«Δεν πρέπει να ξεκινήσουμε από την αρχή;» Ρώτησε ο Ρόμπερτ τον συνεργάτη του κοιτώντας έξω από το αμάξι στη θέση του συνοδηγού. Αφού είχαν ξεκουραστεί από το χθεσινό ταξίδι τους, νωρίς το πρωί ο Τζακ πέρασε με το αμάξι του να πάρει τον νεότερο άντρα, ώστε να συνεχίσουν τις ανακρίσεις τους στο Χόλιγουντ και κυρίως στο στούντιο που εργαζόταν η Μόνικα.

«Δεν έχουμε κανένα στοιχείο, οπότε ξεκινάμε από τα βασικά. Από εκεί όλο και κάποιος θα ξέρει κάτι παραπάνω για τη ζωή της. Ίσως πετύχουμε και τον άντρα της.» Εξήγησε ο Τζακ ενώ οδηγούσε και ο Ρόμπερτ γύρισε και τον κοίταξε με απορία.

«Έχεις κάποιον λόγο που άφησες τον άντρα της τελευταίο;» Ρώτησε και ο Τζακ κούνησε καταφατικά το κεφάλι του δίχως να παίρνει τα μάτια του από τον δρόμο.

«Αν είναι ένοχος ίσως νομίζει πως έχει γλιτώσει από την ανάκριση και πως δεν τον υποπτευόμαστε. Επομένως θα κινείται πιο ελεύθερα.» Συνέχισε στον ίδιο επαγγελματικό τόνο ο Τζακ και ο ξανθός ντετέκτιβ έγειρε προς το παράθυρο, ώστε ο ήλιος να ζεστάνει περισσότερο το πρόσωπο του.

«Τον θεωρείς ύποπτο;» Ρώτησε ξανά και ο Τζακ ανασήκωσε τους ώμους ανέκφραστος.

«Προς το παρόν όλοι όσοι δεν έχουμε εξετάσει είναι ύποπτοι.» Είπε και γύρισε για πρώτη φορά να τον κοιτάξει. Φαινόταν κουρασμένος λες και δεν είχε κοιμηθεί όλη την νύχτα και σκεφτόταν πώς θα κινηθούν. «Δεν ζητήσαμε στην Άρια να δώσει τα γράμματα που της έστελνε η κόρη της.» Είπε ως διαπίστωση.

«Ναι, αλλά και πάλι και αυτά σταματούν κάποια στιγμή. Θυμάσαι; Είπε πως μετά τον γάμο η Μόνικα σταμάτησε να γράφει.» Θύμισε ο Ρόμπερτ στον μεγαλύτερο άντρα.

«Κάθε λεπτομέρεια είναι σημαντική Ρόμπερτ. Ίσως ο ύποπτος αναφέρεται στα πρώτα γράμματα της κοπέλας. Ίσως είναι κάποιος θαυμαστής που είχε γνωρίσει ως νεοφερμένη εδώ και μόλις έμαθε για τον γάμο να έγινε έξω φρένων.» Εξήγησε ο πιο έμπειρος άντρας.

«Μπορεί. Αλλά δεν νομίζω να το ανέφερε στην μητέρα της κι αν το έκανε εκείνη θα μας το έλεγε.» Είπε ο Ρόμπερτ και άνοιξε τον φάκελο στον οποίο μέσα είχε τα στοιχεία της Μόνικα και κοίταξε ξανά το κενό χαρτί με την εικόνα της επάνω. «Πολύ μυστήρια όλα...» Μονολόγησε, απορροφημένος.

Οι δύο ντετέκτιβ έφτασαν έξω από το μεγάλο στούντιο, στο οποίο είχε γυρίσει η Μόνικα την πρώτη της ταινία το 1940, μαζί με άλλους σπουδαίους ηθοποιούς. Η ταινία λεγόταν 'Waterloo Bridge' και σε αυτή έπαιζε η Έλσα Μοντγκομερι, η πλέον μεγάλη σε ηλικία διάσημη ντίβα του κινηματογράφου. Αυτή ήταν και το πρώτο άτομο στο οποίο θα μιλούσαν οι δύο άντρες.

Μόλις έδειξαν τις ταυτότητες τους στην είσοδο του κτηρίου, τον Ρόμπερτ τον έπιασε μια έντονη υπερκινητικότητα και ο συνεργάτης του παρατήρησε πως ο φίλος του κοιτούσε τριγύρω ενθουσιασμένος, σε αντίθεση με πριν που φαινόταν πιο σκυθρωπός.

