Δεν μας νοιάζει αν τα παρακάτω που θα διαβάσετε είναι ρεαλιστικά ή αν υπάρχουν τέτοιοι άνδρες πλέον...
Θέλω να πιστεύω βέβαια πως...υπάρχουν 🥲🙈🥵

Οχι άνω των 18 παιδιά...ανω των 28 νιώθω με αυτά που γράφω...

Στη φώτο το πρώτο σπίτι που βλέπετε είναι του Γιώργου!

___

«Μα αλήθεια δεν ξέρατε πως τραγουδάει;» λέει σοκαρισμένη η αδερφή μου, πίνοντας λίγο απ' το κρασί της. Ο Αδάμ τραγουδάει γύρω μου μα πάντα παράφωνα. Τον έχω ακούσει πάμπολλες φορές να τραγουδάει ''Μια είναι η ουσία, δεν υπάρχει αθανασία'' καθώς με βοηθούσε στις δουλειές του σπιτιού. Το ότι στην ουσία μου άνοιγε περισσότερες δουλειές, δεν τόλμησα ποτέ να του το πω!

Έπρεπε να περάσουμε πάνω από 6 χρόνια για να ακούσω τον φίλο μου να σιγοτραγουδάει με μια πραγματικά όμορφη φωνή στη κοπέλα του ένα τραγούδι της Μοσχολιού.

Έχει ένα θεματάκι με αυτή τη καλλιτέχνιδα, δεν εξηγείται αλλιώς!

Δεν ξέρω πόσο σ' αγαπώ, δεν ξέρω πόσο σ' αγαπώ
Μέτρο δεν έχει η αγάπη...

Ο Γιώργος κοιτάζει τον φίλο με ένα μικρό χαμόγελο, με το χέρι του πάντοτε γύρω από την καρέκλα μου, χαράζοντας αόρατες γραμμές στο χέρι μου. «Που να τον δείτε να τραγουδάει Πλούταρχο.» ο Γιάννης γουρλώνει έκπληκτος τα μάτια του.

«Πες μου το αγαπημένο μου και από εμένα ο,τι θες!» ο Αδάμ έχει σχεδόν κόκκινισει, μαζεμένος στη θέση του.

Η Κυριακή του τσιμπάει το μάγουλο «Μην ντρέπεσαι, θέλουν να σε παίξουν τα παιδάκια!» τον πειράζει η βλαμμένη. Εκείνος της ρίχνει ένα στραβό βλέμμα «Ντρέπομαι, αφήστε με, δεν έχω ωραία φωνή λέμε, είστε υπερβολικοί!» λέει γρήγορα.

«Για 'μένα;» πεταριζω αθώα τις βλεφαρίδες μου.

Στριφογυριζει τα μάτια του, καθαρίζοντας τον λαιμό του «Μου χρωστάς καρμπονάρες για το υπόλοιπο της ζωής σου.» με ενημερώνει.

"Αχ για να γεννηθείς εσύ και εγώ
Γι' αυτό, για να σε συναντήσω
Γι' αυτό έγινε ο κόσμος ματιά μου
Γι' αυτό, για να σε συναντήσω..." έχει κλείνει τα μάτια του και κουνάει το πόδι του στον χτυπο της μουσικής που παίζει στο κεφάλι του.

Η αδερφή μου του ρίχνει μια στον σβέρκο ενώ εγώ γερνω το κεφάλι μου στο μπράτσο του Γιώργου, εμφανώς συγκινημένη.

«Τι χτυπάς μωρέ;» παραπονιέται τριβοντας το πονεμένο σημείο.

«Για να συναντήσεις εμένα γεννήθηκες.» του δηλώνει.

Α, καλά!

«Ήταν ξεκάθαρα αφιέρωμα στα πιτσουνάκια.» της λέει με νόημα, δείχνοντας εμένα και τον Γιώργο. Κοκκινίζω ολόκληρη, με τον Γιώργο να κρύβει το πρόσωπό μου στην αγκαλιά του, γελώντας δυνατά.

«Που να τον ακούσετε να τραγουδάει και Κυριαζη!» λέει ο Γιώργος. Ο φίλος μου τραβάει στην αγκαλιά του την αδερφή μου τραγουδώντας της...

"Η ζωή μου είσαι
Ετούτη τη στιγμή που ζούμε τώρα
Η καρδιά μου εισαι
Ετούτη τη στιγμή αν λείπεις τώρα..."

Την ρομαντική στιγμή αυτή διακόπτει ο Βαγγέλης που τον αγκαλιάζει τσιριζοντας στο αυτί της Κυριακής "Στο μυαλό μου είσαι!!".

«Να τραγουδήσεις και στον γάμο μας ρε μαλακα.» λέει έκπληκτος ακόμη ο Φάνης.

«Ναι, έχω και παραγγελία."Η φίλοι μου, μου το 'χαν πει, ξέχνα ρε Νικόλ τον Φα-νη.» κοροϊδεύει η Νικολέτα.

Ο Φανης την κοιτάζει, δείχνοντας τη με το δάχτυλό του με στενεμένα ματιά, γεμάτος περηφάνια «Γι' αυτό σε παντρεύομαι!»

Α, καλά!

Σηκώνομαι όρθια χωρίς λόγο, βγάζοντας το πορτοφόλι μου «Ελάτε να πληρώσουμε, να κάνουμε καμία βόλτα και να φύγουμε.» προτείνω. Στην πραγματικότητα η ώρα είναι λίγο μετά τις 19:00, όμως χρειάζομαι μια σωματική απόσταση απ' τον Γιώργο.

Δεν ξέρω τι μου συμβαίνει, αλλά από τη μέρα στο πατρικό μου, δεν μπορώ να τον βγάλω απ' το μυαλό μου! Έχουν περασει γύρω στις δύο εβδομάδες και δεν έχει βγει λεπτό απ' το μυαλό μου. Στην πραγματικότητα δεν έχει βγει απ' το μυαλό μου από τη μέρα που τον γνώρισα, ωστόσο το αίσθημα αυτό γίνεται δυσβάστακτο, χτυπώντας χαμηλά στη κοιλιά μου. Το δέρμα μου φλέγεται σε σημεία που είχα ξεχάσει πως υπηρχαν...

