από απόσταση και το μόνο που φαινόταν ήταν το λευκό σεντόνι που κάλυπτε το σώμα της ηθοποιού και τα ανοιχτά χέρια της, όμοια με εσταυρωμένου. Οργή τον πλημμύρισε αμέσως. Για όνομα του Θεού, σκέφτηκε, ας αφήσουν το καημένο το κορίτσι να αναπαυθεί.

"Η αστυνομία φαίνεται αισιόδοξη, αν και μάλλον η ματαιοδοξία τους πρέπει να μειωθεί γιατί από έμπιστες πηγές μαθαίνουμε πως δεν υπάρχει ούτε ύποπτος για τον φόνο και οι μέρες κυλούν. Ο κλοιός στενεύει περισσότερο για εκείνους πάρα για τον επίδοξο δολοφόνο, μιας και ο κόσμος αναζητά υπαίτιους για τον θάνατο της δεσποινίς Χέμινγκς και η αστυνομία μοιάζει ο πιο πιθανός ένοχος λόγω της αδράνειας της..." Εκεί ο Τζακ σταμάτησε και έκλεισε την εφημερίδα. Ο τύπος πάντα υπερέβαλε και έπρεπε να περιμένει μια τέτοια αντίδραση σε ένα περιστατικό πρωτοφανές για την Πόλη των Αγγέλων και τόσο βίαιο. Όμως οι δημοσιογράφοι δεν γνώριζαν πόσο δύσκολο ήταν για την αστυνομία να δράσει με μια ατζέντα που μέσα περιείχε 75 αντρικά ονόματα και ο κάθε ένας έμοιαζε ύποπτος.

Άφησε την εφημερίδα διπλωμένη επάνω στο γραφείο του, δίχως να έχει επηρεαστεί σε τόσο μεγάλο βαθμό όπως ο Ρόμπερτ, ήξερε ήδη πως κάτι τέτοιο θα γινόταν. Για κάποιο παράξενο λόγο ο τύπος δεν συμπαθούσε την αστυνομία. Πήρε μια βαθιά ανάσα και σηκώθηκε όρθιος ξανά, όσο κουρασμένος κι αν ήταν έπρεπε να δράσει γρήγορα. Στην τελική θα ζητούσε από τον Ρόμπερτ να κάνει τη σημερινή ανάκριση και εκείνος να πάει για παρακολούθηση.

«Εσύ αρχίζεις με τα τηλέφωνα κι εγώ θα πάω κάτω από το σπίτι του .» Ανακοίνωσε και έκανε να περάσει πλάι από τον συνεργάτη του. Σκέφτηκε πως θα καταλάβαινε πολλά από την στάση του Κρίστιαν Μάρτς, αν θα πήγε ή όχι στην κηδεία.

«Ω, μισό λεπτό...» Άκουσε τον συνεργάτη του να αναφωνεί, εμποδίζοντας τον και γύρισε να τον κοιτάξει. Ο Ρόμπερτ είχε ένα βλέμμα καχύποπτο και ξαφνικά ένα πονηρό χαμόγελο χαράχτηκε στο πρόσωπο του. «Αυτά είναι τα ίδια ρούχα με χθες.» Ψιθύρισε και ο Τζακ ένιωσε πως ο νεώτερος ντετέκτιβ τον περνούσε από ανάκριση έτσι όπως τον επιθεωρούσε με το γαλανό βλέμμα του. «Κι άργησες να έρθεις κι όλας.» Συνέχισε ο Ρόμπερτ και έγειρε ακουμπώντας την μέση του στο γραφείο του Τζακ και σταύρωσε τα μπράτσα μπροστά από το στέρνο του. Ο Τζακ έμενε σιωπηλός, για πρώτη φορά στη ζωή του έχανε τα λόγια του και ένιωθε αμηχανία λες και είχε κάνει κάποιο έγκλημα. Έπρεπε να περιμένει πως ο συνεργάτης του θα παρατηρούσε και την αργοπορία του και την αμφίεση του, για τον Ρόμπερτ επρόκειτο εξάλλου, παρατηρούσε τους πάντες και τα πάντα και καταλάβαινε ακόμα και την παραμικρή λεπτομέρεια αν άλλαζε ή όχι. Ο Ρόμπερτ άφησε μια πνιχτή κραυγή και άνοιξε διάπλατα τα μάτια του, τραβώντας την προσοχή του Τζακ. «Όταν έφυγες από το σπίτι μου δεν γύρισες στο δικό σου!» Συμπέρανε τείνοντας τον δείχτη του προς τον Τζακ. Ο μεγαλύτερος άντρας χαμήλωσε το κεφάλι, για έναν λόγο που δεν αναγνώριζε δεν ήθελε να αποκαλύψει στον φίλο του πως χθες βράδυ, μόλις δείπνησε στο σπίτι του πήγε και βρήκε την Έλσα Μοντγκόμερι, την ηθοποιό.

