Μια γυναίκα ψηλόλιγνη άνοιξε την κεντρική πόρτα που πριν λίγο είχε χτυπήσει ο Τζακ. Ήταν γύρω στα 40, με καρέ καστανοκόκκινο μαλλί και μια έκφραση στο περιποιημένο πρόσωπο της που εξέπεμπε κύρος. Χαμογέλασε ελαφρώς στους δύο άντρες.

«Μπορώ να σας βοηθήσω;» Ρώτησε ευγενικά με τη σταθερή της φωνή και οι ντετέκτιβ έβγαλαν τα σήματα τους από τις εσωτερικές τσέπες των σακακιών τους.

«Ομοσπονδιακοί πράκτορες της κομητείας της Καλιφόρνια.» Μίλησε ο Τζάκ. «Κυρία μου ήρθαμε να σας ρωτήσουμε κάποια πράγματα για την συννυφάδα σας, Μόνικα Χέμινγκς.» Ολοκλήρωσε σοβαρά ο Τζάκ χωρίς να αναφέρει το γεγονός πως η Μόνικα ήταν νεκρή ώστε να παρατηρήσει την στάση της Ρέιτσελ. Η γυναίκα τον κοίταξε με περιέργεια και παραμέρισε ώστε να περάσουν μέσα στο σπίτι της. Σε αντίθεση με αυτό της Άρια, το σπίτι της Ρέιτσελ ήταν μεγαλύτερο και νεόδμητο με καινούργια έπιπλα. Ο Ρόμπερτ παρατήρησε πως σε ένα σύνθετο κοντά στην τραπεζαρία ήταν τοποθετημένες πολλές φωτογραφίες με εκείνη αλλά και άντρες μέσα. Σπάνιο να υπάρχει άλλη γυναίκα σε φωτογραφία.

«Παρακαλώ, καθίστε» Τους έκανε νόημα με την παλάμη της δείχνοντας τους τις ξύλινες καρέκλες γύρω από το μεγάλο τραπέζι. «Να σας φέρω κάτι;» Ρώτησε ευγενικά η γυναίκα και οι δύο άντρες κούνησαν αρνητικά το κεφάλι τους. Η Ρέιτσελ έκατσε απέναντι τους και ακούμπησε τα χέρια της στο τραπέζι. «Τι θα θέλατε να με ρωτήσετε;» Είπε ήρεμα. Αυτή τη φορά ανέβαλε ο Τζάκ.

«Κυρία μου θα θέλαμε να σας ανακοινώσουμε, το θλιβερό γεγονός του θανάτου της Μόνικα Χέμινγκς.» Μίλησε λακωνικά ο Τζάκ και η γυναίκα τους κοίταξε με μια ειλικρινή έκφραση έκπληξης. «Θα θέλαμε να μάθουμε τι σχέση είχατε με το θύμα.» Συνέχισε και η Ρέιτσελ φάνηκε να έχει χάσει τα λογικά της.

«Ποτέ δεν τα πηγαίναμε καλά με την νεαρή.» Απάντησε ειλικρινά βρίσκοντας τη λαλιά της. «Είχε παντρευτεί τον αδερφό μου, τον Ντίλαν ο οποίος πέθανε σε αεροπορικό δυστύχημα στο Περλ Χάρμπορ.» Είπε και ο Τζακ πρόσεξε πώς μόλις αναφέρθηκε στον θάνατο του αδερφού της βούρκωσε, όμως μπόρεσε να ελέγξει τα συναισθήματα της. Πήρε μια βαθιά ανάσα και συνέχισε. «Παντρεύτηκαν μια μέρα πριν φύγει, έγινε εσπευσμένα ο γάμος γι' αυτό το λόγο. Η κοπέλα έμενε στο πατρικό της, όλον αυτόν τον καιρό.» Εξήγησε η Ρέιτσελ και έβαλε μια τούφα από τα μαλλιά της πίσω από το αυτί της, προσπαθώντας να σκεφτεί ψύχραιμα τις λεπτομερείς. Ο Ρόμπερτ σημείωνε ενώ ο Τζακ παρατηρούσε τη γυναίκα από πάνω μέχρι κάτω διακριτικά.