Τον θέλω!

«Ελα μωρή, πάνω που θα τον εψηνα να μου τραγουδήσει Πλούταρχο!» παραπονιέται ο Γιάννης.

«Καθίστε ρε 'σεις βασικά.» λέει ο Γιώργος κοιτώντας κάτι στο κινητό του «Θα πεταχτουμε από το χωριό να πάρω κάτι πράγματα που θέλει η μάνα μου, κάτι χαρτιά, αν δεν έχεις θέμα.» η φωνή του είναι χαλαρή, με έναν τρόπο ακούγεται σπασμένος που η μάνα του τον στέλνει στο χωριό, απ' την άλλη τα μάτια του έχουν μια σπίθα, σαν να έψαχνε ακριβώς αυτή την αφορμή για να μείνουμε λίγο μόνοι.

«Θα σε περιμένουμε να γαμησεις νομίζεις;» τον κοροϊδεύει ο Φάνης. Η Νικολέτα τον σκουντάει να το βουλώσει, τα μάγουλά μου φλεγονται.

«Μην γίνεσαι μαλάκας.» του λέει με νόημα ο Γιώργος.

«Θα σπάσουμε εξάλλου, πρέπει να γυρίσω ναυτικό το βράδυ.» λέει ο Βαγγέλης. «Επίσης δεν το λες και πεταχτώ, αδερφέ. Το σπίτι σου πρέπει να είναι κάνα δυο ώρες από εδώ.» ωστόσο αυτή τη φορά τρώει μια αγκωνιά απ' τη Κατερίνα, κάνοντας τον να κουνήσει αδιάφορα το χέρι του.

«Και εγώ μωρε βάλω να ετοιμάσω και πράγματα σιγά-σιγά.» λέει η κολλητή μου.

Πληρώνουν τα αγόρια αυτή τη φορά και προχωράμε προς τις μηχανές, με τα παιδιά να μας δουλεύουν συχνά-πυκνά που θα φύγουμε παρέα προς την αντίθετη κατεύθυνση απο αυτούς.

«Να προσέχετε στον δρόμο.» λέει ο Αδάμ, βάζοντας μπρος τη μηχανή του. Ανεβαίνουμε και εμείς στη μηχανή και βγαίνουμε με τα παιδιά στον δρόμο, έτοιμοι να χωριστούμε.

«Συνοδινέ!!» φωνάζει ο Φάνης.

«Τι θες πάλι;» χασκογελάει ο Γιώργος.

«Τα χαρτιά μην ξεχάσεις να φέρεις στη μάνα σου.» ο Γιώργος κουνάει το κεφάλι του περα δώθε, το στήθος του τρανταζεται, ο ήχος του γέλιο του προκαλεί πεταλούδες στο στομάχι μου...

«Βαλέρια, μήνυμα ότι είσαι καλά.» ζητάει η αδερφή μου. Της υψωνω τον αντίχειρα μου και φεύγουμε, με τον Γιώργο να κάνει μια απειροελαχιστη σούζα και εμένα να κρατιέμαι από πάνω του σαν χταπόδι.

Η διαδρομή για το σπίτι του ήταν κάτι παραπάνω από μαγική. Ένα ελαφρύ αεράκι με χτυπάει και τον ευχαριστώ για το φούτερ του αηχα. Είναι ζεστό στο δέρμα μου, μυρίζει το άρωμα του. Κουρνιαζω περισσότερο πάνω του και σηκώνομαι ελαφρά το κεφάλι μου και κοιτάζω μπροστά, τα δάχτυλα του να κρατούν το τιμόνι, αν το λέμε έτσι.

«Τι είναι;» ρωτάει δυνατά. Χαϊδεύω την κοιλιά του πάνω απ' τη μπλούζα, το χερι του αγκαλιάζει το δικό μου πάνω του στην έλλειψη απάντησής μου. «Είσαι καλά;»

«Μ' αρέσει πολύ.» παραδέχομαι. Η καρδιά μου χάνει έναν χτυπο στον ήχο του γέλιου του, το σώμα του καυτο κάτω απ' τα δάχτυλα μου, παρά το γεγονός πως τον αγγίζω πάνω απ' το μπλουζάκι του και το κρύο αεράκι που έχει λόγω της ταχύτητας της μηχανής.

Φτάνουμε λίγο πριν της εννέα, προφανώς πιο γρήγορα από ό,τι υπολογιζαμε. Βλέπω την πινακίδα στον δρόμο που στρίβουμε, συνειδητοποιωντας πως το σπίτι του Γιώργου βρίσκεται στη παραλία Θαψά. Πρέπει να έχω να έρθω σε αυτή τη παραλία τουλάχιστον τρια χρόνια!

Προχωράει αργά στον χωματόδρομο και σταματάει για να κατέβω, ώστε να αφήσει τη μηχανή στο μονοπάτι για το σπίτι του. Μπορώ να δω την θάλασσα να απλώνεται μπροστά μου σε αυτό το όμορφο σκούρο μπλε που παίρνει τέτοια ώρα, με το ροζ και το πορτοκαλί να μπλέκονται στο γαλάζιο του ουρανού.

Το εξοχικό του Γιώργου βρίσκεται στην άκρη του λόφου. Μπορεί να χρειάζεται να κατέβει το υψωμα γύρω-γύρω για να φτάσει στη παραλία, αλλά δεν παύει να έχει τέτοια θέα από την βεράντα μου. Πρέπει να είναι όμορφα να ξυπνάς εδώ, το ηλιοβασίλεμα...

Ο Γιώργος...

Θα το ζήσω άραγε αυτό ποτέ;

Περνάω μέσα στο σπίτι πίσω απ' τον Γιώργο και δεν μπορώ παρά να παρατηρήσω πως βάζει τη μηχανή μέσα στο γκαραζ, κλειδωνοντας πίσω του.

