Το θυμάμαι σαν χθες, παρόλο που έχουν περάσει σχεδόν τρισήμιση μήνες από τότε. Τα χείλη του σχεδόν ακούμπησαν τα δικά μου, μέχρι που εμφανίστηκε ο αδερφός μου...

«Μπριάννα, τι κάνεις εκεί;»

Ο Νταμιάνο αποτραβήχτηκε από κοντά μου και εγώ το μόνο που σκεφτόμουν, ήταν ότι ήθελα να σκοτώσω τον Έρικ.

Έκτοτε δεν έχουμε ξαναμιλήσει για αυτό. Και οι τρεις κάνουμε σαν να μην συνέβη τίποτα. Μερικές φορές, αναρωτιέμαι πως να ήταν άμα δεν μας είχε διακόψει ο αδερφός μου τόσο απότομα. Άλλες πάλι... προσπαθώ να μην το σκέφτομαι καν.

Ο Νταμιάνο εξακολουθεί να με προκαλεί γεμάτος υπονοούμενα που δεν μπορώ να αγνοήσω. Ωστόσο, αυτή η παράξενη 'σχέση' μεταξύ μας, έχει αρχίσει να αποκτά έναν ιδιαίτερο δεσμό. Αρχίζω να συνηθίζω το χιούμορ του και τα καυστικά του αστεία, σε σημείο που τα απολαμβάνω περισσότερο από όσο θα έπρεπε, αλλά ταυτόχρονα, αποδέχομαι ότι αυτή η ιστορία δεν θα μπορούσε να οδηγήσει κάπου.

Σήμερα είναι το πάρτι της Μέγκαν, μιας φίλης μου από τα παιδικά μου χρόνια. Έχει μακριά, μαύρα μαλλιά και γαλάζια μάτια που αποπνέουν μια αίσθηση μυστηρίου. Παρά τη μακροχρόνια φιλία μας, τα τελευταία χρόνια έχουμε αποστασιοποιηθεί αρκετά η μία από την άλλη. Αν και ποτέ δεν το έχει παραδεχτεί, πάντα πίστευα ότι υπήρχε από τη μεριά της μια μικρή ζήλεια, ιδιαίτερα όταν άρχισα να βγαίνω με τον Ράιαν. Ποτέ δεν μου έχει εκφράσει ευθέως αυτά τα συναισθήματα, αλλά στον τρόπο που με κοιτάζει, μπορώ να διακρίνω έναν αθέατο ανταγωνισμό.

Το πολυτελές διαμέρισμα της Μέγκαν βρίσκεται σε έναν επιβλητικό ουρανοξύστη στο κέντρο του Μανχάταν, προσφέροντας μια εκπληκτική θέα στα φωτισμένα κτίρια της πόλης που δεν κοιμάται ποτέ. Η αίσθηση της πολυτέλειας είναι άμεση και η μοντέρνα διακόσμηση συνδυάζει γήινες αποχρώσεις με κομψές, μίνιμαλ γραμμές. Το σαλόνι, που εκτείνεται σε ένα μεγάλο μέρος του διαμερίσματος, διαθέτει άνετους καναπέδες από πολυτελή υφάσματα και εντυπωσιακά φωτιστικά που κρέμονται από την οροφή.

Η κουζίνα είναι πραγματικά εντυπωσιακή, πλήρως εξοπλισμένη με μάρμαρο και ανοξείδωτες συσκευές. Εκεί, ένας σεφ εργάζεται ακούραστα, ετοιμάζοντας εκλεπτυσμένα πιάτα που γεμίζουν τον αέρα με υπέροχες μυρωδιές. Οι ήχοι της μαγειρικής συνδυάζονται με τη ζωντάνια του πάρτι, καθώς οι καλεσμένοι περιμένουν ανυπόμονα να δοκιμάσουν τις δημιουργίες του.

Η ταράτσα είναι το αποκορύφωμα του χώρου. Η θέα της Νέας Υόρκης είναι μαγευτική, με τους φωτισμένους δρόμους και τους ψηλούς ουρανοξύστες να αποτυπώνουν μια εντυπωσιακή εικόνα μέσα στη νυχτερινή ατμόσφαιρα.