«Ανοησίες. Απλώς δεν χτύπησε το ξυπνητήρι και δεν είχα τι άλλο να βάλω.» Είπε απότομα ο Τζακ, θέλοντας να αποφύγει την ανάκριση, όμως ήξερε πολύ καλά πως η δικαιολογία του αυτή ήταν παράταιρη για τον πάντα οργανωμένο χαρακτήρα του. Ίσως ήταν εργένης, όμως φρόντιζε την εξωτερική του εμφάνιση αρκετά, η σπιτονοικοκυρά του μάλιστα κάθε βδομάδα του έπλενε τα πουκάμισα και μερικές φορές τα σιδέρωνε και ο ίδιος, όπως και τα παντελόνια του, για να πετύχει την πλαϊνή τσάκιση στο μπατζάκι που τόσο του άρεσε. Σήμερα η εικόνα του κάθε άλλο παρά περιποιημένη φάνταζε. Το πουκάμισο του ήταν τσαλακωμένο, όπως και το παντελόνι του και είχε ξεχάσει το σακάκι και το καπέλο του στο αμάξι, κάτι που ποτέ δεν έκανε.

«Κοιμήθηκες με την Έλσα!» Ψιθύρισε ο Ρόμπερτ με μια παιχνιδιάρικη λάμψη στα μάτια του. Ο Τζακ συνέχισε να αποφεύγει το βλέμμα του Ρόμπερτ αν και γνώριζε πως πλέον δεν μπορούσε να ξεφύγει από τον συνεργάτη του. Εν τέλει πήρε μια βαθιά ανάσα και σήκωσε το βλέμμα του. Δεν είχε κάνει κάτι παράνομο εξάλλου. Ήταν άντρας και μάλιστα μόνος και η Έλσα ήταν μια πολύ ελκυστική γυναίκα.

«Γιατί να κρύβομαι πίσω από το δάχτυλο μου;» Έκανε και γύρισε να κοιτάξει τον νεότερο ντετέκτιβ. «Ναι, κοιμήθηκα με την Έλσα χθες. Όμως τώρα έχουμε δουλειά.» Πέταξε απότομα, θέλοντας να αποφύγει να αποκαλύψει κάθε άλλη λεπτομέρεια, όμως ο Ρόμπερτ χαμογέλασε σαν παιδί που ανυπομονούσε να ακούσει το τέλος ενός παραμυθιού.

«Πες λοιπόν! Τι έγινε;» Ρώτησε, έχοντας αγνοήσει εντελώς την επιθυμία του Τζακ και με την διάθεση του να έχει φτιάξει από πριν. Ο Τζακ έκλεισε τα μάτια απηυδισμένος. Δεν τα γλίτωνε τόσο εύκολα από τον φιλοπερίεργο Ρόμπερτ.

«Ήπιαμε μερικά ποτά, μιλήσαμε και μετά έγινε.» Είπε απλώς και κοίταξε τον συνεργάτη του. Πραγματικά έδειχνε περισσότερο χαρούμενος από εκείνον. Μια αυθεντική χαρά καθώς ο Ρόμπερτ ένιωθε πως έπρεπε ο Τζακ να βρει μια γυναίκα μετά από το περιστατικό με την αρραβωνιαστικιά του αφού είχε επιστρέψει από τον πόλεμο. Δεν γνώριζε πολλά για τις γυναίκες της ζωής του, ή μάλλον την γυναίκα, όμως ήξερε πως είχε σταθεί άτυχος στην αγάπη κι ένιωθε ένα παράξενο κενό μέσα του κάθε φορά που φιλούσε ή έστω κοιτάζοταν με την δική του αρραβωνιαστικιά, τη Σόνια. Ήθελε να τον δει ευτυχισμένο στο πλευρό μιας γυναίκας. «Μου είπε κάτι περίεργο για την υπόθεση...» Συνέχισε ο Τζακ σκεφτικός και ο Ρόμπερτ κατσούφιασε.