Τον ακολουθώ ήσυχα μέσα στο σπίτι, εξερευνώντας με τα μάτια μου τον χώρο γύρω μου. Η εξώπορτα οδηγεί σε ένα μικρό χωλ. Στο τέλος του διαδρόμου υποθέτω είναι η κουζίνα. Στα δεξιά υπάρχει μια εσωτερική σκάλα που οδηγεί στον πάνω όροφο ενώ στα αριστερά πρέπει να βρίσκεται το σαλόνι. Ο Γιώργος κινείται χαλαρά στον χώρο. Ανοίγει φώτα και παράθυρα για να αεριστει ο χώρος, παρά το γεγονός πως έχουμε έρθει για να πάρει κάτι χαρτιά.

Πολύ αμφιβάλω πως ισχύει κάτι τέτοιο!

Γυρίζει ξαφνικά προς το μέρος μου, στα χείλη του ένα μεγάλο χαμόγελο. Πλησιάζει αργά, τα χέρια του τυλιγονται γύρω μου σε μια σφιχτή αγκαλιά, το κεφάλι κρύβεται στο λαιμό μου. Τα χείλη του αφηνουν ένα απαλό φιλί στον λαιμό μου καθώς μυρίζει το άρωμα μου.

«Πως σου φαίνεται;» ρωτάει απαλά. Μοιάζει να ανυπομονεί για την έγκριση μου, σαν να θέλει να το αγαπήσω όσο το αγαπάει εκείνος.

Γυρίζω το κεφάλι μου, κοιτώντας για ακόμη μια φορά τη θεία που φαίνεται απ' τα παράθυρα του σπιτιού «Η θέα σου κόβει την ανάσα. Το λάτρεψα ήδη! Η παραλία αυτή ήταν πάντοτε η αγαπημένη μου.» παραδέχομαι.

«Απορώ που δεν σε είχα δει ποτέ μου. Η αλήθεια είναι όμως πως δεν ερχόμουν τα τελευταία πέντε χρόνια, τουλάχιστον καλοκαίρι.» προσπαθώ να μην σκέφτομαι πως δεν ερχόταν επειδή πήγαινε διακοπές την πρώην του σε άλλα μέρη...

«Απ' τη πρώτη στιγμή είχες κάτι γνώριμο πάνω σου.» λέω.

«Και το δικό σου προσωπάκι μου είναι γνωστό.» το δάχτυλο το χτυπά παιχνιδιάρικα την άκρη της μύτης μου «Μου κάνει εντύπωση να ξέχασα τέτοιο σώμα.» το κάνει να φαίνεται σαν αστειάκι που θα έκανε ένας κάφρος, ωστόσο η φωνή του, τα λόγια του χτυπούν κάπου βαθιά μέσα...και χαμηλά μου.

Οι λέξεις δραπετεύουν απ' τα χείλη μου πριν καν τις επεξεργαστώ «Ακριβώς το ίδιο σκέφτηκα και εγώ.» με κολλάει στο στερνό του, τα στήθη μου πιέζονται πάνω του.

«Ίσως αν είχες έρθει ποτέ μετά τις τρεις το ξημέρωμα που κολυμπούσα γυμνός, να μην με ξεχνούσες.» ο τόνος του είναι πειρακτικός, μα νιώθω ήδη το οξυγόνο να λιγοστευει. Το κάτω χείλος μου παγιδευεται στα δόντια μου, η σκέψη του να κολυμπάει γυμνός στα σκούρα μπλε νερά τυπώνει απροσκλητη στο μυαλό μου.

Φέρνει τα δάχτυλα του στα χείλη μου, αγγίζοντας τα απαλά. Με μια μικρή πίεση απεγκλωβιζει το κάτω χείλος μου, η επιθυμία να τυλιξω τα χείλη μου γύρω από τον αντίχειρα του γίνεται μεγαλύτερη σε κάθε δευτερόλεπτο που περνά.

«Θα έδινα τα πάντα για να δω αυτή τη θέα.» παραδέχομαι. Κάθε ίχνος ντροπής που είχα στο παρελθόν χάθηκε όταν ερωτεύτηκα αυτόν τον άνδρα.

Γιατί είμαι ερωτευμένη, είναι αστείο να μην το παραδέχομαι έστω στον εαυτό μου!

Τα χείλη του πέφτουν με ορμή πάνω στα δικά μου, το σώμα του κολλάει το δικό μου στον τοίχο. Τα χέρια μου πλεκονται στα μαλλιά του τραβώντας ενώ τα δικά του ταξιδεύουν πάνω-κάτω στο σώμα μου. Μοιάζει ανυπόμονος, θυμίζει παιδί που περιμένει όλο τον Δεκέμβρη τον Άγιο Βασίλη.

Θα έλεγε κανείς πως η άρνηση μου οφείλεται για αυτή του τη ένταση. Η στύση του πιέζει πλέον την κοιλιά μου, τριβεται σκληρή πάνω μου.

Νομίζω θα λιποθυμισω απ' την ένταση που νιώθω!

Τα χείλη του αφήνουν διάσπαρτα υγρά φιλιά από την άκρη των χειλιών μου μέχρι τη βάση του λαιμου μου όπου γλείφει και ρουφάει. Γλώσσα, δόντια, χείλη, τα γενιά του με γρατζουνουν.

Αποκλείεται να καταφέρω να φύγω από εδώ μέσα χωρίς αποδείξεις των φιλιών του πάνω στο σώμα μου! Πλέον αναπνέω με δυσκολία, μικροί ήχοι ευχαρίστησης δραπετευουν απ' τα χείλη μου. Τα χέρια του αγκαλιάζουν τη μέση μου, χαμηλωνοντας αργά προς τα οπίσθια μου, σαν να περιμένει την επιβεβαίωση πως είμαι εντάξει με αυτό.

