Σκούπισε τα δάκρυα της μπερδεμένα με τα υγρά του στο φόρεμα της , υπήρχε μια περίεργη αμηχανία , μια ένταση απροσδιόριστη όχι τόσο γι αυτό που μόλις της έκανε όσο για τον τρόπο που επέλεγε να μην την κοιτάζει. Ένιωσε μπερδεμένη ξαφνικά σαν να έκανε κάτι λάθος, σαν να τον απογοήτευσε. Ήταν άντρας και της συμπεριφέρθηκε ως γυναίκα , απλά δεν ήξερε , δεν ήταν προετοιμασμένη πως οι άντρες δρούν έτσι στα σώματα των γυναικών. Πίστευε πως όλο αυτό , το ερωτικό σμίξιμο, έστω το ερωτικό παιχνίδι που της μάθαινε ο Άιντεν θα ήταν ρομαντικό και γλυκό , όπως τα άλλα αγγίγματα του στο σώμα της , αλλά έκανε λάθος.

Δεν υπήρχε κάτι γλυκό ή τρυφερό στον τρόπο που χρησιμοποίησε το κορμί  της. Ίσως να έφταιγε σκέφτηκε η απειρία της. Ίσως μια έμπειρη γυναίκα μπορούσε να διαχειριστεί καλύτερα αυτό που μόλις της είχε κάνει.

Σκουπίστηκε ξανά στο φόρεμα της και τον κοίταξε μη ξέροντας τι έπρεπε να πει. Τι λένε μετά απο όλο αυτό που είχε γίνει? Πρωτη φορά ένιωθε τόση σύγχυση και μπερδεμένη .

"Καλύτερα να μην το κάνεις αυτό" της έδειξε με το χέρι του το φόρεμα της που είχε υγρανθεί απο τα υγρά του και τα δάκρυα της. " Θα αφήσει σημάδι" της είπε σχεδόν αδιάφορα  αλλά  η χροιά της φωνής του έδειχνε μια αναστάτωση , όχι την ερωτική αναστάτωση που συνήθως άκουγε να της μιλά αλλά μια αναστάτωση γεμάτη ταραχή που πάλευε να μην βγει στην επιφάνεια.

"Δεν το ήξερα " κοίταξε το φόρεμα της αμήχανα " ίσως να πλυθώ καλύτερα"

"Ναι. Να πλυθείς" της είπε χωρίς να υψώσει και πάλι τα ματια του πάνω της και σηκώθηκε αφήνοντας το σώμα του να πέσει στην πολυθρόνα. Τον είδε να ανεβάζει το παντελόνι του και να κουμπώνει τα κουμπιά του. Έψαξε μηχανικά σχεδόν σαν κίνηση αντανακλαστική το πούρο που είχε αφήσει στο μικρό τραπέζι δίπλα του. Το έπιασε στο χερι του με φόρα και πάλι την ίδια στιγμή το πέταξε κάτω στο τασακι σαν να μην ήξερε τι θέλει και ο ίδιος.

"Πήγαινε να πλυθείς" τέλος της είπε απότομα ίσα για να την δει να σηκώνεται αστραπιαία και να πηγαίνει στο μπάνιο.

Έπλυνε το πρόσωπο της απο τα υγρά και τα δάκρυα της,  βούρτσισε τα δόντια της , έπλυνε με κρύο νερό το φόρεμα της και το άφησε να στεγνώνει σε μια κρεμάστρα πίσω απο την πόρτα. 

Και σαν τα έκανε όλα αυτά , έκατσε στην μαρμάρινη μπανιέρα και σκέφτηκε πως είχε κάνει ένα μεγάλο λάθος. Ήδη ένιωθε ενοχές. Ο Άιντεν της φέρθηκε ως γυναίκα και εκείνη του είπε πως δεν θέλει να την αγγίξει ξανά με αυτο τον τρόπο. Δάγκωσε τα χείλη της . Το έβλεπε καθαρά τώρα. Τον απογοήτευσε όταν εκείνος ήταν τόσο καλός μαζί της όλη μέρα στην βόλτα τους και μάλιστα της εξομολογήθηκε πως ήταν ερωτευμένος χρόνια μαζί της. 