Το διαμέρισμα διαθέτει επίσης μια εξωτερική πισίνα και ένα τζακούζι, όπου οι καλεσμένοι μπορούν να χαλαρώσουν και να απολαύσουν τη μαγευτική νύχτα. Οι τέντες και τα φώτα που κρέμονται από τις κολώνες της ταράτσας προσθέτουν μια ρομαντική ατμόσφαιρα, ενώ οι ήχοι της πόλης από κάτω δημιουργούν μια μοναδική αίσθηση ζωντάνιας.

Αν και το κλίμα είναι εορταστικό και χαρούμενο, ο Νταμιάνο στέκεται στη γωνία, με τα χέρια του σταυρωμένα μπροστά του και το βλέμμα του να είναι προσηλωμένο στους καλεσμένους. Η επαγγελματική του στάση παραμένει αμετάβλητη, καθώς παρακολουθεί με προσοχή την κίνηση γύρω του, διασφαλίζοντας την ασφάλεια μου σε αυτόν τον πολυάσχολο και κοσμοπολίτικο κόσμο.

Η Μέγκαν με εντοπίζει και με πλησιάζει με το χαρακτηριστικό της χαμόγελο. Τα μάτια της λάμπουν και η χαρούμενη ενέργεια που αποπνέει είναι μεταδοτική.
«Ευχαριστώ που ήρθες!» λέει, προσφέροντάς μου μια φαινομενικά θερμή αγκαλιά. «Πρέπει να σε συστήσω σε κάποιον ιδιαίτερο...»

Πριν προλάβω να αντιδράσω, στρέφει την προσοχή της στον Νταμιάνο, ο οποίος στέκεται ακριβώς δίπλα μου. «Γεια σου, Νταμιάνο! Δεν νομίζω ότι έχουμε συστηθεί. Είμαι η Μέγκαν, η οικοδέσποινα αυτής της υπέροχης βραδιάς,» του αποκρίνεται με έναν προκλητικό τόνο.

Εκείνος την κοιτάζει σοβαρός, διατηρώντας την επαγγελματική του στάση. «Χαίρω πολύ,» απαντά με τη φωνή του να είναι σταθερή.

«Άκουσα πολλά για σένα,» συνεχίζει η Μέγκαν, πλησιάζοντας πιο κοντά του. «Λένε ότι είσαι πολύ καλός στη δουλειά σου. Πώς είναι να είσαι ο προσωπικός φύλακας μιας τόσο εκρηκτικής γυναίκας όπως η Μπριάννα;»

Ο Νταμιάνο, αν και δείχνει ήρεμος, μπορώ να διακρίνω μια μικρή αναστάτωση στα μάτια του. «Η δουλειά είναι η δουλειά. Αλλά είναι πάντα μια πρόκληση να διασφαλίζω την ασφάλεια κάποιου,» απαντά, διατηρώντας τον σοβαρό τόνο στη φωνή του.

Η Μέγκαν δεν φαίνεται να πτοείται. Δείχνει γοητευμένη από τον Νταμιάνο και δεν προσπαθεί να το κρύψει. «Αχ, είμαι σίγουρη ότι είναι περισσότερο από πρόκληση. Θα πρέπει να είναι μια ενδιαφέρουσα δουλειά. Πολλές ευθύνες, αλλά και πολλές ευκαιρίες για διασκέδαση,» του λέει με νόημα, γελώντας ελαφρώς.

Ο Νταμιάνο παραμένει σταθερός, αλλά το βλέμμα του δείχνει μια δόση προσοχής στη Μέγκαν, και εκείνη το απολαμβάνει ακόμη πιο πολύ, παίζοντας με τις τούφες των μαλλιών της καθώς του απευθύνει τον λόγο.