Τραβάω τα μαλλιά του, κάνοντας τον να σηκώσει το βλέμμα του στο πρόσωπό μου.

Χριστέ μου, είναι πανεμορφος!

Τα χέρια του ζούλανε τους γλουτούς μου, τα χείλη του πάνω στα δικά μου, δαγκώνοντάς τα. Τον σπρώχνω μακριά μου, είναι απίστευτο το ποσό σεξυ δείχνει πάρα τα κουτάβισια ματιά του για τον τρόπο που τον απομακρυνα από πάνω μου. Ανεβαίνω μερικά σκαλιά, φροντίζοντας να κουνάω προκλητικά τους γλουτούς μου. Σταματάω στη κορυφή της σκάλας, βγάζοντας το φουτερ του και πετώντας το στα τύφλα προς το μέρος του. Προχωράω προς τα μέσα, ακούγοντάς τον να γρυλιζει πίσω μου.

«Ελα εδώ, Βαλλυ.» η φωνή του βραχνή, δείχνει να μισεί και να απολαμβάνει απόλυτα το παιχνίδι μου. Ανεβαίνει γρήγορα τα σκαλιά, σε κλάσματα του δευτερόλεπτου με πετάει στον ώμο του, ανοίγοντας τη πόρτα του δωματίου του. Το σώμα μου προσγειωνεται άτσαλα στο κρεβάτι του, το δικο του πέφτει λαίμαργα πάνω μου. Το μπλουζάκι του αποτελεί αμέσως παρελθόν, καθώς τον βοηθάω να το περάσει πάνω απ' το κεφάλι του. Βρίσκομαι ξαπλωμένη, τα πόδια μου ανοιχτά, ο Γιώργος ανάμεσα τους, τα χείλη του πάνω στα δικά μου, η στύση του ασφυκτιά μέσα στο παντελόνι του.

Σηκώνω με τρεμαμενα δάχτυλα την άκρη της μπλούζας μου, περνώντας τη πάνω απ' το κεφάλι μου πριν καταλήξει δίπλα στη δική του στο πάτωμα. Ανασηκωνεται λίγο, τα μάτια του σκαναρουν το μαύρο δαντελωτό see through σουτιέν μου που δεν αφήνει και πολλά στη φαντασία. Οι ρωγες μου ερεθισμένες φαίνονται πεντακάθαρα μέσα απ' το λεπτό ύφασμα. Τα ακροδάχτυλά του αγγίζουν απαλά τη κοιλιά μου, χαιδευοντας απαλά τις ρωγες μου πάνω απ' το σουτιεν μου. Τα χέρια του κατεβαίνουν με ορμή στους γοφούς μου, τραβώντας με πάνω του, η στύση του σκληρή πάνω στην ευαίσθητη περιοχή μου.

Με έχει αγγίξει ελάχιστα, δεν έχουμε μείνει καν με τα εσώρουχα μας και ήδη κοντεύω να τελειώσω. Αυτό που κάνει αυτός ο άνδρας στο κορμί μου είναι εκπληκτικά πρωτόγνωρο.

Κανείς στο παρελθόν δεν με έκανε να αισθάνομαι τόσο σεξυ, ποθητή, τόσο γυναίκα όσο ο Γιώργος Συνοδινος αυτή τη στιγμή!

Τα φρύδια του σμίγουν σε απορία, τα δάχτυλά του κατεβάζουν αργά τις τιράντες του σουτιέν μου, οι ρωγες μου έρχονται σε επαφή με το κρύο αεράκι. Τα χέρια του χουφτωνουν τα στήθη μου, το δάχτυλο του αγγίζει απαλά το σκουλαρίκι σε σχήμα καρδιάς που έχω στη δεξιά θηλή μου.

Ξεροκαταπινει «Δεν ήξερα πως είχες piercing.» αν κρίνω από την αίσθηση ανάμεσα στα πόδια μου, πρέπει να το λάτρεψε. Φέρνει τα χέρια του στη πλάτη μου και ξεκουμπωνει με μια απλή κίνηση το σουτιεν μου, στέλνοντας το κι αυτό στο πάτωμα. Ζουλαει τα στήθη μου, το βλέμμα του καρφωμένο στη δεξιά θηλή μου. Τσιμπάει τις θηλές μου ταυτόχρονα, απόλυτα συγκεντρωμένος. Η πλάτη μου ανασηκωνεται απ' το στρώμα, τα στήθη μου αποζητούν το άγγιγμα του.

Με σηκώνει στην αγκαλιά του με τέτοια ευκολία, λες και είμαι μαριονέτα. Το σώμα μου τον καβαλάει, τα πόδια μου τυλιγονται γύρω του, σκύβει το κεφάλι του, το δεξί μου στήθος ήδη στο στόμα του. Στριφογυριζει τη γλώσσα του γύρω από το σκουλαρίκι, γλείφει και δαγκώνει με μένος. Ξεκινάω να τρίβω αργά τους γοφούς μου πάνω στη στύση του. Χρειάζομαι οπωσδήποτε να διώξω λίγη απ' την ένταση μέσα μου. Το ελεύθερο χέρι του με σταματά, αρπάζοντας σκληρά τη μέση μου σαν να τον αποσυντονίζω από το έργο του.

Τα χέρια μου γρατζουνουν την πλάτη του, μα δεν μου φτάνει, δεν αρκεί. Φέρνω ύπουλα τα χέρια μας ανάμεσα μας μα καταφέρνω μόνο να ξεκουμπωσω το κουμπί απ' το παντελόνι του πριν αρπάξει τα χέρια μου με μια γρήγορη κίνηση, ακινητοποιωντας τα πίσω στη πλάτη μου με το ένα του χέρι.

Γκρινιάζω λίγο μέσα στα βογγητα μου «Σε παρακαλώ.» ζητάω.

Δαγκωνει δυνατά τον λοβο του αυτιού μου «Θα το πάμε αργά, Βαλέρια.» λέει αυστηρά.

