Είναι από εκείνες τις στιγμές
που δεν σου δίνεται η ευκαιρία
να παλέψεις άλλο.

Είναι από εκείνες τις στιγμές
που αναγκάζεσαι να ρίξεις τα όπλα
και να παραδεχθείς ότι τα έδωσες όλα
μέχρι τελευταίας ρανίδος ιδρώτα
και αίματος
και ας καίει μέσα σου ασβέστη
η ελπίδα πως μπορείς να
αντιστρέψεις τα γεγονότα.

Μα δεν υπάρχει  τρόπος,
όταν ο άνθρωπος σου έχει πλέον κουραστεί
και από τον εκτεταμένο κάματο
θέλει να κοιμηθεί,
για να ζήσει στο όνειρο
το όνειρο που δεν έχτισε στη γη.

Και αυτό σε θλίβει
Εσωτερικά σε συνθλίβει.

Μόνο τοτε συνηδειτοποιείς
ότι είναι από εκείνες τις στιγμές,
που σε μια έσχατη,
απέλπιδα επίκληση,
εύχεσαι ολόψυχα στην ύστατη θέα αυτού,
να ανταλλάξεις τη δική του φθαρτοτητα
με τη δική σου.

Για να του δώσεις χρόνο,
σταματώντας τον δικό σου χρόνο...