Σκηνές τρόμου,δράσης και έρωτος
πλέκονται σαν πολύχρωμο υφαντό
μέσα στο μυαλό μου.
Ερεθίσματα όλων των ειδών
με κυκλώνουν σαν σπέρματα
γύρω από το ωάριο να διεισδύσουν.
Να ενωθούν.
Να μεταμορφωθούν σε έμπνευση μεγάλη .

Να αναπτύξω επικοινωνία
με τη μούσα την αγνή,την ολόφωτη.
Να με ευλογήσει με της δημιουργικότητας τη χάρη.

Τη χείρα να κινήσω
πάνω σε άσπυλο ,λευκό χαρτί
με μελάνι ολοκαίνουργιου στυλό.
Να χαράξω δρόμο για άλλον ουρανό.
Να οργώσω το χαρτί
σαν παρθένα γη.

Λουλούδια λέξεων, προτάσεων,
σπάνιων εκφράσεων και μη,
μέσα να φυτέψω.
Να δραπετεύσω ανοίγοντας πόρτα φανταστική
μέσα στου αληθινού κόσμου
την απρόσωπη,μονόχρωμη φυλακή.

Σε κάθε σημείο στίξης και γραμμή
εναποθέτω και ένα ψίγμα
από γνωση, συναισθήμα και ψυχή.
Μέχρι να εξαϋλωθώ.

Τεκνοποιώ χωρίς φυσικό τοκετό.
Μέσα από συνουσία πνευματική,
γίνομαι η μήτρα,η μήτηρ
και ο πατήρ.