Μια μοίρα, δύο, τρεις...

Γυρίζω αργά και είσαι εκεί.

Ρίχνω δεύτερο βλέμμα,

κενό, ντουβάρια παγωμένα.

Μου λείπει η συντροφιά σου

κι η πάντα ανοιχτή αγκαλιά σου.

Μου λείπουν οι αναμνήσεις

που δεν πρόλαβες ν' αφήσεις.

Δε θυμώνω μαζί σου,

δεν ήταν ηθελημένη η φυγή σου.

Και δε θέλω άλλο να λυπάμαι

και τη συνέχεια μου να φοβάμαι...

Σου γυρνάω πάλι πλάτη,

και με σκέψη όχι άλλη,

μα είσαι πίσω και πάω μπροστά,

ήσουν η αρχή για να πάω μακριά...