Τι αργά καλέ; Θα πεθάνω από ανακοπή!

Έχει τα χέρια μου ακόμη πίσω στη πλάτη μου, το να μην μπορώ να τον αγγίξω με τρελαίνει!

Νιώθω το τζιν μου να υγραινεται, το εσώρουχό μου ήδη απόλυτα υγρό. Τριβομαι ελαφρια πάνω του, συνειδητοποιωντας πως το κεφαλάκι του μορίου του απελευρωθηκε με το άνοιγμα του κουμπιού του. Η σκέψη του ότι δεν μπορεί να χωρέσει καν στο μποξερακι του, με στέλνει ένα βήμα πριν το γκρεμό!

«Γιώργο.» ζητάω. Ακούγομαι σαν γάτα και ενώ εγώ το σιχαίνομαι, αυτός πρέπει να το λατρεύει. Αφήνει ελεύθερα τα χέρια μου και καρφώνει τους γοφούς μου στη σκληρή του στύση ξανά και ξανά πριν σταματήσει ξεπνοος, υποθέτω είναι ένα βήμα πριν τελειώσει.

Και εγώ, δεν πάω πίσω!

«Γαμωτο σου, Βαλέρια.» λέει χωμένος στη λακκουβιτσα του λαιμού μου.

«Δεν είμαι η Βαλλυ τώρα;» λέω αθώα.

Φέρνει το κεφάλι μου μπροστά από το δικό του, τα μάτια του καρφωνουν τα δικά του «Μην μου το παίζεις αθώα αυτή τη στιγμή, όχι όταν θέλω να πραγματοποιησω πάνω σου τη πιο βρώμικη φαντασίωση μου. Δεν έχεις ιδέα τι μου κάνεις αυτή τη στιγμή, Βαλέρια.» τρίβω αργά τους γοφούς μου πάνω του, ένας αναστεναγμός δραπετεύει απ' τα χείλη του.

«Αρκετά.» δηλώνει. Με ξαπλώνει στο κρεβάτι με μια επιδέξια κίνηση και σηκώνεται όρθιος. Όπως το φαντάστηκα, το κεφαλάκι του ξεπροβάλει απ' τη κορυφή του μποξέρ του, υγρό. Το μποξερακι του επίσης υγρό, μάλλον από προσπερματικα υγρά. Χρειάζεται να γλειψω τα χείλη μου ετσι ξερά που τα νιώθω ξαφνικά, κάτι που δεν περνά απαρατήρητο από τον άνδρα μπροστά μου. Μένει μονάχα με το μποξερακι του. Τραβάει το σώμα μου προς το μέρος του, τα δάχτυλα του ξεκουμπωνουν αργά το τζιν μου πριν το πετάξει κι αυτό στο πάτωμα μαζί με τα παπούτσια και της κάλτσες μου. Αφήνει υγρά φιλιά από την γάμπες μου μέχρι και ψηλά στους γοφούς μου. Κλείνω σφιχτά τα πόδια μου, ξάφνου αντικρίζω πια το στρώμα. Τα χέρια του χουφτωνουν τα σχεδόν γυμνά μου οπίσθια, το κεφάλι του πέφτει βαρύ στη μέση μου.

«Βαλλυ...» τραβάει το "λ", η φωνή του βραχνή, γεμάτη απόγνωση «Δεν έχω τελειώσει με γυναίκα χωρίς να με έχει καν ακουμπήσει, θες να με πεθάνεις;» ανασηκωνομαι αργά στα γόνατα μου, γνωρίζοντας καλα πως με αυτο το τρόπο τα οπίσθια μου έρχονται σε απόσταση αναπνοής από το πρόσωπό του. Γυρίζω αργά, έχει κλειστά τα μάτια του, το χέρι του κρατάει τη στύση του σφιχτά.

«Τελείωσες;» ρωτάω, πεταριζοντας τις βλεφαρίδες μου. Αρπάζει το σαγόνι μου, αφηνωντας ένα άγριο φιλί στα χείλη μου.

«Αν συνεχίσεις έτσι, καθόλου απίθανο.» το χέρι μου αγγίζει το μηλο του Αδάμ του καθώς ξεροκαταπινει, ταξιδεύοντας στο στερνό του ως χαμηλά στη κοιλιά του. Αγγίζω με τα ακροδάχτυλά μου το κεφαλάκι του, είμαι έτοιμη να κατεβάσω το μποξέρακι του, όμως με ξαπλώνει πίσω με μια απότομη κίνηση. Η πλάτη μου απλωμένη στο κρεβάτι του, τα πόδια μου κρέμονται απ' το κρεβάτι, δεξιά κι αριστερά του

«Άκου να δεις πως θα πάει το πράγμα, Βαλέρια.» οι παλάμες του ακουμπούν την κοιλιά μου «Όπως θα έχεις καταλάβει, είμαι ένας gentleman.» γελάω ελαφρά σε αυτό, κερδίζοντας μια τσιμπια στη θηλή μου «Οι κυρίες προηγούνται λοιπόν.»

«Ποιος σου είπε ότι είμαι κυρία;» λέω προκλητικά. Δαγκωνω το κάτω χείλος μου και λυγιζω ύπουλα το πόδι μου, αγγίζοντας απαλά τη στύση του. Κλείνει τα μάτια του σφιχτά, μα αμέσως γραπωνει τον αστραγαλό μου, σταματώντας με.

Μπορώ να πω εγγυημένα πως ποτέ ξανά δεν έχω βγάλει αυτή τη πλευρά του εαυτό μου σε έναν άνδρα. Μπορώ να πω πως υπήρχε κρυφά κάπου μέσα μου, μα ποτέ δεν είχε βγει στην επιφάνεια.

«Έχεις δύο επιλογές.» ξεροβηχει. Τα ακροδάχτυλά του με αγγίζουν πάνω απ' το ασορτί see through μικροσκοπικό μου εσώρουχο. «Έχω δάχτυλα πιανίστα μα και γλώσσα που κάνει εύκολα ένα λαστιχάκι κόμπο. Διάλεξε και πάρε.» μένω για λίγο σιωπηλή, ζυγίζοντας της επιλογές μου.