«Θεέ μου, κοίτα που είμαστε!» Αναφώνησε σιγανά σαν ενθουσιασμένο παιδί. «Πωπω, θα δούμε την Έλσα Μοντγκόμερι!» Είπε πνιχτά και ο Τζακ άφησε ένα κοφτό γέλιο με τη συμπεριφορά του συνεργάτη του που μόνο ντετέκτιβ δε θύμιζε.

«Ναι Ρόμπερτ...» Είπε απλώς ο Τζακ. «Συγκεντρώσου στον στόχο μας.» Είπε εν τέλη σοβαρός και ο Ρόμπερτ κούνησε το κεφάλι του καταφατικά. Οι δύο άντρες κατευθύνθηκαν με το αμάξι στο καμαρίνι της μεγάλης ηθοποιού. Και οι δύο περίμεναν πώς το στούντιο θα ήταν μεγάλο, όχι όμως τόσο ώστε να κάνουν τις διαδρομές με αμαξίδια.

Μόλις έφτασαν έξω από το τροχόσπιτο της Έλσας, ο Ρόμπερτ άρχισε να βαριανασαίνει.

«Ξέρεις τι λένε για εκείνη; Ότι μπορεί με τα μάτια της να σε πείσει για ο, τι θέλει.» Εξήγησε ο ξανθός νέος, όμως ο Τζακ δεν φάνηκε να επηρεάζεται διόλου. Βγήκαν από το αμάξι, ο Ρόμπερτ ιδιαίτερα νευρικός, ενώ ο Τζακ ήρεμος και σιωπηλός. Ο δεύτερος χτύπησε την πόρτα του καμαρινιού σταθερά.

«Μήπως ενοχλούμε; Ίσως δεν θα έπρεπε να την ενοχλήσουμε, θα έπρεπε να την ενημερώσουμε πρώτα.» Είπε αγχωμένος ο Ρόμπερτ, ο Τζακ όμως έμεινε σιωπηλός. Οι δύο άντρες έπρεπε να περιμένουν λίγα λεπτά, μέχρι να φανεί στην πόρτα μια νεαρή γυναίκα, η βοηθός της ηθοποιού.

«Παρακαλώ κύριοι;» Ρώτησε το κορίτσι και οι δύο έβγαλαν από τις τσέπες τους το σήμα τους.

«Θα θέλαμε να κάνουμε στην κύρια Έλσα Μοντγκόμερι κάποιες ερωτήσεις σύμφωνα με τον φόνο της Μόνικα Χέμινγκς.» Είπε αυστηρά ο Τζακ.

«Άφησε τους να περάσουν Μορίν...» Ακούστηκε μια γυναικεία φωνή από το εσωτερικό του καμαρινιού και ο Ρομπέρ αναπήδησε ελαφρώς μόλις κατάλαβε πώς η φωνή αυτή ανήκε στην αγαπημένη ηθοποιό. Η κοπέλα παραμέρισε και άφησε τους ντετέκτιβ να περάσουν.

Το καμαρίνι ήταν ταχτοποιημένο και καθαρό. Τα ρούχα βρίσκονταν κρεμασμένα στον μεγάλο καλόγηρο και ένας μεγάλος καθρέφτης κάλυπτε το μεγαλύτερο μέρος του τοίχου, στον οποίον μπροστά καθόταν η μεσήλικη αλλά άκρως εντυπωσιακή ξανθιά γυναίκα. Σηκώθηκε με ευκολία και σχεδόν του Ρόμπερτ του κόπηκε η ανάσα. Ο χρόνος σίγουρα είχε αφήσει όμορφα τα σημάδια του επάνω της, δημιουργώντας ρυτίδες στο άλλωστε αλαβάστρινο δέρμα της, όμως είχε ακόμη τον αέρα και τις κινήσεις μιας νεαρής γυναίκας.

Ο Τζακ κοίταξε την γυναίκα στα μάτια. Έμοιαζαν να έχουν μια πονηρή λάμψη και συμφώνησε σε αυτό που είπε ο Ρόμπερτ πριν μπουν μέσα. Αυτή η γυναίκα μπορούσε να σε πείσει για τα πάντα με ένα βλέμμα.

«Παρακαλώ κύριοι, καθίστε.» Είπε η γυναίκα ευγενικά και τους έδειξε έναν καναπέ με ένα ξύλινο τραπέζι μπροστά και μια πολυθρόνα, δίχως να παίρνει το βλέμμα της από αυτό του Τζακ. «Είστε τυχεροί, μόλις με πετύχατε στο διάλειμμα μου.» Εξήγησε με ένα φιλικό χαμόγελο καθώς βολευόταν στην μαλακή πολυθρόνα.