«Ο λόγος που είχατε διαμάχες;» Ρώτησε ο Ρόμπερτ με το βλέμμα επάνω στο σημειωματάριο του. Το βλέμμα της γυναίκας σκλήρυνε και κοίταξε έντονα τον ντετέκτιβ.

«Γιατί το κορίτσι είχε το μυαλό της πάνω από το κεφάλι. Είχε τη μανία να φύγει από εδώ και πιστεύω πως γι' αυτό παντρεύτηκε τον αδερφό μου. Για να πάρει τα χρήματα του.» Είπε και έκλεισε τα μάτια συγκρατώντας τον θυμό της. Οι δύο άντρες κοιτάχτηκαν διακριτικά. Μια κοπέλα μεσαίας προς φτωχής τάξης παντρεύεται ένας κάπως εύπορο νεαρό για να κλέψει τα χρήματα του και να τον εγκαταλείψει. Ήταν κάτι που γινόταν συχνά παγκοσμίως, όμως η Μόνικα θα τον είχε εγκαταλείψει επιτόπου με το που ο Ντίλαν θα έφευγε για τον πόλεμο. Εκείνη το έκανε μόλις πέθανε. Δεν είχε κάτι να την κρατά στον τόπο της μάλλον.

«Της άφησε όλη του την περιουσία;» Ρώτησε τυπικά ο Τζακ.

«Εμένα μου άφησε μόνο το σπίτι και κάποια δολάρια. Όμως όλα όσα είχε και δεν είχε τα έγραψε πριν φύγει για τον πόλεμο σε εκείνη κρυφά από εμένα.» Απάντησε. «Ήμουν σίγουρη πως κάποια στιγμή θα έτρωγε το κεφάλι της. Το μόνο που την ένοιαζε ήταν ο εαυτός της.» Συνέχισε η Ρέιτσελ φανερά ενοχλημένη για τη συμπεριφορά της Μόνικα. Ο Ρόμπερτ σκέφτηκε για μια στιγμή πώς μίλαγε με αρκετό πάθος κατά της νεαρής, ίσως ήταν μίσος συγγενικό, ίσως κάτι πιο βαθύ, το οποίο το έδιωξε από το μυαλό του.

«Έχετε δει κάποια ταινία της;» Ρώτησε εν τέλη ο ξανθός νεαρός και ο συνεργάτης του τον κοίταξε με φανερή περιέργεια. Αυτή την ερώτηση δεν την περίμενε με τίποτα. Η Ρέιτσελ χαμογέλασε αχνά και σήκωσε ελαφρώς το φρύδι της.

«Μόνο και μόνο επειδή οι ταινίες της άρεσαν στον μικρό μου γιο. Έχω δει μερικές ναι και μπορώ να πω πως το κορίτσι πάρα τον χαρακτήρα της είχε ταλέντο.» Είπε και κάθε υποψία έσβησε από το μυαλό του Ρόμπερτ. Μια οικογενειάρχης δεν θα έβαζε ποτέ σε κίνδυνο την οικογενειακή της γαλήνη για να σφάξει, κυριολεκτικά, την πρώην σύζυγό του αδερφού της επειδή απλώς εξαφανίστηκε.

«Κρατήσατε σχέσεις μετά τον ατυχές θάνατο του κυρίου Γκρέυ;» Ρώτησε με τη σειρά του ο Τζακ και η γυναίκα κούνησε αρνητικά το κεφάλι.