«Δεν με έχουν γλειψει ποτέ.» παραδέχομαι. Ούτε εγώ πιστεύω πως βγαίνουν αυτές οι λέξεις απ' το στόμα μου. Ο Γιώργος μοιάζει για λίγο δύσπιστος, μέχρι που καταλαβαίνει πως το εννοώ. «Στον Μιχάλη δεν άρεσε ποτέ και με τους άλλους δεν το θέλησα ποτέ.» απαντάω στην ερώτηση του. Παίρνει μια γκριμάτσα στην απάντησή μου, μα γρήγορα συνειδητοποίει πως θα είναι ο πρώτος που θα μου χαρίσει έναν οργασμό με το στόμα του.

«Ηλιθιος ακούγεται.» με ενημερώνει, γονατιζοντας αργά μπροστά μου. Τραβάει το σώμα μου πιο κοντά του, η είσοδος μου χιλιοστά μακριά από το στόμα του.

«Τα θέλω και τα δύο.» λέω ξεπνοα. Ανασηκωνομαι στους αγκώνες μου, η θέα μπροστά μου απίστευτα καυτή. Δαγκώνει το αιδοίο μου πάνω απ' το εσώρουχο, τραβώντας το εσώρουχο μου με ορμή και σκίζοντάς το. Το φέρνει στη μύτη του πριν το πετάξει πίσω του. Τα δάχτυλά του αγγίζουν απαλά την περιοχή μου και ευχαριστώ τον Θεό που μου έκοψε να ξυριστω σήμερα το πρωί!

Ο αντιχειράς του χαϊδεύει απαλά την κλειτοριδα μου, ένα μακρύ του δάχτυλο εισχωρεί με ευκολία στην υγρή είσοδό μου. Με τρεμαμενα χέρια χώνω τα χέρια μου στα μαλλιά του, κολλωντας το προσωπό του στην ευαίσθητη περιοχή μου.

«Ανυπόμονη.» σχολιαζει ξεπνοα. Εισχωρεί ένα ακόμη δάχτυλό μέσα μου, τιναζομαι ολόκληρη όταν η γλώσσα του έρχεται σε επαφή με την υπερευαισθητη κλειτοριδα μου. Η γλώσσα του με γλειφει λαίμαργα, το στόμα του με ρουφάει, τα δόντια του με γρατζωνουν μαζί με τα μούσια του. Κλείνω σφιχτά τα μάτια μου, αναστεναζωντας δυνατά το όνομά του, βογγητα που βγαίνουν χαμηλά απ' τη κοιλιά μου προτού δραπετεύσουν από το στόμα μου.

Βάζει και ένα τρίτο δάχτυλο μέσα μου και τα μπαινοβγάζει γρήγορα καθώς ρουφάει την κλειτοριδα μου. Τεντώνω την πλάτη μου σαν τόξο, νιώθω ήδη αυτή τη γλυκιά ζάλη του οργασμού.

Φυσαει τη κλειτοριδα μου «Τελείωσε στο στόμα μου, Βαλλυ.» ζητάει, η γλώσσα του συντροφεύει τα δάχτυλα του πριν επικεντρωθεί ξανά στην κλειτοριδα μου. Ο οργασμός μου στέλνει κύματα ηδονής στο κορμί μου και με αφήνει μουδιασμένη καθώς τελειώνω στο στόμα του, τα χέρια μου να κρατάνε σφιχτά το κεφάλι του πάνω μου, τα χείλη του να φωνάζουν πόσο μ' αρέσει, να φωνάζουν το όνομά του ξεπνοα.

Μένω ξαπλωμένη, γυμνή με χέρια και πόδια ανοιχτά. Νιώθω το δάχτυλο του να χαϊδεύει αργά την είσοδο μου. Σκαρφαλώνει πάνω μου και μόνο τότε ανοίγω τα μάτια μου. Τα χείλη του γυαλίζουν καθώς τα γλείφει αισθησιακά, το δάχτυλο του αφήνει λίγη απ' τη υγρασία μου στα φουσκωτά χείλη μου. Δοκιμάζω διστακτικά τα υγρά μου, κάτι που επίσης δεν έχω ξανακάνει ποτέ στο παρελθόν. Είναι περίεργη αίσθηση, αλλά ωραία.

Είμαι σίγουρη όμως πως η γεύση μου δεν συγκρίνεται με την δική του!

Γονατιζω με τρεμαμενα πόδια στο κρεβάτι και τον σπρώχνω να ξαπλώσει, ανεβαίνοντας από πάνω του.

«Βαλλυ, δεν χρειάζεται να ανταπο-» η λέξη του κόβεται στη μέση, μια βρισιά δραπετεύει απ' τα χείλη του καθώς η γλώσσα μου γλείφει το κεφαλάκι του. Βγάζω το μόριο του απ' το μποξερακι του και εκείνος ανασηκωνεται, βοηθώντας με να του το βγάλω. Δαγκώνω δυνατά τα χείλη μου, επεξεργαζοντας το μέγεθός του. Έχει κάνει περιτομή, οι φλέβες παλονται στο σκληρό του μέλος, προκαλώντας με. Βγάζω το λαστιχάκι από το χέρι μου με σκοπό να πιάσω τα μαλλιά μου, μα με σταματά. Με μια επιδέξια κίνηση πιάνει τα μαλλιά μου στο χέρι του σε μια αυτοσχέδια αλογοουρά, κάτι που με ανάβει ακόμη περισσότερο.