«Να μας συγχωρέστε για την ενόχληση. Ξέρουμε πως έχετε ένα κουραστικό πρόγραμμα...» Δικαιολογήθηκε ο Ρόμπερτ και η γυναίκα γέλασε.

«Κανένα πρόβλημα νεαρέ. Θα ήθελα να βοηθήσω εξάλλου να βρεθεί αυτό το κάθαρμα...» Είπε και φάνηκε πως η προσβολή της ξέφυγε από τα χείλη. Ο Τζακ τράβηξε την πλάτη του από το κάθισμα, καθώς η κουβέντα τώρα αποκτούσε νόημα για εκείνον.

«Πείτε μας, για αρχή, τι σχέση είχατε με την νεαρή;» Ρώτησε και η γυναίκα μετά από μια μικρή παύση, άφησε ένα γέλιο.

«Κατ' ευθείαν στο θέμα βλέπω ντετέκτιβ...» Είπε, όμως έσπευσε να συμπληρώσει. «Εγώ ήμουν η δασκάλα της. Ο, τι έμαθε η μικρή τα έμαθε από εμένα, ήταν ένα ακατέργαστο διαμάντι και μαζί μου έμαθε τα βασικά. Ήταν η καλύτερη μου μαθήτρια μετά την καημένη μου την Γκρέις...» Είπε και στο τέλος έμοιαζε να χάνει κάθε άμυνα και να γίνεται ευάλωτη, μόλις αναφέρθηκε στην νεκρή κόρη της. Πήρε την σιωπή των δύο αντρών ως ένδειξη να συνεχίσει. «Μου την γνώρισε ο Κρίστιαν Μάρτς, ο σκηνοθέτης της ταινίας που είχαμε γυρίσει μαζί. Φυσικά της είχα πει να μην τον εμπιστευτεί, αλλά εκείνη ήταν ξεροκέφαλο πλάσμα. Φοβόμουν πώς θα συνέβαινε αυτό που έγινε και με την καλή μου Γκρέις." Ολοκλήρωσε και γύρισε και κοίταξε μια φωτογραφία μιας νεαρής ξανθιάς γυναίκας που βρισκόταν επάνω στο μπουντουάρ της.

«Ίσως είναι επίπονο, όμως μπορείτε να μας πείτε τι συνέβη μεταξύ της κόρης σας και αυτού του σκηνοθέτη;» Ρώτησε ο Τζακ σε πλήρη άγνοια και ο Ρόμπερτ τον κοίταξε με ορθάνοιχτα μάτια.

«Αν θέλετε φυσικά...» Συμπλήρωσε εκείνος. Η ηθοποιός χαμογέλασε μελαγχολικά και χαμήλωσε το βλέμμα της.

«Είχαν βουίξει οι εφημερίδες τότε. Ο Κρίστιαν Μαρτς, είχε τάξει στην κόρη μου, στην Γκρέις μου, πως θα κάνει ότι περνάει από το χέρι του για να αποκτήσει την δική μου φήμη. Έστρεψε το κορίτσι μου εναντίον μου και πλέον δεν άκουγε τις προειδοποιήσεις μου. Νόμιζε πως δεν ήθελα την επιτυχία της. Πως θα ζήλευα άμα γινόταν εκείνη πιο δημοφιλής... Της γέμιζε το μυαλό με ανοησίες, μέχρι που... Πράγματι την έστειλε να παίξει σε μια ταινία.» Η γυναίκα έκανε μια μικρή παύση και οι ντετέκτιβ πλέον κρέμονταν από τα χείλη της. «Μια ταινία πρόστυχη... Εκείνη το έκανε γιατί φοβήθηκε, όμως αργότερα έδωσε τέλος της ζωής της γιατί έγινε γνωστό. Και εκείνη ντράπηκε τόσο...» Είπε και δάκρυα εμφανίστηκαν στα γαλανά μάτια της. Εκεί η λάμψη της φάνηκε να εξασθενεί και απλώς έμοιαζε με μια καθημερινή, μεγάλη πλέον γυναίκα που θρηνούσε για τον άδικο χαμό του παιδιού της.