«Συγγνώμη, πηγές σπίτι της και την ρώταγες για την υπόθεση αντί να απολαύσεις το βράδυ;» Έκανε ειρωνικά ο Ρόμπερτ και σήκωσε το γαλανό του βλέμμα στο ταβάνι. Η εργατικότητα του συνεργάτη του δεν σταματούσε ακόμη και όταν βρισκόταν σε ραντεβού.

«Επέμενε πως ο Κρίστιαν Μάρτς πρέπει να μπει φυλακή. Δεν μου είπε τον λόγο όμως, οπότε υπέθεσα πώς τον κατηγορεί ακόμα για την αυτοκτονία της κόρης της. Είπε πως ο Κρίστιαν πλήρωσε δημοσιογράφους να θάψουν το θέμα, ώστε να μην καταστραφεί η φήμη του. Κάτι τέτοιο...» Έκανε ο Τζακ, προσπαθώντας να θυμηθεί ακριβώς τα λόγια της Έλσας και να τα μεταφέρει στον Ρόμπερτ.

«Τότε τι περιμένουμε; Κάτι θα ξέρει. Πάμε να τον ανακρίνουμε.» Έκανε ο Ρόμπερτ απλά, όμως ο Τζακ τον εμπόδισε με το χέρι του στο μπράτσο του κουνώντας αποδοκιμαστικά το κεφάλι του.

«Όχι, αλλά έχουν σειρά. Προς το παρόν θα μείνουμε στην παρακολούθηση και η ανάκριση θα έρθει σύμφωνα και με τις καταθέσεις των εβδομήντα πέντε υπόπτων, όπως και από τα αποτελέσματα που θα πάρουμε από τον ιατροδικαστή. Προς το παρόν πήγαινε πάρε τα τηλέφωνα και εγώ θα πάω για παρακολούθηση.» Ο Τζακ μιλούσε γρήγορα, έχοντας σκεφτεί κάθε επόμενο βήμα. Ήθελε να βρίσκεται πάντα πιο μπροστά από τον δολοφόνο ώστε να καταφέρει να τον εμποδίσει πριν σκοτώσει ξανά.

«Μη βιάζεσαι. Ένας φάκελος ήρθε στο γραφείο σου όσο έλειπες, μπορεί να είναι η ιατροδικαστική γνωμάτευση.» Είπε ο Ρόμπερτ και σήκωσε την εφημερίδα, όπου από κάτω βρισκόταν ο ανοιχτός καφέ φάκελος. Του έκανε εντύπωση που ο Τζακ δεν το παρατήρησε μόλις μπήκε μέσα. Πριν ξεκινήσει η δουλειά, είτε έμενε, είτε όχι στο γραφείο, πάντοτε το τακτοποιούσε.

«Για όνομα του Θεού, θα έπρεπε να ήταν το πρώτο πράγμα που θα έλεγες μόλις με είδες.» Είπε απότομα ο Τζακ και έκανε τον γύρω του γραφείου του για να δει το περιεχόμενο του φακέλου. «Εδώ έχουμε σημαντικές δουλειές κι εσύ κάθεσαι και ασχολείσαι με τους ρεπόρτερ και με ποια κοιμήθηκα χθες.» Δεν έλεγχε τη φωνή του, οπότε η τελευταία πρόταση που ξεστόμισε ακούστηκε πιο δυνατά απ' όσο θα έπρεπε, όμως την ώρα εκείνη δεν έδινε σημασία σε τίποτα από την έξαψη να δει τα αποτελέσματα που παραδόξως ήρθαν γρηγορότερα απ' όσο περίμενε.

Πήρε τον λεπτό φάκελο στα χέρια του και έσκισε το επάνω μέρος του, αφήνοντας το να πέσει στο πάτωμα μαζί με τον φάκελο. Θα τα μάζευε αμέσως μόλις ξεκαθάριζε με τις νέες λεπτομέρειες που θα έπαιρνε από το χαρτί που πλέον κρατούσε, αλλά και από τις φωτογραφίες των τραυμάτων που είχε τραβήξει ο ιατροδικαστής.

Προσπέρασε με το βλέμμα τα στοιχεία της και επικεντρώθηκε στην ώρα και την αιτία θανάτου.

«Συγγνώμη μπορώ να δω κι εγώ;» Έκανε ο Ρόμπερτ ενοχλημένος που ο συνεργάτης του τον είχε αποκλείσει έτσι και ο Τζακ δίχως να παίρνει το βλέμμα του από τα περίτεχνα και ακαθόριστα γράμματα του γιατρού, ακούμπησε το χαρτί στην επιφάνεια του γραφείου και ο άλλος ντετέκτιβ τον πλησίασε ώστε να διαβάσει κι εκείνος.

