Ξύπνησα το 7 το πρωί γιατί έπρεπε να ετοιμαστώ εγκαίρως για τις εξετάσεις αίματος. Οι γονείς μου δουλεύουν και έτσι θα αναγκαστώ να πάω μόνη μου. Κάθισα στην πολυθρόνα του σαλονιού, μόλις ετοιμάστηκα, εχω λίγο χρόνο μέχρι την ώρα που έπρεπε να φύγω και έτσι θα κανω αυτό που κάνω πάντα όταν έχω χρόνο.

Σκέφτομαι ότι με προβληματίζει. Που στην προκειμένη περίπτωση αυτό που με προβληματίζει έχει όνομα λέγεται Ρένος.

Παρόλα αυτά δεν είναι το μόνο πράγμα που έχω στο μυαλό μου.

Νιώθω ότι δεν έχω το σώμα που θα έπρεπε, τα κιλά που μου αναλογούν. Με λίγα λόγια ζυγιζω παραπάνω κιλά από όσα θα ήθελα.
Με κοιτάζω στον καθρέφτη και δεν βλέπω αυτο που θα ήθελα,θυμώνω με τον εαυτό μου και κλαίω .

Εδώ και μήνες έχω ξεκινήσει αυστηρή δίαιτα, τρώω δύο γεύματα την ημέρα, ένα γιαούρτι και ένα μήλο όμως από ότι φαίνεται δεν γίνεται δουλειά καθώς δεν βλέπω καμία αλλαγή στο σώμα μου ούτε στη ζυγαριά.

Θα τρώω ένα μήλο την ημέρα εξάλλου δεν λένε ότι ένα μήλο την ημέρα τον γιατρό τον κάνει πέρα;

Όσο για τον Ρένο είναι ένας αρκετά γοητευτικός συμμαθητής μου. Αρκετά διαφορετικός από τους υπόλοιπους πιο ήρεμος πιο ήπιος, πιο τρυφερός.

Πηγαίνοντας στο ιατρείο άρχιζω να ζαλίζομαι αρκετα, προκειμένου να μην το καταλαβαίνω αρχίζω και πήγαινα πιο γρήγορα.
Έφτασα όντως πιο γρήγορα έκανα κάτι εξετάσεις αίματος και κατευθύνθηκα προς τον παθολόγο.

-μου φαίνεσαι λίγο αγχωμένη είσαι καλα΄;

πάνω που πήγα να του απαντήσω άρχισαν να μαυρίζουν όλα και ένιωσα σαν κάποιος να με έριξε στο πάτωμα.

Ανοίγω τα μάτια μου και αντικρίζω τον Νικόλα και την Λένα, τους κολλητούς μου. Είμαι ξαπλωμένη σε ένα κρεβάτι νοσοκομείου.

Πότε και πως βρέθηκα εδώ;

-πως εισαι; με ρώτησε η Λένα

-Μία χαρά γιατί είμαι εδώ μπορώ να φύγω; της απάντησα ενώ παράλληλα προσπαθώ να σηκωθώ

Όμως ο Νίκολας με εμπόδισε να σηκωθώ αγκαλιάζοντας με.

- Δεν μπορείς να φύγεις παιδί μου γλυκο, οι γιατροί είπαν ότι θα κάτσεις εδώ μέχρι το βράδυ για να κάνεις μερικές εξετάσεις.

-Δεν θέλω να είμαι στο νοσοκομείο λες και είμαι άρρωστη, έκανα εξετάσεις νωρίτερα τώρα μπορώ να πάω σπίτι μου.

-Δεν μπορείς να φύγεις αν δεν βγουν τα αποτελέσματα είπε η Λένα

Ξέρω ότι δεν έχω κάτι απλά οι γιατροι είναι υπερβολικοί

- Μια χαρά θα είσαι αν τρως

Μα τότε είναι που δεν θα είμαι καλά γιατί θα παχύνω

-δεν μπορώ να φάωειπα έτοιμη να κλάψω

-βρε κοριτσι μην κλάψειςείπε καθώς  με έπαιρνε αγκαλιά η Λένια

-Θέλω να φας για να δυναμώσεις, δεν θα παχύνεις συνέχισε

Γύρισα και κοίταξα τον Νικόλα ο οποίος μας έβγαζε φωτογραφία

Την στιγμή διέκοψε ένας γιατρός που μπήκε στο δωμάτιό μου μαζί με τη μητέρα μου.

-Κοριτσάκι μου πως είσαι; με ρώτησε η μαμά μου ταραγμένη

-Καλά είμαι,μην ανησυχείς σε λίγο θα βγω φαντάζομαι-

-Αυτό θα το κρίνω εγώ δεσποινίς. Κυρια μου ελατε να σας ενημερώσω για την κατάσταση της υγείας της κόρης σας

Ο γιατρός βγήκε από το δωμάτιο και η μητέρα μου τον ακολουθησε.

Άρχιζω λίγο να νιώθω αδύναμη.

-Θέλω να ξαπλώσω

-Εγώ πρέπει να φύγω έχω μια δουλειά,σας αφήνω κορίτσια,να προσέχετε-

Ώρες-ώρες νιώθω πολύ τυχερή που τον έχω στην ζωή μου. Ο Νίκολας είναι πολύ τρυφερός και γλυκός μαζί μας, είναι ο καλύτερός μου φίλος τον ξέρω από τότε που ήμασταν μικρά.

-και συ να προσέχεις-- του απάντησε η Λένα κοιτάζοντας τον με ένα ασυνήθιστα τρυφερές βλέμμα

Τι έχω χάσει; Παίζει κάτι μεταξύ τους ; Θα λυθεί η απορία μου μόλις φύγει το τρελό αγορι.

-θα προσέχω της απάντησε με μυστήριο ύφος

μου κρύβουν κάτι;

Αυτό είναι ο πρώτο κεφάλαιο της ιστορίας (ξέρω είναι πολύ μικρό αλλά το Σάββατο θα ανέβει το επόμενο)