«Λυπάμαι κυρία μου...» Είπε ειλικρινά ο Τζακ κοιτώντας την με ενδιαφέρον. Εκείνη ξάφνου, χαμογέλασε και επανήλθε στον απρόσιτο αλλά λαμπερό της εαυτό της.

«Εν τέλη η Μόνικα τον παντρεύτηκε. Πράγματι ο Μαρτς είχε αλλάξει και πλέον οι ταινίες αυτές αποτελούσαν παρελθόν για εκείνον. Μέλλον του και παρόν του ήταν η Μόνικα.» Ολοκλήρωσε η γυναίκα και ο Τζακ κούνησε καταφατικά το κεφάλι του.

«Πιστεύετε πως είναι ικανός για φόνο;» Ρώτησε ο άνδρας και η γυναίκα αφού σκέφτηκε λίγο, χαμογέλασε ελαφρώς και έγειρε το κεφάλι της με χάρη.

«Θεωρώ πως όλοι μας είμαστε κύριε...;»

«Τζακ Ρόμπινσον.» Απάντησε κάπως ενοχλημένος ο ντετέκτιβ που η ηθοποιός δεν απαντούσε σταθερά στα αιτήματα του.

«Εν τέλη όχι, δεν πιστεύω πως μπορεί να έχει δολοφονήσει εκείνος το κορίτσι.» Ολοκλήρωσε η ηθοποιός και ο Τζακ κούνησε καταφατικά το κεφάλι του.

«Ξέρετε τίποτα για την ζωή της; Για παράδειγμα που έμενε, με ποιους συναναστρεφόταν;» Ρώτησε για πρώτη φορά ο Ρόμπερτ, παίρνοντας θάρρος και από τον συνεργάτη του.

«Όταν ήρθε στην πόλη δεν ήξερε κανέναν. Τυχαία γνώρισε τον Μαρτς, δηλαδή εκείνος την πλησίασε. Παρ' όλα αυτά είναι πολύ καλή φίλη με τη Βερόνικα Λι, σε εκείνη έλεγε όλα τα μυστικά της, οπότε σε εκείνη μπορείτε να απευθυνθείτε.» Είπε και άναψε ένα τσιγάρο. Αργότερα πρόσφερε από ένα στους δύο άντρες, ο Ρόμπερτ με μεγάλη του χαρά δέχτηκε, ο Τζακ όμως αρνήθηκε.

«Δεν είναι η μάρκα μου.» Εξήγησε και η ηθοποιός ανασήκωσε κυνικά τα φρύδια.

«Έχετε παιδιά αστυνόμε;» Ρώτησε τελικά η γυναίκα κοιτώντας τον έντονα. Ο Τζακ έβγαλε ένα από τα δικά του τσιγάρα και το άναψε.

«Όχι, είμαι ανύπαντρος.» Απάντησε ευγενικά.

«Άρα δεν μπορείτε να καταλάβατε πώς πόνεσα δίπλα όταν έχασα και την Μόνικα.» Είπε και ο ντετέκτιβ εκείνη τη στιγμή κατάλαβε πώς η συζήτηση είχε κλείσει με αυτή την κουβέντα της ηθοποιού. «Θέλετε να με ρωτήσετε κάτι άλλο; Πρέπει να επιστρέψω στο πλατό.» Είπε κοιτώντας το ρολόι που βρισκόταν καρφωμένο στον τοίχο και έγειρε το κεφάλι της στην παλάμη της.

«Όχι, σας ευχαριστούμε πολύ.» Είπε ο Τζακ και οι δύο άντρες προς μεγάλη απογοήτευση του Ρομπέρτ σηκώθηκαν. Ο ξανθός νεαρός άπλωσε με θερμή το χέρι του προς την ηθοποιό και έσφιξε το δικό της.

«Ήταν μεγάλη μου χαρά που σας γνώρισα! Η γυναίκα μου δεν θα το πιστεύει!» Αναφώνησε κάνοντας την Έλσα να γελάσει με την παιδιάστικη συμπεριφορά του.

«Να 'σαι καλά νεαρέ.» Είπε χαμογελαστή η ηθοποιός και ύστερα γύρισε και κοίταξε τον μεγαλύτερο άντρα σαγηνευτικά.

«Ελπίζω να βοήθησα κύριε.» Είπε απαλά και άπλωσε το χέρι της ντελικάτα. Εκείνος αντί να το σφίξει στο δικό του το κράτησε και έγειρε για να της δώσει ένα χειροφίλημα, όπως θα έπρεπε σε μια τόσο μεγάλη ντίβα.