Οι ενοχές της έπνιγαν καθώς και μια αίσθηση πως μπορεί να τον απογοήτευσε λογω της απειρίας της. Δεν έφταιγε..δεν ήξερε..δεν της είχε μιλήσει κάποιος για τα αντρικά φερσίματα..δεν ήξερε πως ένας άντρας μπορεί να βρίσει μια γυναίκα σε στιγμές πάθους και όλο αυτό να είναι μέρος κάποιου παιχνιδιού. 

Θα του ζητούσε συγνώμη. 

Βγήκε απο το μπάνιο παίρνοντας μια μεγάλη ανάσα , τον αναζήτησε στο σκοτάδι και τον διέκρινε στο κρεβάτι να είναι ξαπλωμένος . Μπορούσε να διακρίνει τα όμορφα χαρακτηριστικά του, το μυώδη ημίγυμνο σώμα του. Ένιωσε μια γλυκιά αναστάτωση που ο άντρας που ήταν οσο τίποτα ερωτευμένη ήταν στο κρεβάτι και την περίμενε. 

Ναι θα του ζητούσε συγνώμη ξανά και ξανά. Θα του ζητούσε να το δοκιμάσουν πάλι και αυτή την φορά θα τα πήγαινε καλύτερα. Αν και δεν θα ήθελε να την βρίσει ξανά. Αυτό ακόμη της φαινόταν άσχημο. Προτιμούσε τα γλυκόλογα του ..αυτά που της  ψιθύριζε με βραχνή φωνή στο αφτί της ανάμεσα στα φιλιά τους κι  ένιωθε σαν να είναι στο παράδεισο.

Έμεινε με τα λευκά εσώρουχα της χωρίς να φορέσει την νυχτικιά της και έτρεξε σχεδόν δίπλα του. Φώλιασε δίπλα στο ακίνητο κορμί του. Μύριζε αλκοολ και τσιγάρο . Μύριζε Άιντεν, μύριζε έρωτα. Έκλεισε τα μάτια της και μύρισε τον άντρα που αγαπούσε όσο τίποτα.

"Σ'αγαπώ Αιντεν και ζητάω συγνώμη" του είπε τρυφερά και έβαλε το κεφάλι της στο στήθος του . 

"Γαμώτο Άννα" τον άκουσε απρόσμενα να αναφωνεί και να ανασηκώνεται. Τα μάτια του δυο πυρακτωμένα ορυκτά , στραφτάλιζαν στο ημίφως.

"Δεν σου αξίζει όλο αυτό . Πως μπορείς να λες συγνώμη?" 

Άνοιξε το στόμα της αλλά γρήγορα το έκλεισε . Δεν ήξερε τι να πει.

"Δεν έπρεπε να γίνει . Τίποτα απο αυτά δεν έπρεπε να γίνει, δεν το βλέπεις?" τον είδε με πείσμα να ξαπλώνει και να της γυρνά την πλάτη.

Τον κοίταξε στο ημίφως να σφίγγει τις μπουνιές του. Δεν καταλάβαινε που κάνει λάθος.

"Τι εννοεις δεν μου αξίζει? τι εννοεις οτι είναι λάθος?" τον ταρακούνησε να γυρίσει πλευρό αλλά εκείνος σχεδόν με πεισμα έδειχνε να αρνειται να γυρίσει προς το μέρος της.

"Σου μιλάω Άιντεν, ποιό είναι το πρόβλημα? σου ζητάω συγνώμη, κατάλαβα το λάθος μου..εσύ είσαι άντρας κι εγώ γυναίκα ..και απλά ..απλά..άσε με να δοκιμάσω ξανά"τον ταρακούνησε ελαφρα για να γυρίσει να την κοιτάξει αλλά εκείνος έμεινε ακίνητος.

"Ανάθεμα το κεφάλι μου ..απλά κοιμήσου Άννα" της μουρμούρισε και έχωσε το πρόσωπο του στο μαξιλάρι του.

Δάγκωσε τα χείλη της με νεύρα . " Εγώ σου λέω συγνώμη Άιντεν.. εγώ σε αγαπάω Άιντεν , τόσο πολύ οσο δεν αγάπησα κανέναν και σου λέω.." τον ταρακούνησε δεύτερη φορά αλλά εκείνος επιδεικτικά έμεινε ακίνητος " και σου λέω πως θέλω να το δοκιμάσουμε ξανά..απλά μην με ξαναβρίσεις" Πάτησε τα κλάμματα. Ένιωθε απαισια και για πρώτη φορά θέλησε να βρεθεί στο δωμάτιο της κουκουλωμένη κάτω απο το σκέπασμα της . 