Φέρνω αμέσως τα χείλη μου στη στύση του, το χέρι μου μαλασσει απαλά τους όρχεις του. Τον πιάνω στο χέρι μου, δεν είναι μόνο το μέγεθος του κάτι που δεν έχω ξαναδεί, μα και το πάχος του. Τον κοιτάζω μέσα από τις βλεφαρίδες μου. Δαγκώνει δυνατά τα χείλη του στη θέα των ματιών μου. Χαμηλώνω το στόμα μου αργά χωρίς να σπάσω την οπτική επαφή, παίρνοντάς τον στο στόμα μου. Πνίγομαι όταν αγγίζει το πίσω μέρος του λαιμού μου, δάκρυα κυλούν από τα μάτια μου, ακόμη υπάρχει κι άλλο μέρος του που δεν έχει χωρέσει. Το χέρι του αυθόρμητα με πιέζει προς τα κάτω, οπότε καταφέρνω να τον πάρω κι άλλο μέσα μου, χωρίς όμως να μπορω να πάρω ανάσα.

Τραβάει γρήγορα το κεφάλι μου πίσω «Συγγνώμη!» λέει αμέσως «Γαμωτο, τι μου κάνεις, Βαλέρια, δεν μπορώ να ελέγξω τον εαυτό μου!» βογγαει τις λέξεις. «Μην πιεζεσαι, πάρε όσο μπορείς.» μα δεν υπάρχει καλύτερη ευχαρίστηση από αυτή που μου έδωσε το πρόσωπό του όταν με μια ανάσα κατάφερα να τον πάρω ολόκληρο στο στόμα μου. Η λεκάνη του ξεκινά τα κινείται αυτόματα σε απόλυτη αρμονία με την κίνηση του κεφαλιού μου και των χεριών του στα μαλλιά μου. Τον νιώθω πως είναι κοντά, προσπαθεί να με κάνει να σταματήσω, μα δεν μπορώ.

Χρειάζομαι να τον γευτω, να δω αυτήν την απελευθέρωση στο βλέμμα του, αυτή την ευχαρίστηση. Το μέλος του τιναζεται μερικές φορές στο στόμα μου, πηχτα υγρά γεμίζουν το στόμα μου, κυλωντας στον λαιμό μου, το όνομα μου βγαίνει με ένα βογγητο απ' τα χείλη του. Τον αφήνω να ολοκληρώσει προτού καταπιώ και την τελευταία του σταγόνα, γλειφοντας τα χείλη μου. Το μόριο του στέκεται ακόμη ανάμεσα μας, απόλυτα σκληρό και έτοιμο για την συνέχεια.

Με τραβάει στην αγκαλιά του, τα χείλη του φιλούν σκληρά το μέτωπό μου.

«Γαμωτο σου, Βαλλυ.» καταφέρνει να ψελλίσει «Δεν μου έχουν ρουφήξει τον πουτσο ποτέ ξανά έτσι.» καταλαβαίνει πως οι λέξεις βγήκαν πιο πρόστυχες απ' το στόμα του απ' ό τι υπολόγιζε «Συγγνώμη, δεν ήθελα να το πω έτσι. Γαμωτο, δεν μπορώ να σκεφτώ!» με τραβάει πάνω του και ξαπλώνω στο στερνό του, αφουγκράζοντας την αναπνοή του. Γρήγορα όμως αναδευομαι.

Θέλω κι άλλο.

Τον καβαλαω και εκείνος σηκώνει έκπληκτος το κεφάλι του «Καλέ, βγάλε με για έναν καφέ πρώτα, γυναίκα.» λέει έκπληκτος. Γελάω με το σχόλιο του μα τίποτα δεν με εμποδίζει απ' το να τριψω ελαφρά την είσοδο μου στη στύση του.

Τα χέρια του χουφτωνουν σκληρά τα οπίσθια μου, η παλάμη του χαστουκιζει απαλά το δεξί μου οπίσθιο, τα μάτια του αναζητούν τα δικά μου για να δει πως είμαι εντάξει με αυτό, υποθέτω.

Τρελαίνομαι!

Τα δάχτυλα του γλυστρουν στην σχισμή μου, αγγίζοντας με εκεί πίσω. Αναδευομαι αμήχανα.

«Συγγνώμη.» ζητάει απαλά. Το δάχτυλο του εισχωρεί στο αιδοίο μου, χαιδευοντας με απαλά.

«Δεν είμαι έτοιμη ακόμη γι' αυτό, ίσως άλλη φορά.» δεν ξέρω ακόμη αν θέλω να το δοκιμάσω. Βέβαια, κοιτάζοντάς τον έτσι από κάτω μου, θέλω να δοκιμάσω καθετί πρόστυχο που υπάρχει!

Γνέφει καταφατικά «Μην το σκέφτεσαι, χαλάρωσε.» με μια κίνηση με φέρνει από κάτω του, τα χείλη του αναζητούν τα δικά μου σε ένα υγρό φιλί.

«Δεν έχω προφυλακτικά μαζί μου, δεν είχα σκοπό να κάνουμε σεξ.» παραδέχεται ένοχα. «Ασε με να ψάξω μήπως υπάρχει τίποτα εδώ μέσα.» κάνει να σηκωθεί από πάνω μου, αλλά τον τραβάω ξανά κοντά μου, τυλιγοντας τα πόδια μου σφιχτά γύρω από την μέση μου.

«Γιώργο, μην κάνεις μια κυρία να περιμένει.» η παλάμη του έρχεται δίπλα στο κεφάλι μου, το ελεύθερο του χέρι ανασηκωνει τη μέση μου προτού εισχωρήσει μέσα μου με ορμή. Η αίσθηση είναι ανεπανάληπτη.

Κάνει μερικές δυνατές κινήσεις μέσα και έξω μου, μα σταματά βαθιά μέσα μου «Βαλλυ, είσαι σίγουρη;» ανασηκωνομαι και αφήνω ενα φιλί στο στερνό του «Παίρνω αντισυλληπτικα, θα είμαστε εντάξει.» λέω. «Ίσως βέβαια να μην τελειώνες μέσα μου.»