«Κάνατε αυτό που έπρεπε. Αν θυμηθείτε κάτι παραπάνω ή νιώσετε πώς θέλετε να εξομολογηθείτε κάτι μην διστάσετε να απευθυνθείτε στην αστυνομία.» Είπε ο Τζακ θέλοντας να τσιγκλήσει την ψυχραιμία της γυναίκας, μόνο που εκείνη τον κοίταξε σοβαρή και δεν φάνηκε πρόθυμη στο να τον αφήσει να φύγει.

«Αν με αυτό υπονοείτε να εξομολογηθώ έναν φόνο, τότε μιλάτε στο λάθος άτομο.» Είπε ψύχραιμα η γυναίκα. «Αν θέλετε να μάθετε παραπάνω, ψαξ' τε να με βρείτε. Τώρα ξέρετε που μένω.» Είπε και έχωσε ένα μικρό χαρτί στην μπροστινή τσέπη του σακακιού του Τζακ. Αμέσως το άρωμα της τον τύλιξε και βύθισε τα μάτια του στα δικά της. Ύστερα από ένα παρατεταμένο βλέμμα ο ντετέκτιβ χαμογέλασε και της γύρισε την πλάτη ώστε να φύγει.

Μόλις βγήκε έξω, βρήκε τον συνεργάτη του να κοιτά σκεπτικός τον ορίζοντα. Αφού είδε τον Τζακ γύρισε και τα γαλανά μάτια του έλαμψαν πονηρά.

«Ξέρω πως δεν θες να βγάζεις βιαστικά συμπεράσματα, αλλά νομίζω πως γοήτευσες την Έλσα Μοντγκομερι.» Είπε με ένα μικρό χαμόγελο, το οποίο ο Τζακ ανταπέδωσε. «Εγώ λέω να πας να την βρεις το βράδυ.» Συνέχισε σιγανά ο ξανθός νεαρός και ο μεγαλύτερος ντετέκτιβ τότε γύρισε και τον κοίταξε λες και ήταν τρελός.

«Νομίζω πως πρέπει να ξεκουραστείς λίγο.» Αστειεύτηκε ο Τζακ καθώς απομακρύνονταν από το καμαρίνι την ηθοποιού.

«Αυτό σκοπεύω να κάνω το βράδυ. Η Σόνια με ρώτησε αν θα ήθελες να έρθεις να φας μαζί μας απόψε.» Πρότεινε και ο Τζακ ανασήκωσε τους ώμους του.

«Δεν λέω ποτέ όχι σε ένα καλό γεύμα.» Είπε με ένα χαμόγελο, χτυπώντας φιλικά τον ώμο του συναδέρφου του και ο Ρόμπερτ ανταπέδωσε.

«Μετά από ένα καλό φαΐ ξέρεις τι χρειάζεται...» Αστειεύτηκε ο ξανθός ντετέκτιβ, όμως ο Τζακ δεν του έκανε την χάρη να συνεχίσει τα χωρατά.

«Άρα έχουμε κάποια επιπλέον στοιχεία. Όμως η Βερόνικα θα μας πει περισσότερα. Σίγουρα θα ξέρει και κάτι πιο ενδόμυχο για τη ζωή της φίλης της.» Είπε ο Τζακ και ο Ρόμπερτ συμφώνησε.

«Άρα μεταφερόμαστε στο καμαρίνι της Βερόνικα Λι.» Ανακοίνωσε ο ξανθός ντετέκτιβ, όμως ο Τζακ δεν μπόρεσε να βγάλει από το μυαλότου την προτροπή και του συνεργάτη του να πάει να βρει το βράδυ τη συγκεκριμένηγυναίκα. Παρ' όλα αυτά παρέμενε συγκεντρωμένος στη δουλειά του. Να βρει τονδολοφόνο της ηθοποιού

Γεια σας! Ελπίζω να είστε καλά! Αρχίζει λοιπόν σιγά- σιγά η δράση από το επόμενο κεφάλαιο και η γνωριμία με παραπάνω χαρακτήρες! Απ' ότι φαίνεται η ιστορία δεν θα βγει πολύ μεγάλη και χαίρομαι γι' αυτό ιδιαίτερα γιατί δεν μου αρέσει να περιπλέκω τα πράγματα σε μια ήδη μπερδεμένη υπόθεση! Περιμένω τα σχόλια σας και εμείς τα λέμε στο επόμενο κεφάλαιο! Μέχρι τότε να προσέχετε τους εαυτούς σας!

Φιλιά
Βίκυ.