"Ξέρω ποιο είναι το πρόβλημα σου Άιντεν ..σε απογοήτευσα ως γυναικα έτσι δεν είναι? περίμενες τόσο καιρό να με αγγίξεις ως άντρας και εγώ τα έκανα θάλασσα..έκλαψα και σου είπα να μην ξαναγίνει ..αλλα..αλλά ορκίζομαι θα γίνω η γυναίκα που ήθελες"

"ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΜΙΛΑΣ ΕΤΣΙ " τον είδε να γυρνά πλευρό και να την κοιτά θυμωμένος.

"Τα κάνεις χειρότερα Άννα. δεν το καταλαβαίνεις?Με κάνεις να νιώθω περισσότερο χάλια, απλά μην μιλάς και έλα να κοιμηθούμε"

"Όχι δεν καταλαβαίνω ,γιατι δεν μου το εξηγείς Άιντεν?"

Τον είδε να πέφτει με φόρα πίσω στο κρεβάτι.

"Έχω πιει πολυ..ήταν μια μέρα περίεργη και θέλω να κοιμηθώ" της είπε αλλά τα μάτια του ήταν στηλωμένα προς  το ταβάνι. Κλωτσησε με φόρα την κουνουπιέρα που μπερδευόταν στα πόδια του.

"Έκανα λάθος και ξέρω πως είσαι έμπειρος..δεν ήθελα να σε απογοητευσω"

Τον άκουσε να ξεφυσά.

Δεν της μίλησε. Δεν απάντησε κάτι. Άκουγε την ανάσα του γρήγορη να βγαίνει απο το στήθος του. 

Έμεινε στο σκοτάδι να τον παρατηρει . Δεν έκλεινε τα μάτια του. Έδειχνε πως σκεφτόταν και ήδη η Άννα είχε κυριευτεί απο άγχος πως με την απειρία  της τον είχε κάνει να απογοητευτεί. 

"Σου..σου υπόσχομαι..πως θα μάθω..και-" 

Πάτησε τα κλάματα.

Ο Άιντεν γύρισε ελαφρα προς το μέρος της. Έσυρε το χέρι του ως το δικό της και της χάιδεψε απαλά το μικρό δάχτυλο της. Μόνο με αυτό το μικρό άγγιγμα ένιωσε ένα γλυκό ρίγος στο κορμί της. 

Ήταν παράφορα ερωτευμένη μαζί του. Θα έκανε τα πάντα γι αυτόν.

Ας την έβριζε στην τελική αν αυτό τον ερέθιζε. Όλα θα τα δεχτεί. Μόνο να μην τον χάσει. 

 "Είμαι κάθαρμα Άννα και δεν ξέρω πως να το σώσω όλο αυτό." της ψιθύρισε

"Δεν είσαι Άιντεν..εγώ σε αγαπάω ..είσαι καλός..μην μιλάς έτσι για τον εαυτό σου"

Δεν της απάντησε τίποτα. Έκλεισε τα μάτια του.

Αραια και που ακούγονταν τα βήματα κάποιου περαστικού , ίσα για να μη αισθάνονται πως είναι μόνοι στον κόσμο. Κάθε φορά ο ήχος τους ξυπνούσε απο ένα όνειρο που ένιωθαν χωρίς να κοιμούνται. Ένα όνειρο απο στεγνά δάκρυα και μπερδεμένες σκέψεις. Και έρωτα . Σκέψεις γεμάτες έρωτα και ενοχές.

Δεν πέρασε πολύ ώρα όταν την τράβηξε πάνω στο κορμί του.

 Τον αγκάλιασε  η Άννα σφιχτά, σαν να είναι σανίδα στην μέση του πελάγους και απο αυτό εξαρτάται η ζωή της.

Την αγκαλιασε κι εκείνος. Την έκλεισε μέσα στο σώμα του σαν να ήθελε να την κρύψει απο τον κόσμο, να είναι μονάχα δική του.

"Να θυμάσαι Άννα.. σ'αγαπώ..ζητάω συγνώμη για όλα Άννα..συγνώμη" την φίλησε στα χείλη ξανά και ξανά καθώς συνέχεια μόνο μια φράση έβγαινε απο τα χείλη του.

"Συγνώμη για όλα"

Δεν την άφησε ξανά απο την αγκαλια του όλο το βράδυ.