Ο χειρότερος μου εφιάλτης.

Να μην νιώθω ταχύ τον χτύπο
της καρδιάς όταν η φωνή του
με καλεί.

Να μη βλέπω στο πρόσωπό του
έναν σύντροφο και εραστή.

Το σώμα του από καταφύγιο
πλέον να μοιάζει φυλακή
και η φλόγα του αισθήματος στο βλέμμα
να έχει πια εξαφανιστεί.

Ζωή μισή να μην φαντάζομαι
δίχως αυτόν
και να μην με παραλύει ο φόβος
αν θα είμαι από το πλευρό του απών.

Το βέλος του έρωτος
από τα στήθη μου να έχει πια αφαιρεθεί
και η γλυκόπονη πληγή που άφησε
να έχει πλήρως θεραπευτεί.