'Το τραύμα στη στοματική χώρα προκλήθηκε από αιχμηρό αντικείμενο, πιθανώς νυστέρι. Κομμάτια δέρματος λείπουν από τον λαιμό του θύματος πιθανών με το στόμα και τα δόντια του δολοφόνου.'

«Αυτό θα εννοεί.» Μίλησε ο Ρόμπερτ με φωνή που έτρεμε κι έδειξε μια ασπρόμαυρη πόλαροϊντ στον Τζακ, όπου απεικόνιζε τον λαιμό της κοπέλας κι επάνω του αποτύπωμα από δόντια που είχαν αφήσει απλό σημάδι, αλλά και άλλα, όπου το δέρμα έλειπε σχηματίζοντας ένα ματωμένο μισοφέγγαρο στο δέρμα του κοριτσιού. Ο Τζακ δεν μίλησε. Μόνο σκέφτηκε από μέσα του με τι τέρας είχαν να κάνουν. Συνέχισε ύστερα την ανάγνωση.

'Τα ζωτικά όργανα έχουν πλυθεί, βρέθηκαν πλάι στο θύμα, ενώ το σώμα είχε στραγγίξει από αίμα. Η πράξη αυτή συνέβη σε άλλο μέρος, πριν το πτώμα τοποθετηθεί στο πάρκο.
Ο ακρωτηριασμός της κοιλιακής χώρας, προήλθε από κάτι επίσης αιχμηρό, για την ακρίβεια που έχει γίνει, πιθανώς ο δολοφόνος χρησιμοποίησε νυστέρι.

Βαθιές χαρακιές παρατηρήθηκαν και στα γεννητικά όργανα του θύματος και σχεδόν έσκισαν την μήτρα. Μέσα στον κόλπο του θύματος βρέθηκε σπέρμα, που υποδηλώνει πώς βιάστηκε πριν την δολοφονία. Στις τοξικολγικές εξετάσεις δεν βρέθηκε δείγμα από κάποιο ναρκωτικό ή φάρμακο.'

«Ω, Θεέ μου.» Έκανε ο Ρόμπερτ κι έκανε τον σταυρό του μια φορά, χρησιμοποιώντας και τα τέσσερα δάχτυλα του, όντας καθολικός και αρκετά θρήσκος. «Ξέρεις τι σκέφτομαι έτσι;» Έκανε, δίχως να μπορεί να τραβήξει το βλέμμα του από τις αποτρόπαιες φωτογραφίες, λες και μια σκοτεινή δύναμη είχε παγιδεύσει το βλέμμα του και το είχε αναγκάσει να κοιτά μόνο εκεί και πουθενά αλλού. «Κι αν ήταν μπλεγμένη με κάποια παραθρησκευτική οργάνωση;» Ρώτησε ο Ρόμπερτ τον συνεργάτη του και ο Τζακ τον κοίταξε, σμίγοντας τα φρύδια.

«Γιατί το λες αυτό;» Ρώτησε με ειλικρινή απορία. Ακόμα και ο Τζακ είχε σοκαριστεί από τις αποτρόπαιες φωτογραφίες.

«Γιατί μόνο κάποιος μπλεγμένος με τον διάολο θα μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο σε ένα κορίτσι.» Απάντησε ο Ρόμπερτ, παίρνοντας επιτέλους το βλέμμα του από τα πειστήρια του εγκλήματος. Ο Τζακ έγειρε με τις παλάμες του να στηρίζουν το σωματικό του βάρος στο γραφείο και το βλέμμα του πλανήθηκε ξανά στις φωτογραφίες, κοιτώντας τες ξανά μία προς μία. Δεν τον ένοιαζε ούτε τι έλεγαν για εκείνον οι εφημερίδες, ούτε πόσο χρόνο θα του έπαιρνε για να βρει τον δολοφόνο. Εκείνος έπρεπε να τον ανακαλύψει. Το είχε υποσχεθεί στην ψυχή του άτυχου κοριτσιού. 

Γεια σας! Εύχομαι όλοι να είστε καλά! Όπως βλέπετε προχωρά η ιστορία αργά. Όμως ετοιμαστείτε γιατί ακολουθεί ένα εκρηκτικό κεφάλαιο, πίσω στο 1942 στο Χόλιγουντ! Περιμένω τα σχόλια σας όπως πάντα!

Χίλια Φιλιά!
Βίκυ.