Περιττό να πω πως ούτε σεξ χωρίς προφυλάξεις έχω κάνει ποτέ. Υποθέτω είναι πολλά αυτά που θα κάνω γι' αυτόν τον άνδρα! Θα το έριχνα στο γεγονός πως έχω χρόνια να κάνω σεξ, μα είμαι πολύ σίγουρη πως ο Γιώργος Συνοδινος και αυτό που προκαλεί στο κορμί μου ευθύνεται για την ζωώδη συμπεριφορά μου.

Δεν αντέχουμε πολύ. Με τραβάει έξω απ' το κρεβάτι, με τα οπίσθια στον αέρα καθώς με κρατάει και με σφυροκοπάει αμείλικτα. Πρέπει να είναι κοντά, η πλάτη του τεντωνεται απότομα, βογγητα ξεφεύγουν απ' το στόμα του. Τον τραβάω αμέσως στην αγκαλιά μου, οι κινήσεις των γοφων μας σε απόλυτη αρμονία καθώς τελειώνουμε ταυτόχρονα, ο Γιώργος βαθιά μέσα μου και εγώ γύρω του.

Καλα πήγε το να μην τελειώσει μέσα μου, ωστόσο είμαι υπερβολικά καυλωμενη για να το σκεφτώ αυτή τη στιγμή.

Χριστέ μου, τώρα δεν μπορώ να ελέγξω ούτε τις σκέψεις μου!

Το κεφάλι του είναι στο στερνό μου καθώς βαριανασενουμε αργά, με εμένα να χαζεύω την θέα της θάλασσας έξω απ' το παράθυρο,χαιδευοντας απαλά τα μαλλιά του.

«Ίσως θα πρέπει να πάρουμε ένα χάπι αύριο.» λέει ο Γιώργος ένοχα.

Χαϊδεύω απαλά τα μαλλιά του «Ναι, νομίζω θα ήταν καλή ιδέα.» γελάω ελαφρά. Μια ιδέα καρφώνεται στο μυαλό μου και όντως αναρωτιέμαι ξαφνικά τι διάολος μπήκε μέσα μου.

«Γιώργο;» λέω αθώα, το βλέμμα μου ακόμη στραμμένο στη θάλασσα.

«Τι είναι;» ψελλίζει ερωτικά, αφήνοντας ένα απαλό φιλί στο ύψος της καρδιάς μου.

«Θέλω να με πάρεις στη βεράντα, κοιτώντας την θάλασσα.» σηκώνει το κεφάλι του και με κοίταζει έκπληκτος. Τώρα με την επιλογή λέξεων μου; Με το τι ζητάω; Ένας Θεός ξέρει!

Βλεφαριζει μερικές φορές «Τώρα;» ρωτάει ελαφρά ενθουσιασμένος να σαστισμενος.

«Τώρα.» δηλώνω «Θα μας δει κανείς;» είμαι τόσο στον κόσμο μου που δεν σκέφτομαι ούτε τα πιο απλά πράγματα.

«Όχι, το πιο κοντινό σπίτι είναι πίσω μας και έρχονται μονάχα τον Αύγουστο.» με διαβεβαιώνει. Το στήθος μου ανεβοκατεβαινει με προσμονή.

«Λοιπόν; Τι περιμένεις;» λέω με σηκωμένο το φρύδι. Ρίχνει μια μικρή σφαλιάρα στον γλουτο μου, κάτι που με κάνει αμέσως να δαγκώσω το κάτω χείλος μου.

«Δεν θα μου άρεσε κάτι περισσότερο αυτή τη στιγμή από το να σε γαμησω με θέα την Πανσέληνο και την θάλασσα, Βαλλυ.» παραδέχεται ωμά.

«Τότε; Δεν αντέχεις κι άλλο;» με φορτώνει με μια κίνηση στον ώμο του και κατεβαίνουμε τα σκαλιά έτσι γυμνοί, με το γάργαρο γέλιο μου να αντηχεί σε ολόκληρο το σπίτι.

Και με πήρε, δυνατά, κόντρα στο κάγκελο με θέα τη θαλασσα και την πανσέληνο και τα βογγητα μας να αντηχούν δυνατά στην ησυχία της νύχτας αυτής.

Προλαβαίνει στο τσακ να τελειώσει στη πλάτη μου, μα ξέρουμε πως ήδη κάποια είχαν φύγει μέσα μου. Ρίχνει το σώμα του πάνω μου φιλωντας τον ώμο μου «Δεν γαμιεται; Είμαι έτοιμος να γίνω πατέρας.» αστειεύεται.

Τον σπρώχνω δυνατά με τα οπίσθια μου, κρυφόγελώντας «Εγώ πάλι όχι.» ξεκαθαρίζω.

Στέκεται προσοχή, με το χέρι στον κρόταφο του «Θα έχετε το χάπι σας πρωί-πρωί, κυρία μου.» λέει. Τεντωνομαι στις μύτες των ποδιών μου και αφήνω ένα φιλί στα χείλη του. Τρέμω απ' το κρύο πλέον, μα η εμπειρία ήταν έκπληκτικη.

Με μια επιδέξια κίνηση με σηκώνει στην αγκαλιά του, αφηνωντας ένα απαλό φιλί στο μέτωπό μου «Έλα να σε κάνουμε μπάνιο και να σε βάλουμε για ύπνο, μωρό μου.»

Και το έκανε, τόσο απαλά και τόσο όμορφα που έβαλα τα κλάματα όταν ξαπλωσαμε. Εκείνος με αγκάλιασε σφιχτά, λέγοντάς μου πως όλα θα πάνε καλά και πως δεν θα έχουμε κανέναν κίνδυνο εγκυμοσύνης.

Μα εμένα δεν με απασχολούσε αυτό...

Για πρώτη φορά ένιωσα πως είναι να σε προσέχουν και ίσως να...σε αγαπούν. Κάτι που έκανε την συνειδητοποιήσει να μου σκάσει εξ ουρανού.

Δεν είμαι ερωτευμένη μόνο.

Αγαπάω τον Γιώργο Συνοδινο!

_________

Ξερω 'γω; Καληνύχτα;

Πάω στην κόλαση.