~Μετά την τιμωρία~

-Και δηλαδή την κλείδωσε κανονικά στη σοφίτα;, ρώτησε σαστισμένη η Χρυσάνθη, η μαγείρισσα.
-Ναι, σου λέω! Κανονικότατα, απάντησε η Ελένη.
-Α, την σκύλα!
-Πρόσεχε πως μιλάς. Και οι τοίχοι έχουν αυτιά.
-Γιατί, δεν είναι αλήθεια αυτό που λέω; Όλοι ξέρουμε ότι παντρεύτηκε τον Ιάκωβο για την περιουσία του κι ότι φέρετε πολύ άσχημα στην Αλίκη. Δεν είναι κάτι καινούριο αυτό.
-Όταν σε απολύσει όμως, θα σου κοπεί μια και καλή η όρεξη για κουβεντολοι γλυκιά μου! Αν δεν θέλεις να βρεθείς στον δρόμο, κάνε τη δουλειά σου χωρίς πολλά πολλά. Άντε! Λίγος σεβασμός προς το αφεντικό δεν βλάπτει! Μήπως ξέχασες ότι από το χέρι της τρώμε;
Η Χρυσάνθη της γύρισε την πλάτη θυμωμένη. Ώρες ήταν να χάσει την δουλειά της τώρα και να βρεθεί ξαφνικά στο δρόμο. Άραγε ποιος θα έπαιρνε στην δούλεψη του μια πενηντάρα;
Η Ευδοκία καθόταν στο τραπέζι της κουζίνας και τους κοιτούσε αφηρημένη. Σε λίγο έπρεπε να πάει το δίσκο με το πρωινό στην Αλίκη, γιατί η Νεφέλη της είχε απαγορεύσει και να κατεβαίνει κάτω στην τραπεζαρία, να τρώει μαζί τους.
Ξαφνικά το κουδούνι χτύπησε, με τον γνωστό εκνευριστικό ήχο. Ποιος να ήταν άραγε;
Η Ελένη άνοιξε την πόρτα κι έμεινε ακίνητη. Στο άνοιγμα είδε τον Οδυσσέα, μαζί με την Πηνελόπη. Δεν παραμέρισε όμως για να περάσουν.

-Τι θέλετε εδώ;

-Καλημέρα και σε σένα Ελένη, είπε η Πηνελόπη θαρρετά. Ήρθαμε να δούμε την Αλίκη. Να περάσουμε μέσα;

-Όχι, να φύγετε!

-Δεν κατάλαβα. Μας διώχνεις; Γιατί;

-Απλά ακολουθώ τις εντολές που μου έχει δώσει η κυρία Ανδρέου. Την φίλη σας μάλλον δεν θα την ξαναδείτε. Δεν θα ξανάρθει στο κολέγιο, ούτε κι εσείς είστε ευπρόσδεκτοι εδώ. Οπότε καλύτερα...

-Να φύγουμε; Με την ουρά στα σκέλια έτσι; Τον λόγο όμως δεν μου τον έχει εξηγήσει κανείς.

-Είναι προσωπικό.

-Μάλιστα. Κάνε στην άκρη τώρα να περάσουμε.

-Σας είπα πως...

-Ελένη! Τι κάθεσαι στην πόρτα και μιλάς με αυτούς; Δεν σου έχω πει να τους διώξεις;, από πίσω της είδαν την Νεφέλη.

-Ναι, κυρία όμως, δεν θέλουν να φύγουν.

-Και τι πάει να πει δεν θέλουν να φύγουν; Δικό μου είναι το σπίτι! Θα σας παρακαλούσα να σταματήσετε τις φασαρίες γιατί η υπομονή μου έχει αρχίσει να εξαντλείτε. Γυρίστε στο σπίτι ας και την Αλίκη να την ξεχάσετε! Δεν πρόκειται να την ξαναδείτε πάει και τελείωσε. Μην ξανάρθετε εδώ πέρα.

Η Πηνελόπη θυμωμένη τράβηξε τον Οδυσσέα και χωρίς να πει κάτι, έφυγαν. Αν μη τι άλλο δεν περίμενε τέτοια συμπεριφορά από την κυρία Ανδρέου. Πάντοτε ήταν λίγο ξινή αλλά όχι αγενής μαζί τους.

Ο Οδυσσέας δεν μιλούσε όμως το παράπονο φαινόταν στα μάτια του. Γιατί τους είχαν διώξει έτσι; Τι είχαν κάνει πια; Σήκωσε ψηλά το κεφάλι και στο παράθυρο είδε μια σκιά. Ήταν εκείνη! Το ένιωθε. Η Αλίκη τους παρακολουθούσε.

Τι να είχε συμβεί άραγε;

Μόλις έκλεισε η πόρτα του σπιτιού πίσω τους, χαμογέλασε. Είχε επιτέλους ξεφορτωθεί αυτά τα παλιόπαιδα. Δεν της άρεσε καθόλου το ύφος εκείνης της αγελάδας, της Πηνελόπης. Κατάφερε όμως να την βάλει στη θέση της, όπως της άξιζε. 

Τώρα στο πρόσωπο της Νεφέλης, έλαμπε ο θρίαμβος. Για άλλη μια φορά ένιωθε την ικανοποίηση του να παίρνει αυτό που θέλει. Καθόλου κακό.

Το ίδιο βράδυ, χτύπησε την πόρτα του γραφείου του Ιάκωβου. Της είχε πει πως θα έρθει ο συμβολαιογράφος σήμερα, αλλά τελικά κανονίστηκε για την άλλη εβδομάδα. Εκείνη ήθελε να δει μήπως είχε αλλάξει γνώμη. Ίσως και να προσπαθούσε η ίδια να τον μεταπείσει, στα ψέματα φυσικά, για να το παίξει καλή και άγια μητριούλα. Κάτι σαν τη μητέρα Τερέζα! Γιατί κανονικά καρφάκι δεν της καιγόταν τι θα έκανε με την Αλίκη. Αρκεί να την ξεφορτωνόταν.

Χτύπησε λοιπόν την πόρτα του γραφείου, αλλά δεν πήρε απάντηση. Μια, δυο, τρεις φορές. Μα, τι στο καλό, δεν ήταν μέσα;

Την άνοιξε απότομα. Κι έμεινε εκεί, καρφωμένη στη θέση της. Χριστέ μου, βοήθεια! 

Ο Ιάκωβος ήταν εκεί τελικά, πεσμένος στο πάτωμα. Τον πλησίασε και φώναζε το όνομα του. Τίποτα. Παρέμεινε ακίνητος, σαν να ήταν νεκρός. Δεν μπορούσε να ακούσει την καρδιά του. Ούτε και είχε σφυγμό.

-Ελένηηηηη! Γρήγορα, φώναξε ένα ασθενοφόρο. Ακούς; Τρέχα ηλίθια, τον χάνουμε τον άνθρωπο!

Ξαναγύρισε στον άντρα της τρομαγμένη. Κάπως έπρεπε να τον βοηθήσει. Όχι, όχι, δεν μπορούσε να πεθάνει ο Ιάκωβος! Δεν γινόταν αυτό...

Χιχιχι! Τι έπαθε ο Ιάκωβος καλέ; Τι έγινε; Πείτε μου στα σχόλια ότι πιστεύετε. Και ψηφίστε φυσικά. Θα τα πούμε!

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top