«Αν χρειάζεσαι λίγο χρόνο για να χαλαρώσεις από τη δουλειά, μπορούμε να κάνουμε μια βουτιά στην πισίνα. Αλλά, προσοχή, μπορεί να βραχείς,» τον προειδοποιεί, και το χαμόγελό της γίνεται πιο προκλητικό.

Ο Νταμιάνο χαμογελά ελαφρώς, αλλά παραμένει συγκρατημένος. «Σας ευχαριστώ για την προσφορά, αλλά η προσοχή μου είναι στην ασφάλεια. Το νερό μπορεί να είναι επικίνδυνο,» απαντά, και το βλέμμα του είναι τώρα προσηλωμένο στην Μέγκαν, σαν να προσπαθεί να διαβάσει τα κίνητρά της.

Εκείνη απολαμβάνει την αλληλεπίδραση μαζί του και αυτό έχει αρχίσει να με εξοργίζει. «Μέγκαν, ποιον ήθελες να μου συστήσεις;» την ρωτάω, προσπαθώντας να κρατήσω την ψυχραιμία μου.

«Ω, είναι κάποιος που με έχει ταράξει με τις ερωτήσεις του για εσένα,» απαντά με ένα μυστήριο χαμόγελο.

Προσπαθώ να τον κοιτάξω με την άκρη του ματιού μου, με σκοπό να καταλάβω αν τον έχει πειράξει. Τα χαρακτηριστικά του είναι σκληρά και το σαγόνι του σφίγγεται.

Η Μέγκαν τον παρατηρεί για λίγο, σαν να καταλαβαίνει κάτι, «ίσως πρέπει να βουτήξουμε στην πισίνα, τώρα που είναι εδώ,» μου προτείνει.

«Μάλλον θα πρέπει να ρωτήσουμε και τον Νταμιάνο αν είναι έτοιμος να μας φυλάξει,» λέω με μια ελαφριά προκλητικότητα, γνωρίζοντας πόσο του αρέσει να παίζει τον ρόλο του προστάτη.

«Δεν είναι ανάγκη να με ρωτήσετε αν είναι διασκεδαστικό για εσάς.»

Ανταλλάσουμε γρήγορες ματιές και η Μέγκαν κάνει ένα βήμα πίσω. «Θα είμαι στην πισίνα,» αποκρίνεται και κάνει να φύγει.

«Πάντως, αν θες, μπορώ να σου δώσω λίγο ελεύθερο χρόνο για τη Μέγκαν,» του λέω, αφού η ίδια έχει απομακρυνθεί πρώτα.

Ο Νταμιάνο με κοιτάζει, και το χαμόγελό του είναι σχεδόν χλευαστικό. «Είναι δύσκολο να βρω χρόνο όταν όλοι με χρειάζονται.»

«Ξέρεις ότι αν ήθελες, θα μπορούσες να ζητήσεις λίγο χρόνο για τον εαυτό σου,» του απαντάω, προσπαθώντας να ακούγομαι αδιάφορη.

«Και πώς θα το κάνω αυτό, Μπριάννα;» ρωτάει και τα μάτια του με καρφώνουν, σαν να προσπαθεί για ακόμη μια φορά να διαβάσει τις σκέψεις μου. «Είναι αδύνατο να αποσπάσει κάτι άλλο την προσοχή μου. Ιδίως όταν φοράς αυτό το φόρεμα που τονίζει το μαγιό σου.»

Χαμογελάω προκλητικά, και χωρίς να το σκεφτώ, βγάζω το φόρεμα και το ρίχνω στα πόδια του. «Ίσως να είναι πιο εύκολο για σένα αν είμαι έτσι,» λέω, καθώς στρέφομαι προς την πισίνα. Η αίσθηση του δροσερού αέρα με ανανεώνει, αλλά η επιθυμία στα μάτια του Νταμιάνο με κρατά σε εγρήγορση.

«Αν δεν μπορείς να συγκεντρωθείς, τότε ίσως θα έπρεπε να βουτήξεις μαζί μου,» προσθέτω με μια παιχνιδιάρικη διάθεση, πριν κάνω ένα βήμα και βουτήξω στην πισίνα, γελώντας.