«Όχι, αν και έμαθα πως παντρεύτηκε. Ήταν έξυπνη εκτός από καπάτσα, δεν με κάλεσε στον γάμο της.» Απάντησε με ένα ειρωνικό χαμόγελο. «Λίγο σεβασμό τον είχε τουλάχιστον.» Με αυτή την ερώτηση οι δύο άντρες έληξαν την ανάκριση τους. Σαφώς η γυναίκα αυτή δεν είχε δολοφονήσει την Μόνικα. Όχι μόνο επειδή ήταν γυναίκα, αλλά επειδή φαινόταν πως είχε τα λογικά της και άμα είχε κάνει τον φόνο προφανώς δεν θα μιλούσε με αντιπάθεια για το θύμα, αλλά με τα καλύτερα λόγια, δεν ήταν χαζή. «Πάντως, μπορεί να μην τα πηγαίναμε καλά, αλλά σίγουρα δεν της άξιζε θάνατος.» Είπε μετανιωμένη για όσα είχε πει προηγουμένως, με θλίψη στα μάτια.

«Καλό θα ήταν να πάτε να δείτε την κυρία Άρια Γκρέισον. Νομίζω πως λίγη συντροφιά θα της κάνει καλό.» Ανέφερε ο Ρόμπερτ στην πόρτα και αφού ζύγισε λίγο την πρόταση του η γυναίκα έγνεψε αργά.

«Ξέρουμε και οι δύο πως είναι να χάνεις έναν άνθρωπο που αγαπάς πραγματικά πλέον...» Είπε σιγανά και ο Ρόμπερτ την κοίταξε συγκαταβατικά. Αφού οι δύο άντρες ευχαρίστησαν την Ρέιτσελ για τον χρόνο που τους αφιέρωσε και της ευχήθηκαν τα καλύτερα βρέθηκαν ξανά στο δρόμο.

«Μπορώ να πω Χόπερ, πως είσαι ο αγαπημένος των κυρίων. Όλες σε εσένα λένε τον πόνο τους.» Σχολίασε κυνικά ο Τζάκ την ευαίσθητη πλευρά του συναδέλφου του, όμως ο Ρόμπερτ δεν γέλασε. Ήταν χαμένος στις σκέψεις του, όπως και στο επόμενο βήμα που θα ακολουθούσαν.

«Γυρίζουμε σπίτι λοιπόν;» Ρώτησε και ο Τζακ κοίταξε το ρολόι του. Η ώρα πλέον είχε πάει έντεκα το βράδυ και οι δύο ντετέκτιβ δεν είχαν πουθενά να περάσουν το βράδυ. Άφησε μια βαθιά αναπνοή από την κούραση και στάθηκε στο πεζοδρόμιο.

«Καλό θα ήταν ναι ώστε να μην αφήσουμε λεπτό να πάει χαμένο.» Απάντησε πάντα τυπικός στα ζητήματα που αφορούσαν την δουλειά του. «Θα κοιμηθούμε λίγο και ύστερα θα πάμε στο Χόλυγουντ.» Είπε και ο Ρόμπερτ στο άκουσμα της λαμπερής αυτής περιοχής άνοιξε διάπλατα τα μάτια.

«Έχε χάρη που είμαι κουρασμένος, αλλιώς άνετα πήγαινα και με το που πατούσα το πόδι μου στην Καλιφόρνια.» Αστειεύτηκε ο Ρόμπερτ και ο Τζακ γέλασε, κάνοντας νόημα σε ένα ταξί που περνούσε.

Οι ανακρίσεις συνεχίζουν και οι ντετέκτιβ αρχίζουν να σιγά- σιγά να μαθαίνουν όσα έκανε η Μόνικα όλη της τη ζωή. Προς το παρόν τα αποτελέσματα είναι πενιχρά φυσικά, όμως είναι μόνο η αρχή! Ετοιμαστείτε για ένα εξαιρετικά συναισθηματικά φορτισμένο κεφάλαιο που θα έρθει σύντομα! Μέχρι τότε, φιλιά!

Βίκυ.